ขำกลิ้ง...แทบตกเก้าอี้ทุกที

สิ่งที่ควรสำนึกไว้อย่างหนึ่ง ถ้าชาติบ้านเมืองพัง คนที่เดือดร้อนก็คือผู้คนส่วนใหญ่ของประเทศ ที่ไม่มีที่จะอยู่กัน
ส่วนคนใหญ่คนโต คนเป็นเศรษฐีมีเงินถัง เขาสามารถลี้ภัยไปอยู่ประเทศอื่นได้อย่างสบาย
ไม่ต้องเป็นผู้อพยบไม่มีแผ่นดินจะอยู่อย่างคนจน

 

น่าขำอีก....ก็เพราะยังคิดแบ่งฝั่งอยู่ คิดมากกว่านี้
ก็คิดไม่ออก ถึงบอกว่าไปไม่รอดจริงๆ

 

จริงๆ ก่อนหน้าทหารยึดอำนาจรัฐ.ก็เป็นอย่างที่ท่าน
หูดอยู่แล้วนี่นะ
การบริหารแบบบริษัทแต่มีการปฏิบัติให้สอดคล้องกับกฎหมายรธน.ของรัฐ
แต่ผลที่ออกมาล้วนทำให้รัฐมีแต่ขาดทุน ผู้รับเหมา
ในนามพรรคพท.มีกำไรในทุกช่องทาง
แถมทะเลาะกับบริษัทที่เก๊าและเก่าแก่ร้อยเล่ห์พันเหลี่ยมถึงขั้นลงมือตีกันโดยเอาประเทศและชาว
บ้าน ชาวไร่ชาวนา เป็นตัวประกันเอาประเทศ
เป็นเดิมพัน
ตั้งกองกำลังเข้าโจมตีกัน 2 ครั้ง 3 ครา....นั่นแหล่ะ
คู่ขัดแย้งแย่งอำนาจรัฐจริง

ทหารเขาเห็นว่าจะลุกลามสูญเสียทั้งประชาชน
และทรัพย์สินของชาวบ้านและของรัฐ
จึงจำต้องใช้โอกาสนี้เข้าระงับเหตุและยึด
อำนาจเสียเลย
ไม่งั้นมันก็ไม่ยอมเลิกรบราฆ่าฟันกัน
จึงมีวันนี้ให้บริษัทรับเหมาบริหารประเทศ
ตกงานกันทั้งบริษัท...พนักงานบริษัท
ก็ยังงงๆ ว่าบริษัทถูกยุบได้ไงทั้งที่
คู่แข่ง (บริษัท ปชป.) ก็เป็นรองอยู่หลายขุม
ก็พอสรุปได้ว่า ให้มีการบริหารแบบผู้รับเหมา
ก็ไปไม่รอดนะฮะ

จึงต้องให้ทหารรับเหมาไปก่อนพลางๆ
นะครับ แต่อยากบอกเคล็ดลับว่า
อย่าเหมานานเกินไปจะประสบกับ
การขาดทุนโดยไม่ต้องมีใครมาแข่ง
ขันเพราะทุกอย่างมีขึ้นมีลงและ
มีเกิดมีดับและเพราะคนไทยวันนี้
เลือดเนื้อเชื้อไขศรีธนญชัยยังไม่จืดจาง
และคนไทยวันนี้ คำว่าพอดี พอใจ
พอเพียง พออยู่พอกิน
คนไทยรู้จักกันน้อยมาก.....ลุงตู่ต้องย่อมรู้ดี
ว่าไม่มีอะไร
ยั่งยืนถาวรรวมถึงอำนาจด้วย ครบ 5 ปีให้รีบ
ชิ่งหนีไปไกลๆ เลยตรับ

 

ที่ต้องคิดแบบแบ่งฝ่ายเพราะฝ่ายมันมีไงลุง
เขาเป็นฝ่าย เราไม่เป็นฝ่ายมันเป็นไปไม่ได้
เพราะเขาเป็นฝ่ายกันแล้ว ถึงเราจะคิดให้เขาเป็นฝ่ายเดียวกัน แต่ในความคิดเขา เขาก็อยู่ฝ่ายเขา แล้วมันจะไปคิดแบบไม่แบ่งฝ่ายได้ไง

