ข้อแนะนำนาค,กรรมของพระนวกะ,ครองกฐิน,ผู้อาบัติสึกแล้วมาบวชอีก,ทำขวัญนาค

ท่านพญายา...
ติงมีโอกาสไปอุบลราชธานี ในคราวหนึ่งได้ฟังพระธรรมเทศนา พบว่ากัณฑ์เทศน์เป็นสำรับและในสำรับมีผลไม้นานาชนิดเพื่อถวายพระและประเคนในเวลานั้น ซึ่งเป็นเวลาวิกาล ติงก็เลยสงสัยค่ะ ว่าประเคนได้ด้วยหรือเพราะสิ่งนั้นเป็นยาวกาลิกค่ะ

ในขณะเดียวกันที่ยโสธร กัณฑ์เทศน์นั้นถ้าเป็นปัจจัย จะเป็นใบปวารณา และกัณฑ์เทศน์จะเป็นของใช้เช่นหมอนอิง เภสัช หรืออื่นๆ ซึ่งติงไม่สงสัยค่ะ

คิดอยู่ว่าน่าจะเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของท้องถิ่น หรือมีความนัยที่ติงไม่ทราบ อย่างไรรบกวนท่านหรือท่านผู้รู้ท่านอื่นด้วยนะคะ

 

อีกอย่าง ได้ร่วมทำบุญที่อุบลราชธานี มีการนิมนต์พระมารับบิณฑบาตและฉันที่บ้าน
สิ่งของที่ตักบาตรเจ้าภาพจะถวายถุงพลาสติกเพื่อพระท่านจะได้ใส่อาหารในบาตร และนอกบาตร รวมทั้งอาหารในสำรับที่ฉันเหลือ เพื่อนำกลับวัดด้วยค่ะ

ติงก็ประหลาดใจ ไม่เคยเห็นค่ะ
ที่เคยเห็นก็คือ ท่านฉันเสร็จ ก็ไม่ได้เอาอะไรกลับ ถ้าจะรับกลับก็เป็นอาหารในบาตร

คิดเหมือนกันว่าแม้ที่อุบลราชธานีเองพระท่านคงไม่ได้ปฏิบัติเช่นนี้ทั้งหมด
...
ทำให้คิดถึงผญาอีสานที่ว่า
"คันบ่ออกจากบ้านบ่เห็นด่านแดนไกล คันบ่ไปหาเฮียนก็บ่มีความฮู้"

 

ขอบคุณที่แชร์มา
-ตามที่เข้าใจ เป็นธรรมเนียมปฏิบัติเพราะเขาทำให้ผู้ล่วงลับ โดยผ่านพระสงฆ์เปรียบเหมือนบุรุษไปรษณีย์
-บางรูปเทศน์แหล่เรียกวิญญาณผู้ล่วงลับได้ดี ซองจะถูกเรียกเข้าถุงย่ามจำนวนมาก เพราะศรัทธาของผู้ฟังที่ยังรักและอาลัยในตัวผู้ที่ล่วงลับ
-ถ้าจะว่าไปแล้วก็ไม่เหมาะ
-ให้นึกเป็นเรื่องตลก เวลาเขามาส่งบังสุกุลในยามวิกาล เณรที่รู้เกมส์อิ่มแปล้เลย ชาวบ้านบางคนยังพูดกับพระบวชใหม่ว่า อย่าทรมานตนเองนะเป็นบาป
-ส่วนเวลานำอาหารกลับวัด ทายกผู้ช่วยดูแล ซึ่งบางท่านรู้เท่าไม่ถึงการณ์ อาหารสำหรับพระสงฆ์หายไปครึ่งหนึ่ง เพราะที่ครอบครัวทายกผู้นั้นอิ่มแปล้(พระไม่ได้ใช้แรงงานควรอยู่อย่างมีขันติ แด่น้องๆลูกๆหลานๆผู้หิวโหย)

 

