ข่าวสาร วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี โดยเพจมูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

วันที่ ๑๓ เม.ย.๖๑ งานทำบุญวันสงกรานต์ วัดจันทาราม(ท่าซุง) จ.อุทัยธานี
เช้าวันนี้ ญาติโยมสาธุชนร่วมกันทำบญใส่บาตรเนื่องในวันแรกของเทศกาลงานบุญสงกรานต์ ที่ศาลาพระพินิจอักษร(ทองดี) เวลาประมาณ ๗.๓๐น พระขึ้นอาสน์สงฆ์สวดเจริญพระพุทธมนต์ จบแล้วถวายภัตตาหาร ระหว่างนั้นเปิดวิดิโอเทปพระธรรมเทศนา โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยานเนื่องในวันเทศกาลสงกรานต์ หลังจากพระสงฆ์ฉันภัตตาหารเสร็จแล้ว ทายกนำอุทิศส่วนกุศล พระให้พร เป็นเสร็จพิธี














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันนี้วันพระตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๑๔ ค่ำ เดิอน ๕ ปีจอ

ขอให้ทุกท่านมีความสุขในธรรม

เรื่อง..ตำนานสงกรานต์
(วันพฤหัสบดีที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๒๑)
สำหรับวันนี้จะได้นำเรื่องราวที่โบราณาจารย์ประพันธ์ไว้ หรือที่เรียกกันว่า “ตำนานสงกรานต์” มาเล่าสู่บรรดาพุทธบริษัททั้งหลาย
ตามที่บรรดาท่านพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย มาบำเพ็ญกุศลประจำเขต ประจำปักษ์ ประจำเหตุตามฤดูกาล ที่เราเรียกกันว่า วันสงกรานต์ วันนี้ซึ่งตรงกับวันที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๒๑ เป็นวันพฤหัสบดี ขึ้น ๖ คํ่า เดือน ๕ จัดว่าการบำเพ็ญกุศลในจรรยาสัมมาปฏิบัติ นับตั้งแต่วันตรุษเป็นต้นมาเป็นวันที่เจ็ด
แต่ทว่าวันนี้ปรากฏว่าบรรดาพุทธบริษัทมากท่าน มากหน้าหลายตาด้วยกันมาบำเพ็ญกุศล เป็นอันว่าแสดงว่า บรรดาท่านพุทธศาสนิกชนมีจิตเคารพนับถือในธรรมที่องค์สมเด็จพระพุทธเจ้าตรัส
ตามที่องค์สมเด็จพระทรงสวัสดิโสภาคย์กล่าวว่า
“ธัมโม หเว รักขติ ธัมมจาริง”
ธรรมแลย่อมรักษาบุคคลผู้ประพฤติธรรม
หมายความว่า บุคคลใดมีอารมณ์จิตทรงศีลก็ดี มีจิตให้ทานการบริจาค คิดว่าจะให้ทานเป็นปกติก็ดี ตั้งใจสดับรับรสพระพุทธพจน์เทศนาคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระพุทธเจ้าก็ดี หรือเจริญสมถกรรมฐานหรือวิปัสสนากรรมฐานก็ดี อย่างนี้เรียกว่าเป็น “ผู้ทรงธรรม” หรือว่าเราเรียกกันว่าเป็น “ผู้ใคร่ธรรม” การพอใจในทาน องค์สมเด็จพระพิชิตมารบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า
“ทานัง สัคคโส ปาณัง”
ทานเป็นบันไดให้ได้ไปเกิดบนสวรรค์
เวลานี้บรรดาท่านพุทธบริษัททุกท่านพากันถวายทาน จัดว่าเป็น “สังฆทาน” เพราะว่าไม่เฉพาะเจาะจงภิกษุสงฆ์รูปหนึ่งรูปใดว่าในเรื่องภัตตาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่บรรดาพุทธบริษัทตั้งไว้ข้างพระสงฆ์ข้างหน้านี้ บางส่วนจัดเป็น “สังฆทาน” ก็มี บางส่วนจัดว่าเป็น “ธรรมทาน” ก็มี ทานประเภทนี้จัดว่าอยู่ในประเภทสังฆทานเช่นเดียวกัน แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อกล่าวถึงธรรมทานกับสังฆทานแล้ว องค์สมเด็จพระประทีปแก้วตรัสว่า
“การให้ธรรมเป็นทานย่อมชนะการให้ทานทั้งปวง”
อันนี้เพราะว่าผลแห่งการถวายสังฆทาน ให้แล้วชื่อว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านั้นสลายตัวไป ก็ชื่อว่าหมดไป แต่อานิสงส์ไม่หมด องค์สมเด็จพระบรมสุคตตรัสว่า
“ผลแห่งการถวายสังฆทานครั้งหนึ่ง บุคคลผู้ถวายสังฆทานแล้ว เกิดไปกี่ชาติก็ตาม ขึ้นชื่อว่าความยากจนเข็ญใจจะไม่มีแก่ผู้นั้น จนกว่าจะเข้าพระนิพพาน”
สำหรับ “ธรรมทาน” นั้น องค์สมเด็จพระพิชิตมารตรัสว่า “เป็นปัจจัยให้เกิดปัญญา”
ฉะนั้น ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่าธรรมทานเลิศกว่า ก็เพราะว่า ธรรมทานย่อมสามารถตัดกิเลสให้เป็นสมุจเฉทปหานโดยฉับพลันได้ อาจจะเข้านิพพานก่อนวัตถุทานก็ได้
ฉะนั้น องค์สมเด็จพระพิชิตมารจึงตรัสว่า ธรรมทานเลิศกว่า แต่ถึงอย่างไรก็ดี ทานทั้ง ๒ ประการนี้ องค์สมเด็จพระชินศรีก็ตรัสว่า เป็นผู้ประกอบด้วยธรรมคือเคารพธรรม ถ้าคนไม่มีความใคร่ในธรรมคือความดี ก็ให้ทานทั้ง ๒ ประการนี้ไม่ได้
และสำหรับวันนี้ อาตมภาพก็จะขอนำพระธรรมเทศนาเรื่องเกี่ยวกับ “สงกรานต์” มาแสดงแก่ท่านพุทธบริษัททั้งหลายโดยทั่วหน้า ใช้เวลาประมาณ ๒๐ นาทีเศษ เพราะว่าถ้าจะไม่เทศน์เรื่อง “วันสงกรานต์” ก็รู้สึกว่ามันจะขาดไป เมื่อคืนนี้ตอน ๕ ทุ่มเศษ นอนฟังวิทยุเขาพูดเรื่องสงกรานต์ รู้สึกว่าคนพูดเรื่องสงกรานต์จะขาดอะไรไปนิดหนึ่ง เวลาของเขาน้อยก็จะนำมาขยายความในตอนนี้ คนเมื่อคืนนี้ คนที่นั่งนี่ฟังวิทยุอยู่หรือเปล่าไม่ทราบ อาตมาก็เลือกฟังแต่เฉพาะเกี่ยวกับธรรมะ เป็นอันว่าเรื่องของสงกรานต์นี่ตามตำนาน จะว่าบาลีก็ไม่ถูก จะว่ากล่าวว่าพระพุทธเจ้าตรัสก็ไม่แน่ใจนัก หรือว่าพราหมณ์เป็นคนพูดก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะว่าในตำนานนั้นไม่ได้อ้างว่าใครกล่าว กล่าวไว้แต่เพียงลอยๆ แต่เพียงว่ามันตรงกับเหตุการณ์ของพระพุทธศาสนา จึงถือว่าการกล่าวตำนานนั้นไม่ผิด