สำหรับผมถ้าจะคิดให้ถูกคือ

พวกไม่แบ่งฝ่ายก็ฝ่ายหนึ่ง
พวกแบ่งฝ่ายก็ฝ่ายหนึ่ง

ธรรมดาของคนที่ทะเลาะกัน แล้วไม่เคลียร์ มันอยู่ร่วมกันโดยปกติสุขได้ไม่นาน

ถ้าจะให้คิดแบบไม่แบ่งฝ่ายเลย ก็ให้คนที่มีศรัทธาเยอะ ๆ คิดไปละกันครับ ตามสะดวก

คนที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดอย่างผม มันก็มีฝ่ายอยู่ดี ฝ่ายที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดน่ะ แต่ค่อน ประชาธิปไตยหน่อย ๆ นะ

ทีนี้ก็ลองมาคิดกันเล่น ๆ ละหว่าง หลับหูหลับตาเชื่อว่า ไม่แบ่งฝ่าย แต่คนอื่นยังแบ่งฝ่ายอยู่
แล้วทำเหมือนทุกคนร่วมมือกันแก้ไขปัญหาประเทศ มันมีความเป็นไปได้แค่ไหนที่จะเป็นจริง
(จะว่าไปแล้ว ทหารนีมีอุดมการณ์มากกว่าที่คิดนะนี่ ออกยูโทเปียเสียอีก)

ที่ทำได้ก็แค่นั่งอยู่ในตำแหน่งอย่างอึดอัดให้ได้นาน ๆ แล้วเขียนกฏระเบียบแบบกรงขังขึ้นมา เพื่อกันปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น ตามสุภาษิตไทยที่ว่า กันไว้ดีกว่าแก้ แล้วค่อยลงจากตำแหน่ง ซึ่งดูเหมือนทำให้บ้านเมืองเรียบร้อย แต่ปัญหามันก็ยังอยู่ เพราะความกลมเกลียวมันไม่มีอยู่จริง เพราะมันมีแต่การควบคุม กดดัน รอวันระเบิดใหม่ในอนคต และปัญหาใหม่มันก็จะตามมาอยู่ดี

อันข้างบนกับรู้ว่ามีการแบ่งฝ่าย แล้วหาทางให้ทุกฝ่ายเข้าใจกัน และร่วมมือกันเอาประเทศออกจากปัญหา อันไหนมันจะมีอนาคตที่สดใสมากกว่ากัน

แต่ก็อย่างว่านะ คนไทยทำอะไรยาก ๆ ไม่เป็น
แค่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ก็ดีใจแล้ว คิดว่าอย่างน้อย สิบปียี่สิบปี คนไทยจะไม่มาทะเลาะกัน
มันก็เป็นการดีใจของคนแค่บางฝ่ายเท่านั้นแหละ ไม่ใช่การดีใจของทุกฝ่ายในประเทศ

 

ใครจะมีปัญญาพอจะเคลียร์ความเห็นผิดของคน
กว่า 10 ล้านคน

แค่ในครอบครัวตัวเอง 5 หกคนยังเคลียร์ให้เชื่อ
แบบเดียวกันยังไม่ได้เลย....

ความเชื่อ กับความศรัทธา มันเปลี่ยนได้ง่ายเสียที่ไหน
โดยเฉพาะความเชื่อว่าโกงกินไม่เป็นไร ขอให้ทำงาน
และเอามาแบ่งกันบ้างก็ใช้ได้
ถ้าผู้มีอำนาจทำตามความเชื่อนี้ก็จะอยู่ในหน้าที่ได้นานหน่อย แต่ถ้าไม่ก็จะโดนแซะโดนเซาะจนอยู่
ในบทบาทหน้าที่ไม่ได้อีกต่อไป
แล้วใครจะกล้าฝินล่ะ

 

มันทำคนเดียวไม่ได้หรอก
คนที่เห็นถูกไงครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คนที่เห็นถูกต้องมีวิธีการเข้าถึงคนที่เห็นผิดที่แยบคายหน่อย

ก็ต้องเข้าใจว่า ปัญหาบางอย่างมันแก้ภายในทันทีไม่ได้
เหมือนพระพุทธเจ้า กว่าท่านจะมีสาวกจำนวนมาก ท่านต้องใช้เวลาไปเท่าไรในการเผยแพร่พระศาสนา

