คู่มือประกอบการตรัสรู้ธรรม ของพระศรีอารย์

คู่มือประกอบการตรัสรู้ธรรมของพระศรีอารย์

หนังสือคู่มือ ซึ่งข้าพเจ้าใช้ประกอบในการตรัสรู้ธรรมทั้งสิ้น ล้วนแล้วแต่นำมาจาก หนังสือสัทธรรมวิจัยย ของ พ.อ.(พิเศษ) สัญชัย บุณฑริกสวัสดิ์ ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับข้าพเจ้า กล่าวคือเป็นผู้รวบรวม เลือกเฟ้นพุทธธรรมทั้งหลาย ที่จำเป็นสำหรับการตรัสรู้ธรรม ของข้าพเจ้า เนื้อหาสาระทั้งหลายในหนังสือสัทธรรมวิจจย ของ พ.อ.(พิเศษ) สัญชัย บุณฑริกสวัสดิ์ ล้วนแล้วแต่มีส่วนสำคัญต่อการตรัสรู้ธรรมของพระพุทธเจ้า เฉกเช่นเดียวกันกับเมื่อครั้งพุทธกาล ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงออกผนวช และไปศึกษาอยู่กับสำนัก อาฬารดาบถ และ ปัญจวัคคีทั้งห้า จนเนิ่นนานมิอาจตรัสรู้ธรรมได้ อีกทั้งทรงบำเพ็ญทุกข์กริยา ทรมานสังขารตนเอง เพียงแต่หาได้มาซึ่งสัจธรรม หมายถึงหนทางหลุดพ้นจากกองทุกข์ไม่ แท้ที่จริงแล้วพระพุทธองค์ทรงดำเนินตามวิถีธรรมทั้งสิ้น กล่าวคือ เดินตามเส้นทางเดินซึ่งพระผู้สร้างทั้งสี่ คือ องค์พรหมหญิง องค์พรหมชาย แม่พระธรณี องค์อินทร์ ได้วางไว้ทั้งสิ้น หาใช่ทรงกำหนดเส้นทางเดินของตนเองได้ไม่ นับตั้งแต่ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน ล้วนแล้วแต่ถูกกำหนดขึ้นตั้งแต่เริ่มสร้างโลกสร้างจักรวาล โดยองค์ศิวะเทพและองค์อุมาเทวีแล้วทั้งสิ้น เพียงแต่นำออกมาสอนสั่งให้มนุษย์บนโลก ได้รับรู้ความจริงทีละเรื่อง นับตั้งแต่การอวตารลงมาบนโลกมนุษย์ขององค์พรหม เพื่อบอกความจริงและสอนสั่งให้มนุษย์ประกอบแต่กรรมดี ชี้นำให้พระพุทธเจ้านามว่า อารยเมตตรัยพุทธเจ้า เก็บเกี่ยวพุทธเกสรเพื่อนำมาตรัสรู้ธรรมได้ทั้งสิ้น ได้แก่ การอวตารลงมาเป็นเจ้าลัทธิ เป็นศาสดา ของศาสนาคริสต์ และศาสนาอิสลาม ขององค์พรหม กล่าวคือ พระเยซู คริสต์ ศาสดาของศาสนาคริสต์ เป็นอวตารหนึ่งขององค์พรหมนั่นเอง การประกอบกรรมดีในคริสต์ศาสนา เพื่อเป้าหมายสูงสุดคือกลับไปอยู่กับพระเจ้า แท้ที่จริงแล้วการได้ไปอยู่กับพระเจ้าเนื่องเพราะการประกอบกรรมดีย่อมกลับคืนสู่ที่ตั้งจิตคือสวรรค์ชั้น อาภัสสรพรหม ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าประกอบกรรมดีระดับไหน หากประกอบ กรรมดี เพื่อคนหมู่มากสอนสั่งให้มนุษย์ประกอบกรรมดี จัดเป็นกลุ่มนักสังคมสงเคราะห์ แพทย์ พยาบาล ย่อมสามารถขึ้นสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงได้ อีกทั้งหากประกอบกรรมดีบ้าง มิประกอบกรรมชั่ว