...ขอเชิญมาสารภาพบาป..., ในสมัยที่ตนเองยังเด็ก..

ครั้นเยาว์วัยนั้น กรูมักทำร้ายสัตว์เล็กๆเสมอ สัตว์เยี่ยง แมลงฤาไส้เดือนแลหนอนนั้น ล้วนต้องดับสิ้นด้วยมือของกรู ครานี้ยังระลึกถึงพวกมันอยู่ จึ่งขอกล่าวถึงบาปที่ทำกับพวกมันไว้ และจักแผ่เมตตาให้พวกมัน..

กรณีที่ 1 ไส้เดือนกับมดแดงในเขตวัด

วันนั้นกรุแล_าติพี่น้องจักไปทำบุ_ในวัดต่างเมืองแห่งหนึ่ง ครั้งนั้นกรูพินิจเห็นไส้เดือนตัวเขื่องคลานอยู่แถวลานดิน แลได้เห็นฝูงมดคันไฟขุดรูอยู่ใกล้ๆที่ปลายตีนกรู

กรูมิรอช้า หาไม้ก้านแห้งได้หนึ่งก้าน เกี่ยวไส้เดือนขึ้นมา โยนใส่รังมดคันไฟ มันจักดิ้นทุรนทุรายอนาถนักแล....ก่อนจะถูกเหล่ามดเข้ารุมล้อมแล้วหิ้วกลับรัง...


กรณีที่ 2 ไส้เดือนอัดขวด

ตอนนั้น มีการรื้อถอนบ้านยายกรูที่ระยอง มีไส้เดือนดินฝูงหนึ่งคลานออกมา กรูมิรอช้าเกี่ยวมันขึ้นมาโยนใส่ขวดแก้วเล้กๆ ให้มันอัดกันในนั้นหลายตัว แล้วจึงปิดฝา...วางไว้ที่พุ่มไม้หนึ่ง..

จากนั้นกรูก็ลืมเลือนไป...1 ปี....จึ่งนึกขึ้นได้ว่าพวกมันล้วนยังมิได้รับการปลดปล่อย...กรูกลับไปบ้านยายอีกครั้ง...เปิดฝาดู......พวกมันล้วนกลายเป็นน้ำเหม็นเน่าๆไปหมดแล้ว.....กรุจึงจับมันฝังลงผืนแผ่นดินในถิ่นที่มันอยู่

กรณีที่ 3 สังหารหมู่มดดำ

ก่อนนั้นเรือนที่กรุอยู่มักมีเหล่ามดดำที่กัดไม่เจ็บ มาขึ้นอาหารเป็นประจำ วันนึงมันขึ้นถ้วยกาแฟของผู้ให_่ที่กินเหลือไว้ นับจำนวนได้ก็หลายพันตัว...

กรูมิรอช้า..คว้าไม้ตีแมงวัน ฟาดใส่พวกมัน พวกมันแตกฮือ วิ่งกระเจิดกระเจิง บางตัวไม่ตายดี ชักกระตุกอยู่หลายเพลา บางตัวกระตุกได้แค่หนวด...แต่บางตัวมิได้กระตุกอีกเลยเพราะดับชีวิตไปตั้งแต่ไม้แรก....

กรณีที่ 4 กำจัดกองทัพลูกหนู

ครั้งนั้นตากรูจัดบ้าน เห็นลุกหนูแดงๆมันแอบอยู่ในกระถางต้นไม้ ตากรูจึงได้เทมันลงไปในถังพลาสติก แจกไม้ขาโตะขนาดเหมาะมือให้พวกเด็กๆอย่างกรู จากนั้นพวกกรุก็ทุบลูกหนุเหล่านั้น เลือดสาดกระจาย กรูจำได้ว่าเลือดสายหนึ่งพุ่งเข้าตาของกรู....

กรณีที่ 5 ตบไถลฝูงแมลงสาบ

คราหนึ่งกรูมิรู้ว่าจะจัดเพลาทำสิ่งใดดี..จึ่งได้พกรองเท้าแตะหนึ่งอันไปที่ถังขยะในเวลาค่ำคืน เปิกฝาถังออก ฝุงแมงสาบตัวดำมะเมื่อมตกใจตะกายหนีกันจ้าละหวั่น แต่มิพ้นมือกรู ที่ไล่เอาร้องเท้าตบมัน แล้วกดน้ำหนักไถลตัวมันจนไส้กระจาย

ศพของพวกมันตายเกลื่อน ครั้นหมดสิ้นแล้ว ก้ปิดฝา กรูเดินกลับไปดูหนัง จากนั้นสักครึ่งชั่วยามจึงกลับมาเปิดฝาถังขยะแล้วตบไถลพวกมันอีก...

กรณีที่ 6 ซามูไรตัดหัวแมงปอ

ตอนนั้นกระแสซามูไรมาแรงนักแล กรูจึ่งไปยืนถือไม้เรียวกลางทุ่งโล่งที่ฝูงแมลงปอบินร่อน แล้วหลับตารวมสมาธิ

ฟันฉับ....หัวแมงปอหลุดกระเด็น ร่างของมันตกกระทบดิน ดิ้นเร่าๆแบบไร้หัว...

ยามนั้นกรูตกใจ เพราะมิคาดว่าจะโดนจริง....จึ่งวิ่งถือหัวกับตัวของมัน..หาไม้จิ้มฟันอันหนึ่ง เสียบหัวของมันแล้วเสียบเข้ากับตัวของมันอีกที....

...ถึงหัวกับตัวมันจะติดกันแล้ว...แต่กรุก็มิอาจช่วยชีวิตมันได้....

กรณีที่ 7 หนอนด้วงมะพร้าว

คราหนึ่งนั้น หลังบ้านยายกรูยังเป็นสวนอยุ่ กรุเห็นหนอนด้วงตัวเขื่อง อ้วนๆ ขาวๆ คลานดึ๊บๆอยู่...

กรูมิรอช้า ด้วยเห็นว่ามันอาจเป็นสายลับเข้ามาสืบข่าวในสวนยายกรู จึ่งตรงเข้าใช้ไม้ก้านเล็กๆเขี่ยตัวมันขอจับกุมในทันที

มิคาด...มันบังอาจขัดขืนการจับกุม ..เดินเลี่ยงหนีไป กรูจึ่งจี้เข้าที่กลางลำตัวของมัน..มันยังต้านทานอยู่ ม้วนตัวเป็นวงกลมเข้าโอบรัดไม้ก้านเล็กของกรู มิยอมปล่อย

กรุจึ่งเหวี่ยงมันลงแอ่งน้ำเล็กๆ เพื่อสอบเค้นให้มันรับสารภาพว่าได้ข้อมูลอะไรในสวนยายกรูไปบ้าง...

มันมิปริปาก ซ้ำยังมิดิ้นรน ยังคงม้วนตัวกลมอยู่อย่างนั้นอยู่นาน...จนแน่นิ่งไป...

กรุคิดว่ามันอาจมีน้ำท่วมปอด..กรูจึ่งจับมันขึ้น เอาไม้กดหน้าท้องมันหลายครั้ง จนน้ำพุ่งออกจากปากมัน..

