ขุดบ่อให้ถูกที่

<center>ยถาอคารํ ทุจฺฉนฺนํ
วุฎฺฐ สมติวิชฺฌติ
เอวํ อภาวิตํ จิตฺตํ
ราโค สมติวิชฺฌติ
เรือนที่มุงไว้ไม่ดี
ฝนย่อมรั่วรดได้ฉันใด
ใจที่ขาดการภาวนาอบรม
ราคะย่อมรั่วรดได้ฉันนั้น</center>

ท่านเปรียบว่าการปฏิบัติธรรมไม่ต่างจากการขุดบ่อน้ำเมื่อบุคคลใดต้องการขุดบ่อเพื่อที่จะเอาน้ำมาไว้กินไว้ใช้ย่อมต้องเลือกเฟ้นสถานที่เป็นประการแรก ต่อไปคือการลงมือขุดอย่างไม่ย่นย่อโดยไม่ต้องสนใจว่าจะเสียหยาดเหงื่อไปสักเท่าใดและไม่ต้องมัวคิดกังวลว่าเมื่อใดจะได้น้ำเสียทีหนอเพราะบุคคลได้เลือกสถานที่ไว้ดีแล้วตั้งแต่แรก หน้าที่ของบุคคลมีเพียงจดจ่ออยู่กับการขุดเท่านั้น ช้าหรือเร็วต้องได้น้ำมาแน่นอน ถึงไม่หวังว่างานจะเสร็จเมื่อใดแต่สุดท้ายก็ต้องเสร็จ...แต่ถ้าเลือกสถานที่ผิดแต่แรกต่อให้ออกแรงขุดไปจนตายก็จะหาน้ำได้สักหยดไม่.
เฉกเช่นเดียวกับการปฏิบัติธรรม...การเลือกแนวทางให้ถูกกับจริตและถูกต้องตรงตามพระธรรมคำสอนก็เป็นสิ่งจำเป็น ถ้าเลือกได้ถูกไม่ผิดเพี้ยนไปจากที่พระพุทธองค์ตรัสสอนสั่งไว้ เมื่อนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติไปโดยไม่ย่นย่อต่ออุปสรรคและกิเลสร้ายสักวันต้องได้มรรคได้ผลแน่นอน ถึงไม่หวังว่าจะได้เราก็ต้องได้ ญาณต่างๆถึงเราไม่สนใจสุดท้ายก็มาเองโดยที่ไม่ต้องไปอยากเพราะถ้าอยากก็จะไม่ได้อะไรเหมือนเดินเหยียบเงา ดังนั้นหน้าที่ของนักธรรมคือทำอย่างเดียว ละอย่างเดียวไม่ต้องไปหวังผลอะไรสุดท้ายมันก็มาเอง ญาณถึงไม่อยากได้ก็ต้องได้เพราะเป็นหลักชัย ถ้ายังไม่ถึงหลักชัยก็ให้รู้ว่ายังไม่ถึงเท่านั้นเอง.

 

เราจะตั้งใจขุดบ่อหาน้ำต่อไป สักวันคงเจอตาน้ำไม่ว่าภพนี้หรือภพหน้า (เมื่อมีผู้ชี้ทางเช่นนี้...)