ย่อมสามารถกลับคืนสู่ที่ตั้งจิตคือสวรรค์ชั้นอาภัสสรพรหม กลับคืนสู่อ้อมอกขององค์พรหม คือพระเจ้าที่สร้างสิ่งมีชีวิตทั้งหลายบนโลกมนุษย์แห่งนี้นั่นเอง อีกทั้ง อัลกุรอ่าน เตหะราน ศาสดาของศาสนาอิสลาม ก็เป็นเฉกเช่นเดียวกัน ล้วนแล้วแต่เป็นอวตารหนึ่งขององค์พรหม พระธรรมคำสอนของศาสนาอิสลาม และศาสนาคริสต์ ล้วนแล้วแต่มีลักษณะคล้ายคลึงกันเนื่องเพราะศาสดาล้วนแล้วแต่เป็น อวตารหนึ่งขององค์พรหมทั้งสิ้น เพียงแต่อุบัติขึ้นเพียงคนเดียว อีกทั้งในศาสนาฮินดูก็เฉกเช่นกัน ล้วนได้รับรู้ข้อมูลจากทั้งจิตฝ่ายดีและจิตฝ่ายชั่วเนื่องเพราะ ในศาสนาพราหมณ์ (ฮินดู) เป็นศาสตร์ที่เร้นลับ อธิวจนะทั้งหลายบังเกิดจากศรัทธาอย่างหมดใจน้อมนำจิตอ่อนไหวตาม สัมผัสสะซึ่งได้รับจากศรัทธาในเทพที่ตนเองนับถือ อีกทั้งมิอาจนับเป็นศาสตร์ที่มีเหตุผล เนื่องเพราะเป็นศาสตร์ที่เร้นลับ ต่างกับพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นศาสนาซึ่งเน้นเรื่องเหตุผล สามารถพิสูจน์ได้ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์ การแสดง อุตริธรรม ในพระพุทธศาสนาก็เฉกเช่นกัน พระพุทธองค์ทรงห้ามมิให้อรหันต์ทั้งหลายแสดงปาฏิหารย์โดยมิจำเป็น ถึงแม้จะสามารถฝึกฝนจิตจนบรรลุอรหัตผล ได้สัมผัสสะ (โสตทิพย์) ได้รับฟังอธิวจนะ พุทธวจนะ จากพระผู้สร้างทั้งหกรวมทั้งนายนิรบาล แล้วก็ตาม บุคคลผู้ซึ่งมิเคยฝึกฝนจิตจนบรรลุธรรมขั้นสูง โลกุตรธรรม หาใช่เข้าใจตามไม่ หากแม้นต้องการแสดง อุตริธรรมต้องแสดงควบคู่กับโลกุตรธรรม ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ด้วยหลักของเหตุผล กล่าวคือสัมผัสได้แม้บุคคลนั้นมิได้ฝึกฝนจิตมาก่อน เพื่อน้อมนำเข้าสู่ธรรมขั้นสูง โลกุตรธรรม ซึ่งเพรียบพร้อมด้วยความจริงซึ่งได้จาก พุทธวจนะของพระผู้สร้างทั้งหกคือองค์อินทร์ แม่พระธรณี องค์ศิวะเทพ องค์อุมาเทวี องค์พรหมชาย องค์พรหมหญิง อีกทั้งนายนิรบาล ทั้งสิ้น นับว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับผู้ซึ่งมิได้ฝึกฝนจิตจนได้สัมผัสสะ ดังเช่นพระพุทธเจ้าซึ่งล้วนได้รับ พุทธวจนะจากพระผู้สร้างทั้งหกทั้งสิ้น รวมทั้งนายนิรบาล เนื่องเพราะเนื้อหาสาระทั้งหลายซึ่งได้ตรัสรู้ธรรม ล้วนแล้วแต่บังเกิดจาก การซักถาม การเจรจาโต้ตอบ เลือกเฟ้น คัดสรรถ้อยคำซึ่งพระผู้สร้าง ได้ทรงพุทธพจน์คือเล่าเหตุการให้ฟัง ภายหลังจากได้รับฟังธรรมจากพระผู้สร้างโดยตรง พร้อมทั้งแยกแยะแล้วจึงนำมาร้อยเรียงถ้อยคำ เพื่อนำเสนอต่อสาธารณชน ต่อไปนั่นหมายถึง ว่าถ้อยคำทั้งหลายซึ่งได้ร้อยเรียงล้วนแล้วแต่ได้รับการคัดสรรเลือกเฟ้นแล้ว