กรูคิดว่ามันคงจักหนาวด้วย จึ่งหาบุหรี่ที่ผู้ให_่สูบทิ้งแล้ว แต่ยังติดไฟอยู่ จี้ไปที่ตัวมัน...ตัวมันกระตุกหน่อยๆ มีควันขึ้น..เหลือรอยไหม้ไว้ที่บริเวณที่โดนจี้..

ถึงกระนั้นแล้ว...กรูคิดว่ามันคงดับชีวิตไปแล้ว.... จึ่งได้เดินถือร่างไร้วิ__าณของมัน..วางไว้ที่กลางถนน...

สักพักหนึ่ง...รถสิบล้อก็วิ่งผ่านมา...


เสียงดัง "แป็ด!!"......รถวิ่งผ่านไปแล้ว...กรูเห็นเพียงซากของอะไรสักอย่างที่แบนราบลงพื้นถนน....จนดูไม่ออก...ซึ่งสาเหตุที่ดูไม่ออกนั้นกรูเชื่อว่า..เพราะส่วนหนึ่งของร่างหนอนด้วงตัวนี้คงติดคาล้อรถไปแล้ว




เรื่องเหล่านี้ กรูยังจำได้มิลืม....นึกย้อนกลับไป กรูรู้สึกเสียใจว่าทำไมจึ่งทำร้ายพวกมันรุนแรงนัก....

มาครานี้ กรูมิอาจย้อนเวลาได้ จึ่งทำได้เพียงยอมรับผลกรรมที่ทำกับพวกมันไว้...แลจะขอเมตตาอุทิศส่วนกุศลให้พวกมัน....

"สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพพะยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ สุขีอัตตานัง ปะริหะรันตุ"





แล้วพวกเมิงเล่า มีกรรมใดบ้างที่ทำไว้กับสรรพสัตว์?

พวกเมิงเสียใจหรือไม่?


บอกกรูที

 

1. ปลาตีนห๊ายไป๋

กูกะเพื่อน เอาหนังกะติ๊กไปยิงปลาตีนตามชายเลน
เวลายิงปุ๊ ปลาตีนจะโดนหินอัด ฟุ๊บบ จมหายลงไปในเลนเลย

แล้วพอดีหินหมด กูแกล้งบอกเพื่อนว่า แม่งเดี๋ยวเอาเหรีย_บาทยิงซะเลย
ไอ้รุ่นน้องคนนึง บอกว่ากูไม่กล้าหรอก กูหันไปบอกมัน งั้นมึงมาพนันกันมั้ย
ถ้ากูกล้ายิง มึงจ่ายกูมา 5 บาท มันเสือกรับคำท้า

กูเลยเอาเหรีย_บาทออกมาใส่หนังกะติ๊กยิงลงไปในเลน
มันเลยต้องจ่ายกู 5 บาท กำไรเห็นๆ 555

2. กิ้งก่าขาเมา

เพื่อนกูไปจับกิ้งก่ามาได้ตัวนึง แล้วเอาชีวาสของพ่อมัน มารินใส่ฝา
แถมบดพาราเซตามอล แล้วผสมลงไปอีก แล้วเอาไปกรอกปากกิ้งก่า
แม่งเมาเป๋เลย แล้วเพื่อนกูก็จัดการ จับไปแขวนคอที่แท้งน้ำ จนตายแห้งอยู่ตรงนั้น

กูไม่มีเอี่ยว แต่กูถือว่าอยู่ในเหตุการณ์

3. สอนไก่ว่ายน้ำ

กูไปเอาลูกเจี๊ยบมาเลี้ยงสองตัว จนมันแตกเนื้อหนุ่ม ขนเหลืองหลุด
เป็นขนขาวกระเซอะกระเซิง เพื่อนกูมาที่บ้าน แล้วนั่งดูๆกัน
ทำไมไก่ว่ายน้ำแบบเป็ดไม่ได้วะ ก็เลยเอาวะ มาสอนมันว่ายน้ำกัน
ก็เลยไปเอากาละมัง มาใบเขื่อง ใส่น้ำเต็ม
แล้ว เอาไก่ไปสอนตีกรรเชียงทั้งสองตัว

สรุปผล ไก่ตายทั้งสองตัว ยายกูตีกูแทบตาย แล้วเอาไก่ไปทำกับข้าว

ผลกรรม - กูเคยจมน้ำเกือบตายมาทีนึง คือ กูกะเพื่อนทำแพจากห่วงยาง แล้วไปล่องทะเลกัน
วันนั้นคลื่นแรง ซัดแพพวกกูไปติดกลางระหว่างเรือให_่สองลำ แล้วแพพลิก กูติดไปกะแพด้วย
ขอสูบลมของห่วงเกี่ยวกางเกงกูไว้ กูจมลงไปในน้ำ ทำอะไรไม่ได้
ตอนนั้นนึกถึงไก่สองตัวนั่นทันที กูเลยขออโหสิ แล้วจู่ๆขอก็หลุดจากกางเกงกู
กูเลยรอดตาย

4. หางนกยูง

กูไปจับปลาหางนกยูงมา 60-70 ตัว เอามาเลี้ยงในกาละมังที่บ้าน
ทุกวันกูจะไปนั่งนับปลา แม่งเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จน 90 กว่าตัว
แล้วกูเบื่อๆไงไม่รู้ เททิ้งลงคูหมดเลย ปลาแม่งก็ไหลลงคูไปหมด
คิดแล้วบาปชิบหาย

5. ไส้เดือน

ตอนมอต้น กูไปโรงเรียนเช้ามาก เลยว่างจัด ตอนเช้าๆไส้เดือนมันจะออกมาเดินเล่น
กูเลยเอาหลอดกาแฟไปดักทางเดินของมัน ให้มันมุดเข้าไปในหลอด
เสร็จแล้วกูก็เอาปลายอีกข้าง ไปจ่อลงรูมดคันไฟ มันก็มุดๆลงรูไป

เท่านั้นล่ะ ไส้เดือนแด๊นซ์กระจาย มดแม่งออกมาตูม กัดเอาๆๆ จนไส้เดือนตัวบวมเป่งเลย

ผลกรรม - กูไปเล่นบาสกะเพื่อน แล้วแม่งมีแมงบินเข้าปากกู แล้วเสือกไปต่อยกูที่ข้างในคอ
จนบวมข้างใน กูก็นึกว่าแมงติดคอ เลยพยายามขย้อนออกมา ก็ไม่ออก
กลับไปบ้านแดกไรไม่ลง ยายเลยเอากล้วยหอมมาผ่าเป็นปล้องๆ ให้กูกลืน
พอกลืนเสร็จ ก็มีผื่นขึ้นทั้งตัวกูเลย เหมือนลมพิษ โคตรปวด โคตรทรมาน
แม่กูเอา คารามาย กะน้ำผึ้งมาทาให้ แล้วให้กูไปนอน กูก็นอนไม่หลับ
อึดอัด ปวดหัว อยากอ้วก เลยเดินลงมาชั้นล่าง เพื่ออ้วก แต่กูลงมาถึงก็เดินไม่ไหว
ฟุบลงไปที่ตีนบันได นอนกองอยู่กะพื้น นึกถึงไส้เดือนขึ้นมาทันที ถ้าจะมาเอาคืน
ก็ขออย่าให้ถึงชีวิตเลย จะทำบุ_ไปให้ ขออโหสิกันละกัน แล้วกูก็พยายามเรียกแม่
เสียงแม่งไม่ออกเลย แต่แม่กูดันได้ยิน แม่มาช่วยพยุงกูไปอ้วก กล้วยออกมาเต็มเลย

พอตอนเช้า กูตื่นมา หายเป็นปลิดทิ้ง แปลกมาก

 

ตอนเด็กๆกูชอบเอาลูกแมวมาทรมาน ปาอัดกำแพงครั้งแล้วครั้งเล่า จนแม่งกระอักเลือดทุกตัว... ตายบ้างรอดบ้าง...


