ความแตกต่างระหว่าง ฝัน กับ จินตนาการ และ ถอดจิต

ความแตกต่างระหว่าง ฝัน กับ จินตนาการ และ ถอดจิต

หลายท่าน ชอบนำความฝันมาเป็นบรรทัดฐานเทียบเคียงกับการจินตนาการซึ่งใช้ความนึกคิดปรุงแต่งตามอารมณ์ภายในที่กำเริบ และสัญญาความทรงจำที่เป็นจากภายนอกเข้ามาทางประสาท ตา หู จมูก ลิ้น กาย

แต่การถอดจิตนั้น
หมายถึงฝึกจิตจนสามารถรวมกายทิพย์จิตวิญญาณพร้อมที่จะแยกออกจากกายเนื้อได้ ทั้งที่กายเนื้อยังมีชีวิตอยู่เราจึงขอนำข้อมูลมาเปรียบเทียบให้ท่านพิจารณาดังนี้คือ

1)ระยะเวลาที่เกิดเหตุการณ์

(ก) ความฝัน ส่วนใหญ่คนที่จะฝันต่อเมื่อได้หลับสนิทไปแล้วนานประม าณ 30 นาที แล้วจึงฝัน และคนเราฝันได้ทุกครั้งที่นอน

(ข)การจินตนาการ ต้องตื่นอยู่ตลอดเวลาส่วนใหญ่ฝึกได้เร็วด้วยเหตุที่ย อมเอาจิตใจความนึกคิดให้คนอื่นจูงน้อมนำไป

(ค)การถอดจิต ต้องใช้เวลามากกว่า จึงจะฝึกจนสามารถถอดจิตได้ ถ้าถอดจิตได้แบบนอนหลับแล้ว ส่วนใหญ่พอนอนหลับได้ 5- 10 นาที กายทิพย์ก็จะออกมาปรากฏ เข้าสัมผัสเหตุการณ์จากการฝึกถอดจิตได้ทุกเวลาทั้งกล างวัน และกลางคืน

2)ข้อมูลที่ได้รับรู้เห็น

(ก)ความฝัน เกิดจากเวทนาความรู้สึกร้อยรัดจากสิ่งของจากเรื่องรา วที่กดดันจิตใจ จากอาการกำเริบของความเจ็บปวดในร่างกาย โดยสัญญาความทรงจำเก่าๆ เป็นตัวปรุงแต่งบำรุงเรื่องให้ปรากฏเป็นภาพ หรือเทพบันดาลเตือนภัยที่จะเกิดขึ้น

(ข)การจินตนาการ เริ่มต้นจะเกิดจากการป้อนข้อมูลผ่านเข้าทางประสาทตา หู เข้าไปเหนี่ยวนำจิตใจผู้ถูกฝึกนั้นทบทวนนำสัญญาเก่าข ึ้นมาประกบเทียบเคียง เสริมสร้างให้ภาพปรากฏขึ้น

หมายเหตุเป็นที่หน้าสังเกตุ คือ ถ้าคนที่ถูกฝึกไม่รู้จักบัวสวรรค์แม้ผู้สอนจะพยายามพ ูดลักษณะให้ฟังอย่างละเอียด คนถูกสอนก็จะนึกไม่ออก แม้จะให้ดูภาพก่อนแล้วหลับตาฝึกต่อ คนถูกสอนก็อาจจะจำไม่ได้ นึกไม่ออกอีก
(ค)ฝึกถอดจิต เห็นอะไรเล่าอย่างนั้น ไม่ต้องมีข้อมูลเดิมมาคอยปรุงแต่ง


3) ประสาทสัมผัส

(ก) ความฝัน แม้จะร่วมอยู่ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็มีการจำกัดรับรู้เพียงประสาท 2 อย่าง คือ ตาได้เห็นรูป หูได้ยินเสียง

(ข) การจินตนาการ มีการสัมผัสทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ส่วนใหญ่อาศัยกายทบทวนสัญญาความทรงจำเก่า ขึ้นมาเทียบเคียงว่า บัดนี้สัมผัสอะไรอยู่ มีความรู้สึกอย่างไร

(ค)ฝึกถอดจิต จะมีความรู้สึกว่า กายทิพย์เป็นตัวตนเองอย่างชัดเจนเหมือนกายเนื้อ ประสาทสัมผัสรับรู้ครบทั้ง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

หมายเหตุ
บ่อยครั้ง ที่ความฝันดำเนินเรื่องไปตามอารมณ์ที่คั่งค้าง ไม่มีความรู้สึกนึกคิดที่ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะพร้อ มที่จะยับยั้งชั่งใจส่วนการจินตนาการ นั้นดำเนินเรื่องตามที่คนสอนผูกไว้
แต่ถอดจิตนั้น
ความนึกความอ่าน
จะประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ
ที่จะพยายามหาเหตุผลมาสนับสนุนหรือหักล้างค่านิยมของ ตน

ด้วยเหตุผลภายในจิตใจคือ บุญ-บาป
และเหตุผลภายนอกที่สืบเนื่องฝังมาจากกายเนื้อ
คือวัฒนธรรมประเพณี กาลเทศะ ภาวะความเกี่ยวกันกับระหว่างบุคคลต่อบุคคล และอื่นๆ เข้าประกอบการพิจารณาตัดสินใจ
ทองคำแท้ทนต่อการพิสูจน์
สัจจะย่อมเป็นสิ่งไม่ตาย
ท่านที่จะฝึกถอดจิต
ต้องเข้าใจว่า
ถ้าการฝึกถอดจิตเป็นเรื่องง่ายๆ
เหมือนการปลอกกล้วยเข้าปากแล้ว
ขณะนี้
คงมีคนคุยได้ทั่วไปว่า