ความดีนั้นเป็นอิสริยาภรณ์ของคนดี

ความดีนั้นเป็นอิสริยาภรณ์ของคนดี

ความดี ย่อมเป็นอาภรณ์เป็นอิสริยยศของคนดี เพราะคนดีย่อมเห็นว่า
ความดีนี้แหละเป็นยศอันยิ่งใหญ่ และย่อมพอใจประดับความดีเป็นอาภรณ์
กล่าวได้ว่า "ความดีนั้นเป็นอิสริยาภรณ์ของคนดี" ความดีนั้นเกิดจากกรรมที่ดี
ดังที่พระองค์ตรัสไว้ "คนเป็นคนดีก็เพราะกรรม เป็นคนถ่อยก็เพราะกรรม"


ฉะนั้นเมื่อละเลิกกรรมทำไม่ดี ทำกรรมที่ดีที่ชอบ ก็ได้เป็นคนดีแล้ว
แต่คนที่ทำกรรมชั่วผิด แม้จะได้รับบัญญัติว่าดีอย่างไร ก็หาชื่อว่าเป็นคนดีไม่
ผู้ที่รู้และค้านเป็นคนแรกก็คือตนนั่นเอง เว้นไว้แต่จะมีตาใจบอดด้วย
ความหลงตนไปอย่างยิ่งนั่นแหละจึงจะไม่รู้ ความดีที่จะให้สำเร็จการชนะนั้น
ก็ต้องใช้ปัญญาค้นหา คือวิธีชนะที่จะต้องไม่เบียดเบียนใคร เป็นความดีชั้นตรี
ถ้าเป็นการชนะชนิดที่เกื้อกูลเขา ทำให้เขากลับเป็นคนดี ก็นับว่าเป็นความดีชั้นโท
ส่วนความดีชั้นเอกก็คือ "ความดีที่ชนะความชั่วของตนเอง"​

​