ผลกรรม...ก็คือ เมื่อหกปีก่อน กูคะนองตามประสาวัยรุ่นแตกเสี่ยว บิดมอเตอร์ไซค์จะให้เก๋าต้องอย่าให้ต่ำกว่า 120 กม. ชม.

แล้วก็ได้เรื่องจนได้... เมื่อวันนึงกูพาเพื่อซ้อนไปอีก 2 คน รวมเป็น 3 ถนนโล่งๆ กูเจอฝรั่งคนนึงแม่งลืมตัวขับรถชิดขวามา... สุดท้ายก็ประสานงาสิครับ รถกู 120 กม/ชม. รถฝรั่ง 80 กม/ชม...

แรงปะทะทำให้ทั้งตัวกู มอไซค์กู... อัดเข้าไปใต้ท้องรถ...สรุปคือ กูโดนแรงกระแทกอัดเข้าไปใต้ท้องรถ โดนทั้งมอไซค์ โดนทั้งรถยนต์ ทั้งพื้นถนนบด... เละไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะหน้ากูฉีกเละเห็นกะโหลกไปครึ่งนึงเพราะถูกบดถูกับพื้นถนน เลือดสาดเต็มไปหมด... ส่วนเพื่อนกูอีกสองคน ลอยข้ามรถยนต์กระเด็นไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้นถนน...

ปอเต๊กตึ๊งเห็นสภาพกูเข้าไป ถึงกับจะรีบเอาผ้าคลุมเพราะดูจากภายนอกแล้วยังไงก็ตายแน่ๆ เนื้อฉีกขาดวิ่นไปทั้งตัว...เละมากถึงขนาดที่ว่า Jesus ที่โดนทรมานโบยตัวแตก ใน Passion of Christ ไม่ได้กินสภาพกูเลยละกัน... แต่โชคดีว่าบ้านกูเป็นกลุ่มเถ่านั๊ง แล้วหัวหน้าหน่วยปอก็เคยเล่นบาสกับกู... เค้าก็เลยลองตรวจร่างกายกูอีกที...ปรากฏว่ากูยังไม่ตายแต่หายใจแผ่วมากๆ... ก็เลยส่งโรงพยาบาล รอดมาได้จนทุกวันนี้...

แต่น่าแปลกอย่างนึงว่า พอทำการเอ๊กซเรย์ทั้งตัวแล้ว ปรากฏว่า ไม่มีกระดูกหัก หรืออวัยวะภายในบอบช้ำซักที่ สมองก็ปกติ... แค่ภายนอกบอบช้ำหนักเฉยๆ... ทั้งๆที่โดนบดขนาดนั้น... ไทยมุงทุกคนคิดว่ากูตายแน่ร้อยเปอร์เซนต์... หน่วยกูภัยก็บอกว่า ปกติถ้าชนแรงขนาดนี้ โอกาสรอดน้อยกว่า 1 เปอร์เซนต์ซะอีก...แต่กูก็รอดมาได้...

ลืมบอกไปอีกอย่างว่า เพื่อนกูอีกสองคน ตอนกระเด็นลอยไปตกบนพื้นถนนน่ะ ทั้งสองคนได้รับบาดเจ็บน้อยมาก ถึงขนาดที่ว่า ลุกขึ้นมาวิ่งต่อได้ทั้งคู่เลย...ลอยไกลตั้งเกือบ 20 เมตรนะ ไม่ใช่ใกล้ๆดันไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหนักเลย...

ถ้าไม่เรียกว่าปาฏิหาริย์ ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วครับ...

แมวที่กูเคยปาอัดกำแพงจนตายไป... อาจแค่ต้องการสั่งสอนกูก็ได้...

 

เชิน มา สารภาพ กันอีกรอบ ครับ รอบที่แล้วข้อมูลหาย หมด

อโหสิ ด้วย นะ สำหรับ ทุกชีวิต เรา รู้เท่าไม่ถึงการ จริงๆ

 

อึ่งอ่างผู้เคราะห์ ร้าย กรู อีก แล้ว

ตอนเด็กๆ กรูชอบเล่นขายของ เล่นการ์ตูน ตี่จับ ทอยเส้น ไล่จับ เตะกัน พับจรวดเล่น กรูอยู่ชนบทครับ เล่นกับพื้นดินนี่แหละ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ บางครั้ง ก็เผลอ ทำลายชีวิตสัตว์ ครับ มีอยู่ครั้ง หนึ่ง มันจะเศร้า หรือ มันจะขำก็ไม่รู้ แต่กรูมอง ย้อนไป มันกึ่งเศร้ากึ่งขำ ครับ

กรูมันฉายแววฉลาดอยากรู้อยากเห็น กรูมองเห็นปลา มันว่ายน้ำ ดำน้ำได้ กรูเลย เทียบกับ อึ่งอ่าง มันก็ว่ายน้ำได้ และดำน้ำได้ เช่นกัน กรูเลยคิดว่า มันคงไม่แตกต่าง เป็นสปีชี่เดียวกันแน่แน่

อยู่มาวันหนึ่ง กรูอยาก เลี้ยงอึ่งอ่างมาก เพราะปลาสารพัดปลา กรูจับใส่ขวดเล่น มาเยอะแล้ว กรูเลยอยากลองเลี้ยงอึ่งอ่างมั่ง กรูนำขวด ใส่น้ำจนเต็ม มาหนึ่งใบ เพื่อจะใส่อึ่งอ่าง กรูจับอึ่งอ่างตัวหนึ่งได้ เลยจับมันยัดเข้าที่ปากขวด ซึ่งมีน้ำอยู่ ปริ่มๆ พอกรูจับยัด มันก็พอง กรูก็ยัด มันก็พอง ยื้อกันอยู่ซักพัก มันก็แข็งคาปากขวดเลย ตอนนั้นกรูงง มาก อยู่ดีๆ ทำไมมันจึงแข็ง กรูงงอยู่ซักแป๊บ กรูก็รู้สึกว่าไม่หนุกเลย แล้วก็ไปวิ่งเล่นต่อ แล้วก็ลืม

