คาถาเรียกจิต

อิติ สัมมา สัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง<O</O
วันนี้ท่านพาดหัวข้อว่า คาถาเรียกจิต
คำว่าคาถาเรียกจิต ไม่ใช่คาถาหนุ่มเรียกสาว สาวเรียกหนุ่ม ไม่ใช่อย่างนั้น
เรียกจิตของตนเอง ตามบันทึกของท่านๆ บันทึกย่อ ผมจะอ่านไปว่า
"อิติ สัมมา สัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง"<O</O
ท่านกล่าวว่า พระคุณท่านได้โปรดเมื่อเวลา ๒๐.๓๐น. คำว่าพระคุณท่านก็หมายถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า<O</O
เพราะเราก็รู้แล้วท่านบอกไว้แล้วว่าเวลาทุกขณะจิตท่านทรงอยู่ในอภิญญาผลสมาบัติอยู่ตลอดเวลา
ฉะนั้น การเอาจิตเข้าไปเห็นใครพบใครมันเป็นของไม่ยาก
เหมือนกับที่เรามีอาหารอยู่ในปากจะกลืนกันเมื่อไรก็ได้ อภิญญาผลสมาบัตินั้น ไม่ใช่สตางค์อยู่ในกระเป๋าเราจะใช้เมื่อไรก็ได้ บางทีสตางค์ในกระเป๋าเราไม่มีที่จะซื้อกันมันก็กินไม่ได้
สำหรับท่านที่ทรงอยู่ในอภิญญาผลสมาบัติ เหมือนกับอาหารที่อยู่ในปาก เคี้ยวไว้เรียบร้อยแล้ว จะกลืนเมื่อไหร่ก็ได้มันง่ายกว่ากันเยอะอย่างนี้...
แล้วเวลาที่เจริญพระกรรมฐานในคืนวันที่ ๒๔ ท่านจึงได้มาโปรดเมตตาบอก ท่านบอกว่าให้ทำให้แจ้งด้วย ทำทุกขณะจิตที่จิตพล่าน
หมายความว่าคาถาบทเมื่อกี้นี้ คาถาที่บอกว่า
"อิติ สัมมา สัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง"<O</O
ถ้าเวลาใดที่จิตเกิดอาการฟุ้งซ่านขึ้นมา ให้ทิ้งคำภาวนาอย่างอื่นเสียให้หมด กำหนดลมหายใจเข้าออก ว่าคาถานี้ตามสบายๆ กำลังของสมาธิจะรวมตัวได้รวดเร็ว จำเข้าไว้ให้ดีก็แล้วกันนะ ผมขอว่าซ้ำอีกครั้งหนึ่งว่า
"อิติ สัมมา สัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง"<O</O
แล้วอย่าย่องเอาคาถานี้ไปเรียกผู้หญิงผู้ชายเข้านะ เขาไม่มาหรอก เรียกจิตของเรา ท่านบอกว่าที่จิตมันพล่านนี่ไม่ใช่เพราะผู้หญิงเข้ามายั่ว
มันพล่านเพราะโรคทางกระเพาะมันกำเริบ
ร่างกายถ้าหากว่ามีโรคเบียดเบียน ประสาทมันก็ไม่ทรงตัว จิตมันพล่านได้
จงอย่าสงสัยในตัวเอง คิดว่าไปหลงใหลใฝ่ฝันในบรรดาสตรีทั้งหลายเหล่านั้น เธอมายั่วมาเย้าเป็นจริยาของมาร<O</O
แต่คำว่ามารในที่นี้จงอย่าคิดว่าพวกนั้นเป็นพวกมาร
ความจริงพวกนั้นเขามาตามหน้าที่ แต่ถ้าอารมณ์ของเราไม่ทรงตัวก็จงคิดว่าจิตของเรานี่แหละเป็นมาร มันมีสันดานหยาบ รู้อะไรไม่ดี ทำไมจึงไปหลงใหลใฝ่ฝัน นี่ท่านว่าอย่างนั้น ท่านว่าอย่างนี้ก็ฟังของท่านไว้นะว่าผลจะเป็นอย่างไร จำไว้ให้ดี...
ตอนนี้ท่านบันทึกว่า "พระ" หมายถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาแล้ว ก็ทรงสั่งว่า "คืนนี้ใจมันแย่งกันนะ" คำว่า