-มีเรื่องตลกคือหลวงตารูปหนึ่งบอกว่าเอาไว้เลี้ยงสุนัขและแมวที่กุฏิ แต่มีโยมไปแอบดู หลวงตาต้องชิมก่อนเมื่อนำอาหารออกมาจากตู้เย็นเวลาชงอาหารให้สุนัขและแมว จนท่านเรอออกมา ปัจจุบันลาสิกขาเพราะไม่สำรวมเรียกว่าผิดวินัยบ่อยๆมักจะขายหน้าตนเอง โดยไม่รู้ตัวตามแรงกรรม
-พระสงฆ์เองก็อย่าได้ใจอย่านึกว่า ในใจของโยมลึกๆจะไม่รู้หรือนึกคิดอะไรนะ เพราะ ถึงสิมีความฮู้เต็มพุง กะตามส่าง โตสอนโตบ่ได้ ไผสิหย้องหว่าดี
หากเคร่งครัดเกินไปวัดจะร้างได้ อย่างเช่นวัดแห่งหนึ่งเขียนติดข้างฝาศาลาชั้นเดียวไว้ว่า
๐ อันอารามจะงามดี ถ้ามีพระ
หากโยมละส่งข้าว พระเศร้าหมอง
เช้าไม่เห็นเพลก็หาย ไม่กรายมอง
พระจะต้องทนอยู่ไป ไม่ได้นาน
ออกพรรษาพระลา สิกขาหมด
พระเณรอดงดอยู่ คู่วิหาร
ถึงบำเพ็็ญบำพรต ก็ไม่นาน
โอ้!วิหารก็คงร้าง ห่างพระเณรฯ

 

สังคัง อย่ามานิ
-สังคังในสมัยก่อนเกิดจากการเข้าส้วมหลุม ทำให้ไอสิ่งสกปรกมาเกาะในที่ลับของพระสงฆ์ จึงมีการเกากันไม่หยุดจากอาการคัน จนเป็นแผลถลอกปอกเปิก
-ปัจจุบันพระสงฆ์บางรูปที่ไปบวชในสำนักสงฆ์ก็แพ้น้ำในสระ มีอาการคันในร่มผ้าทั้งๆที่พระรูปอื่นไม่แพ้ เมื่อคันมากๆก็ต้องลาสิกขาออกมารักษาตัว และที่สำคัญคือมีอารมณ์ทางเพศสูงร่วมด้วย เวลานั่งสมาธิ เคยร่วมเพศกับใครบ้างภาพนั้นตามมาหลอน จัดได้ว่าเป็นมารมาผจญ ซึ่งกิเลสกามเมื่อเกิดขึ้นแล้วตัดยากยิ่งนัก
-คำว่าอนุโลม ปฏิโลม ก็คือการย่อความ ตามความเข้าใจอย่างง่ายๆพระสงฆ์จะนำมาใช้ในบาลีบางบท เช่นในการกล่าวถึงอาการ32 ก็ว่ากลับไปกลับมาอยู่แค่ 5 อาการเป็นการอนุโลมปฏิโลม ไม่กล่าวทั้งหมด

 

-มีคนเปรียบเทียบว่า ถ้าขโมยข้าวของชาวนามากิน 1 เม็ดต้องใช้หนี้เขา 1 ปี
-ถ้าบวชแล้ว ประพฤติตน ดำรงค์สมณเพศ ไม่สมกับที่เขามาถวายข้าว ปลา อาหาร น้ำดื่ม ต้องมาเกิดเป็นควาย ไถนาใช้หนี้เขา 1 เม็ดข้าวเท่ากับ1 วันที่ได้ไถนา
-แอบฉันข้าวเลยเวลาฉันผิดวินัย ต้องชดใช้กรรมเท่ากับ การเคี้ยวถ่านไฟในทุกคำข้าวที่กลืนกิน
-สมัยก่อนมีการปล้นบ้านเจ้าภาพที่เตรียมงานบุญกฐินทาน ซึ่งเป็นบุญใหญ่ โจรเอามีดดาบฟันหีบไม้เพื่อเอาผ้าไหมและเงิน ได้ยินเสียงฟันหีบดังไปไกลเป็นกิโลเมตร เวลามีงานบุญกฐิน ทางวัดเขาจึงบอกเป็นนัยว่าเจ้าภาพปีนี้จะมาจากทางทิศใด เช่นปีนี้เจ้าภาพผู้มีจิตศรัทธาที่จองกฐินของวัด....ไว้มาจากทางทิศอุดร ซึ่งเจ้าอาวาสและคนที่มาวัดประจำจะรู้ว่าเจ้าภาพเป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน ปัจจุบันคนที่ไม่ทราบตรงจุดนี้ก็ยังมีอยู่ แต่เนื่องจากยุคสมัยเปลี่ยนไป เพื่อไม่ให้ผู้มีจิตศรัทธาเสียโอกาสเขาก็จะจองเป็นเจ้าภาพไว้ข้ามปี และโดยมากก็จะรู้ว่าเจ้าภาพแต่ละปีเป็นใคร ส่วนใบที่ติดประกาศไว้ก็ยังบอกว่าเจ้าภาพจะมาจากทางทิศใดอยู่ ไม่ได้ลงรายละเอียดอื่นๆ เช่นชื่อ บ้านเลขที่ ฯ