พอกรูเจริ_เติบโตขึ้น กรูก็เข้าใจว่า อึ่งอ่าง ไอที่มันแข็งทื่อ อาการแบบนี้เขาเรียกว่า " ตาย " แบบขาดอากาศหายใจครับ ธรรมชาติมันหายใจทางปอด จับมันดำน้ำนานไป มันก็.......ตาย กรูเลยเข้าใจหลักชีววิทยาของอึ่งอ่าง

กรูบาปมากใหมครับ พ่อแม่พี่น้อง ก็กรูไม่รู้นี่ กรูนึกว่ามันเหมือนปลา เวลากรูทำบุ_ กรูก็แผ่ส่วนกุศล ให้มันบ่อย มันอโหสิให้กรูรึยังก็ไม่รู้

มีเพื่อนกรู ตอนเด็กๆครับ มานเล่นขายของ จะทำกับข้าว เป็นแกงส้มปลา ผักแกใช้ห_้า ใบไม้ นำแกง แกใช้ สีส้มผสมน้ำ แต่ปลา แกใช้ปลาหางนกยูง ที่เลี้ยงไว้ จับมา 1 ตัว แล้วแกก็ หั่นเลย ผสมเครื่องปรุงเสร็จสรรพ ได้แกงส้มปลา(หางนกยูง) สมใจ โอ...อมิตตาพุทธ

 

เห็นภาพ

เล่าจนเห็นภาพเลย กึ๋ย!!!ตอนเด็กๆก็ซนนะ แต่ไม่ได้ครึ่งของคุณเลย
ที่ผมยังเสียใจอยู่ ก็มีเรื่องกัดปลา พอปลาตัวนั้นแพ้ เพื่อนก็เอาไปตึ้บ ทีเดียวแบนเลย

ในมุมโหดๆของคุณ ก็ยังมีการเปรียบเทียบเรื่องกฎแห่งกรรมด้วยนะ

 

กรูจักขอสารภาพบาปมั่ง ครั้งยังเยาว์กรูอยู่กับย่า ที่ชนบทนอกเมือง เป็นที่ลือนามว่า กรูนั้นจักซุกซนยิ่งนัก เป็นที่เอือมระอาไปทั่วล้า บัดนี้กรูเจริ_วัยขึ้น เกิดสำนึกได้ถึงบาปแลกรรมที่กรูกระทำไว้ กรูจักแจงเป็นข้อย่อย ดังนี้



คราหนึ่งนั้น กับแมงปอ
ครานั้นกรูหยุดเรียนมิรู้จักทำการใดดี แลเห็นแมงปอที่ลานหน้าบ้าน บ้างเกาะกิ่งไม้แห้ง บ้างบินไปมา จักเป็นที่รำคา_ตากรูยิ่งนัก
กรูจึงหาถุงพาสติกมัดกับปรายไม้ แลย่องไปครอบไอ้ตัวที่เกาะอยู่ ครั้งจับตัวมันได้ กรูจึงแจ่งสิทธิ์ให้มันทราบ ดังนี้
"ไอ้แมงปอ มรึงถูกจับแลกรูแล้ว มรึงจักพูดก็ได้ มิพูดก็ได้ หากมรึงพูดลือเอื้อนเอ่ยวาจาใด กรูจับเอาคำพูดของมรึงไปเป็นหลักฐานในศาล
มรึงกระทำการแต่งตั้งว่าความได้ หากมรึงไม่มีว่าความ กรูจักหาว่าความให้" ครั้งกรูแจ่งสิทธิ์เสร็จ กรูจักจับหางมันเด็ดออก มันยังโอหังนัก
มิเอื้อนเอ่ย วาจาใด รือขอร้องกรู แม้เสียงใดก็มิหลุดออกจากปากมัน กรูจึงทำโทษมันด้วยการ หักไม้แลเสียบไปที่หางของมัน หางมันจักยาวยิ่งด้วยไม้ของกรู
แลกรูก็ปล่อยมันไป มันก็บินขึ้นไปพร้อมกับหางไม้ที่กรูทำให้ จักเป็นที่สบายตากรูยิ่งนัก




คราหนึ่งนั้น ไฟหยด กับ ปลา
ครานั้นย่ำค่ำแล้ว กรูรึมิรู้จักทำการใดดี พลันแลเห็นไม้ขีดไฟ กรูคิดจักทำคบไฟ ครั้นคิดได้กรูหาไม้ยาวได้สักวา ขนาดเหมาะมือแลเอาถุงพาสติก
หุ้มปลายหลายชั้นพันให้รอบ แล้วจุดไฟ ครั้นพอติดไฟ ไฟจักหยดลงพื้น เป็นหยดลูกไฟ กรูไล่หยดไปบนต้นไม้เล็กๆ ต้นไม้มันจักตายโดยฉับพลัน
กรูเล่นได้สักพักกรูรู้สึกเบื่อต้นไม้มัน เนื่องจากมันไม่หนี มิเป็นที่สะใจกรู พลันแลไปเห็นริมบ่อ กรูเอาคบไฟอันอัฉริยะของกรู ไปหยดลงบนน้ำ
มันดังฉ่าๆๆๆๆ เป็นที่เพลิดเพลินยิ่ง บ่อนั้นจักกว้างสักหน่อย กรูเดินไปเรื่อย พอดีไปเจอกลุ่มลูกปลา กรูเลยบรรจงหยดไฟใส่ลูกปลา แม่นยำยิ่งนัก
ลูกปลาจักชักลอยขึ้นมานอนหง่าย สบายตากรูยิ่ง กรูไล่หยดไปเรื่อย กุ้ง หอย ปู ปลา มันจักตายห่าเพราะกรู

ครานั้น เวรกรรมคงตามทัน กรูพินิจดูว่ากรรมที่กรูทำคงล้นสมุดหนังหมา มันจึงมาสนองกรูทันทีทันใด ก็ มิทันไร กรูกำลังหยดปลาเพลิน
ย่ากรูเรียกขึ้นบ้าน กรูตกใจ ไฟหยดใส่ตีนกรู มันหยดใส่ตรงง่าม นิ้วโป้งกับนิ้วกลาง เป็นที่ปวดแสบปวดร้อนยิ่ง ยามกรูไปโรงเรียน เวลาใส่ถุงเท้า
หนังกำพร้ามันจักติดถุงเท้าถอดออกได้ยากยิ่ง แลเวลาเดินนิ้วมันเบียดกัน เลือดกรูไหลแสบทรวงยิ่ง กรูจึงยุติ คบไฟอัจริยะของกรูไปหลายเพลา





