คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ประสบการณ์พระพุทโธน้อยและของอธิษฐาน

เหตุการณ์ตอนที่ท่านจะบรรลุธรรม (๑๕ พฤษภาคม ๒๔๗๐)

คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม เคยเล่าถึงเหตุการณ์ตอนที่ท่านจะบรรลุธรรมไว้กับนายสุวรรณ ทองนาค บ้านอยู่อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี (ซึ่งต่อมาในปี ๒๕๑๑ได้บวชเป็นพระ ที่วัดอาวุธวิกสิตาราม) ตอนหนึ่งว่า

“(ในวันที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๗๐ ท่านได้) ตั้งใจจะขอปฏิบัติธรรมให้สำเร็จอยู่ที่ศาลาวัดสัมพันธวงศ์ เป็นเวลา ๙๐ วัน โดยถือศีล ๘ บวชเป็นชี นั่งสวดมนต์ภาวนา เจริญวิปัสสนาตามแนวทางของท่านเจ้าคุณพระมหารัชชมังคลาจารย์ เจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศ์ (ในสมัยนั้น) การปฏิบัติธรรมดำเนินไปจนล่วงเข้าวันที่ ๘๙ ก็ยังไม่สำเร็จธรรม หรือเห็นธรรมแต่ประการใด จึงคิดท้อใจกลับบ้านที่บ้านพักตำรวจปทุมวัน ได้พบกับสิบตำรวจโทจ้อย ผู้เป็นสามี ซึ่งได้ทักมาว่า ‘กลับมาแล้วหรือ ? เมื่อกลับมาแล้วก็อยู่บ้านเถิด…’

คุณแม่บุญเรือนจึงว่า ‘เมื่อจะให้อยู่บ้าน ก็ขอให้โยมจ้อยถือศีล ๘ เลิกยุ่งเกี่ยวฉันสามีภรรยาจะได้ไหม ?’

สิบตำรวจโทจ้อยก็รับคำ จากนั้นสิบตำรวจโทจ้อย ก็ขอตัวออกไปปฏิบัติหน้าที่ราชการ ที่บ้านคงเหลือแต่โยมมารดา๑ ของคุณแม่บุญเรือน และหลานๆ ๒-๓ คน คุณแม่บุญเรือนจึงอาบน้ำ นุ่งขาวห่มขาว เตรียมตัวไหว้พระสวดมนต์ ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ ๒๑.๐๐ นาฬิกา เดือน ๖ ขึ้น ๑๔ ค่ำ ปี พ.ศ. ๒๔๗๐ (ตรงกับวันที่ ๑๔ พฤษภาคม ๒๔๗๐) จากนั้น คุณแม่บุญเรือนก็ได้แลเห็นโยมมารดาและหลานๆ นอนหลับกันหมดแล้ว โยมมารดานั้นมีอาการกรน ส่วนหลานๆ ก็มีอาการละเมอบ่นพึมพำ และกัดฟันกรอดๆ รู้สึกเกิดธรรมสังเวชเบื่อหน่ายต่อสภาพอย่างนั้นขึ้นมาในขณะนั้นทีเดียวว่า

‘เออ… สังขารร่างกายนี้ ถึงแม้จะหลับใหลไปแล้ว แต่ก็ยังมีเวทนาผุดซ้อนขึ้นมาอีกนะนี่…’