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อองค์สมเด็จพระธรรมสามิสรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังไม่ทรงอุบัติขึ้นในเวลานั้น มีเด็กชายคนหนึ่งมีนามว่า “ธรรมบาล” เป็นลูกชายของพ่อบ้าน สมัยนั้นยังไม่มีเจ้าเมืองใหญ่ปกครองในเขตประเทศ ได้เกิดกลุ่มบุคคลหนึ่ง เป็นบุคคลน้อยๆ มีเนื้อที่ไม่น้อยกว่า ๑ เขตอำเภอของสมัยนี้
ฉะนั้น บุคคลผู้ปกครองเขตเขาจะเรียกกันว่า “พ่อบ้าน” ถ้าเวลานี้เราจะต้องเรียกกันว่าประเทศใดประเทศหนึ่ง ลูกชายของพ่อบ้านเกิดขึ้นมาแล้วปรากฏว่าเป็นคนฉลาด แล้วในตระกูลของพ่อบ้านนั้นก็ดี และในเขตประเทศนั้นก็ดีทั้งหมด ปรากฏว่าเป็นคนปฏิบัติในกรรมบถทั้ง ๑๐ ประการ ไม่บกพร่อง ตั้งแต่หัวหน้าประเทศจนถึงลูกน้องปลายเขตเป็นคนหางแถว ทุกคนตั้งตนอยู่ในกรรมบถ ๑๐ ประการด้วยกันทุกคน
เมื่อธรรมบาลลูกชายของหัวหน้าชาวบ้านเกิดขึ้นมา ก็ต้องปฏิบัติในกรรมบถ ๑๐ เช่นเดียวกัน ต่อมาเมื่อธรรมบาลโตขึ้นแล้ว ประเดี๋ยวขอย้อนนิดหนึ่ง
สำหรับ “กรรมบถ ๑๐” ที่จะใช้มีศีล ๕ แต่ว่าเป็นทั้งศีลและทั้งธรรม คือ:-
(๑) ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต
(๒) ไม่ลักไม่ขโมยของของบุคคลอื่น
(๓) ไม่ทำกาเมสุมิจฉาจาร
(๔) ไม่พูดโกหกมดเท็จ
(๕) ไม่พูดคำหยาบ
(๖) ไม่พูดส่อเสียดยุยงตะแคงแสะให้เขาแตกร้าวกัน แล้วก็
(๗) ไม่พูดจาเพ้อเจ้อเหลวไหล
(๘) ไม่โลภอยากได้ทรัพย์สมบัติของบุคคลอื่นมาเป็นของตน ไม่ขโมย ความโลภที่คิดอยากจะได้ไม่มี
(๙) ไม่มีความโกรธ ความพยาบาท คือมีความเมตตาปรานีเป็นต้น
(๑๐) ไม่มีความเห็นผิด คือไม่ให้อารมณ์ที่เป็นอกุศลให้เกิดขึ้นในใจ
ทั้ง ๑๐ ประการนี้ องค์สมเด็จพระจอมไตรทรงเรียกว่า “กรรมบถ ๑๐” คือมีทั้งศีลและธรรมร่วมกัน
ฉะนั้น ธรรมบาลก็ดี คนในเขตบ้านทั้งหมดจึงปรากฏว่า ถ้าหากยังไม่เต็มอายุขัยกันเพียงใด เขาไม่ตายกัน เป็นประเทศที่ขี้เกียจตาย ตายตั้งแต่เด็ก ตายตั้งแต่วัยหนุ่มวัยสาวอย่างนี้ไม่มี ทุกคนจะต้องตายเมื่อถึงอายุขัยหมดทุกคน เพราะ “กรรมบถ ๑๐” ประการเป็นมหากุศลดลใจให้คนทั้งหลายมีความสุข แล้วก็มีอายุยืน มีรูปร่างหน้าตาสะสวย พูดจาจะรู้เรื่องได้ง่าย
เมื่อธรรมบาลกับเพื่อนทั้งหลายไปเรียนวิทยาการที่ เมืองตักสิลา วันหนึ่งปรากฏว่ามีคนตายเกิดขึ้น และคนตายนั้นก็เป็นคนที่มีอายุน้อย ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่ เขานำไปเผากัน ธรรมบาลเห็นเข้าก็แปลกใจ จึงเข้าไปถามท่านอาจารย์ว่า “ทำไมคนที่ยังหนุ่มอยู่ อายุยังน้อย ทำไมจึงตาย?”
อาจารย์ก็บอกว่า “ขึ้นชื่อว่าชีวิตมันไม่มีนิมิตเป็นเครื่องหมาย จะตายเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วแต่กรรมของบุคคล”
ธรรมบาลก็แสดงอาการแปลกใจ เขาบอกบ้านเขาคนไม่แก่ไม่เคยตาย เมื่ออาจารย์ซักไซร้ไล่เรียงได้ความว่า เขตเมืองของธรรมบาลนั้น จะตายเฉพาะคนแก่เท่านั้น คนหนุ่มคนสาวไม่มีการตาย อาจารย์ก็จำไว้
วันหนึ่งท่านอาจารย์จึงได้นำกระดูกคนที่ตายแล้ว และกระดูกร่อนแล้ว เอามาล้างเสียให้ดี แล้วก็ห่อผ้าขาวใส่โกศมีเครื่องประดับเรียบร้อยแล้ว ก็เชิญไปเขตบ้านหมู่บ้านของธรรมบาล แต่ไม่ได้แจ้งให้ธรรมบาลทราบ ไปบอกกับพ่อของธรรมบาลว่า บัดนี้ลูกชายเธอตายเสียแล้ว เพราะเป็นโรคปัจจุบัน ท่านอาจารย์ให้คณะศิษย์แห่แหนกันไป เจ้าของบ้านเจ้าของเมืองเขาก็แปลกใจ ท่านเจ้าบ้านไม่เชื่อหรอกว่าลูกชายเขาจะตาย เพราะคนในเมืองนี้ที่จะตายเมื่อยังไม่ถึงอายุขัยมันไม่มี ทุกคนเข้ามาประชุมกันแล้วยืนยันแบบนี้
คณะศิษย์ที่ไปก็กลับมาบอกอาจารย์เป็นความลับ ท่านอาจารย์ก็ไปสอบถามอีกทีหนึ่ง
เป็นอันว่าคนทั้งประเทศเขายืนยันเหมือนกัน จึงได้ถามว่า “คนเมืองนี้นั้น ทำไมไม่ตายก่อนอายุขัย?” พ่อเมืองจึงได้บอกว่า “เพราะทุกคนเขาปฏิบัติในกรรมบถทั้ง ๑๐ ประการ”
หลังจากนั้น เมื่อธรรมบาลศึกษาวิทยาการสำเร็จ เป็นคนมีปัญญามากคล้าย พระพุทธโฆษาจารย์ กลับมาบ้านพ่อก็ให้เป็นครูสอนคนทั้งหลายในประเทศสอนธรรมะ แต่ปรากฏว่ามีอยู่วันหนึ่ง ข่าวความดีของบุคคลในเขตนี้ และก็ความมีปัญญาของท่านธรรมบาลทั่วประเทศทั่วโลก ทั้งเทวดาและพรหมก็พากันสรรเสริญธรรมบาล เพราะนอกจากปฏิบัติอยู่ในธรรม คือทรงกรรมบถ ๑๐ ประการแล้ว ก็ยังเป็นคนฉลาดในการสอนคนให้เข้าใจในการประพฤติในธรรม
มีพรหมองค์หนึ่งมีนามว่า “กบิลพรหม” อยากจะพิสูจน์ความฉลาดของท่านธรรมบาล จึงได้ลงมาหาท่านธรรมบาล และประกาศให้ประชาชนทั้งหลาย มาประชุมกันที่พระลานหลวง แล้วก็ตั้งปัญหาถามท่านธรรมบาล ๓ ข้อด้วยกัน ให้เวลา ๗ วัน ถ้าหากว่าท่านธรรมบาลแก้ได้ ท่านท้าวมหาพรหมชื่อว่า “กบิลพรหม” จะยอมให้ท่านธรรมบาลตัดหัวท่านเสีย ถ้าหากว่าท่านธรรมบาลแก้ไม่ได้ ท่านท้าวมหาพรหมก็จะตัดคอตัดหัวของธรรมบาลเช่นเดียวกัน เอาชีวิตเป็นเดิมพัน เมื่อถามปัญหา
ปัญหาที่ถามมีว่า ถามว่า “ราศีมันมีเท่าไหร่? เวลาเช้าอยู่ที่ไหน? เวลากลางวันและเวลาเย็นอยู่ที่ไหน?”
