คำชื่นชมและปลอบโยน

การที่พ่อแม่ชะล่าใจหรือกลัวว่าการกล่าวชื่นชมลูก เมื่อลูกทำดีเป็นเด็กน่ารัก เช่น เรียนหนังสือเก่ง สอบแข่งขันได้แต่พ่อแม่ได้ปลื้มอยู่ในใจ ไม่กล้ากล่าวออกมาเนื่องจากกลัวว่าเดี๋ยวลูกเหลิง ลืมตัว เดี๋ยวดีแตก เป็นต้น

จนทำให้ลูกรู้สึกน้อยใจ การได้รับคำชมก็จะเป็นคนอื่นแต่ไม่ได้รับคำชมจากพ่อแม่ทั้งที่หวังว่าพ่อแม่จะกล่าวชื่นชมบ้าง แม้จะไม่ได้เป็นของรางวัลที่มีมูลค่า แต่การกล่าวคำชมของพ่อแม่นั้นเป็นสิ่งของที่มีค่า เป็นรางวัลทางจิตให้กับลูกเป็นอย่างดี

ถ้าพ่อแม่มีโอกาสที่จะเอ่ยปากบอกเล่ากล่าวชมก็ขอให้บอกให้กับลูกได้ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับลูกได้ทำในสิ่งนั้นและยืนยันกับการทำในสิ่งนั้นว่าเป็นสิ่งที่ดีที่เหมาะสมหรือถ้าไม่ได้ก็ขอให้เป็นการปลอบโยนให้กำลังใจมุ่งมั่นต่อไป ไม่ควรเพิกเฉยอย่างกรณีที่เด็กทำดีก็ควรชื่นชม ถ้าไม่ได้ยิ่งต้องรีบเข้าไปปลอบโยนในความเศร้าเสียใจของเด็ก และคอยเป็นกำลังใจ ไม่ควรนิ่งเฉยหรือแสดงอาการผิดหวังไปกับลูก แต่กลับจะมีพ่อแม่คอยช่วยคอยปลอบโยน เมื่อลูกผิดหวัง ท้อแท้และจะมีพ่อแม่คอยชื่นชมเมื่อลูกทำได้สำเร็จในทุกครั้ง ซึ่งพ่อแม่พร้อมจะเอ่ยปากกล่าวชมลูกเพื่อให้ลูกมีแรงใจ ปลาบปลื้มในความสำเร็จของตัวเอง ทั้งยังทำให้พ่อแม่มีความสุขได้ เหนือสิ่งอื่นใดรางวัลอันยิ่งใหญ่ของลูกคือคำชื่นชมและคำปลอบโยนจากพ่อแม่