คราหนึ่งนั้น หนังสติ๊ก กับ นกกางเขน
เรื่องนี้ ซึ่งใจกรูยิ่งนัก ครานั้น กรูลำพองใจยิ่ง ในความแม่นของกรู กรูไล่หาลูกหินไปยิงนกในสวน ครั้นนั้นจักเห็นครอบครัวนกกางเขน 4 ตัว มันมี พ่อ แม่ ลูกชาย แล ลูกสาว
กรูค่อยๆ ย่องไป ใส่กระสุนในหนังสติ๊กแลเล็งไป ที่ตัวนกตัวแม่ นั้น มันคงจักมีบุ_ เลยมิโดนเต็มเป้า จักโดนแค่ปีก ร่วงทะหลาลงมา กรูอื้มมือไปจับ มันยังมิตาย
พ่อนกมันบินมาไล่จิกตีกรู กรูจักตกใจเป็นยิ่งนัก แต่กรูก็มิยอมปล่อยแม่นก คิดว่าแม่นกมันคงมิถึงกรรม กรูเลยจับมันไปขั้งไว้ ในโรงเรือนร้าง แลคอยเอาน้ำแลข้าว
ใส่ไว้ให้มันกิน แล้วกรูก็ไปโรงเรียน แลลืมนกมัน ไปได้ 1 อาทิตย์ กรูจักนึกได้ กูเดินไปดูที่เรือนร้าง จักเห็นครอบครัวมัน มี พ่อ ลูกชาย แล ลูกสาว
มาเยี่ยมแม่มันที่กรงขัง แลแม่ก็มิตาย คงเป็นเพราะพ่อแลลูกมัน หาอาหารให้กิน พอกรูเข้าไป มันพ่อแลลูกมัน ก็บินหนีไป กรูเลยตรวจดู ปีกมันหายเจ็บ
กรูเลยคิดจักปล่อยมัน กรูจับมันโยนขึ้นฟ้า เห็นพ่อแลลูกมันบินมารับกัน เป็นที่ซึ่งใจกรูยิ่งนัก น้ำตากรูจักไหลอาบแก้มไป


กรรมกรูยังมิหมดเท่านี้ แล้วกรูจักมาสารภาพบาปใหม่ กรูยังระลึกถึง ไอ้เขียด ไอ้กบ ไอ้กิ้งก่า ผึ้ง ปลา หนู แลอื่นๆ อีก

 

เพลา หน้า กู จักมา สารภาพ บาป อีก

กูหวัง ว่า พวกมัน คง อโหสิ กรรมให้กู บ้าง เพลากู ทำบุน ทำกุศล คราใด กูนึกถึงมันเสมอ มิคลาดครา ที่จัก กรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศล ไปให้ พวกมัน

พอกู นึก ชั่วโมงพิศวง ตอน คนฆ่าปลา หน้าตาเละ เล่นเอากูสะดุ้ง...

กูบอกได้คำเดียวว่า อโหสิเถิด เพื่อนทุกข์

ที่กูทำมัน ลงไป เยี่ยงนั้น เหตุเพราะ กูคะนอง และ รู้เท่าไม่ถึงการณ์ แล

 

ข้อยกะเคยเฮ็ดบาปหลายแนวคือกันล่ะพ่อแม่พี่น้องเอ๋ย

1 ข้อยเคยย่างไปไฮ่นากับหมู่ แล้วเห็นงูปลา แล้วบาททีนี้ข้อยตื่นอย่างคัก ข้อยเลยเอาเสียบสับมัน ไส้มันทะลุออกมาเลย ข้อยเหลือโตนมันบักอย่างคัก เป็นหยังข้อยต้องเฮ็ดมันนำ

2. ข้อยเคยไปย่ำแมงกิซอน มันก็อยู่ในขี้ตมดีดี ข้อยกะเอาไปย่ำขี้ตม มันกะพากันแล่นขึ้นมาจากขี้ตม แล้วหมวดข้อยกะพากันจับมันมาขั่วกิน

3. ข้อยย้านแมงกอก เพราะมันเคยกัดข้อยจนฮ้องไห้ ข้อยเลย เอาไ่ม่แขวนเสื้อ ใส่ปากมันให้ฟันมันเซาคม ผลกรรมกะคือข้อยมักมีเลือดออกนำไรฟังดุ ดุ

แล้วกะอีกหลายเรื่อง ที่เว้าบ่ได๋ พอมันบ่แม่นเล่นเล่นเลย ข้อยเสียดายที่ข้อยพึ่งได้มาสนใจธรรมะช่วงนี้ น่าสิสนใจมาแต่โดนแล้ว

 

ส่วนนี้ ถามตอบปั_หาของหลวงพ่อ มิตซูโอะ เควสโก

ถาม 24


จะทำอย่างไรเมื่อเราชอบคิดถึงอดีตอยู่บ่อย ๆ และเมื่อคิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นจะทำให้เกิดความรู้สึกผิด เกิดความเศร้าเสียใจ จะต้องแก้ไขอย่างไร


ตอบ


อดีตก็ผ่านไปแล้ว ถึงแม้ว่าผิด ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ผิดพลาดในอดีตถือว่าเป็นบทเรียน
ให้ตั้งสติ ระลึกถึงอันนั้น ตั้งใจว่าจะไม่ทำผิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ
อดีตผ่านไปแล้วไม่ควรนึกถึงโดยอุปาทานยึดมั่นถือมั่น เพราะจะเป็นความชั่วในปัจจุบัน คือเป็นมโนกรรม เช่น เคยฆ่ากบตัวหนึ่งแล้วเรานึกถึง เกิดสงสารเสียใจ กลัวตกนรก แล้วนึกถึงทุกวัน ๆ จะเป็นการสร้างมโนกรรมทุกวัน ๆ เป็นกรรมหนัก ให้เห็นโทษของมโนกรรมในจุดนี้ แล้วก็ให้อยู่กับปัจจุบัน พยายามปฏิบัติตนเอาใจใส่หน้าที่ในปัจจุบัน ด้วยใจหนักแน่น
ให้พิจารณากฎแห่งกรรมทะลุปรุโปร่งแล้ว ก็จะเห็นว่า ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นไปตามกฎแห่งกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เราก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบ 50

 

