คิดสักนิด...ก่อนคิดทิ้งครอบครัว

ธุรกิจการงานต่าง ๆ เกิดล้มละลาย หรือสิ่งอื่น ๆ เกิดการล้มเหลว ซ้ำยังมีหนี้สินอีกท่วมตัวที่ต้องชดใช้...คุณเลยทุกข์ใจ... คิดมาก... คิดมากเสียจนเครียดและเครียดเสียจนอยากจะฆ่าตัวตาย เพื่อหาทางออกให้กับชีวิตเพราะปัญหาที่เกิดขึ้นมันเลวร้าย เกินกว่าที่จะรับได้... การหาทางออกให้กับชีวิตโดยการฆ่าตัวตายนั้นเป็นวิธีที่ง่ายเกินไป... ง่ายเสียจนมนษย์ใจสูงส่งอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ ไม่ควรกระทำและไม่ควรหาทางออกให้กับชีวิตโดยทางนี้อยางเด็ดขาด
เพราะอะไร... ก็เพราะว่าการฆ่าตัวตายนั้น ยังไม่ใช่ตัวตัดสินหรือยุติปัญหาที่แท้จริง แต่กลับจะเป็นตัวเพิ่มปัญหาเสียด้วยซ้ำไป ลองคิดทบทวนดูให้ดี ๆ ... เมื่อเราตายไปแล้ว ภาระหน้าที่ต่าง ๆ จะตกอยู่ที่ใครและเมื่อต้องตกเป็นของพ่อแม่ ลูกเมียหรือญาติพี่น้อง แล้วเรายังจะกล้าเห็นแก่ตัว ตัดช่องเฉพาะตน ทำกับพวกเขาเหล่านั้นได้ลงคอเชียวหรือ ในเมื่อผู้ที่ต้องรับภาระอันหนักอื้งคือพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า คือลูกเมียอันเป็นสุดที่รักของเรา
แล้วไหนล่ะ..ที่เราเคยบอกว่ารักพ่อแม่มากกว่าใคร ๆ ในโลก แล้วจู่ ๆ จะมาทิ้งภาระไว้ให้ท่านทุกข์ใจ หนักใจ ซึ่งท่านทั้งสองต่างก็แก่ชราไปมากแล้ว ชีวิตนับวันมีแต่จะร่วงโรย ไม่ต่างอะไรกับไม้ที่ใกล้ฝั่ง คอยหวังแต่จะฝากผีฝากไข้ที่จะให้ช่วยปิดตาเมื่อยามสิ้นบุญ
แล้วไหนล่ะ...ที่เคยพร่ำบอกว่ารักคนนี้มาก ยิ่งปลาร้กน้ำ จะขออยู่ร่วมหัวจมท้ายกันไปตราบเท่าที่ความตายจะมาพรากไปเอง มีสุขเขาจะร่วมเสพ ในยามมีทุกข์จะร่วมกันช่วยแก้ไข คอยเป็นกำลังใจให้กันต่อสู้ฝ่าฟันกับปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
แล้วไหนล่ะ... ที่เคยบอกว่ารักลูกจนหมดชีวิต อยากจะเห็นลูก ๆ เติบโตไปพร้อม ๆ กับความอบอุ่นที่ได้รับ...

 

ฆ่าตัวตายแล้ว ต้องมาฆ่าตัวตายอีก500ชาติจ๊ะ ยังไม่รวมกับต้องไปรับกรรมอีก คิดดูก็แล้วกันว่าคุ้มไหม