ท่านจึงคิดอยากหลีกหนีเสียชั่วคราว ครั้นแล้วคุณแม่บุญเรือน ก็ได้นั่งสมาธิกรรมฐานในห้องพระ จนกระทั่งถึงเวลาประมาณตี ๒ ก็มีอาการแน่นหน้าอก อึดอัด หายใจไม่ออก คล้ายกำลังจะตาย จึงตั้งสติว่า ‘ถ้าจะตายก็ขอให้ตายในตอนนี้เถิด จะได้หมดเวรหมดกรรม ธรรมก็ยังไม่ได้บรรลุเลย’ น่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก เมื่อคุณแม่บุญเรือนคิดดังนี้เท่านั้น อาการทุกขเวทนาทั้งปวงก็พลันหายไปสิ้น บังเกิดความสว่างขึ้นมาทั้งตัว มีความใสสว่างอย่างสุดที่จะประมาณ รู้ชัดว่าตนเองบรรลุอภิญญาถึง ๕ อย่าง มีพระธรรมเข้าประทับ เมื่อนึกอยากรู้อยากเห็นอะไร ก็รู้แจ้งแทงตลอดสว่างไสวไปหมด และยังได้อิทธิปาฏิหาริย์อีกด้วย จากนั้น เมื่อคุณแม่บุญเรือนบรรลุธรรมแล้ว ก็ได้นั่งกรรมฐานต่อไปอีก จนกระทั่งเวลาใกล้ตี ๕ รุ่งเช้า ได้คิดถึงวัดสัมพันธวงศ์ จึงตั้งจิตอธิษฐานขอให้เข้าไปนั่งในศาลาวัดสัมพันธวงศ์ (ปัจจุบัน ศาลานี้ถูกรื้อไปแล้ว) ซึ่งศาลานี้เป็นที่อยู่ของแม่ชีนักปฏิบัติธรรม คุณแม่เองก็เคยอาศัยบำเพ็ญธรรมที่ศาลานี้ พอสิ้นอธิษฐาน แล้วหลับตาลง ก็คล้ายกับหัวได้หกกลับไปเบื้องหน้า คล้ายกับตีลังกา เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็ปรากฏว่าตัวเองได้เข้ามานั่งอยู่ในศาลาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไม่ทราบว่าเข้าศาลามาทางไหน และที่บ้านพักตำรวจกับศาลาวัดสัมพันธวงศ์ก็ไกลกันพอสมควร ขณะนั้น ประตูศาลาวัดยังคงปิดใส่กุญแจอยู่ คุณแม่บุญเรือนจึงได้ร้องเรียกให้พระภิกษุสามเณรซึ่งอยู่ในบริเวณนั้น ช่วยไขกุญแจเปิดประตูให้ทีเมื่อเรื่องที่คุณแม่บุญเรือนหายตัวมาปรากฏอยู่ในศาลาวัด แพร่หลายออกไป ก็มีพระเณรเถรชี อุบาสกคุณแม่ต่างก็มารุมล้อม โจษจันกันเซ็งแซ่ด้วยความตื่นเต้นอัศจรรย์ใจอย่างเหลือที่จะกล่าวได้ไปตามๆ กัน จนความนี้ได้ทราบถึง ท่านเจ้าคุณพระมหารัชชมังคลาจารย์ ๒ ท่านจึงให้เชิญคุณแม่บุญเรือนไปสอบถาม และขอให้คุณแม่บุญเรือนแสดงปาฏิหาริย์หายตัวเข้ามาอยู่ในศาลาวัดให้เป็นที่แจ้งประจักษ์อีกครั้ง ซึ่งคุณแม่บุญเรือนก็ตอบรับ ขอทดลองดูอีกครั้งในเวลาใกล้รุ่งของอีกวัน