ท่านท้าวมหาพรหมถามปัญหาแล้ว ท่านธรรมบาลแก้ไม่ได้ ให้เวลา ๗ วัน ท่านท้าวมหาพรหมก็กลับ ท่านธรรมบาลไปถามใครต่อใครในประเทศนั้น หรือแม้แต่ครูบาอาจารย์ที่เคยศึกษามาก่อน บรรดาท่านทั้งหลายนั้นก็ไม่ทราบว่า “ราศีมันมีเท่าไหร่ และตอนเช้า ตอนกลางวัน ตอนเย็นมันอยู่ที่ไหน” ไม่มีใครทราบ
เป็นอันว่าเป็นเวลาล่วงไปแล้วถึงวันที่ ๖ ท่านธรรมบาลก็คิดว่า คราวนี้เราต้องตายแน่ แต่การที่ตายต่อหน้าประชาชนมันไม่เป็นการสมควร ถ้ากระไรก็ดีเราจะเข้าป่า ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า หนีหน้าท้าวมหาพรหม เป็นอันว่าในกาลนั้น ได้นอนอยู่ใต้ต้นไม้สูงต้นหนึ่ง แต่เมื่อคืนนี้วิทยุบอกว่าไปนอนอยู่บนปราสาท ๗ ชั้น ไม่ใช่ต้นไม้ต้นสูงต้นหนึ่ง ต้นไม้ต้นนั้นก็มีนกอินทรี คำว่า “อินทรี” แปลว่า นกใหญ่ ๒ ตัวผัวเมีย และก็มีลูกเล็กอีก ๑ ตัว
ตัวเมียจึงได้ถามตัวผัวบอกว่า “วันนี้ไม่ไปหาอาหารมาเลี้ยงลูกหรือ อาหารคือเนื้อสัตว์ที่สำรองไว้มันเหลือน้อยเต็มที” นกอินทรีผู้เป็นสามีก็ตอบว่า “ฉันไม่ไป เพราะวันพรุ่งนี้ เราก็จะได้เนื้อของธรรมบาลมากินแล้ว อร่อยกว่า เพราะว่าเป็นเนื้อคน” นกอินทรีตัวผู้พูดเป็นนัย
ตัวเมียจึงได้ถามว่า “เพราะอะไร?” นกอินทรีตัวผู้ก็บอกว่า “เมื่อก่อนหน้านี้ประมาณ ๖ วัน ท่านกบิลพรหมมาถามปัญหากับธรรมบาล แต่ธรรมบาลตอบไม่ได้ เวลานี้ก็ยังคิดไม่ได้ เมื่อคิดไม่ได้แล้ว ท่านท้าวมหาพรหมจะต้องตัดเศียรของท่านธรรมบาลทิ้งไป เพราะว่าแก้ปัญหาไม่ได้ตามสัญญา”
นกอินทรีผู้เป็นเมียจึงได้ถามสามีว่า “ปัญหาที่ท้าวมหาพรหมถามว่าอย่างไร?” นกอินทรีตัวผู้จึงได้ตอบว่า “ปัญหาไม่ง่าย เออ..ถามว่า ราศีมันมีเท่าไหร่ เวลาเช้าอยู่ที่ไหน เวลากลางวันอยู่ที่ไหน เวลาเย็นมันอยู่ที่ไหน เพียงเท่านี้ ธรรมบาลก็ตอบไม่ได้ จะต้องตายในวันพรุ่งนี้”
นกอินทรีผู้เป็นเมียจึงได้ถามว่า “แล้วท่านล่ะรู้หรือเปล่า?” นกอินทรีตัวผู้บอกว่า “ฉันรู้!” สงสัยนกอินทรีคู่นี้น่ากลัวเป็นนกอินทรีเทวดา เสือกรู้! รู้ไปทุกอย่าง อย่างว่านะ เพราะว่าคนที่รักษากรรมบถ ๑๐
ที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่า
“ธัมโม หเว รักขติ ธัมมจาริง”
ธรรมแลย่อมรักษาบุคคลผู้ประพฤติธรรม
ใช่ไหม..ฟังแล้วจำ! ไม่ต้องไปมองหน้าใคร ถวายทานไม่ยอมประเคนพระสักที ให้ชาวบ้านเขาประเคนคนเดียว เป็นอันว่านกอินทรีผัวจึงได้ตอบว่า ราศีมันมี ๓ ความจริงคำว่ามี ๓ มันหนึ่งเดียวพูดไปมันมีราศีเดียวเอง
คำว่า “ราศี” หมายถึง มิ่งขวัญ มิ่งขวัญมีในที่ ๓ สถาน แต่ความจริงเรียกว่าหนึ่งก็ได้ จะเรียกว่า ๓ ก็ได้ ทำไมจะเรียกว่า ๓ ก็ต้องว่าอย่างนี้
เวลาเช้าราศีอยู่ที่หน้า คนที่ตื่นนอนขึ้นมาจึงต้องชำระล้างหน้าให้สะอาด
เวลากลางวันราศีอยู่ที่อก มันร้อนจัด บุคคลต้องเอานํ้าราดอก ชุ่มอกให้มันเย็น
เวลากลางคืนราศีอยู่ที่เท้า ก่อนจะเข้านอนจะต้องล้างเท้าก่อน
เมื่อฟังกันมา สงสัยนกอินทรีตัวนี้ต้องเป็นเทวดา ไม่ใช่นกอินทรีแท้ ธรรมบาลนอนอยู่โคนต้นก็คิดว่า โอ้หนอ..นกอินทรีหน้ามน มานั่งนินทาอยู่ตรงนี้พอดี เรามานอนพอดี แต่ว่าการนินทาของนกอินทรีนี้ เราถือว่าเป็นผู้ให้ศีลและเป็นผู้ให้ธรรม ตั้งใจเคารพในนกอินทรีแล้วก็กลับ
พอวันรุ่งขึ้น ท่านกบิลพรหมก็มา ประชาชนที่ลานหลวงเต็มอัตรา และจึงถามปัญหากับท่านธรรมบาล ท่านธรรมบาลก็ตอบปัญหาได้ถูกต้อง ท่านกบิลพรหมจึงได้บอกว่า “เมื่อเราแพ้ เราก็ยอมให้ท่านตัดศีรษะ”
เมื่อคืนนี้ทางวิทยุเขาบอกว่า ธรรมบาลตัดศีรษะท้าวมหาพรหมชื่อว่า “กบิลพรหม” อันนี้ตำนานไม่ได้เขียนไว้อย่างนั้น
เมื่อคนรักษากรรมบถ ๑๐ ประการตัดศีรษะใครไม่ได้ เป็นอันว่าตามตำนานท่านบอกว่า ท่านธรรมบาลจึงได้บอกว่า “เราไม่ได้มีปัญญาแก้เอง ความรู้นั้นมาจากคู่นกอินทรีคู่ผัวตัวเมียคู่นั้น ฉะนั้นเมื่อเราแก้เพราะโดยอาศัยปัญญาของบุคคลอื่น เราจะลงโทษท่านไม่ได้”
ท่านกบิลพรหมก็บอกว่า “การตอบปัญหาจะตอบด้วยปัญญาของตนเอง หรือถามใครก็ตาม ถ้าตอบถูกก็ต้องถือว่าเป็นผู้ตอบถูกแล้ว และก็เป็นผู้ตอบ ฉะนั้นท่านต้องตัดศีรษะเรา” ท่านธรรมบาลก็ไม่ยอมตัด เพราะเกรงว่าจะขาดธรรม ฉะนั้น ท่านกบิลพรหมจึงได้เรียกเอาลูกสาวทั้ง ๗ คน เอ๊ะ! พรหมมีลูกสาวด้วย ความจริงนั้นไม่มี พรหมเขามีคนเดียว พรหมเสือกมีลูกสาวได้ก็ยุ่งนะ นี่ตกลงว่าเป็นตำนานนะ คำว่าลูกสาวนี่อาจจะเป็นเทพธิดา ๗ คน ที่ในอดีตเคยเป็นลูกของท้าวมหาพรหมองค์นี้มา
เมื่อเรียกมาจึงได้บอกว่า “เจ้าจงเอาพานทองมารองรับ เพราะว่าศีรษะของพ่อนี่ เวลานี้พ่อแพ้ธรรมบาล ถ้าหากว่าพ่อจะต้องตัดหัวของพ่อ ถ้าหัวของพ่อหล่นลงไปในพื้นแผ่นดินมันจะเป็นไฟลุกไปทั้งแผ่นดิน คนจะลำบาก อาจจะตายหมด ถ้าตกไปในมหาสมุทรก็จะเป็นไฟลุก นํ้าในมหาสมุทรจะแห้ง ถ้าจะค้างในอากาศ ไฟก็จะลุกในอากาศ เป็นอันว่าเป็นโทษถึง ๓ สถาน ถ้ากระไรก็ดี พ่อจะตัดคอของพ่อ เจ้าจงรีบเอาพานทองมารองรับ อย่าให้เลือดและศีรษะตกลงบนพื้นปฐพี”