"ใจมันแย่งกัน" ก็หมายความว่าการเจริญกรรมฐาน
เดี๋ยวจะภาวนาบทนั้นเดี๋ยวจะภาวนาบทนี้ เดี๋ยวจะพิจารณาอย่างนี้ ถ้าอารมณ์มันแย่งกันอย่างนี้แล้ว การบรรลุมรรคผลมันจะช้า ทำให้มันทรงตัวเรียงลำดับ การเรียงลำดับก็นับกันมาตั้งแต่
๑. จับอานาปานสติกรรมฐานควบกับพุทธานุสติกรรมฐาน<O</O
๒. หลังจากนั้นก็เอาจิตทรงพรหมวิหาร ๔<O</O
๓. จับกายคตาสติ<O</O
๔.จับมรณัสสติ
๕. จับอุปสมานุสติ<O</O
๖. จับอริยสัจ<O</O
ว่ากันมาตามลำดับให้จิตมันทรงตัว ท่านเรียกไว้ว่า ท่านสั่งว่าให้ทำไปตามลำดับเพราะจิตเรามันยุ่ง องค์ภาวนาผ่านลำดับไม่เป็นเรื่อง<O</O
แล้วก็เพ่งสังโยชน์เข้า เมื่อองค์ภาวนาผ่านลำดับมาแล้วจิตหยุด ให้เพ่งสังโยชน์ ๑๐ คือจับสังโยชน์ ๑๐ วัดดูว่าเวลานี้สังโยชน์ ๑๐ ประการเราตัดตัวไหนไปได้แล้วบ้าง ที่ตัดได้แล้วมันทรงตัวได้ไหม ถ้ามันไม่ทรงตัวแสดงว่าเราตัดไม่ได้จริง
ถ้าส่วนใดที่ทรงตัวอยู่แสดงว่าอันนั้นได้จริง นี่ท่านว่าอย่างนี้นะ จำไว้ให้ดีนะ ว่าสังโยชน์ ๑๐ นี่ต้องกำหนดไว้เสมอๆ พิจารณาไว้เสมอว่า<O</O
จิตของเราสามารถเอาชนะจุดไหนได้แล้ว<O</O
ท่านเขียนไว้ว่าเวลาเช้ามืดนี่เป็นอันว่า ๒๔ น.ผ่านไป นี่ท่านไปเลิกเวลาไหนก็ไม่ทราบ เช้ามืดเวลา ๓ น. ก็โงเงๆขึ้นมาอีก เลยเป็นอันว่าคงจะนอนสัก ๑ ชั่วโมง แต่การนอนด้วยอภิญญาผลสมาบัติหรือการนอนด้วยการทรงสมาธิใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียว ก็ดีกว่านอนธรรมดาแปดชั่วโมง ตื่นมาก็มีความอิ่ม ขึ้นมาก็ไม่รอแล้ว เรื่องล้างหน้าไม่มี มันเสียเวลา นอกจากปวดอุจจาระปัสสวะนั่นถึงจะไป ตื่นขึ้นมาปั๊บใจมันจับคำภาวนาพิจารณาอารมณ์ตัดสังโยชน์<O</O
เมื่อตื่นขึ้นมารู้สึกว่าใจยังพิจารณาสังโยชน์อยู่ นี่การนอนหลับไปด้วยกำลังของสมาธิเป็นอย่างนี้ เวลาหลับมันก็ทำของมันเองด้วยแต่เราไม่รู้สึก พอตื่นมาครึ่งหลับครึ่งตื่น รู้สึกตื่นไม่เต็มตัวจิตมันพิจารณาสังโยชน์ก็ทำต่อไป<O</O

(ปฏิปทาท่านผู้เฒ่า หน้า ๑๐๔-๑๐๖)<O</O​

ที่มา : หนังสือ “พ่อรักลูกพิเศษ”<O</O

 

อิติ สัมมา สัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง

จะท่องให้ขึ้นใจเลยครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

คาถานี้ดีจริง ๆ ครับ ลองใช้ดูแล้วได้ผลเป็นที่น่าพอใจ.

 

เมื่อหลายวันก่อนเครียดมาก นอนไม่หลับ ภาวนาไม่ได้เลยอึดอัดมาก คิดว่าจะสติแตกเสียแล้ว พอดีมือไปจับหนังสือขึ้นมาเปิดปุ๊บก็พบคาถานี้พอดี ภาวนาไปสักพัก อาการเครียดหายไปหมดเลย จึงได้นำมา post ไว้ เผื่อจะช่วยคนอื่นๆที่มีปัญหาคล้ายๆกันได้บ้างค่ะ

 

อิติ สัมมา สัมพุทธัสสะ มะมะจิตตัง

อนุโมทนาสาธุครับ จะลองไปใช้ดู ^^