ไปแบบโง่ ๆ เลยไม่ได้
อาจต้องใช้เวลานานในการ รีโปรแกรมสมองใหม่หลายปี เพื่อที่จะทำคนที่เห็นถูกทั้งหลายมีความคิดเห็นที่ตรงกัน และเกิดความสามารถที่จะกระจายความคิดเห็นที่ถูกต้องออกไปโดยไม่ทำให้เกิดความขัดแย้งขึ้นมาอีกเสียก่อน

อาจกินเวลามากกว่า 10 ปี กว่าที่จะพัฒนา ชุดความคิด ที่จะนำไปใช้ทำให้คนเห็นถูกได้
และอาจจะต้องใช้เวลาอีกนับสิบปี เพื่อที่จะทำให้คนในชาติเห็นถูกกันขึ้นมาบ้าง
แต่ก็ดีกว่าเอาแต่ป้องกันโดยไม่ได้รุกคืบเสียเลย

ถ้าความรู้เขามากกว่าเราหรือพอ ๆ กัน แต่เราไม่สามารถคุยกับเขาให้ชนะได้
แต่เราคิดว่าเราคิดถูก เราก็ควรไปหาความรู้มาเพิ่มเติมกลับไปคุยกับเข้าใหม่
(เฮ้อ ทำไมผมคิดอะไรอย่างนี้ไม่ได้มาตั้งแต่เด็กวะ ถ้าคิดได้ตั้งแต่เมื่อก่อนผมคง จะฉลาดกว่านี้เยอะ)

ถึงเวลาแล้วที่คนไทยจะหัดทำอะไร คิดอะไรซับซ้อน ๆ ซะบ้าง

ตรงนี้แหละสำคัญ
เพราะบ้านเมืองเราโดนคนที่มีอำนาจรวมหัวกันโกง ถึงไม่มีใครปราบโกงจริง ๆ จะปราบก็ปราบแต่ฝั่งที่ไม่ใช่ฝ่ายตัวเอง

และถึงจะมีคนมาปราบโกง คนที่มาปราบก็ยังโกง
แล้วจะให้เชื่อได้ยังไงว่า เมื่อมีใครเข้ามา จะไม่มีใครโกง

ต่อให้จะเป็นรัฐบาลไหน ๆ ก็เถอะ

ส่วนตัวผม ถ้ามันมีรัฐบาลไหนที่ทำหน้าที่โดยสุจริตและไม่โกงจริง ๆ เชื่อว่า มันก็คงจะมีแหละ วันที่บ้านเมืองสงบสุข ประชาชนชื่นมื่น ยิ้มแย้มแจ่มใส

แต่

ลุงคิดว่ามันจะเป็นไปได้มั้ย ที่หวังจะให้มีทีมงานที่เพอร์เฟค เกิดขึ้นมาในบ้านเมือง ณ ตอนนี้ และในอนาคต

อย่างตอนนี้ก็มีโครงการอะไรๆ ที่คนดีไม่อยากให้เกิด เกิดขึ้นมาบ้างละ

อย่างข้อ
อนุมัติยาเสพติด 4 ประเภท ให้ถูกกฏหมายบางข้อ
(อันนี้อนุมัติยังนะ)
สนับสนุนคาสิโนถูกกฏหมายไป
(ที่ยังมีแต่โครงการเฉย ๆ)

หรือมีร่าง พรบ ห้าม ประชาชน นั่งที่กระบะหลัง ซึ่ง มันฟังดูบ้าบอสำหรับคนที่มีฐานะทางเศรษฐกิจฝืดเคือง เพราะการนั่งที่กระบะหลัง มันก็เป็น การสัญจรทีละหลาย ๆ คนของเขา
(ที่ยังไม่อนุมัติ)

ร่างพรบการเข้าถึงข้อมูลบางอย่างของผู้ใช้คอมพิวเตอร์ ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับการดักฟังทางโทรศัพท์ และการห้ามแสดงความคิดเห็น ซึ่งก็คือ และเป็นการ ห้ามคนคิดกราย ๆ
(ที่ยังไม่อนุมัติ)

บ้าบอไม่ต่างจากความคิดที่ว่า เข้ามาโกงแล้วทำประโยชน์ให้ชาติก็ไม่เป็นไร พอพอกันเลย