พรหมดันมีเลือดเสียอีก ยุ่งเหมือนกัน ฮือ..ที่ว่าพรหมมีเลือดนี่มันตำนานนะ! ตำนานนานเข้าก็ชักแปรธาตุไป เป็นอันว่าลูกสาวธิดาทั้ง ๗ คนของท่าน ก็เอาพานทองมารองรับ แล้วท้าวกบิลพรหมก็ตัดศีรษะของท่าน อธิษฐานไว้ว่า ตัดแล้วศีรษะจงกระเด็นไปอยู่ในพานทอง
เป็นอันว่าวันตัดศีรษะวันนั้น เป็นวันสงกรานต์พอดี เวลานี้เขาถือเอาวันที่ ๑๓ เป็นวันสำคัญ ความจริงไม่ถูก ปีนี้สงกรานต์จริงๆ เป็นวันที่ ๑๖ แต่เขาถือเป็นประเพณีว่า วันที่ ๑๓ เป็นวันสงกรานต์ ตามจักรราศีปีนี้เป็นวันที่ ๑๖ เวลาใกล้ๆ ๑๘.๐๐ น. บรรดาธิดาผู้เป็นธิดาของท้าวกบิลพรหม จะนำศีรษะของพ่อแห่รอบเขาพระสุเมรุ เอ..นี่ใครเคยเห็นหัวพรหมขาดไหมนี่ ความจริงหัวพรหมขาดจริงๆ มันก็ไม่มี และจะเอาหัวใครมาขาดกัน ถ้าเราจะกล่าวตามบาลี จะค้นไปจริงๆ ค้นหนังสือมันก็ไม่พบ เมื่อค้นในหนังสือไม่พบก็ต้องค้นในอากาศ เป็นอันว่าถ้าค้นในอากาศ ถ้าจะมีการตัดศีรษะกันจริงๆ ก็แสดงว่าพรหมองค์นั้นเป็นพรหมอนาคามี และก็จะกำลังเข้าพระนิพพาน เพราะเริ่มได้ก้าวพระอรหันต์แล้ว ศีรษะของท้าวมหาพรหมนี่จะทรงอยู่ได้เพราะการอธิษฐาน
ขณะที่พรหมองค์นั้นเป็นพระอรหันต์ คำว่าตัดศีรษะหรือฆ่าให้ตายสำหรับชีวิตเทวดาไม่มี เขาฆ่ากันไม่ได้ แต่เป็นเรื่องกล่าวกันมา มีพระฎีกาคณาจารย์ทั้งหลายบอกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องของฎีกาจารย์ สำหรับพรหมองค์นั้นเป็นอนาคามีแล้วก็เป็นอรหันต์ เมื่อเป็นอรหันต์แล้วใกล้จะนิพพานก็อยากจะทำประโยชน์ให้กับหมู่คน จึงได้หาเหตุมาหาเรื่องกับธรรมบาล เพื่อจะแสดงว่าธรรมบาลนี้เป็นคนมีปัญญามาก ควรที่คนทั้งหลายจะประพฤติปฏิบัติในด้านกรรมบถ ๑๐ ประการ และธรรมส่วนอื่น
ฉะนั้น จึงได้มาหาธรรมบาลและอธิษฐานไว้ว่า ขอให้ศีรษะเรานี้จงทรงอยู่ หมายความว่าไม่ให้สลายตัวไป เมื่อตรงเวลาวันเวลาใดที่เราตัดหัวนี่ ขอบุตรธิดานี้ของเราทั้งหมด จงทำการแห่แหน ๓ รอบ เขาพระสุเมรุ เป็นสัญลักษณ์แห่งความดีของธรรมบาล คือตัดหัวบูชาธรรมของธรรมบาลนั่นเอง ก็เป็นอันว่าถ้าพรหมต้องบูชาแล้ว คนดีต้องบูชา
ตามตำนานได้กล่าวต่อมาว่า เมื่อถึงวันสงกรานต์เทพธิดาทั้ง ๗ องค์ ก็ผลัดเปลี่ยนเวรกันไป แต่ละปีไปคนละปีๆ ถึงวันที่มีการตัดศีรษะวันใด ปีแรกเทพธิดาองค์ที่เป็นพี่สาวคนโต ก็นำศีรษะนำแห่รอบ เขาพระสุเมรุ สำหรับปีนี้ไม่ทราบว่าเป็นลูกสาวองค์ที่เท่าไหร่ ถ้าไม่ผิดยินเสียงแว่วๆ ว่าองค์ที่ ๔ นำศีรษะของบิดาของตนนี้เวียนรอบ เขาพระสุเมรุ วันที่ ๑๖ เวลาใกล้ ๑๘ นาฬิกา ตามโหราธิบดี สมัยก่อนก็ถือว่าปีนี้เวลาที่นางเทพธิดานำศีรษะแห่เวียนรอบ บอกว่ามีพญานาคให้นํ้าตัวเดียว ตามโบราณนั้นบอกว่า ถ้าพญานาคให้นํ้าตัวเดียวหรือน้อยตัวนี้นํ้ามาก ทว่าให้นํ้ากันหลายตัวนี่เกี่ยงกันให้นํ้า นํ้าน้อย ตัวเดียวนาคนั้นก็พ่นทีเดียว แต่อาจารย์หง่าเพราะตาบอดก็เลยพ่นนํ้าใหญ่ ไม่รู้มากน้อยก็ตาม เลยพ่นไป นี่ยังไม่ดูปฏิทิน เขาว่าอย่างนั้น เขาว่าปีนี้นํ้าจะมาก แต่มันจะไปมากที่ไหนก็ไม่รู้
เป็นอันว่าเวลานี้บรรดาท่านพุทธบริษัท มาบำเพ็ญกุศลในพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระบรมครู ฟังเทศน์แล้วก็ต้องคิด คิดบอกว่า ใครเขาบอกว่าพรหมตัดหัวตัวเองขาด อย่าไปเชื่อใครเขา ธรรมบาลตัดหัวพรหมไม่ได้ เพราะมีธรรม พรหมตัดหัวแล้ว หัวจะค้างไว้ก็ตายไม่ได้ จะตายเพราะอำนาจอธิษฐานอย่างเดียว คือคำว่าตายของพระพรหมองค์นี้คือท่านจะนิพพาน และหัวที่ขาดไปนั้น ไม่มีทางที่จะตัดได้ อาวุธไม่สามารถจะทำลายร่างกายชีวิตของพรหมและเทวดาได้ นอกจากพรหมท่านเป็นอรหันต์แล้ว ท่านอธิษฐานศีรษะไว้ให้บรรดามนุษย์ทั้งหลายก็ดี เทวดาก็ดี พรหมทั้งหลายมีความรู้สึกว่า บุคคลใดผู้ใคร่ในธรรม
“ธัมโม หเว รักขติ ธัมมจาริง”
ท่านกล่าวว่า “บุคคลใดผู้ใคร่ในธรรม บุคคลนั้นเป็นผู้เจริญ”
เมื่อเราพบบุคคลใดเขามีความเจริญอย่างนี้ ควรจะบูชาบุคคลนั้นด้วยการปฏิบัติตามนี้อย่างหนึ่ง อีกอย่างคือควรที่จะบูชาด้วย อามิส คือให้ข้าวให้ของนี่อย่างหนึ่ง
และประการที่สุด ก็ควรบูชาบุคคลผู้ทรงธรรมด้วยชีวิต ที่ท่านทำไว้เป็นนิมิต เพื่อบรรดามนุษย์อยู่ข้างหลัง จะได้ปฏิบัติตาม หรือมีความรู้สึก ฉะนั้นจึงได้ทรงอธิษฐานศีรษะไว้ให้นางธิดาทั้งหลายแห่เวียนรอบ เขาพระสุเมรุ ปีหนึ่งแห่ครั้งหนึ่ง หนึ่งปีแห่ครั้งหนึ่ง เขาพระสุเมรุ นี่เป็นที่อยู่ของเทวดา ๖ ชั้น มี พระอินทร์ เป็นต้น ๑ ปีของเราแห่ครั้งหนึ่ง
สำหรับเทวดา อายุ ๑๐๐ ปี ของเราเป็น ๑ วันของเขา เป็นอันว่า ๑ วันของเทวดา นางเทพธิดาต้องแห่กันถึง ๑๐๐ ครั้ง เป็นการกระตุ้นเตือนใจบรรดาเทวดาทั้งหลายว่า “ท่านทั้งหลายจงทำความดี” และความดีสำหรับศีรษะท่านนี้ เวลานี้ท่านเข้านิพพานไปแล้ว ทว่ามีความเคารพในคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระประทีปแก้ว แล้วประพฤติปฏิบัติตาม
เอาละ บรรดาท่านพุทธบริษัทมองดูเวลา อาจจะหมดเหลืออีกนิดหนึ่ง…สวัสดี*