 

รายนามพระสาวกของพระพุทธเจ้า

 

-การทำบุญกฐินนั้นควรให้อายุ60ปีขึ้นไป คุณวุฒิ วัยวุฒิ กำลังทรัพย์ พร้อมสมบุรณ์แล้วเนื่องจากได้บุญมาก บางคนก็ว่า ข้างบนเขาทำแคร่ไว้รอแล้ว เคยมีคนล้มละลาย หรือเสียชีวิต หลังจากทำบุญกฐิน บางคนก็กลัวในเรื่องอาถรรพณ์ดังกล่าว
-ปัสสัทธิ ได้ยินคำนี้บ่อยๆ หมายถึง ความสงบเย็นผ่อนคลาย สบายใจ

 

-84,000 พระธรรมขันธ์ ย่อลงมาเหลือ3 คือศีล สมาธิ ปัญญา ย่อลงมาเหลือเพียง1ข้อ คือ ไม่ประมาท
-ในตำราพระอภิธรรม กล่าวว่า ผู้ใดให้ข้าวสุกแก่นกกา จะมีบริวาร 100 คน ผู้ใดแบ่งอาหารให้เพื่อน(สมมุติ เป็นเด็กที่มาเลี้ยงโคด้วยกัน)จะมีบริวาร 1,000 คน ผู้ใดให้ทานแก่พระสงฆ์ จะมีบริวาร 10,000 คน เป็นการเปรียบเทียบให้เห็นถึงกำลังอานิสงค์ผลบุญที่ได้กระทำมา จะตอบสนองในชาตินี้หรือชาติหน้า

 

ท่านพญายาช่างเอาความจริงมาพูดอ่านแล้วอยากจะขำก็ไม่กล้าค่ะ
ความจริงเป็นเช่นนี้
ความเชื่อของพุทธศานิกชนหลายอย่างที่เป็นมิจฉาทิฏฐิแก้ยากมาก
และพระเอง(บางรูป)ก็ไม่อยากจะแก้ด้วยสิคะ
ติงกลับบ้านที่สกลนคร เห็นได้ชัด
ทำบุญให้ญาติผู้ล่วงลับ มีแต่คนมาแนะนำ
เราฟังแล้วก็ขำๆ เงียบไปเสีย จะได้ไม่ต่อความยาวสาวความยืดให้ผิดใจกัน
คิดเสียว่าเขารักและปรารถนาดี

 

ทางอีสานก็มีความเชื่อนี้ค่ะท่าน
ไม่อยากให้คนอายุน้อยเป็นเจ้าภาพกฐิน
แลว่าจะทำให้อายุสั้น
ติงเองเป็นเจ้าภาพแล้วสองวัดค่ะ
ตายก็ดีสิคะ ถ้าจะตายเพราะแรงบุญ

 

ขออนุโมทนาด้วยกับท่านผู้เจริญ บุญกฐินมักจะบอกกล่าวให้ผู้คนมาร่วมกันทำมากๆในแต่ละครั้ง กฐินวิ่งหรือกฐินแล่น ทำให้เสร็จภายในวันเดียวยิ่งได้บุญเร็วเช่นกัน

 

-พระบวชใหม่อาจถูกมอบหมายให้ตรวจเช็คถ้วยจานอุปกรณ์ต่างๆที่มีคนมายืมของวัดไปใช้ในงานบุญ จึงต้องรู้จักวิธีเรียกจำนวนสิ่งของต่างๆ หรือเบอร์หม้อ ก็ดูที่ข้างขอบปากของหม้อใบนั้นก็จะเจอ
-พระบวชใหม่บางทีก็จำคำสอนพระอุปัชฌาย์ในวันที่บวชไม่ได้ บางทีก็ถูกเข้าใจว่าบวชตามประเพณีไม่กี่วันก็สึกแล้วจึงไม่ได้รับการอธิบายอะไรมาก