คืนนั้นตรงกับวันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๖ (ตรงกับวันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๔๗๐) แม่ชีฟักเพื่อนปฏิบัติธรรม พักอยู่เป็นประจำที่ศาลานี้ ให้แม่ชีผู้อยู่ศาลาอีก ๓ คนดูแลปิดประตูหน้าต่างลงกลอนให้เรียบร้อยอย่างแน่นหนา และดูให้รู้เห็นเป็นพยานด้วย คืนนั้นปรากฏว่าที่วัดสัมพันธวงศ์ก็เกิดการโกลาหลอลหม่านคึกคักตื่นเต้นกัน น่าดู มีการจัดยามเฝ้าที่ประตูวัดทุกๆ ด้าน ถึงประตูละสองคน และมีการเดินสำรวจรอบศาลาวัดกันให้ขวักไขว่ทั้งคืน ชนิดมดแมงสักตัวเดินผ่านมา ก็ยากจะรอดพ้นสายตาไปได้ ส่วนที่บ้านพักตำรวจปทุมวัน คุณแม่บุญเรือนได้เข้าไปเจริญพระกรรมฐานตั้งแต่หัวค่ำ จนใกล้รุ่ง จึงอธิษฐานให้หายวับจากบ้านพัก เข้าไปปรากฏตัวในศาลาวัดสัมพันธวงศ์ได้เช่นเดียวกับคราวก่อน แต่คราวนี้ไม่มีลีลาอาการหกคว่ำคะมำหงายเหมือนคราวแรก นั่นคือพออธิษฐานเสร็จแล้วหลับตาลง พอลืมตาปั๊บ ตัวของคุณแม่บุญเรือนก็มานั่งเรียบร้อยอยู่ในศาลาทันที เมื่อคุณแม่บุญเรือนปาฏิหาริย์มานั่งในศาลาเสร็จ สิ่งแรกที่หูได้ผัสสะกับเสียงที่มากระทบก็คือ เสียงคุณแม่คุยกันว่า

‘จะแจ้ง (สว่าง) แล้ว น่ากลัวไม่มาแล้วมั๊ง’

ส่วนอีกรายก็ว่า ‘ไม่มาก็ดี…ถ้ามา…ฉันจะต้องไปเป็นลูกศิษย์ขอเรียนวิชากับเขาอีก’

เมื่อได้ฟังคำกล่าวเช่นนั้น คุณแม่บุญเรือนจึงร้องออกไปในทันใดว่า

‘เอ้า..! ใครอยากจะเป็นลูกศิษย์ฉัน…เชิญทางนี้…ฉันมาแล้ว !’

พวกที่คอยอยู่ก็แปลกใจ และแน่ใจว่าหายตัวผ่านเข้ามาได้จริงๆ และมองเห็นผลสำเร็จทางสมาธิที่มีแก่ผู้ปฏิบัติด้วยวิริยะอุตสาหะ ต่อมาคุณแม่บุญเรือน ท่านได้อธิษฐานหายตัวจากศาลาไปเขาวงพระจันทร์ ท่านได้พบพระผู้วิเศษที่นั่น และได้รับพระธาตุ ๑ องค์จากพระองค์นั้น กลับมาพระธาตุยังกำอยู่ในมือ เป็นพยานแก่ตัวท่านเองว่ามิได้ฝันไป”

 

เรื่องเล่าจากหลวงตาสุวรรณ

เรื่องที่นายสุวรรณ ทองนาค หรือ พระอาจารย์สุวรรณ เล่าถึงตอนที่คุณแม่บุญเรือนบรรลุธรรมและหายตัวเข้าไปในศาลาวัดสัมพันธวงศ์ และผู้คนได้เล่าลืออื้ออึงไปจนความทราบถึงพระมหารัชชมังคลาจารย์ ๆ จึงได้ขอให้คุณแม่บุญเรือนแสดงการหายตัวเข้าไปในศาลาวัดสัมพันธวงศ์อีกครั้งหนึ่งนั้น แตกต่างไปจากความในบันทึกของพระมหารัชชมังคลาจารย์ ที่เล่าถึงประวัติคุณแม่บุญเรือนเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวว่า

