ความสมดุลย์ตามธรรมชาติของจิต

เหนือฟ้ายังมีฟ้า
ก็ยังไม่พ้นฟ้าหลงติดฟ้าอยู่ดี
ถ้ายังมีสมดุลย์ประเดี๋ยวไม่สมดุลย์
ก็ตามมา

 

ดับจริง ต้องดับไม่เหลือ(ไม่ให้มีเหตุปัจจัยอาศัยให้เกิดขึ้นอีก) ทางสายกลาง อยู่ที่ใดใน ปฏิจจสมุปบาท? ที่เกิดและดับธรรมทั้งปวง(อริสัจ๔)

 

พบสมดุลย์แล้ว ก็หยุดปรุงแต่ง หยุดวิญญาณ หยุดนามรูป หยุดเกิด...

 

เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหมือน ภาชนะที่ใส่ในภาชนะ(อาศัยกันและกัน) เมื่อสิ้นภาชนะนี้ สิ่งใดจะมาอาศัยได้อีก สิ้นมานะ(สำคัญตน) ของตนย่อมสิ้นตาม (มีความสงสัยและอวิชชา เป็นของตน)

 

ที่ว่าดับไม่เหลือดับยังงัย
ดับไม่เหลือดับแบบไม่มีอะไรเลย
ดับแบบกลวงโบ๋หรือ
กายกับจิตวิณญาณนี่แหละ
คือทางสายกลาง
ไม่มีกายไม่มีจิตวิณญาณ
ก็เกิดดับไม่ได้
เกิดดับได้ก็เพราะเรามีร่างกาย
เกิดดับได้เพราะเรามีจิตมีวิณญาณ
เกิดคือทารกในท้อง ดับก็คือตาย
เกิดแล้วต้องดับเท่ากับเกิดแล้วต้องตาย

 

ถามว่าตนคืออะไร
อะไรคือตนตอบได้ไหม?

 

ใครหยุด?

 

ทำให้นึก intro no no... ทางเดินยังอีกยาวไกล เราไม่มีสอง(ตัวคนเดียว)

 

ตอบได้ ใช่ว่าจะเข้าใจ มีขันธ์เป็นตัวตน

 

ในโลกนี้ มีใครหยุดไม่ให้ดวงอาทิตย์ขึ้นได้บ้าง

 

แล้วขันธ์มาจากอะไร
อะไรเป็นเหตุให้มีขันธ์เกิดมีขึ้น

 

ขันธ์ มาจากธาตุ มีนามรูปเป็นเหตุ (เรียกว่า รู้นอกโลก)

 

แล้วดวงอาทิตย์มาดับกิเลส
ให้ใครในโลกนี้ได้บ้าง

 

แล้วอะไรเป็นเหตุให้มีขันธ์
มีนามรูปขึ้นมา
ขันธ์นามรูปมาจากอะไร

 

เรา(ทุกคน) ในโลกนี้

 

ดวงอาทิตย์มาดับกิเลสให้ยังงัย
อธิบายมาแต่โดยย่อ
เรามีไหม
หรือว่าเราไม่มี

 

รู้แล้วจะมีประโยชน์อะไร หากยังถือตนของตนอยู่(ถือขันธ์) อยากรู้นอกโลก แต่ไม่พ้นวิสัยโลก

 

หากโลกไม่มีดวงอาทิตย์ มีกิเลสหรือไม่มีกิเลส ยังสำคัญอะไรอยู่อีก เรามีหรือเราไม่มี หากยังสำคัญเราอยู่อีก ก็ไม่ต่างกัน

 

รู้ก็ตอบมาประโยชน์มีแน่
ถ้าไม่รู้ก็บอกไม่รู้
ไม่ต้องอ้างว่ารู้แล้วจะมีประโยชน์อะไร
ยังไม่ตายตนของตน(ขันธ์)
จะถือหรือไม่ถือไปไหนมาไหน
ตนก็ไปด้วยอยู่แล้ว
ใครตัดสินว่าใครพ้นหรือไม่พ้นวิสัยโลก
googๆตัดสินเองใช่ไหม

 

ถามว่าเรามีไหม
คำตอบที่ชัดเจน
ตอบว่าเรามี
กับตอบเราไม่มีเท่านั้น
ถ้าตอบนอกจากนี้
ก็ออกนอกคำถามไปไกลมากแล้ว