 

-บุรุษคือผู้ที่ฝึกได้ยาก พระพุทธเจ้าจะเลือกสอนพระสาวกเฉพาะผู้ที่จะนำไปต่อยอดได้
-พระพุทธเจ้า ท่านทรงเป็นกษัตริย์มาก่อน จึงวางรากฐาน การปกครองพระสงฆ์สาวก ด้วยพระวินัยและพระวินัยบัญญัติเพิ่มเติม ที่มีพระสงฆ์ผู้เป็นต้นบัญญัติ ในแต่ละข้อ ถ้าละเมิดพระวินัยและพระธรรมของท่านก็เท่ากับได้ละเมิดพระศาสดา

 

ข้อแนะนำการโกนหัว ปลงผมของพระสงฆ์
-ใบมีดโกนที่มียี่ห้อที่นิยม มักมีของเลียนแบบ ซึ่งถ้าเอาของปลอมมาใช้จะโกนไม่เข้า ต้องซื้อจากร้านที่รับจากเซลล์ขาประจำ
-เอาน้ำหรือแชมพู ใส่ผมไว้ก่อนเพื่อให้เส้นผมนิ่ม
-ใช้มืออีกข้างช่วยตึงหนังศรีษะ
-ระวังโดนไฝ หัวสิว รอยแผลเป็น ขี้แมงวัน หลุมกะโหลก
-โกนช้าๆถ้าใบมีดยังมีความคม บางคนจะโกนหนวดเคราก่อน เพื่อลดความคม
-หากมีแผลใช้ยาผงโรย จะได้ไม่แสบ
-หากชำนาญแล้วจะโกนเองได้ โดยไม่มีรอยบาดผิว
-ไม่ควรใช้ใบมีดซ้ำกัน
-ทิ้งใบมีดเก่าในที่ปลอดภัย
-ระมัดระวังเรื่องอาหารมันๆมักจะเป็นสิวที่หัว
-ถ้าเป็นชันตุ เอายาน้ำมาทา ถ้าเป็นขี้กลาก เอายาเม็ดมากิน หมั่นฉันแกงบอนบ่อยๆ อย่าทานข้าวช่วงเย็นที่ผิดวินัย

 

โอ้โฮแฮะ .. เก็บทุกรายละเอียดจริงๆ เดี๋ยวว่างๆจะขออนุญาตินำมาเติมเสริมเพิ่มบ้าง อาจเป็นมารยาท หรือสิ่งที่ฆราวาสควรจะรู้ ที่เกี่ยวกับพระสงฆ์ รอไปสักช่วงก่อนเน้อ

 

เรียนเชิญท่านตามสบาย เพื่ออนาคตที่มีคุณภาพ

 

วินัยของพระภิกษุสงฆ์ ที่ประชาชนควรทราบ

รวบรวมและเรียบเรียงโดย
พระเทพวิสุทธิญาณ (อุบล นนฺทโก ป.ธ.๙) วัดบวรนิเทศวิหาร

(ดิฉันขอยกมาโดยผ่านคำนำ ที่ผู้พิมพ์ได้ระลึกถึงคุณของท่าน พระวิสุทธิญาณ และรักษาเจตนารมณ์เดิมของท่านที่จะเผยแพร่ธรรมนัยของพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองสืบต่อไป)

ในนี้ ขอยกมาเป็นบางข้อค่ะ

- สุภาพสตรี อย่าถูกต้องภิกษุสามเณร.
(สังฆาทิเสส ข้อ ๒)

- สุภาพบุรุษ หรือสุภาพสตรี ไม่ควรวานให้พระชักสื่อชายหญิงให้เป็นสามี-ภรรยากัน แม้ชั่วครั้งชั่วคราว
(สังฆาทิเสส ข้อ ๕)