"ต่อมาอาตมาได้ทราบว่า อุบาสิกาฟัก (พยัคฆาภรณ์) ผู้ชอบพอกับอุบาสิกาบุญเรือน ทราบเรื่อง จึงขอให้อุบาสิกาบุญเรือนเข้าศาลาในวันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๖ อีก ว่าจะให้ใส่กลอนประตูหน้าต่าง และให้แม่เล็ก แม่คำ แม่เทียบ ช่วยดูเป็นพยาน แต่อุบาสิกาบุญเรือนบอกว่า แล้วแต่ธรรมจะบันดาล ครั้นเวลาดึก อุบาสิกาบุญเรือนอยู่ที่สถานีตำรวจ ก็อธิษฐานเข้าไปในศาลา เช่นเดียวกับคราวก่อน พวกที่คอยดูก็แปลกใจ (และอุบาสิกาเทียบเกิดสงสัยตัวองว่าจะไขกุญแจ หรือลืมถอดกลอนทิ้งไว้บ้างไม่แน่นอน)" หลังจากนั้นท่านก็มิได้แสดงฤทธิ์อะไรที่เป็นไปในลักษณะการแสดงให้คนชมอีกเลย เว้นแต่อยู่ในสถานการณ์ที่จำเป็น แม้จะมีพระบรมวงศ์ผู้ใหญ่พระองค์หนึ่งได้เชิญท่านไปสนทนาธรรมแล้วขอให้ท่านแสดงฤทธิ์ให้ดู คุณแม่บุญเรือนก็ว่า แสดงให้ทอดพระเนตรไม่ได้เพราะจะเป็นการอวดอุตตริมนุสสธรรม จึงไม่ได้แสดงถวายให้เจ้านายพระองค์นั้นได้ทอดพระเนตร

พระมหารัชชมังคลาจารย์ เล่าถึงประวัติคุณแม่บุญเรือนต่อไปดังนี้

“นอกจากนี้ คุณแม่บุญเรือนยังมีเรื่องเห็นภาพในที่ห่างไกล และเรื่องระลึกชาติได้ อาตมาเห็นว่า เหตุผลพยานที่จะพิสูจน์ยังไม่พอ ฉะนั้นอาตมาจึงบอกกับคุณแม่บุญเรือนว่า อย่าไปเล่าให้ใครฟัง เขาอาจจะหาความเอาได้หลายอย่าง เมื่อเราทำได้จริง แต่เขาไม่เชื่อ เขาหาความเรา ก็จะเป็นบาปแก่ผู้หาความนั้น"

อนึ่ง อิทธิปาฏิหาริย์ เป็นวิชชาพิเศษฝ่ายโลกียธรรม สำเร็จได้ด้วยอำนาจสมาธิ ถ้าทำสมาธิยังไม่ชำนาญ ญาณความรู้ยังไม่สมบูรณ์ บางคราวอาจทำไม่ได้จึงควรระวัง”

 

เคล็ดลับที่ไม่ลับเกี่ยวกับ
การอาราธนาพระพุทโธน้อยและของอธิษฐานบูชาติดตัว

เมื่อได้บูชาพระพุทโธน้อย หรือ ของอธิษฐานคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม มาแล้วก่อนจะอาราธนาแขวนบูชาหรือบูชาติดตัวให้บอกกล่าวคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติมก่อนเพื่อเป็นการขอบารมีคุณแม่ฯเมตตา โดยทำดังนี้

จุดธูป 16 ดอก ไหว้คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม แล้วอธิษฐานว่าดังนี้

"ลูก ขอกราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ด้วยความเคารพ วันนี้ลูกหลานคนนี้ได้รับพระพุทโธน้อย หรือได้รับของอธิษฐาน(ระบุว่าคืออะไร) มาบูชาเพื่อหวังพึ่งพาพุทธคุณตามที่คุณแม่ฯเมตตาอธิษฐานธรรมไว้ให้ ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม เมตตาอนุเคราะห์ช่วยปลุกพุทธคุณที่อยู่ในองค์พระพุทโธน้อย หรือ...................(ระบุชื่อของอธิษฐานที่ได้รับมา) ให้ฟื้นคืน ตื่นจากหลับไหล ให้กลับมามีพุทธคุณและพุทธานุภาพดั่งเดิมเหมือนเช่นเมื่อครั้งคุณแม่บุญ เรือน โตงบุญเติมเมตตาอธิษฐานบรรจุพระธรรมบันดาลไว้ให้ พระพุทโธน้อย หรือ...................(ระบุชื่อของอธิษฐานที่ได้รับมา) เมื่อลูกหลานคนนี้ได้บูชาแล้วขอให้ได้สัมผัสกับพุทธคุณและเมตตาของคุณแม่ฯใน เร็ววันด้วยเทอญ"