อยากสารภาพบ้าง แต่พูดไม่เป้นอ่ะแบบนั้น

1. เห็นเป้นต้องฆ่า
มิรู้ด้วยเหตุผลอันใด กรูรึต้องเกลียดกลัว แมลงสาบเข้าใส้ เมื่อครั้นกรูยังเด็กเล็กนัก กรูจำได้ว่า กรูกลัวมันมาก และมันยังบินเยาะเย้ยถากถางให้กรูกลัวยิ่งนัก ครั้นเมื่อกรูโตขึ้น ความกลัวแปลเปลี่ยนเป็นความเกลียด จักทำให้กรูต้องฆ่าทุกครั้งที่เห็น ยามเมื่อมันบินมา กรูจักต้องรีบถอกเกือก แล้วง้างฟาดกลับเหมือนกำลังเล่นแบ็ทมินตั้น ครั้นเมื่อมันวิ่งอยู่ที่พื้น ต่อให้ไกลแค่ไหน กรูจักต้องวิ่งไปเหยี่ยบให้ตายคาเท้า เป็นเยี่ยงนี้เสมอๆ จนกระทั่งเมื่อยามได้เวลาบวชเรียน กรูจึงสำนึกได้ว่า กูได้เบียดเบียนสัตว์มิมีทางสู้ กรูได้สร้างกรรมกับพวกมันแม้มันจะมิได้ทำอะไรกรูเลย และถึงแม้มันจะมิมีประโยชน์อันใดที่กรูจะเห็นได้ แต่กรูก็มิควรฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กรูจึงอธิฐานว่าเมื่อยามบวชเรียนกรูจักมิฆ่าแมลงสาบ ละเว้นชีวิต สู่ชายผ้าเหลืองอย่างมีเมตตา ผลกรรมที่กรูเคยทำ ยังคงมิได้ชำระ แต่คืนที่กรูเข้าสู่ผ้าเหลืองคืนแรก กรูจักต้องจกใจเพราะแมลงสาบบินเข้ามาในกุติกรู ตอนที่กรูกำลังจักจำวัด ครั้นเมื่อกรูเห็น กรูก็ได้แต่แผ่เมตตาให้กับพวกมัน และอธิษฐานว่าจะไม่ฆ่า ขอให้กรูได้จำวัดอย่างเป้นสุข เมื่อกระทั้นพวกมันก็บินหายไปทันใด กรูจึงเริ่มเชื่อว่าแม้สัตว์ใดๆที่มีชีวิต ถึงแม้จะไม่มีประโยชน์ใดๆ แต่ย่อมล้วนรักตัวกลัวตายด้วยกันทั้งสิ้น เมื่อครั้งกรูเงื้องท้าวก้าวเหยียบ มันก็ยังหนีสุดชีวิตเพื่อรักษาตัวรอด แล้วกรูเป้นใครมาจากไหน ถึงจะมาพรากชีวิตของมันไป ถูก ควร แล้วหรือที่กรูจะเก็บความกลัวและความอาฆาตไว้่ในจิตที่มันทำให้กรูกลัวเมื่อครั้นยังเยาว์ จนทำให้กรูต้องสร้างกงกรรมกงเกวียนมิมีที่สิ้นสุดต่อไป

2. หนึ่งเท้า 9 ชีวิตแดดิ้น
สืบเนื่องจากที่กรูกลัวและเกลียดแมลงสาบเข้าจิต ครั้งหนึ่งยามเมื่อตะวันลับขอบฟ้า กรูและเพื่อนๆ ออกมาชุมนุมกันที่ 3 แยกละแวกบ้าน แถบนั้นติดตลาด จึงมีทั้งหนู แมว แมลงสาบเยอะแยะไปหมด ครั้นเมื่อกรูกำลังเพลิดเพลินกับการคุยกันตามประสาพวกพ้อง เกิดมีเพื่อนคนหนึ่งชี้มาที่ขาของกรู พร้อมทั้งร้องออกมาอย่างดังว่า "ฮึ๊ย!" ประจวบเหมาะกับที่รู้สึกยุกยิกที่ปลายขาของกรู กรูไม่ทันมองแต่ในสอมงของกรู เชื่อแน่แท้ว่าเป้นแมลงสาบคู่อาฆาต แล้วในจิตกูก็สั่งการออกมาว่า "ฆ่า" ทันใดนั้นกูก็เงี้ยงขากระชากขึ้นแล้วกระทืบลงโดยมิทันมองว่าคืออะไร ผลปรากฎว่า เป็นลูกแมวตัวน้อยที่ออกมาดมขาของกรูเท่านั้นเอง แต่ด้วยผลของการที่กรูกระทืบลงไปเต็มแรง ทำให้แมวชัก และเลือกฉีดออกทางปากเหมือนสายยาง พลางค่อยๆจบชีวิตต่อหน้ากรู กรูรู้สึกผิดมากเป็นเพราะดกรูสะเพร่า มิยอมดูให้ดีก่อนว่าเป้นอะไร ทำให้กรูทำบาป ฆ่าชีวิตน้อยๆลงไปด้วยความไม่ตั้งใจ กรูพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่า กรูมิได้ตั้งใจฆ่าลูกแมว แต่กรูปฏิเสทไม่ได้ว่า กรูตั้งใจ "ฆ่า" จริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแมลงสาบก็เหอะ กรูมิเคยคิดว่ากรูจะกลัวซากแมวหรือหมาตาย แต่เมื่อครั้นกระนั้น กรูกลับไม่กล้าแตะต้องแมวตัวนั้น เพราะผลจากการกระทำและสำนึกผิดของกรู แต่ว่า แถวบ้านกรูเป้นปูน ไม่มีที่ฝัง จึงได้แต่ให้เพื่อนช่วยหยิบศพมันไปทิ้งที่ถังขยะ นั่นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งซึ่งส่งผลให้กรูมิอยากฆ่าแมลงสาบอีกต่อไป เพราะอารมณ์ความแค้นที่ฝั่งแน่นในจิตมิมีผลดีอันใดเลย รังแต่จะส่งผลร้ายต่อตวเราเองและบางครั้งอาจเบียดเบียนถึงอีกชีวิตโดยมิได้ตั้งใจด้วย กรูเสียใจจนทุกวันนี้ และแผ่เมตตาให้บ้างเมื่อยามนึกได้ ผลกรรมเหล่านี้กรูยังมิได้รับแต่อย่างใด เพียงแต่เมื่อครั้นกรูให_่ขึ้น กลับมีลกแมวตัวหนึ่ง มาจากไหนไม่รู้ เข้ามาขออาศัยบ้านกรูอยู่ ไล่ก็แล้ว ตีก็แล้วมันก็มิยอมไปไหนทั้งสิ้น จนกระทั่งกรูใจอ่อนเพราะนึกถึงลูกแมวตัวนั้น กรูจึงขอให้เลี้ยงไว้ แรกๆมันดุเยี่ยงเสือ ข่วนและกัดทุกคนที่เข้าใกล้ เพียงแต่กรูเท่านั้นที่มันไม่เคยทำอะไรเลย อาจเพราะกรูเป็นคนแรกที่ยื่นมือให้มัน จนมันยอมออกมาไซร้ตัวกรู กรูเลี้ยงจนมันคลอดลูก 2 ครอก และต้องย้ายบ้าน กรูมิยากทิ้งมันไว้ แต่ว่า ด้วยพ่อ-แม่กรูมิอาจเลี้ยงได้ในที่ใหม่ จึงจำเป้นต้องปล่อยมันไว้ กรูยังแวะเวียนมาหามันเสมอ เอาข้าวเอาน้ำมาให้ จนกระทั่งวันหนึ่ง มันก็หายไป กรูยังนึกเสียใจจนทุกวันนี้ กับบาปที่กรูกระทืบทีเดียว ตายรวด 9 ชีวิต และที่ต้องทิ้งแมวที่เลี้ยงไว้ตามลำพัง ขออโหสิกรรมด้วยนะ "เจ้าเหมียว"

3. เผาทั้งเป็น ฆ่าโหดล้างครอบครัว
กรูมิเคยเกลียดของน่าขยะแขยงเยี่ยงเด็กคนอื่น กรูมักจะชอบเล่นขี้หมาเป็นชีวิตจิตใจ แต่หมาก็เหมือนกับคน 1ชีวิตของเรา อาจมีปรสิตชอนใชในร่างกายเช่นกัน แน่นอนว่า ขี้หมาบางกองย่อมมีพยาธิปนอยู่ เมื่อครั้นกรูพบกองขี้หมาที่มีพ_าธิชอนไชยั้วเยี๊ย เมื่อเพื่อนกรูเห็นจักร้องและกลัวกันเป็นแถม กรูจักต้องเอากระดาษมาห่อปิดไว้เพื่อมิให้เพื่อนกรูเห็น แต่เมื่อกรูเห็นกระดาษ กรูกลับนึกอยากเล่นไฟตามประสาเด็ก ประกอบกับเพื่อนกรูกลัว กรูจึงเอาไม้ขีดมาจุดไฟแล้วเผามันทั้งเป็น เติมกระดาษเข้าไป เติมไฟเข้าไปจนแน่ใจว่ามันตายทั้งกอง ครั้นเมื่อกรูเจอกองขี้มาลักษณานี้เมื่อใด กรูจักต้องเอากระดาษมาสุมและจุดไฟทุกครั้ง ยามเมื่อกรูโตขึ้นได้เห็นภาพข่าวไฟใหม่ที่พลากชีวิตมนุษย์ทั้งครอบครัวไป กรูจึงคิดได้ว่า ที่กรูกำลังทำมันก็มิต่างกันเท่าใดนัก กรูกำลังพลากชีวิตพ_าธิไป สิ่งสำคั_มิได้อยู่ที่กรูคิดว่าชีวิตพ_าธิจะเทียบเท่ามนุษย์ แต่สิ่งสำคั_มันอยู่ที่กรูกำลังสนุกกับการฆ่า การที่กรูปล่อยให้อารมณ์นี้คงอยู่ในจิต วันหนึ่งอาจพัฒนาไปเป็นการฆ่าชีวิตที่ให_่ขึ้น เมื่อกรูมองย้อนมาที่ตัวเองกรูจึงตะหนักว่า กรูเองยังมิอยากถูกใครพรากชีวิ(ทั้งของกรูและของคนที่กรูรัก)ไปเลย แล้วใยกรูต้องปราถนาจะพรากชีวิตใครไปด้วยน้ำมือของกรูด้วยเล่า

4. กระทะทองแดง
ครั้นยามที่แม่กรูซื้อกุ้งแม่น้ำเป้นๆมาไว้ที่บ้านเพื่อที่จะย่่างกินกัน กรูจักต้องคัดเอาตัวที่ยังมีชีวิตใส่ไว้ในตู้ปลา เพื่อยังมิให้มันตาย แต่วันหนึ่ง กรูได้ยินมาว่า ปลาไหลต้มเปรต จะใส่ปลาไหลเป็นๆในน้ำที่เดือด เพื่อให้มันโดดดีดขึ้นมาเป้นตัวตรง กรูไม่รู้ว่าเรื่องจริงเป้นเยี่ยงไร แต่กรูอยากรู้ว่า ถ้าเป้นกุ้งแม่น้ำที่มันโดดดีดตัวเก่งๆ จะเป็นเยี่ยงไร ว่าแล้วกรูจึงต้มน้ำร้อนให้เดือดพล่าน แล้วจับกุ้งมา 1 ตัว เครียมเอาโดยลงหม้อ อนิจจาเหมือนมันจะรู้ตัว มันพยายามดีดตัวเพื่อรักษาชีวิตเต็มที่ แต่กรูมิวายจับมันโยนลงหม้อที่เปิดไปท่วม และน้ำที่เดือดพล่านมิต่างอะไรกับกระทะทองแดง แต่ผลกลับปรากฏว่ามันตายทันทีที่ลงน้ำมิมีอาการ กระโดดดีดตัวแต่อย่างใด สร้างความผิดหวังแกกรูยิ่งนัก กรูเลยเอามันมากินต่อแก้ผิดหวัง จนกระทั่งโตขึ้น เรื่องนี้มิมีเหตุการณ์อันใดหรอกที่จะทกให้กรูสำสึก เพียงแต่เมื่อกรูรู้ความขึ้นเรื่อยๆ กรูกลับรู้สึกว่ามิน่าจะทำเยี่ยงนั้น มันมิมีเหตุการณือะไรที่สะดุดตาให้จำ แต่กรูกลับลืมไม่ลง ยิ่งเมื่อครั้นที่กรูได้ยินป้าคนหนึ่งพูดให้ฟังเรื่อง ปูดำ เป็นๆ ที่มักถูกเอามาทำอาหารทั้งที่ยังเป็นๆอยู่ เขายกตัวอย่างเล่าเปรียบเทียบกับคนที่ตกนรก ถูกไฟเผาทั้งเป็นบ้าง(เปรียบกับปูเผา) เข้านรกขุมที่มีแต่ความหนาวเย็น(เอาปูเข้าช่องฟิท) ลงกระทะทองแดงบ้าง(ปูต้ม) โดนแยกร่างหรือทรมาณ(สับปูเป็นๆที่ยังมีชีวิต) กรูมิได้สงสารคนที่ตกนรกหรอก แต่กรูกลับสลดสงสารที่กรูเองก็เคยคิดจะทำกับปูแบบนั้น รวมทั้งกุ้งที่กรูเคยได้กระทำด้วย ทำให้กรูอึกอักทุกครั้งที่นึกจะทำกิน หรืออยากกิน กรูได้แต่คิดว่ากรูคงไม่เลิกกิน เพียงแต่กรูคงกินมันน้อยลง และถ้าเป้นได้คงเลี่ยงไปเป็นอันที่ตายแล้วมากกว่า

ทั้งหมดนี้เป้นเรื่องที่กรูพอนึกได้เด่นๆ ที่กรูเคยพลาดพลั้งทำลงไป ขออโหสิกรรมด้วยเถิด ตอนนี้กรูสำนึกแล้ว ว่ากรูทำสิ่งอันมิควรลงไป ถึงแม้กรูจะยังมิเคยโดนกรรมตามสนองเท่าที่กรูนึกได้ และกรูก็ไม่บอกโดนตามสนองด้วย แต่ไม่ว่ากรูจะเลี่ยงได้หรือไม่ได้ ตอนนี้กรูก็พร้อมสำนึกและรู้สึกเสียใจที่ได้เบียดเบียนชีวิตเขาเหล่านั้นแล้ว ขออโหสิกรรมด้วยเช่นกันนะ....

