ความยิ่งใหญ่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ความยิ่งใหญ่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ที่ทรงอุบัติบังเกิดขึ้นในโลก แต่เดิมก็เป็นมนุษย์ทั่วไปอย่างเราๆ
ทำดีบ้างทำชั่วบ้างคละเคล้ากันไป แล้วก็เวียนว่ายตายเกิดอยู่ ในภพโน้นบ้างภพนี้บ้าง
เวียนอยู่ทั้ง ๓๑ ภูมิ นับเวลายาวนานประมาณไม่ได้ ถูกความทุกข์ในการเกิดๆ ตายๆ ครอบงำอยู่ตลอดมา

จนกระทั่ง มีอยู่ชาติหนึ่งเกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย มองเห็นความทุกข์ของชีวิต
ใคร่อยากหาทางหลุดพ้นจากความทุกข์ และถ้าพบทางหลุดพ้นเมื่อใด
ตนเองปฎิบัติสำเร็จแล้ว จะต้องช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันให้รอดพ้นด้วย
ตั้งแต่นั้นมา ก็ลองผิดลองถูก ค้นหาหนทางพ้นทุกข์ ชาติแล้วชาติเล่าที่เกิดขึ้น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา พระชาติแรกที่คิดบำเพ็ญบารมีนั้น ท่านเป็นชายหนุ่มยากจนอยู่สองคนกับแม่
วันหนึ่งท่านคิดว่า ถ้างอมืองอเท้าอยู่อย่างนี้ ภายหน้า แม่จะยิ่งลำบาก จึงพาแม่ขออาศัยเรือสินค้าไป
มุ่งจะไปอาศัยเมืองแห่งหนึ่งซึ่งทำมาหา กินได้ดีกว่า

ระหว่างทางเรือเจอพายุอับปางลงกลางทะเล ท่านได้ให้แม่ขี่คอแล้วพาว่ายน้ำไปทั้งๆ ที่มองไม่เห็นฝั่ง
ว่ายน้ำอยู่ ๗ วัน ๗ คืน หมดแรงจวนจะจมน้ำเสียตั้งหลายครั้ง แต่พอจะจมวูบลงไปคราวใด
ท่านก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ความท้อแท้ของท่านจะทำให้แม่ตาย กลายเป็นลูกอกตัญญู
ทำให้ท่านมีแรงฮึดสู้ ว่ายน้ำต่อไป

ในระหว่างนั้นท่านคิดไปว่า
การแหวกว่ายเพื่อเอาชีวิตรอดอยู่ในท้องทะเลนี่ เป็นความทุกข์อย่างแสนสาหัสจริงๆ
แต่การเวียนว่ายตายเกิดเป็นมนุษย์กลับเป็นทุกข์ ยิ่งกว่า
ถ้าท่านไม่จมน้ำตายเสียในคราวนี้ ท่านจะทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้ต้องเกิดต้องตายอีก
ตอนนั้นท่านยังคิดเผื่อแผ่ไปถึงคนอื่นอีก คือ คิดว่าถ้าท่านรู้วิธีแล้ว ท่านจะสอนวิธีนั้นกับคนอื่นๆด้วย
สิ่งที่ท่านคิดนี้จริงๆ แล้วก็คือ จะรื้อ ขน เข้านิพพาน ไปกับท่านให้หมดนั่นเอง



เมื่อเราตรัสรู้แล้ว จะให้ผู้อื่นตรัสรู้ด้วย
เมื่อเราพ้นจากกิเลสแล้ว จะให้ผู้อื่นพ้นจากกิเลสด้วย
เมื่อเราข้ามโลกได้แล้ว จะให้ผู้อื่นข้ามได้ด้วย
มหาสมุทรคือวัฏสงสารมีภัยมาก

การที่คนทั่วโลกเคารพ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยิ่งกว่าพระอรหันต์ทั้งหลาย ก็ตรงนี้
เพราะถ้าท่านจะเลือกเป็นพระอรหันต์เข้านิพพานตั้งแต่ชาตินั้น ท่านก็สามารถทำได้
ไม่จำเป็นต้องลำบากต่อไปอีกเลย แต่ท่านจะอยู่ต่อตามคำอธิษฐานที่ให้ไว้
เมื่อครั้งที่ท่านยังว่ายน้ำอยู่กลางทะเล จำได้ไหม เพราะฉะนั้นต่อแต่นี้ตลอด ๔ อสงไขยกับ แสนกัป
ที่จะทำความเพียร ย่อมไม่ใช่เพื่อตัวเอง

ความมุ่งมั่นตั้งพระทัยของพระพุทธองค์ ที่จะกระทำมโนปณิธานนี้ให้สำเร็จนี่เอง
ที่เป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่ ให้พระองค์ก้าวผ่านอุปสรรคต่าง ๆ นานามาได้
จนกระทั่ง ค้นพบหนทางแห่งการใช้ปัญญากำจัดทุกข์ ประหารกิเลสในตนจนสิ้นฤทธิ์
โดยไม่ต้องก่อบาปก่อเวร แต่กลับกลายเป็นการบุกเบิกเส้นทางหลุดพ้นจากวัฏสงสาร
ให้ชาวโลกเพื่อนร่วมทุกช์ทั้งหลายได้เดินตามมา...