โพสต์โดย achaya



ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๑๔ เม.ย.๖๑ งานทำบุญวันสงกรานต์ วัดจันทาราม(ท่าซุง) จ.อุทัยธานี
วันที่สองของงานบุญ เช้าวันนี้ที่ศาลาพระพินิจอักษร พระสงฆ์วัดท่าซุงขึ้นอาสน์สงฆ์พร้อมกันเพื่อสวดเจริญพุทธมนต์ และเปิดวิดิโอคำเทศนาของหลวงพ่อพระราชพรหมยานเนื่องในวันพระและวันสงกรานต์ โดยมีญาติโยมพุทธบริษัท มาร่วมฟังและทำบุญกันเป็นจำนวนมาก จากนั้นได้ไปร่วมกันก่อเจดีย์ทรายที่บริเวณลาน่ ๒๕ ไร่ และสรงน้ำพระตามสถานที่สำคัญของวัด
ส่วนในโรงทานศาลา๔ไร่ ทางวัดมีอาหารเลี้ยงผู้มาร่วมงานตลอดวันและในช่วงค่ำจะมีการสวดอภิธรรมและถวายผ้าบังสุกุลให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับ














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

งานทำบุญวันสงกรานต์และพิธีสะเดาะเคราะห์ วัดจันทาราม(ท่าซุง)จ.อุทัยธานี
ช่วงเช้าตั้งแต่เวลา๖.๐๐น ญาติโยมพุทธบริษัททยอยเดินทางมาร่วมกันทำบุญใส่บาตร และสรงน้ำพระพุทธรูปที่มหาวิหารอนุสรณ์๑๐๐ปีหลวงพ่อพระราชพรหมยาน เวลาประมาณ ๗.๐๐น ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ เจ้าอาวาสลงรับสังฆทาน พร้อมด้วยท่านพระครูสังฆรักษ์สุรจิต สุรจิตโตและพระบุญมา
ในส่วนของพิธีสะเดาะเคราะห์ในวันนี้ ทางวัดได้จัดให้มีที่สำหรับการเขียนชื่อใส่โลงสำหรับผู้ต้องการสะเดาะเคราะห์ครั้งนี้ด้วย













ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๑๕ เม.ย.๖๑ พิธีสะเดาะเคราะห์
เวลา ๙.๕๐น.ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ และท่านพระครูสังฆรักษ์สุรจิต สุรจิตโต ทำพิธีบวงสรวงก่อนจะเริ่มพิธีสะเดาะเคราะห์รอบแรกในเวลา ๑๐.๐๐น. โดยญาติโยมสาธุชนที่เข้าร่วมพิธีใช้เครื่องบูชาและมีผ้าขาวคลุมตัว เริ่มจากอาราธนาเสียงธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราขพรหมยาน กล่าวถึงพิธีกรรมการสะเดาะเคราะห์ อานิสงส์ของการบวชเณร จบแล้วทายกอาราธนาศีล พระเดชพระคุณหลวงพ่อฯนำสมาทานกรรมฐานและนั่งสมาธิประมาณ ๒๐ นาที ต่อจากนั้นพระสงฆ์สวดอภิธรรมจบแล้วพระเดชพระคุณหลวงพ่อฯกล่าวถึงการสะเดาะเคราะห์บังสุกุล และให้ทุกคนใช้ผ้าขาวคลุมตัว พระสวดบังสุกุลเป็นและบังสุกุลตาย เสร็จเรียบร้อยแล้ว ทายกนำอุทิศส่วนกุศล พระสงฆ์ให้พร เป็นอันเสร็จพิธี
ทางวัดได้จัดให้มีการสรงน้ำพระพุทธรูป รูปเหมือนหลวงปู่ปานและหลวงพ่อพระราชพรหมยาน จากนั้นสรงน้ำพระสงฆ์และสามเณรที่ด้านข้างของศาลาไว้ด้วย