ว่ามีประโยชน์ต่อสาธารณชน มีเหตุมีผลน่าเชื่อถือ มิใช่เชื่ออย่างหมดใจ ดังเฉกเช่น ไสยศาสตร์ ซึ่งมีมาในศาสนาพราหมณ์(ฮินดู) คือมีความศรัทธาเชื่อถือแบบมิมีข้อโตแย้งใดๆ อีกทั้งในศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลาม เป็นศาสนาซึ่ง มีศรัทธาตั้งมั่น คือยึดมั่นในสิ่งๆเดียวคือพระเจ้าซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นองค์เดียวกัน คือพระอัลลาห์ เป็นศูนย์รวมทางจิตใจ น้อมนำจิตมนุษย์ให้ประกอบคุณงามความดี โดยมิมุ่งหวังการหลุดพ้น เนื่องเพราะหากแม้นต้องการหลัดพ้น จักต้องฝึกฝนจิต ให้ระดับของจิตสูงขึ้นเข้าสู่นิพพานมิติ ได้สัมผัสที่หก คือสัมผัสจิตกับผู้ฝึกฝนจิตจนหลุดพ้นทั้งหลายซึ่งลงมาปฏิบัติพุทธกิจบนโลกมนุษย์ ที่ระดับจิต คือสวรรค์ชั้น กามาวจร ซึ่งเป็นที่ตั้งจิตของพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ทั่วทั้งมหาสากลจักรวาล เพียงแต่การประกอบกรรมดี ในศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลาม ซึ่งล้วนแล้วแต่สอนสั่งให้มนุษย์ประกอบแต่กรรมดี ผู้ประกอบกรรมดีเมื่อละกายสังขารย่อมได้ขึ้นสู่สวรรค์ ผู้ซึ่งประกอบกรรมชั่วย่อมลงสู่นรก เพียงแต่มิทราบรายละเอียดว่า ภพสวรรค์มีกี่ชั้น อะไรบ้าง นรกมีกี่ขุม แต่ละขุมทำหน้าที่เช่นไร บทบัญญัติของสวรรค์ หมายถึง กฎแห่งกรรมทั้งหลาย บัญญัติไว้เช่นไร เนื่องเพราะมิได้เน้นเรื่องการฝึกฝนจิต เพียงแต่พร่ำสอน ให้มีศรัทธาตั้งมั่นอยู่กับพระเจ้าเพียงพระองค์เดียว คือพระอัลลาห์ มิได้มีพระเจ้ามากมายดังเฉกเช่น ศาสนาพราหมณ์(ฮินดู) ซึ่งเลือกนับถือเทพเจ้าตามความเชื่อของตนเอง มิมีศาสดาดังเช่นคริสต์ศาสนา และศาสนาอิสลาม ซึ่งศรัทธาตั้งมั่นในพระเจ้าองค์เดียว อีกทั้งในพระพุทธศาสตร์ ซึ่งเป็นศาสตร์ของพระผู้สร้าง กอรปด้วย แบบแผนการฝึกจิตแบบลัทธิเต๋า ของท่านกงจื้อ แบบแผนการฝึกฝนจิตเพื่อบรรลุโพธิสัตว์ ขององค์โพธิสัตว์อวโลกิเตศวร กวนซี่อิม ผ่อสัก แบบแผนการฝึกฝนจิตเพื่อบรรลุอรหัตผล บรรลุมรรคผล ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและสาวก ในพุทธศาสตร์เน้นการฝึกฝนจิตเพื่อการหลุดพ้นจาก วัฏสังสาร มิต้องเวียนว่ายตายเกิดใน สังสารวัฏ อีกต่อไป น้อมนำจิตเพื่อเข้าสู่สัมผัสที่หก (Six Sent)หรือ นิพพานมิติ ได้รับอธิวจนะจากจิตพระอรหันต์ผู้ซึ่งละกายสังขารแล้ว อีกทั้งได้รับพุทธวจนะจากพระผู้สร้างผ่านทาง สัมผัสสะ(โสตทิพย์) ภายหลังจากฝึกฝนจิตจนกระทั่งบรรลุโสดาบันแล้ว หมายถึงล่วงพ้นