ความฝัน เชื้อสายพญาค เพชรพญานาค

สวัสดีค่ะดิฉันมีเรื่องที่น่าสงสัยมาตั้งแต่เด็กๆและอยากให้ทุกท่านช่วยดิฉันหน่อยค่ะว่ามันคืออะไรกันแน่

ดิฉันมีเรื่องแปลกประหลาดคือตอนประมาณ 4 ขวบ พ่อดิฉันพาไปวัดไร่ขิง ดิฉันมองเข้าไปทางกำแพง ดิฉันเห็นภาพคนกำลังฆ่าหมูหรืออะไรสักอย่าง เลือดแดง เหมือนคนฆ่าอะไรสักอย่างใช้อาวุธตีแบบกระหน่ำซึ่งดิฉันก็ยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร ดิฉันกรีดร้องและรีบบอกพ่อว่าเห็น ซึ่งพ่อดิฉันก็รีบดู และบอกดิฉันว่าไม่เห็นอะไร พยายามแกะมือที่ปิดตาดิฉันออกและบอกว่าให้ดูอีกที ดิฉันก็ดูอีกทีแต่ภาพก็ยังอยู่ดิฉันก็ร้องไห้อีก พอพ่อบอกว่าไม่มีอะไร ให้ลองมองใหม่ ปรากฏว่าภาพมันหายไปแล้ว เหลือแค่เพียงความมืด ดิฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรตอนนั้นยังเด็กแค่คิดว่ากลัวเท่านั้น

ต่อมา พ่อแม่พาดิฉันไปธนาคารตอนเด็ก ดิฉันมองขึ้นไปเห็นนกตัวใหญ่ที่บนตึกธนาคาร(ครุฑ) ดิฉันร้องไห้ กลัว ปิดตา บอกพ่อให้รีบกลับบ้านไม่อยากเห็น ความรู้สึกคือกลัวมาก กลัวที่สุด เวลาไปไหนเจอรูปครุฆก็จะร้องไห้ กลัว จนเริ่มโตมาความกลัวนั้นค่อยๆหายไป จนมาถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าน่ากลัวแต่ไม่ถึงขนาดร้องไห้ และตอนเด็กดิฉันชอบทำบุญ ตักบาตร เห็นพระต้องเดินไปไหว้และปิติ และชอบเล่นอะรไที่เป็นเกล็ด เช่นเกร็ดปลา หรือเจอคราบงูก็จะทำมาหอมมาลูบ จนโดนแม่ดิฉันตีที่เล่นคราบงู และเกือบตายด้วยน้ำบ่อยครั้งเช่นเล่นน้ำในแม่น้ำ อยู่ดีๆก็เหมือนถูกดึงในใจคิดว่าตายแล้วโดยที่พยายามว่ายแต่ก็ไม่ขึ้นมามันดึงลงจนเหนื่อย จนดิฉันนิ่งและทำใจว่าต้องจม จนโชคดีมากพี่ดิฉันเห็นจึงรีบมาช่วยไม่งั้นดิฉันคงตายไป และเกิดเหตุการณ์แปลกๆกับดิฉันเสมอ เช่น เะจองูบ่อยมากแต่งูไม่กัด ตอนเด็กดิฉันเคยเดินข้ามหัวงูชนิดหนึ่งตัวเล็กแต่มันแผ่แม่เบี้ยเหมือนงูเห่า ซึ่งดิฉันก็เดินข้ามหัวมันไป พอดูอีกทีมันหายไปแล้ว และงูเห่าเข้าบ้านดิฉันบ่อยมากแต่แม่ดิฉันก็ฆ่ามันเรียบ -.-

จนดิฉันเริ่มโตขึ้น เรื่องพวกนี้มันก็หายไปจนมาวันหนึ่งดิฉันฝันแปลกมาก ว่า ดิฉันหนีออกมาจากเมืองเมืองนึง เมืองนั้นใหญ่มากมีลักษณะเหมือนปราสาทเมืองต่ำมีรูปปั้นอะไรสักอย่างอยู่สองข้าง เมืองนั้นมีภูเขาอยู่ข้างหลัง วิวด้านหน้าเมืองเป็นท้องนาและมีต้นคล้ายๆต้นตาลแต่สูงเต็มไปหมด ในฝันดิฉันพยายามหนีออกจากเมืองนั้นให้มากที่สุดและเหนื่อยมากโดยหนีมากับ ชาย 1 คน แล้วภาพนั้นก็หายไป จนดิฉันไม่คิดอะไร ต่อมาก็ฝันประหลาดอีกว่า เจอชายชุดขาวทั้งชุดแต่งกายคล้ายๆพราหมณ์มีไม้เม้ารูปพญานาคมาหาดิฉันแล้วบอกให้ดิฉันแบมือ จากนั้นเขาได้มอบก้อนนึงคล้ายๆเหล็กและมันได้ซึมหายเข้าในตัวดิฉัน

ต่อมาญาติเพื่อนดิฉันเขาทำพิธีอะไรสักอย่างเกี่ยวกับปู่ภุชงค์ เขาได้ฝากเพื่อนดิฉันมาบอกดิฉันว่ามีของจะให้มันเป็นของดิฉันแต่ยังไม่ถึงเวลาและมีบางอย่างที่ไม่สามารถบอกได้ จนดิฉันมีความต้องการอยากไปพิสูจน์เรื่องที่เกิดกับดิฉัน ดิฉันจึงไปที่ที่นึง คือ คำชะโนด เมื่อดิฉันไปถึงที่นั่นฝนตกทันที แต่ไม่แรงตกแบบบเย็นชื่นฉ่ำ ดิฉันรู้สึกค้นเคยและปิติบอกไม่ถูกอย่างอยู่ที่นั่นทั้งวันทั้งคืน และไม่ถ่ายรูปมาได้ติดดวงไฟประหลาดที่บ่อน้ำและรูปพญานาค(ได้มีคนนึงบอกดิฉันว่า เขามากราบไหว้ดิฉัน มีบางอย่างจำดิฉันได้) แต่ดิฉันคิดว่าดิฉันคงไม่มีบุญขนาดนั้น และตอนที่ดิฉันจุดธูปดิฉันเจอกระต่ายที่คำชะโนดมันน่ารักมากมาป้วนเปี้ยนตรงดิฉันซึ่งดิฉันก็ไม่สน คิดว่ามันอาจอยู่ที่นั่น จนกลับมาจากคำชะโนดไม่นานเท่าไร น้าเพื่อนดิฉันก็ฝากสิ่งนึงมาให้ดิฉัน มันคล้ายๆอัญมณีสีใสๆสีส้มๆออกชาก้อนกลมๆ เขาบอกว่าของดิฉันเพชรพญานาคนี้

ต่อมาดิฉันก็ใช้ชีวิตปกติจนมีคืนนึงฝันเห็นผู้ชาย ผู้หญิง แต่งกายชุดสีเขียวทั้งคู่เหมือนกษัตริย์ มาในฝันยื่นมือมาหาดิฉันและบอกให้ดิฉันไป ใบหน้าท่านสองคนยิ้มแย้มมาก จนดิฉันกำลังจะเอื้อมมือไปกับท่านทั้งสอง แต่อยู่ดีๆจิตสำนึกดิฉันบอกว่าไปไม่ได้ยังไม่ตอบแทนคุณพ่อแม่ จากนั้นเพื่อนมาเคาะห้องดิฉันดังมาก ดิฉันจึงสะดุ้งตื่น และยังเคยฝันเห็นพญานาค 7 หรือ 9 เศียรนี่แหละสีทอง พ่นน้ำอยู่ที่ปราสาทแก้วใส สวยงามมาก และดิฉันก็เดินไปหาเขา

และฝันว่าไปยืนริมแม่น้ำกว้างใหญ่ แต่น้ำเป็นสีออกโคลนๆ สักพักน้ำก็เป็นวงๆสะดือแม่น้ำลงไป มีชายคนนึงรูปร่างกำยำ ไม่ใส่เสื้อ สวมโจงกระเบนสีแดงสั้นๆ และมีผ้าพันหัวสีแดง ยื่นมือมาหาดิฉันและบอกดิฉันให้ไปกับเขาแต่ก็ถูกใครไม่รู้ดึงมือไว้ในฝันและดิฉันก็ตื่นขึ้นมา

ตอนนี้ดิฉันก็ยังสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับดิฉันมันคืออะไร ดิฉันคิดว่าดิฉันอาจจะคิดไปเอง และพยายามลืมสิ่งที่เกิด แต่ว่าสิ่งเหล่านี้มันต้องมาให้ดิฉันเจอแระจำ ดิฉันเป็นคนที่ชอบทำบุญ ชอบฟังเสียงพระสวดมนต์ บางทีก็ปิติน้ำตาไหลเวลาพระท่านเทศน์ และสิ่งที่ดิฉันเกลียดที่สุดคือคนโกหก เมื่อดิฉันทำผิดอะไรดิฉันก็จะฝันประหลาดๆ เช่นฝันว่าถูกดึงลงน้ำ ฝันว่าจมน้ำ ฝันเห็นนรกเป็นต้น ดิฉันไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ แต่จะชอบผัก ผลไม้ อาหารทะเล และดิฉันเคยนั่งสมาธิบ่อยเมื่อก่อน นั่งจนเห็นแสงต่างๆ รู้สึกตัวโยก หรือตัวสูง แต่บางทีนั่งสมาธิและได้ยินเสียงเหมือนคนสวดมนต์หรือภาษาอะไรสักอย่าง ซึ่งดิฉันก็ไม่กล้าสมาธิอีกเพราะกลัว แต่ดิฉันมีการตั้งมั่นว่าจะดำรงพระพุทธศาสนาจากพวกมารศาสนา บูรณะวัดที่เก่าแก่แถวชนบท และปฏิบัติธรรม สงเคราะห์ผู้คนที่ลำบาก

ดิฉันอยากทราบว่า มีใครเป็นแบบดิฉันบ้างมาแชร์ประสบการณ์กันได้ค่ะ มีคนบอกดิฉันหลายคนว่าดิฉันเคยเป็นอะไรมา แต่ดิฉันยังไม่ปักใจเชื่อ เพราะดิฉันคิดว่าดิฉันคงไม่มีบุญขนาดนั้น ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงดิฉันจะหนีมาเกิดเป็นมนุษย์ทำไมกัน และอยากถามผู้รู้ช่วยสงเคราะห์บอกดิฉันหน่อยว่าดิฉันควรทำอย่างไรและมันคืออะไรกันที่เกิดกับดิฉัน[/SIZE]

 

คล้ายๆกันเห็นตอนเด็กร้องไห้จ้าเลย เห็นพระภูมิน่ะที่ไปรษณีย์แห่งหนึ่งทางภาคใต้ สมัยนั้นยังมีโทรเลขอยู่ เวลาประมาณทุ่มเห็นจะได้(โพล้เพล้)ไม่แน่ใจ ต่อมาก็ฝันเห็นครุฑ ไม่ชอบสัตว์ปีก แต่ก็ไม่ได้ชอบงู เคยเรียกงูได้(ชาวบ้านที่ประสบเหตุว่าเช่นนั้น) ก็มีอุดมการณ์สืบสานพุทธศาสนาเหมือนกันจ๊ะ แต่ก็บูชาครุฑมาเก็บไว้ในบ้านซะแทบจะทุกสีนะ

 

ขอบคุณมากคร้า ^__^ มีอุดมการณ์แบบเดียวกัน

 

เกิดเป็นนาคเพราะบาป ไม่ใช่เพราะบุญ
ถ้ามีบุญจะไปเกิดเป็นพรหม เทวดา
นาคระดับสูงจะไม่กลัวครุฑ
เกิดเป็นคนสร้างบารมีได้มาก และมีโอกาสเข้าถึงธรรม

 

เมื่อวานนี้ก็คือเมื่อวานนี้เมื่อก่อนต้องแบมือขอตังพ่อแม่ใช้วันนึ้ไม่มีพ่อแม่ให้ขอแล้วต้องหาตังใช้เอง จะกลับไปเป็นแบบเมื่อวานได้รึเปล่าหนอ จะปลุกพ่อแม่ให้ตื่นมาเพื่อจะได้ขอตังในวันนึ้นั้นมันเป็นไปได้รึ? อดีตก็คืออดีตมันผ่านไปก็เหลือแต่สัญญาจำได้หมายรู้ ไปยึดมั่นถือมั่นอะไรกับมันอีก.
ท่านมึจิตที่ดีจะทำเพื่อพระพุทธศาสนาก็จงหมั่นทำไปขออนุโมทนาบุญด้วยครับ
แต่อย่าไปยึดมั่นในอดีตหรืออดึตชาติมันจะเคยเป็นอะไรมาก็ช่างมันชาตินี้มีบุญได้เกิดเป็นมนุษย์จงมีใจเป็นมนุษยธรรมเถอญ. อย่าได้เหมือนคนอีกมากมายที่เป็นมนุษย์มีใจสัตว์เลยเดียวจะมีอบายเป็นที่ไป55555สาธุ
ป.ล. มนุษย์ที่มีใจเป็นสัตว์นั้นมิใช่ใจสัตว์ที่เค้าด่าคนกันนะครับมันคนละอย่างกัน คำว่ามนุษย์ใจสัตว์ที่ผมกล่าวคือมีร่างเป็นมนุษย์แต่ไม่เคยมีใจมีจิตที่เกรงกลัวต่อบาป กรรม มีจิตที่ไม่อ่อนนุ่มไม่ควรค่าแก่การทำงาน มีจิตแข็งกระด้านไม่สนในบาปในศีล.หมั่นผิดศีลธรรมเป็นอาจิณ ไม่คิดทำบุญให้ทาน ไม่สร้างสิ่งดีงามให้คนรอบข้าง ทำแต่สิ่งไม่ดีจนเป็นอารมณ์ครับ. คนเหล่านี้มิใช่คนทำผิดกฏหมายจึงยังอยู่ในสังคมครับ. เรามิได้ทำสิ่งไม่ดี และผิดศีลธรรมและเกรงกลัวต่อบาปต่อกรรมชั่วจึงมิเข้าข่าย มนุษย์ใจสัตว์ครับ ไม่มีใครรู้นอกจากตนเท่านั้นที่รู้มันเป็นปัจจตัง ตนรู้เองครับ555555. สาธุ

 

รู้อดีตเพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดแม้มันจะผ่านไปนานแล้ว รู้ปัจจุบันสำคัญตรงที่ต้องเลือกทางที่ถูก ขอบคุณทุกท่าน คนเราย่อมมีอุดมการณ์ของตน ตามกำลังที่ทำได้ และภูมิมนุษย์ก็เป็นที่ที่ทำให้เราได้ปฏิบัติจริง

 

คล้ายๆ กับเพื่อนสาวผม คนนึง เลย เธอเกิดที่นครพนมครับ ตอนเด็กๆเคยโดนพระห้ามไปเล่นแม่น้ำโขง เธอเกลียดสัตว์ปีกอย่างรุนแรง แถมโดนไก่/นก ไล่จิกประจำ คราวนึงพ่อเธอบูชาพญาครุฑ ทำเอาเธอไม่สบายไปหลายวัน จนต้องเอาองค์พญาครุฑไปให้คนอื่นบูชา เธอเล่าให้ฟังว่าเกลียดมาก เธอกลัวที่แคบๆ มืดๆ ครับ โกธรง่าย เคืองนาน แต่ใจบุญ

 

อนุโมทนาด้วยนะครับ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป "ปัจจุบัน" นี้ ถือว่าเป็นวาสนาที่ได้ขันธ์ ๕ มาแล้วก็ใช้ให้เป็นประโยชน์ให้ถึงที่สุดนะครับ