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๑๕ เม.ย.๖๑ สวดอภิธรรมถวายกุศลแด่พระราชภาวนาโกศล ณ มหาวิหาร๑๐๐ปีพระราชพรหมยาน รอบค่ำ
เวลาประมาณ ๑๘.๐๐น พระเดชพระคุณพระราชสุวรรณเวที เจ้าอาวาสวัดสุวรรณคีรี (ขี้เหล็ก) ได้เมตตาเดินทางมาฟังการสวดอภิธรรมถวายกุศลแด่พระราชภาวนาโกศล ในคืนนี้ ร่วมด้วยท่านเจ้าคณะจังหวัดชัยนาท พระสุธีวราภรณ์ วัดพระบรมธาตุวรวิหาร อ.เมือง จ.ชัยนาทโดยมีท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ เจ้าอาวาสวัดจันทาราม(ท่าซุง) ให้การต้อนรับ
เมื่อถึงเวลา ๑๙.๐๐น ท่านพระครูภาวนาธรรมนิเทศน์นำพระสงฆ์วัดท่าซุง ขึ้นสวดอภิธรรมถวายกุศลแด่พระราชภาวนาโกศล จบแล้วเจ้าภาพเข้าทอดผ้าบังสุกุล ตามด้วยญาติโยมที่ผาติกรรมผ้าไตรมา จากนั้นทายกนำอุทิศส่วนกุศลและกราบลาพระพร้อมกัน เมื่อเสร็จพิธีแล้วพระเดชพระคุณพระสุวรรณเวที และ ท่านเจ้าคณะจังหวัด พระสุธีวราภรณ์ ได้เดินทางกลับ














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

พิธีบวงสรวงก่อนงานบุญสงกรานต์และพิธีสะเดาะเคราะห์ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี เมื่อวันที่ ๑๕ เม.ย.๖๑โดยท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสฺทโธ เจ้าอาวาส และท่านพระครูสังฆรักษ์สุรจิต สุรจิตโต รองเจ้าอาวาส ณ มหาวิหารอนุสรณ์๑๐๐ปี หลวงพ่อพระราชพรหมยาน






ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๑๕ เม.ย.๖๑
สภากาชาดไทย จังหวัดอุทัยธานี ตั้งจุดรับบริจาคโลหิตจากพุทธบริษัทที่วัดท่าซุง บริเวณด้านข้างของมหาวิหารอนุสรณ์ ๑๐๐ปีหลวงพ่อพระราชพรหมยานโดยมียอดผู้บริจาคประมาณ ๙๖ คน ได้จำนวนเลือด ๓,๔๔๐ cc ด้วยกัน



ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

จากกรรมฐาน ๔๐ หน้า ๑๙๖



ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๑๙ เม.ย.๖๑ พิธีบวงสรวงและขอขมา ที่มหาวิหารแก้ว๑๐๐เมตร วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี
เช้าวันนี้ ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ เจ้าอาวาส พร้อมด้วยท่านพระครูสังฆรักษ์สุรจิต สุรจิตโต และคณะพระสงฆ์วัดท่าซุง ตลอดจนญาติโยมพุทธบริษัทที่อยู่วัด ได้มาร่วมในพิธีบวงสรวงและขอขมาที่หน้าบุษบกพระศพของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
พิธีเริ่มเวลา๘.๐๐น ท่านพระครูปลัดฯเจ้าอาวาสจุดธูปเทียนที่โต๊ะบวงสรวง เปิดเสียงบวงสรวงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน จากนั้นพระชัยวัฒน์นำกราบพระและขอขมาพระรัตนตรัยและขอขมาต่อองค์หลวงพ่อพระราชพรหมยานจบแล้วสวดบทเจริญพระพุทธคุณ
ธรรมคุณ สังฆคุณ ต่อด้วยคาถาเงินล้าน เสร็จแล้วเจริญสมาธิประมาณ
๑๐นาที ต่อจากนั้นอุทิศส่วนกุศลและกราบพระพร้อมกัน ท่านพระครูภาวนาธรรมนิเทศก์เมตตาประพรมน้ำมนต์แก่ญาติโยมที่มาร่วมพิธี พระสงฆ์สวดชยันโต เป็นอันเสร็จพิธี
ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

คุณอนุพงษ์ และคณะถวายแผงโซล่าเซล และระบบจ่ายไฟฟ้า ให้แก่โรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา

ขออนุโมทนาเป็นอย่างยิ่ง





โยมอนุพงษ์ถวายแผงโซล่าเซลล์

ติดตั้งเสร็จแล้วบนหลังคาโรงเรียนฯ
กำลังทำความสะอาดกันอยู่

วันนี้จ่ายไฟได้เลย

ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๒๐ เม.ย.๖๑ ปรับปรุงพื้นที่ลาน๒๕ไร่ เตรียมงานสร้างเมรุ
เช้าวันนี้เวลาประมาณ ๙.๐๐น ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ เจ้าอาวาส เป็นประธานในพิธีบวงสรวงในการปรับปรุงพื้นที่ลาน ๒๕ไร่ เนื่องจากพื้นที่เริ่ม
ชำรุด จากการที่วัดประสบภัยน้ำท่วมมาหลายครั้ง และเป็นการเตรียมการสร้างเมรุสำหรับพิธีพระราชเพลิงศพหลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาโกศล หลังจากบำเพ็ญกุศลครบกำหนด
ในช่วงบ่ายเป็นการประชุม โดยมีท่านพระครูปลัดฯเจ้าอาวาส ท่านพระครูภาวนาธรรมนิเทศก์ และพระชัยวัฒน์ รวมทั้งผู้เกี่ยวข้อง เพื่อหารือเกี่ยวกับการเตรียมงานและการก่อสร้างเมรุในพิธีพระราชทานเพลิงในครั้งนี้