ส่วนวิธีคิดของคนในบ้านน่ะ ห้ามคนคิดต่างไม่ได้ครับ
แต่เราสามารถรับฟังความคิดเห็นและปรับทัศนคติให้ตรงกันได้
จากนั้นก็อยู่ร่วมกันด้วยความเข้าใจ
ซึ่งอาจจะใช้ไม่ได้ผลกับทุกครอบครัวหรอกนะ มันเป็นแค่แนวความคิดของผมเองเฉย ๆ

 

ผมว่าคนไทยมีหลายเชื้อจัด เลยสามัคคีกันไม่ไหว แต่ละคนอยากทำผลงานโชว์เท่ห์ เทพ ให้คนในครอบครัว กับจังหวัดที่ตัวเองเกิดเห็น เลยมีทางเดียวต้องโกงอย่างเดียวแหละ เพื่อหางบมาพัฒนาบ้านพี่ น้องตัวเอง ผมจึงคิดว่าพัฒนาทีปีละภาคก็พอ เช่น ปีนี้พัฒนาภาคเหนือแล้ว ปีหน้าไปอีสานบ้าง ปีต่อไปก็ลงใต้ วนไปอย่าทำตามคนที่เลือกมาเป็นนายกเลย นายกก็ควรมีแนวคิดนี้ถ้าอยากเป็น ไม่งั้นภาคไหนที่ไม่เคยได้งบพัฒนาเลยก็ท้อ ต้องสร้างเรื่องราวเป็นโจรใต้อยู่เนี่ยเพื่อหางบ

 

คิดดี คิดดี แก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำได้มากที่เดียว
นักการเมืองไม่เคยคิดได้ หรือไม่กล้าคิด

แต่ถ้าไม่ได้บัญญัติไว้ในกฎหมาย พวกเห็นแก่ตัว
ค้านสภาแตกอีก555

 

.
เขียน ๒๓.๐๑

ขอขำบ้าง แต่ขำท่าน Zalievan อ่ะ
เห็นโพส์สั้นๆ ก็ดูว่าได้ใจความดี
แต่พอโม้ยาวๆ น้ำแยะไปเยอะ
เอาสั้นๆ ทีละประเด็นดีไม๊
จุดเด่นของใจเธอ นะ


กระต่ายป่า ข้างวัด / แสงแห่งค้างคาว
.

 

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ละ อธิบายใส่น้ำไปเยอะ ๆ เอาให้มันเข้าใจตรงกันไปเลยครับ
จะเข้าใจว่าผมแค่บ่นก็ได้นะ ไม่เป็นไร
แต่ความคิดรวบยอดของผมคือ
การที่จะแก้ปัญหาให้ถูก ก็ต้อง เข้าใจโจทย์ให้ถูก

แต่ก็แปลก ที่พี่ไทยเรามักจะแก้ปัญหาได้โดยศรัทธาซะสวนใหญ่
ซึ่งผมมองว่าเป็นทางแก้ที่ไม่ยั่งยืน

ประมาณว่า ลืมเรื่องร้าย ๆ ที่ทำไม่ดีต่อกัน แล้วหันหน้ามาช่วยกันพัฒนาประเทศดีกว่า
หรือ พอเห็นว่า มีผู้นำที่เด็ดขาด มาคุมบ้านเมือง แล้วบ้านเมืองเรียบร้อยราบคาบแต่เพียงภายนอก ก็ยกย่องว่าดีว่างามไป ก็ลืม ๆ ความขัดแย้งกันไป แต่แท้ที่จริง ความขัดแย้งมันไม่ได้หายไปไหน รอวันปะทุอีกครั้งเหมือนเดิม ก็สังเกตประเด็นทางการเมืองที่เอามาทะเลาะกันสิ ย้อนอดีตขุดคุ้ยเรื่องเก่า ๆ เอามาทพเลาะกันทั้งนั้น และมันเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกว่า น่าไปทพเลาะกับเขาด้วย เพราะคนมีอำนาจทำผิดแล้วไม่เคยโดนลงโทษจริง ๆ
เพราะอะไร เพราะระบบอำนาจแบบเดิมตั้งแต่โบราณ ทำให้คนไทยยอมก้อมหัวให้คนมีอำนาจเสมอมา แม้ว่าเขาจะเป็นคนชั่วเท่าไรก็ตาม