 

จำได้ว่าสมัยเด็กๆไม่ชอบฆ่าสัตว์ เวลาเล่นกับเพื่อนๆ เพื่อนๆชอบเล่นฆ่าสัตว์ผมก็จะไปช่วย เช่นไปเอาหนังสติ๊กยิงนกกัน ผมก็แกล้งยิงให้โดนกิ่งไม้ ให้นกหนีไปแทน เห็นลูกนกตกน้ำก็ว่ายน้ำไปช่วย เห็นปลาติดในบ่อน้ำแห้งๆตอนน้ำลดก็เอาไปปล่อยในแม่น้ำ แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งเพื่อนชวนตกปลาก็ไปตกมั่ง แต่ตกเสร็จก็ปล่อยไม่เอามากิน จำได้มีอยู่ตัวหนึ่งเป็นปลาตะเพียนครีบแดงตัวให_่พอปลาติดเบ็ดก็กระตุก ปลาก็ดิ้นๆ พอผมจับได้ เอาเบ็ดออกจากปาก ปรากฏว่าฟันมันหลุดไปหลายซี่ก็เลยสงสาร สุดท้ายก็ปล่อยไป
อยู่มาวันหนึ่งเล่นต่อยมวยกับน้องชาย น้องชายเอาหัวโม่ง ผลปรากฏโดนฟันหน้าหักไปเลย ต้องใส่ฟันปลอมซี่หนึ่งจนทุกวันนี้ บาปกรรมทันตาเห็น

ตอนเด็กๆแม่พาไปวัด บอกให้กราบพระพุทธ แม่บอกให้อธิฐานว่าให้เรียนเก่งๆสอบได้ที่ 1 แต่ใจกลับอธิฐานว่า ธรรมใดที่พระองค์บรรลุแล้วขอให้ข้าพเจ้าบรรลุธรรมนั้นด้วยเทอ_ แล้วมีความรู้สึกว่าอยากเป็นพระพุทธเจ้า อยากรู้ทุกอย่าง อย่างช่วยเหลือสัตว์โลกให้พบทางสว่าง อยากสอนให้มนุษย์ทุกคนเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง ก็เลยรู้สึกเองว่าตัวเองปรารถนาพุทธภูมิ และรู้อีกว่าเป็นแบบปั__าธิกะ
มีพระหลวงพ่อฤาษีลิงเล็ก เคยมารับบิณบาตรที่หน้าบ้าน (บ้านอยู่เมืองกา_จน์ และตอนหลังเพิ่งมารู้ว่าเป็นหลวงพ่อฤาษีลิงเล็ก) หลวงพ่อบอกกับแม่ว่าลูกคนนี้เลี้ยงให้ดีๆ เพราะมีบุ_มามาก มีคนที่มี_านพูดแบบนี้หลายคนแล้ว ผมเองก็เฉยๆเพราะรู้ตัวว่ายังไม่ดีอีกมาก แต่ตอนนี้คงถึงเวลาแล้วล่ะ ต้องช่วยมวลมนุษย์ ด้านปั__าเพราะว่าคนตอนนี้หลงกันมาก เป็นมิจฉาทิฏฐิกันมาก ไม่เชื่อเรื่องบาปบุ_กันแล้ว บ้างก็คิดว่าการเบียดเบียนผู้อื่นที่นับถือศาสนาไม่ตรงกับตนว่าเป็นบุ_ แม้กระทั่งฆ่าทิ้งก็ยิ่งได้บุ_ มีความเห็นผิดถึงเพียงนี้ได้

 

อ่านะ

ก็ตอนแรกคิดว่าพูดไม่เป้นไงครับ 5555555555 ก็เลยลองทำดูอ่ะ ไม่รู้ว่าในสายตาคนอื่นจะเรียกว่าพูดได้หรือยัง 555555555

 

เคยสารภาพไปแล้วเหมือนกัน รู้สึกตอนนั้นพิมพ์ซะเมื่อยเลย ( คนกรรมเยอะ )ไม่รู้ข้อมูลยังอยูหรือเปล่าตอนนี้คอมแฮงก์อยู่ด้วยเปิดดูไม่ได้เลย หุหุ

 

เคยทำให้พี่แถวบ้านรถชน

 

อาหมิงทำยังไงอ่ะ เผื่อจะเอาไปทำมั่ง วัยรุ่นทีนี่มันชอบขับรถซิ่งนัก
แล้วก็ขอสารภาพบาปบ้าง
สังหารจิ้งจก
ตัวข้าน้อยนั้นเกลียดและกลัวจิ้งจกนัก ตอนเด็กๆมื่อบิดาและมารดาใช้ให้ปิดหน้าต่าง ก็จะปิดแบบเร็วๆด้วยความกลัวจิ้งจกที่เกาะอยู่หน้าต่าง กลัวมันจะกระดดมาเกาะ และแล้วก็ถึงวันเกิดเหตุ วันนั้นข้าน้อยก็ปฏิบัติหน้าที่ตามปรกติ แต่ที่ไม่ปรกติคือ มีจิ้งจกชะตาขาด มาอยู่ตรงซอกหน้าต่าง ทำให้ปิดไม่ได้ ข้าน้อยยิ่งหงุดหงิด ปิดไม่เข้า เลยออกแรงปิดมากขึ้น ประจวลเหมาะกับได้ยินเสียง"แอ๊บ" เลยหันไปดูตามเสียง ปรากฏว่าจิ้งจกน้อยชะตาขาด ถูกหนีบแนบแน่นกับหน้าต่าง คือโดนหนีบครึ่งตัวตามยาว ข้าน้อยตกใจมากเลยรีบเปิดหน้าต่างให้มัน แล้วมันก็ตกลงมานอนชักกระตุก ตรงหน้า แต่ข้าน้อยก็ได้แต่ดู จนมันจบชีวิตน้อยๆของมันไป จำได้ว่าคืนนั้นร้องไห้มิยอมหยุดจนท่านยายต้องเข้ามาปลอบทั้งคืน หลังจากนั้นก็เลยสวมวิ__าณผู้กล้า ทำการไล่จิ้งจกก่อนปิดหน้าต่างโดยไม่กลัวว่ามันจะกระโดดเข้ามาเกาะหรือไม่(ซึ่งโดนไปหลายครั้งมาก)

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ก่อนปิดหน้าต่างกรุณาดูที่ขอบให้ดีๆว่ามีจิ้งจกน้อยๆตาดำอยู่รึเปล่าด้วยนะขอรับ

 

หน้าตาก็ดีนะ ทำงี้ได้งัย
ไปขอโทษเขายัง

 

นายฉิม หน้าตาโคตรจี้เลยอ่ะ ไปโดนใครเขาทุบมา สารภาพกรรมมาซะดีๆ

 

อ่านะ มันเป็นกรรมเก่าน่ะ โฮๆๆ

 

อั๊วผิดปายเลี้ยวอ่า

1.อั๊วจามได้ว่าอั๊วไปเล่นที่ก่อสร้างที่เค้ายังก่อส้างไม่เส็กอ่า เล่นไปเล่นมา เห็นมดมันไต่มาที่กำแพงเลยนึกซาหนุกอ่า เลยเอาไฟจุดกับกาดาด แล้วเอาไปลนเผาเล่นอ่า นึกแล้วฉงฉานมันจางเลยอ่า

2.อานนี้จามได้ว่าอั๊วเอาที่จับมาแลงวันอ่าที่เป็นน้ำเขียวๆข้นๆอ่าที่เอาไปพันกับไม้เสียบลูกชิ้น แล้วก็แกว่งเล่นบ้างหรือรอให้มันมาติดเองอ่า มานก็จาติดแล้วปายไหนไม่ไล่จงตายปายเลยอ่า นึกแล้วฉงฉานมันจางเลยอ่า ม่ายน่าเลยอ่า