หลังจากนั้นก็อาราธนาแขวนบูชาติดตัวหรือพกพาติดตัวไว้ได้แล้วครับ มีเรื่องราวใดที่ต้องการความเมตตาตั้งจิตให้เป็นสมาธิแล้วอธิษฐานขอคุณแม่ฯอนุเคราะห์ให้ทุกสิ่งเป็นไปตามที่ท่านต้องการ ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม เมตตาท่านตลอดไป

 

เรื่องจริงที่ควรรู้เกี่ยวกับ "พระพุทโธน้อย"

"พระพุทโธน้อย" คือ พระของขวัญที่ท่านเจ้าคุณพระสิทธิสารโสภณ(สงวน โฆษโก) อดีตเจ้าอาวาสวัดอาวุธวิกสิตาราม มีเจตนาการจัดสร้างขึ้นเพื่อแจกในงานกฐินสามัคคี สังเกตุได้ว่าแต่ก่อนพระที่มีความศักดิ์สิทธิ์มากๆนั้น สร้างขึ้นเพื่อแจกจ่ายในโอกาสงานบุญต่างๆ สร้างด้วยเจตนาและความตั้งใจดีเป็นที่ตั้ง ไร้สิ่งใดมาเคลือบแคลง เมื่อมีเจตนาการสร้างที่ดีแล้วการรวบรวมมวลสาร การจัดทำ การอธิษฐานหรือปลุกเสกก็จัดเตรียมกันด้วยเจตนาดีเป็นที่ตั้งไม่ด้อยกว่าเจตนาการสร้างเลย เพราะเจตนาการสร้างเริ่มต้นดี สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นตามมาจึงดีผสมผสานกันไปจากน้อยเป็นมากจากสิบเป็นร้อย เสร็จสิ้นออกมาจึงเป็นรูปแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่มีความศักดิ์สิทธิ์ยิ่งและทรงพุทธานุภาพอย่างมาก พกพาบูชาติตัวไว้เพื่อเป็นพุทธาสติ ระลึกถึงการทำความดีและมีบารมีพระธรรมคุ้มครองรักษาตัวเราตลอดเวลา ท่านใดที่มีบูชาแล้วขอบารมีพระธรรมของพระพุทธเจ้า บารมีท่านเจ้าคุณพระสิทธิสารโสภณ(สงวน โฆษโก) อดีตเจ้าอาวาสวัดอาวุธวิกสิตาราม ผู้ดำริจัดสร้าง คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ผู้ทำการอธิษฐานพระธรรมบันดาล คุ้มครองรักษาทุกท่านให้แคล้วคลาดจากทุกข์โศก โรคภัย ภยันตรายนานา มั่งมีด้วยโภคทรัพย์เงินทอง ดั่งเช่นเจตนาของผู้จัดสร้างทุกประการเทอญ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีลูกหลานและศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านครับ

วันนี้ "วันเสาร์"
ศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่าน
"ตั้งน้ำอธิษฐาน" และ "ของอธิษฐานเป็นยา" กันนะครับ​

 

​

ธ สถิตย์ ในดวงใจไทยนิรันดร์

๑๓ ตุลาคม วันคล้ายวันสวรรคต
พระบาทสมเด็จ พระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร​

 

​

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีลูกหลานและศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านครับ

วันนี้ "วันเสาร์"
ศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่าน
"ตั้งน้ำอธิษฐาน" และ "ของอธิษฐานเป็นยา" กันนะครับ​

 

​

ร่วมทอดกฐินสามัคคี ผ้าป่าหางกฐิน วัดบ้านศาลา ๑๐,๐๐๐ บาท
อุทิศบุญถวายคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันนะครับ

 

​

ร่วมสมทบทุนซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อจัดทำข้อมูลผู้ป่วยให้สถานีอนามัยบ้านเชิงเนินแทนเครื่องเดิมที่ชำรุด ๑๕,๐๐๐ บาท
อุทิศบุญถวายคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม อนุโมทนาบุญร่วมกันนะครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านครับ
​

เริ่มต้นการทำงานวันที่สี่ของสัปดาห์กันแล้วนะครับ และเป็นวันออกเจสำหรับผู้ที่กินเจ ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ได้ตั้งใจถือศีล กินเจ ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม คุ้มครองทุกท่านให้ทำงานได้อย่างราบรื่นไร้ปัญหานานา นำพาโชคลาภความสำเร็จมาให้มิได้ขาด ปราศจาศัตรูผู้คิดร้าย จะค้าขายให้ได้กำไรเพิ่มพูนทวี มีราศีในผู้เป็นราชการ ให้เบิกบานสำหรับท่านที่ทำงานประจำ ให้ทุกวันในสัปดาห์นี้ทุกท่านพบเจอแต่สิ่งดีดีตลอดเทอญ

 

วันเสาร์นี้
สวดมนต์ ไหว้พระ รักษาศีล และตั้งน้ำอธิษฐานเรียบร้อยแล้วครับ

 

​

๒๑ ตุลาคม วันคล้ายวันพระราชสมภพ
สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ปีนี้ครบ ๑๑๘ พรรษา
น้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ ​

 

รูปอธิษฐานคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ตัวหนังสือสองแถว ผิวปรอท

​

 

​

๒๓ ตุลาคม "วันปิยะมหาราช"
น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น อันหาที่สุดมิได้ ​

 

๒๔ ตุลาคม วันคล้ายวันสิ้นพระชนม์
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก
ขออภิสัมมานสักการะด้วยเศียรเกล้า ​

 

​

วันนี้วันพระ และเป็นวันออกพรรษา ขอบารมีแห่งคุณพระรัตนตรัย และบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม อนุเคราะห์ลูกหลาน ผ่านพู่กันภัยอธิษฐาน ให้กันภัยอันตรายนานาที่จะมีเข้ามาไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยหรือเรื่องใหญ่เพียงใดให้พ่ายไปด้วยบารมี ปัดสิ่งไม่ดีที่มีติดตามติดตัวอยู่จงออกไปให้สิ้น ให้มีแต่ความสุข ความเจริญก้าวหน้า รุ่งเรือง ฟูเฟื่องด้วยลาภยศเงินทอง จงหลั่งไหลมาเนืองนองกองเต็มห้องเต็มหออย่าได้รั้งรอ ขอจงพลันสำเร็จ ณ บัดนี้และตลอดไปด้วยเทอญ

 

​

ร่วมบริจาคเพื่อการรักษาผู้ป่วย อาคารนวมินทรบพิตร 84 พรรษา โรงพยาบาลศิริราช อุทิศถวายคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านครับ​

เดินทางมาถึงวันทำงานวันสุดท้ายของสัปดาห์แล้ว ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม มอบพรให้ทุกท่านมีความสุข ไร้ทุกข์นานา เงินทองหลั่งไหลมา ดุจแม่น้ำคงคาอย่าได้รู้ขาดสาย ลาภสักการะใดพึ่งมีพึงได้ขอจงมีเข้ามา จะเดินทางยาตราทางใดให้ปลอดภัย โรคภัยให้ห่างไกลนับแต่บัดนี้เป็นต้นไปทุกท่านเทอญ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เสาร์ที่ 27 ต.ค. 61
กราบพระ สวดมนต์ถวาย รักษาศีล เจริญจิตภาวนาและตั้งน้ำอธิษฐานเสร็จเรียบร้อยแล้วครับตั้งแต่เที่ยง