และเมื่อความขัดแย้งบางเรื่องนั้น ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ไอ้คนทีเกิดทีหลัง มันมีอารมณ์ร่วมด้วย
เพราะปัญหาความขัดแย้งต้นเหตุ มันไม่ได้รับการแก้ไขให้กระจ่าง และ แทบจะทุกปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง มันเป็นปัญหาที่ถูกทำให้คลุมเครือเข้าไว้ ปัญหาเก่าที่เอามาเล่าใหม่อีกรอบ มันก็เลยยังจะมีต่อไป

"ประชาชนไม่ได้น่าสมเพชแค่ฝ่ายเดียวหรอก"

ดังนั้นผมเลยคิดว่า ทำอะไรให้เป็นความจริงมาพูดมาเคลียร์กันดีกว่า เผื่อเรื่องราวต่าง ๆ มันจะได้จบ ๆ แบบตาสว่างกันทุก ๆ ฝ่าย

หรือถ้ามันทำตามวิธีนั้นไม่ได้ ก็ต้องหาข้อตกลงร่วมกันให้มันชัดเจนทุกภาคส่วนไปเลย ว่าต่อไปนี้ อะไร คืออะไร

อย่างเช่น ประชาธิปไตยคืออะไร
ระบอบกษัตริย์คืออะไร
ระบอบเผด็จการคืออะไร
ระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขนั้นแท้จริงมีลักษณะยังไง มันเป็นประชาธิปไตยมากแค่ไหน ให้สิทธิประชาชนมากแค่ไหน
เพราะพี่ไทยเข้าใจไม่เหมือนกันสักฝ่าย แล้วมันก็จะทะเลาะกันเพราะความเข้าใจไม่ตรงกันอยู่เรื่อย ๆ นี่แหละ
= =

ดังนั้นหลาย ๆ เรื่อง พี่ไทยก็ควรหาข้อตกลงร่วมกัน เนื้อหาส่วนใดที่สำคัญ ควรเป็นสิ่งที่ทุกฝ่ายยอมรับ แล้วสร้างกฎระเบียบใหม่ร่วมกันซะ
อาจจะต้องอาศัยพลังจากภาคประชาชนอย่างที่ลุงแมวเขาพูดน่ะแหละ

 

หนักๆ หน่อยก็เปรียบเหมือนพระพุทธเจ้ากับมารอะ ต้องโดดกอดกันสิถ้าเชื่อพระเจ้า ลืมอดีตไปให้หมด แล้วเริ่มต้นใหม่จากวันนี้เลย สมมุติว่าเราเหมือนโดนนิวเคลียร์ลงกลางกรุงเทพไปเลย ยังไม่รักกันอีกไม่รู้จะว่าไงแล้ว อย่าให้ใครบางคนตายเปล่า

 

แนวคิดแบบเหมารวมมาอีกแล้ว สมกับเป็นคนไทย ทำอะไรให้มันง่ายเข้าไว้จริง ๆ

คงต้องให้ภัยพิบัติใหญ่เกิดขึ้นในไทยแล้วล่ะมั้ง คนไทยถึงจะลืมความขัดแย้งนั้นได้
แต่ถ้าไม่....

คนไทยที่นับถือพุทธศาสนาแท้ ๆ อาจใช้วิธีนั้นได้นะ
เพราะสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านสอนมาก็ไม่ต่างกัน เชื่อพระองค์อย่างเดียว ทำตามพระองค์อย่างเดียวก็ไปนิพพานได้


แต่คนไทยที่นับถือพุทธไม่แท้หรือศาสนาอื่นหรือคนที่มีปัญญาขึ้นมาหน่อยที่มีศรัทธาน้อย ก็ต้องใช้วิธีแก้ปัญหาให้เหมาะสม
เหมือนพระสารีบุตรที่ฉลาดกว่าพระโมกคัลลา แต่พระโมกคัลลา บรรลุธรรมก่อนน่ะแหละ
เพราะคนที่มีศรัทธาน้อย หรือพอมีปัญญาบ้าง มันไม่ยอมเชื่ออะไรง่าย ๆ จนกว่าเขาจะได้รู้ว่า สิ่งที่เขาได้รับรู้ ความเป็นจริงมันเป็นอย่างนี้ ๆ เสียก่อนเขาจึงจะยอมเชื่อ