ถ้าหากไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น โลกนี้ก็จะไม่มีพระสัทธรรม
ถ้าหากโลกนี้ไม่มีพระสัทธรรม มนุษย์ย่อมดำรงชีพอยู่ด้วยการก่อบาปก่อเวรเป็นอาจิณ
ถ้าเป็นเช่นนั้น สวรรค์ก็จะร้างจากเทวดา โลกนี้ก็จะร้างจากมนุษย์ แต่เนืองแน่น ด้วยดิรัจฉาน
ส่วนนรกภูมิก็จะแออัดไปด้วยสัตว์นรก สรรพสัตว์ทั้งหลายย่อมตกอยู่ในวัฏสงสารไปตลอดกาลนาน...


ภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดจากแดง

ภาพด้านบนซ้ายมือ
คือ ภาพสุเมธดาบสนอนคว่ำหน้าทอดตนเป็นสะพาน
เพื่อให้พระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าเดินผ่านโคลนตม

ภาพด้านบนขวามือ
คือ ภาพฆฏิการะ ยอมดึงผมของโชติปาลมานพ ชาติหนึ่งของพระโพธิสัตว์
ซึ่งมีชาติตระกูลสูงกว่า เพียงเพื่อชวนไปพบพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า

ภาพด้านล่างซ้ายมือ
คือภาพ พระนางมหามายาเทวีทรงสุบินถึงพระโพธิสัตว์ในร่างพญาช้างสีขาวผ่อง
ใช้งวงจับดอกปทุมสีขาวชูขึ้นแล้วเปล่งเสียงโกญจนาท

ภาพด้านล่างขวามือ
คือ ภาพพระโพธิสัตว์ขณะทรงประสูติเสด็จย่างพระบาทไปบนดอกบัวใหญ่ 7 ก้าว
ณ ก้าวที่ 7 ทรงบันลือสีหนาทเปล่งวาจาอันองอาจว่า
เราเป็นผู้เลิศในโลก เราเป็นผู้ใหญ่ในโลก เราเป็นผู้ประเสริฐสุดในโลก
ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย การเกิดอีกมิได้มี

ขอขอบพระคุณ
ภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดจากแดง
kalyanamitra.org
phuttha.com

 

งดงามในเบื้องต้น งดงามในท่ามกลาง และงดงามในที่สุด
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ด้วยเศียรเกล้า

 

เช่นเดียวกัน กราบนอบน้อมด้วยหัวใจอย่างที่สุด

 

จะเชื่อมั๊ยถ้าเราจะบอกว่า
หลายๆครั้งที่เราตกในอาการหวาดกลัว ขนพองสยองเกล้าในที่เปลี่ยวที่มืด จะระลึกถึงองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะช่วยได้เสมือนหนึ่งเราไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์นั้นคนเดียว ด้วยอำนาจบารมีของพระพุทธเจ้าคุ้มครอง ขอถวายลมหายใจแม้ครั้งสุดท้ายให้พระองค์

 

ธรรมะสวัสดี
ขออนุโมทนา สาธุจร้า
สาธุ สาธุ สาธุ

 

งดงามด้วยความดี งดงามด้วยบารมี งดงามด้วยพระสัทธรรม นี่แหละพระพุทธเจ้าของเรา ไม่มีบุคคลใดยิ่งกว่าอีกแล้ว ควรแล้วแก่การสักการะบูชา ควรแล้วแก่การปฏิบัติบูชา

สังเหตุไหม๊ว่า แม้พระองค์ปรินิพพานนานแล้ว แต่ก็ยังมีผู้คนกราบไว้บูชา ก็ยังมีผู้คนต่างถวายและสร้างสืบทอดเจตนาของพระองค์ ต่างก็ยังมีผู้คนมากมายต่างเดิมตามรอยพระบาทของพระองค์ บุญบารมีของพระองค์ จะยังประโยชน์แก่พวกเราและลูกหลานเหลนโหลน ในอนาคตอีกมากมายเกือบไม่จบสิ้น นี่ก็เพราะด้วยความดี ด้วยพระบารมีที่พระองค์สั่งสมมามากมายแล้วจริงๆ ผลที่เกิดขึ้นในปัจจุบันนี้และอนาคตก็ย่อมเป็นจริงตามนี้ ไม่เป็นอื่นครับ สาธุ

 

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

 

​

งดงามเป็นที่สุด ควรแล้วนอบน้อมกราบสักการะบูชา ปฏิบัติบูชา

ธรรมะสวัสดี

ขออนุโมทนา สาธุจร้า

สาธุ สาธุ สาธุ

 

พุทธัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง

ข้าพเจ้ามอบกายถวายชีวิตนี้ แต่พระพุทธเจ้า

นัตถิเม สะระณัง อัญญัง พุทโธเม สะระณัง วะรัง.

สรณะอื่น ของข้าพเจ้าไม่มี พระพุทธเจ้าเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า