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมตรัยรัตน์ สระบุรี
ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันเสาร์ที่๒๑ เมษายน ๒๕๖๑
งานพิธียกฉัตรวิหารศักดิ์สิทธิ์พระราชภาวนาโกศล และพิธีเททองหล่อระฆัง ณ ศูนย์ปฏิบัติธรรมตรัยรัตน์ ศิษย์พระราชพรหมยาน จ.สระบุรี
เวลาประมาณ๐๙.๐๐น. ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ ท่านเจ้าอาวาสวัดจันทาราม(ท่าซุง) จ.อุทัยธานี ทำพิธีบวงสรวงหน้าวิหารศักดิ์สิทธิ์พระราชภาวนาโกศล และวิหารอนันต์สุข หลังจากนั้นพระสงฆ์จำนวน ๑๒ รูป เจริญพระพุทธมนต์และหลังจากพิธีเสร็จแล้ว เจ้าภาพเข้าถวายเครื่องไทยธรรม หลังจากนั้นคณะพระสงฆ์และญาติโยมได้ร่วมกันน้อมอุทิศผลบุญถวายแด่หลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาโกศล(หลวงพ่ออนันต์ พทฺธญาโณ)
และในพิธียกฉัตรวันนี้ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์(สนิท ชวนปญฺโญ ป.ธ.๙) กรรมการมหาเถรสมาคม เจ้าคณะใหญ่หนตะวันออก เจ้าอาวาสวัดไตรมิตรวิทยารามวรวิหาร ได้เดินทางมาเป็นประธานในพิธี หลังจากพิธียกฉัตรเสร็จแล้ว ได้เริ่มพิธีเททองหล่อระฆัง และหลังจากพิธีหล่อระฆังเสร็จแล้ว ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดไตรมิตรวิทยารามวรวิหาร ได้ทำพิธีอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุขึ้นประดิษฐานบนบุษบก ในวิหารศักดิสิทธิ์พระราชภาวนาโกศล หลังจากนั้นพระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์๑๐รูปสวดเจริญพระพุทธมนต์และหลังจากนั้น เจ้าภาพเข้าถวายเครื่องไทยธรรม
เวลาประมาณ ๑๑.๒๐ น.คณะพระสงฆ์ฉันเพล
และหลังจากคณะพระสงฆ์ฉันเพลเสร็จแล้ว ได้มีพิธีถวายผ้าป่าสามัคคีสมทบทุนสร้างวิหารศักดิ์สิทธิ์ ที่อาคารปฏิบัติธรรมสมเด็จองค์ปฐม และหลังจากพิธีถวายผ้าป่าเสร็จแล้ว ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ ท่านเจ้าอาวาสวัดท่าซุงและคณะสงฆ์วัดท่าซุง เดินทางกลับ














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันนี้วันพระตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๘ ค่ำ เดิอน ๖ ปีจอ

ขอให้ทุกท่านมีความสุขในธรรม

สะเดาะเคราะห์

“ดิฉันเป็นคนมีเคราะห์มากเจ้าค่ะ อยากจะให้หลวงพ่อสะเดาะเคราะห์ให้หน่อยได้ไหมเจ้าคะ…?”
“ได้ เอาสตางค์มาก่อนซิ”
“ให้แล้วจะหมดเคราะห์ไหมเจ้าคะ?”
“ฉันก็หมดเคราะห์ไป”
“???”

“ให้ฉันมา ๑,๐๐๐ ฉันหมดเคราะห์ไป ๑,๐๐๐ ให้ฉัน ๑๐,๐๐๐ ฉันหมดเคราะห์ไป ๑๐,๐๐๐ นี่ไง…สะเดาะเคราะห์”
สะเดาะเคราะห์อย่างที่ชาวบ้านเขานิมนต์พระไปบังสุกุลเป็น แล้วก็บังสุกุลตาย พอบังสุกุลตายเสร็จก็เลยตายไปเลย
ต่อไปเขาก็นิมนต์พระไปสวดอภิธรรม แล้วก็บังสุกุล แล้วก็สวดมาติกา พอตอนเผา พระก็สวดหน้าไฟ บรรจุกระดูก พระได้สตางค์ตลอด ๗ วัน พระได้อีก ๕๐ วัน พระได้อีก ๑๐๐ วันพระได้อีก ต่อไปเขาทำบุญวันตายเมื่อไร พระได้อีกดีไหมล่ะ…

การทำบุญสะเดาะเคราะห์ เขาต้องใช้กำลังของ อตีตังสญาณ ถอยหลังดูเคราะห์ว่า ไอ้เคราะห์มันมาจากไหน และทำยังไงมันถึงจะมีผล ถ้าทำกันส่งเดช เสร็จ ดีไม่ดี ไปเชิญเอาแขกมาเลี้ยงไก่ เลี้ยงหมูกัน (บางทีแขกก็กินหมูเหมือนกันนะ)

การทำบุญสะเดาะเคราะห์ เขาถือว่าเป็นการทำให้เป็นบุญขึ้นมา ถ้าทำเรื่องการชดใช้หนี้ต้องถามเขา ไอ้เคราะห์จริงๆ มันหนีไม่พ้นหรอก อย่างมากที่สุดได้แค่หนักเป็นเบาไปนิดเดียว เพราะคำว่าเคราะห์มันเกิดมาจากกรรมที่เป็นอกุศลและกรรมที่เป็นอกุศลเราหนีได้ที่ไหน หนีไม่ได้
สิ่งที่จะบรรเทาได้ก็สร้างกรรมที่เป็นกุศลให้มันหนัก และให้มีกำลังใจสูงกว่า เหมือนหมาไล่กัดเรา เราก็ซ้อมวิ่งไว้ ถ้าเรามีกำลังมาก เราวิ่งเร็วกว่า หมาตามกัดไม่ทัน