- สุภาพสตรีไม่มีบุรุษผู้เดียงสาไปด้วย ไม่ควรเข้าไปหาพระในที่ลับตาหรือลับหู เพราะอาจจะทำให้พระถูกโจทด้วยอาบัติต่างๆ หรือเป็นทางให้เกิดความเสียหายมาก
(อนิยต ข้อ ๑-๒)

-สุภาพบุรุษหรือสตรี เมื่อศรัทธาจะถวายเงินทองแก่ภิกษุหรือสามเณร ต้องมอบให้แก่ไวยาวัจกร (ผู้ที่รับทำกิจของท่าน) และแจ้งให้ท่านทราบ อย่ามอบให้ในมือหรือย่าม หรือในบาตรของท่านเป็นต้น
(จีวรวรรค ข้อ ๑๐-โกสิยวรรค ข้อ ๘)

- บุรุษผู้เป็นไวยาวัจกร เมื่อรับเงินทองของพระรูปใดไว้เท่าไร ต้องจัดสิ่งของที่พระต้องการถวายพระรูปนั้น ในราคาเท่าเงินทองที่ตนรับไว้นั้น ในเวลาที่ท่านขอ ถ้าเงินทองมาก พระขอของน้อย ก็จ่ายเท่าที่ท่านต้องการ เก็บส่วนที่เหลือไว้ใช้คราวต่อไป.
(จีวรวรรค ข้อ ๑๐)

- บุรุษ-สตรี ผู้เป็นพ่อค้า-แม่ค้า ไม่ควรขายของแก่พระภิกษุ หรือสามเณร ผู้ที่จับต้องเงิน (ธนบัตร-เหรียญบาทเป็นต้น) มาซื้อด้วยตนเอง
(โกสิยวรรค ข้อ ๙)

- บุรุษ-สตรี ไม่ควรเอาวัตถุสิ่งของ ของตนแลกกับสิ่งของของพระ-ของสามเณร
(โกสิยวรรค ข้อ ๑๐)

- บุรุษ-สตรี ไม่ควรเอาผ้าอาบน้ำฝน ถวายพระก่อนเข้าพรรษามากกว่า ๑ เดือน แม้พระขอก็ไม่ต้องถวาย เว้นไว้แต่พระที่เป็นญาติ และพระที่ตนปวารณาไว้.
(ปัตตวรรค ข้อ ๔)

- บุรุษ-สตรี เมื่อเตรียมสิ่งของจะถวายแก่สงฆ์ (ไม่เฉพาะบุคคล) ถ้าพระแนะนำให้ถวายเฉพาะตัวท่านเอง หรือให้ถวายเฉพาะรูปใดๆก็ตาม ไม่ต้องถวายตามคำแนะนำนั้น.
(ปัตตวรรค ข้อ ๑๐-สหธรรมมิกวรรค ข้อ ๑๒)

- บุรุษ-สตรี เมื่อเรียนธรรมกับพระ อย่าออกเสียงบทพระธรรมพร้อมกับพระ.
(มุสาวาทวรรค ข้อ ๔)

- บุรุษ เมือ่นอนในที่มุง ที่บังอันเดียวกับพระครบ ๓ คืน แล้ว ต้องเว้นเสีย ๑ คืน ต่อไปจึงนอนได้อีก.
(มุสาวาทวรรค ข้อ ๕)

 

ขออนุโมทนา สาธุ ทุกความเห็น

มหาสังฆทานที่มีผู้แนะนำไว้ในหนังสือกับเครื่องกัณเทศน์ที่ถวายให้พระสงฆ์ในบางท้องถิ่นก็ใช้ได้เพราะเหมือนๆกัน

 

ข้อคิดที่ได้รับ จากการฟังในแต่ละกัณฑ์เทศน์มหาชาติ
-ตั้งมั่นในศีล
-การทำดีมักมีอุปสรรค
-สละประโยชน์ตนเพื่อส่วนรวม
-มิตรแท้ย่อมไม่ทิ้ง
-อย่าฝากของสำคัญกับคนอื่น
-มีอำนาจแต่ขาดปัญญาย่อมถูกหลอก
-มีปัญญาแต่ขาดสติย่อมพลาดท่า
-รู้จักกาลเทศะ
-รักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่
-การทำดีเทวดาย่อมเห็น
-คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้
-การให้อภัยเกิดสันติสุขได้
-ทำดีย่อมได้รับผลตอบแทน