ความเป็นจริง กับสิ่งที่เราเชื่อส่วนใหญ่มันจะต่างกันครับ
ศาสนาพุทธ สอนให้ เรียนรู้ทุกอย่างจากความเป็นจริงไม่ใช่เหรอ เอาความไม่จริงมาว่ากันหรือความคลุมเครือมาว่ากันแต่แรก บางกรณีมันไม่สามารถใช้ศรัทธาแก้ได้หรอกครับ โดยเฉพาะกรณีศรัทธาที่เกิดจากความไม่จริง
เพราะศรัทธาที่เกิดจากความไม่จริงมันไม่ยั่งยืน

ยกตัวอย่าง
สมมุติว่าเราเชื่อคนคนหนึ่งว่าจริงใจกับเรามาตลอดเรารักเขาเชื่อมันในตัวเขา คือเราศรัทธาในตัวเขา แต่ภายหลังเรารู้ว่าเขาโกหกเราหรือหลอกใช้เพื่อผลประโยชน์ของเขาเองเราก็กลับเกลียดเขา เสื่อมศรัทธา เพราะรู้ความจริง ว่ารับใช้คนผิด
คล้าย ๆ กันครับ

หากอาศัยศรัทธาเข้าแก้ไขปัญหาประเทศชาติ แต่อนาคต ผลมันไม่ใช่อย่างที่เราหวัง ศรัทธาของคนในชาติมันก็จะเสื่อมได้เหมือนกัน ปัญหามันก็ยังจะเกิดเหมือนเดิม


ผมว่า เมื่อศรัทธาใช้ไม่ได้ผลกับคนทั้งหมด ส่วนที่เหลือก็ต้องอาศัยปัญญาเข้าแก้ล่ะนะ

ฝ่ายไหนที่แก้ด้วยศรัทธาได้ก็แก้ไป
ฝ่ายไหนที่แก้ไขได้ด้วยปัญญาก็ต้องแก้เขาด้วย
น่าจะเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่ไม่เลวเท่าไร

 

ข้อมูลชักเยอะ คนไทยโกรธง่าย ลืมเร็ว เหมือนไม่มีอะไรในกอไผ่นะครับ
นิสัยนักเลงอยากให้หมดไปจากสังคมจริงๆ เพราะคนรวยกดขี่เอารัดเอาเปรียบมากไปรึเปล่า อยู่อย่างไม่มีความสุขเลย เว็บพระ เอาตัวเองบรรลุก่อนค่อยไปสั่งสอนคนอื่นดีกว่า ผมสมงสมองก็ไปหมดแล้ว เหลือแต่อารมณ์โกรธเพราะถูกกระทำไว้เยอะ ได้แต่ระบายผ่านเว็บไปเรื่อย

 

จริงคับ...เมื่อเข้าใจปัญหาได้ถูกต้องแล้ว
ต้องหันมาปลดปล่อยตัวเองตามหลัก
คำสอนของเอกอัครมหาบุรุษ ตามเจตนาของเว็บพระ
นั่นล่ะครับ
ไม่หลงทาง ไม่งมงาย แต่กลายเป็นคนฉลาด
เลือก
ฉลาดดำเนินชีวิตครับ

 

ถ้าหมายถึงกรณีท่านพระนันทะละก็ พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้โกหกหรอกนะ
ลองคิดตามเหตุผลดู ถ้าท่านพระนันทะยินดีประพฤติพรหมจรรย์ตลอดชีวิตโดยไม่สึกหาลาเพศไปก่อน
ถึงไม่ได้บรรลุธรรม ยังไงเสียด้วยบุญกุศล ท่านก็ต้องได้ไปบังเกิดในสวรรค์มีนางฟ้าห้าร้อยสมใจอยากอยู่ดี
เพียงแต่ว่า ท่านพระนันทะมีอุปนิสัยของพระอรหัตตผลอยู่แล้ว ดังนั้นท่านก็เลย
บรรลุพระอรหันต์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีกว่าที่ต้องไปเกิดเป็นเวดาบนสวรรค์อีก