อย่างที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ให้คนมีศีลบริสุทธ์ และก็มีไตรสรณคมน์ครบ จิตรักพระนิพพานเป็นอารมณ์ อันนี้เป็นพระโสดาบัน ตอนนี้กฎของกรรมจะให้ผล แค่เรามีขันธ์ ๕ แต่ไม่สามารถจะดึงเราไปสู่อบายภูมิ คือเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดียรัจฉาน อันนี้ลงไม่ได้ ถ้าเรามีขันธ์ ๕ เพียงไร มันรุกรานเราได้เว้นไว้แต่กรรมเล็กน้อย กรรมที่มันรุกรานเรา ก็เช่น
ป่วยไข้ไม่สบาย มีเรื่องเดือดร้อน หมายความว่า มีอุบัติเหตุอันนี้มันมาจากโทษ ปาณาติบาต
ของหาย ไฟไหม้บ้าน ลมพัดบ้าน อะไรพวกนี้ โจรปล้นบ้าน น้ำท่วม ทรัพย์สินพัง นี่เป็นกรรมมาจากโทษของอทินนาทาน
และคนในบังคับบัญชาว่าไม่ได้ เราบังคับบัญชาไม่อยู่ อันนี้ก็มาจากโทษ กาเมสุมิจฉาจาร
ถ้าเรายังพูดอะไรไม่มีใครรับฟัง พูดจริงๆใครเขาก็ไม่อยากเชื่อ อันนี้โทษมาจาก มุสาวาท
ถ้าเราปวดหัวปวดประสาท อันนี้มาจากโทษ การดื่มสุราเมรัย ก็ทำมาก่อนแล้ว จะหนีไปไหนล่ะ ใช่ไหม กินเหล้าแล้วบอกว่า กูไม่เมา ใช้ได้ไหม ไอ้บอกไม่เมาน่ะ บอกได้ แต่ลุกไม่ขึ้น… ใช่ไหม
นี่…ไอ้กฎทั้งหลายเหล่านี้ ก็คือเป็นเคราะห์ เป็นกรรมที่เป็นอกุศลเดิมที่เราสร้างมันไว้ แล้วมันก็ติดตามมา ไอ้กรรมเหล่านี้ไม่ใช่ว่าจะตามเรามาทุกๆจุด กรรมบางอย่างมันตามเรามาตั้ง ๑,๐๐๐ ชาติ มันยังไม่มีโอกาสให้ผลก็มี มันก็คอยจังหวะอยู่นั่นแหละ ถ้าจังหวะของเราเผลอเมื่อไร มันก็หวดเมื่อนั้น
กรรมบางอย่างให้ผลในปัจจุบัน
กรรมบางอย่างให้ผลในชาติต่อไป
กรรมบางอย่างมันให้ผล ๑๐๐ ชาติ ๑,๐๐๐ ชาติ จึงจะให้ผลได้ เพราะอะไร
สมมติว่าคนนั้นทำกรรมชั่วประเภทนี้ไว้แล้ว ไปเกิดใหม่ก็ทำความชั่วใหม่ แต่ว่าตอนปลายมือกลับไปทำความดี พอจะตายจิตกลับไปนึกถึงกรรมที่เป็นกุศล ก็ไปสวรรค์ก่อน ไอ้กรรมพวกนั้นก็ให้ผลไม่ได้ ในที่สุดมาให้ผลตอนที่เป็นอรหันต์ ถูกโจรทุบ แม้แต่พระอรหันต์ยังพ้นไม่ได้แล้ว คุณจะพ้นได้อย่างไรล่ะ…ใช่ไหม
ไม่ใช่พระอรหันต์อย่างเดียว พระพุทธเจ้าก็ยังหนีไม่ได้ แม้เป็นเรื่องเล็กน้อย คือ ในสมัยที่ท่านเดินจากปาวาลเจดีย์ พอไปถึงระหว่างทางระยะทาง ๖๐ โยชน์ ท่านบอก
“อานนท์ ตถาคต เหนื่อยเหลือเกิน ปูผ้าสังฆาฎิ ตถาคตจะพัก” ตอนนั้น พระอานนท์ร้องไห้ เพราะว่า … พระพุทธเจ้าเดิน ๑๐๐ โยชน์ ไม่เคยบ่นเหนื่อย แต่ท่านป่วยเต็มที่นะ ป่วยมานาน ป่วยก่อนปลงอายุสังขารหลายเดือน แล้วก็กลางเดือนจึงตัดสินใจว่า นับแต่นี้ไปอีก ๓ เดือน เราจะปรินิพพานที่ระหว่างนางรังทั้งคู่ เมืองกุสินารา ตอนนั้นไม่รับยาท่านชีวกโกมารภัจถวายยา ท่านไม่ยอมรับ
พอเดินไปถึงตรงนั้น ท่านจึงบอกว่า
“อานนท์ ตถาคตกระหายน้ำเหลือเกิน ไปตักน้ำมาหน่อย”
ก็พอดีไปถึงแม่น้ำ แม่น้ำมันตื้นเกวียน ๕๐๐ เล่มข้ามไปพอดีน้ำมันก็ขุ่น พระอานนท์ก็ถือบาตรกลับมา บอกว่า น้ำขุ่นเพราะเกวียน ๕๐๐ เล่มเพิ่งข้ามไป ท่านบอกพระอานนท์ให้กลับไปใหม่ พอกลับไปน้ำใสแจ๋ว แล้วท่านก็ตักน้ำมาถวายพระพุทธเจ้า พระองค์ก็ทรงฉัน
กฎของกรรมเดิมที่เกวียนทำให้น้ำขุ่นและน้ำใสนี่ สมัยหนึ่งท่านเป็นลูกชาวนา เวลาเขาปลดไถแล้ว พ่อแม่ก็ให้เอาควายไปกินน้ำใกล้ๆ มีบ่อเล็กๆ ๒ บ่อ เมื่อควายไปถึงปุบ มันก็จุ่มปากในบ่อที่ขุ่น
ท่านก็คิดในใจว่า ควายมันเหนื่อยกินน้ำขุ่นมันไม่สมควร จึงดึงควายย้ายไปกินบ่อน้ำใส กรรมเพียงแค่นี้มันมาเล่นงานก่อนนิพพาน นี่เจตนาดีนะ ไม่ใช่เจตนาชั่ว เห็นไหม
แต่อย่าลืมว่าเวลานั้นควายมันกระหายนะ น้ำขุ่นมันอาจจะอร่อยก็ได้นะใช่ไหม เพราะบ่อน้ำมันอยู่คู่กัน แต่ว่านิสัยคนมีเมตตาสัตว์ มันเหน็ดเหนื่อย ถ้ากินน้ำขุ่นไม่สมควร ควรจะกินน้ำใส
เห็นไหม แค่นี้มันยังเอา แล้วคุณจะให้มันหมดเคราะห์
“ทำดี หนีเคราะห์ ดีกว่านะ”

จากหนังสือ “ธัมมวิโมกข์ ฉบับรวมเล่ม ปีที่ ๑ * ๒๕๒๓ * ๑ – ๘ (ฉบับที่ ๕) หน้า ๓๘๙ – ๓๙๒

โพสต์โดย achaya



ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๒๒ เม.ย.๖๑.ปรับปรุงพื้นที่ลาน๒๕ไร่เตรียมสร้างเมรุพระราชทานเพลิงศพ หลวงพ่อเจ้าคุณพระราชภาวนาโกศล วันนี้เวลา ๑๗:๐๐ น. ท่านพระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ เจ้าอาวาส ได้ลงตรวจงานที่ลาน ๒๕ ไร่ ซึ่งได้จัดเตรียมงานสร้างเมรุ โดยคนงานได้นำเสื่อแดงมาปูไว้เป็นแบบจำลอง ใช้ดูภาพถ่ายจากทางอากาศเพื่อกะพื้นที่สำหรับการแห่เวียนรอบเมรุ และสถานที่ตั้งปะรำของประธานในพิธี ได้ที่ตั้งตามแบบเหมาะสมกับพื้นที่ เรียบร้อยเป็นที่พอใจ

ภาพถ่ายมุมสูงโดย คุณอภิเดช














ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

วันที่ ๑๔ เมษายน ๒๕๖๑ พระครูปลัดสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ ให้โอวาทแก่ผู้รับทุนการศึกษาต่อเนื่อง ของศิษย์เก่า นร รร พระสุธรรมยานเถรวิทยา ที่มหาวิหาร ๑๐๐ปี พระราชพรหมยาน
ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

จากคำสอนหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่ม ๖ หน้า ๘๘



ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

กำหนดการเดินทาง / งานวัดท่าซุง ประจำเดือน “พฤษภาคม” ปี 2561

-สอนกรรมฐาน บ้านสายลม
ตั้งแต่ วันที่ ๔ – ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๑

-งานพิธีไหว้ครูประจำปี บ้านสายลม
วันอาทิตย์ที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๖๑

-ไปสำนักปฏิบัติธรรม “บ้านก๋ง”
วันพฤหัสบดีที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๖๑

-งานพิธีอุปสมบท (หมู่) และบวชพราหมณ์
ปฏิบัติธรรมเพื่อถวายกุศล เนื่องในงานบำเพ็ญกุศลครบ ๑๐๐ วัน (สตมวาร)
ท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาโกศล (อดีตเจ้าอาวาส)
ระหว่างวันที่ ๑๘ – ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑

-พิธีพุทธาภิเษก (เสาร์๕)
วันเสาร์ที่ ๑๙ พฤษภาคม ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๗

-พิธีบำเพ็ญกุศลครบรอบ ๑๐๐ วัน (สตมวาร)
แห่งการมรณภาพ ท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาโกศล อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าซุง
ณ มหาวิหาร ๑๐๐ ปี หลวงพ่อพระราชพรหมยาน (ศาลา ๑๒ ไร่)
ระหว่างวันที่ ๒๐ – ๒๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๖๑

-ทำบุญวันวิสาขบูชา และ สะเดาะเคราะห์
วันอังคารที่ ๒๙ พฤษภาคม (วันขึ้น ๑๕ คํ่า เดือน ๗)



วัดจันทาราม (ท่าซุง) – รายงานข่าว..กำหนดการเดินทาง / งานวัดท่าซุง ประจำเดือน “พฤษภาคม” ปี 2561

ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร

 

จากกรรมฐาน ๔๐ หน้า ๑๙๔



ที่มา มูลนิธิหลวงพ่อปาน-พระมหาวีระ ถาวโร