การจะไปกล่าวหาว่าพระพุทธเจ้าโกหกก็ไม่ถูก
มันเหมือนกับโค้ดที่รับรองแก่นักกีฬาว่า ถ้าทำตามโปรแกรมการฝึกฝน
ที่โค้ดกำหนดให้ ก็มีหวังชนะได้เหรีญเงิน
แต่บังเอิญนักกีฬาทำได้ดีกว่านั้น ได้เหรียญทอง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีกว่า
จะไปว่าโค้ดโกหกก็ไม่ถูก

 

ถึงยังไง การใช้คำว่าพระพุทธเจ้าโกหก ก็ไม่ดีอยู่ดี
ถ้าคุณเป็นผู้ที่เจริญด้วยปัญญา น่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าคำนี้ควรหรือไม่
ใช้คำอื่นก็ได้ที่ฟังแล้วมีความหมายดีกว่าคำว่าโกหก
การพูดหรือพิมพ์ออกสื่อแค่ครั้งเดียว เดี๋ยวคนที่ไม่เข้าใจ
เพราะรู้น้อย ก็จะพานจดจำและคิดไปว่า แม้แต่พระพุทธเจ้ายังมีการโกหกันด้วย
แล้วแบบนี้ คำสอนไหนบ้างที่เชื่อถือได้
คำสอนไหนที่เป็นเรื่องจริง คำสอนไหนที่เป็นเรื่องมุสา
อย่าคิดว่าคนทุกคนจะรู้และเข้าใจเหมือนกันหมด
ชาวพุทธที่เป็นพุทธแค่ในทะเบียนบ้านมีเป็นจำนวนมาก
ชาวพุทธที่รู้แต่เพียงศีล ๕ กับธรรมะไม่กี่ข้อมีอยู่พอสมควร
ชาวพุทธที่รู้ธรรมะ เป็นร้อยๆข้อ มีอยู่น้อย
ชาวพุทธที่รู้ ธรรมะ เป็นพันๆข้อ ยิ่งมีอยู่น้อย
ชาวพุทธที่รู้ธรรมะเป็นหมื่นข้อ มันจะมีสักกี่สิบคน
ยิ่งชาวพุทธที่รู้หมดทั้งพระไตรปิฏก อย่างเช่น อ.เสถียร โพธินันทะ
หรือท่านเจ้าประยุทธ ยิ่งมีน้อยจนนับจำนวนได้
ดังนั้น ก็อย่าได้คิดว่า สิ่งที่เราเข้าใจ พอพูดไปแล้ว
คนอ่านทุกคนจะเข้าใจเหมือนกับเราไปด้วย
มันมีเพียงส่วนน้อยที่เข้าใจ แต่มีส่วนมากที่ไม่เข้าใจ
ถ้าอ่่านแต่เพียงคำว่า พระพุทธเจ้าโกหกเท่านั้น
เขาก็จะพากันคิดไปว่า ขนาดพระพุทธเจ้ายังโกหก
แล้วมันจะมีอะไรบ้างที่จะเชื่อถือได้

 

พจ.มีตั้งมากมาย...พระธรรมคำสอนใดๆ ที่มี
จารึกลงไว้ในคัมภีร์ทนต่อการพิสูจน์ สนใจตรงนี้ดีกว่า

 

ไม่ทราบว่า Neoworld มีหลวงพ่ออะไรที่นับถือศรัทธามากๆ ลองบอกมาหน่อย
เดี๋ยวผมจะไปโพสต์ข้อความว่า พระองค์นี้โกหก พระองค์นี้โกหก พระองค์นี้โกหก
อยากจะดูว่า Neoworld จะมีความรื่นเริงบันเทิงใจไหม
แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร เพราะคนไม่มีย่อมไม่เข้านั่นเอง

 

นับถือพระอริยสงฆ์ที่โอวาทที่คำสอนทุกๆ องค์
ไม่ได้ผูกขาดที่องค์ใด....

แลรู้สึกแค่หวาดหวั่นที่พบที่เจอคนปรามาส เหล่าพระอริยะ ว่าทำไมคนที่ปรามาสจึงหาเรื่องใส่ตัวเอง
ปานนั้นทั้งเจตนาและไม่เจตนา

แต่ไม่คิดว่าคำปรามาสจะทำให้พระอริยะเสื่อมได้
หากแต่ผู้ปรามาสเท่านั้นที่เสื่อมหนัก

 

ก็ดูเหมือนจะรู้ดีอยู่แล้วนี่ว่าไม่ต้องการให้ใครไปลบหลู่หมิ่น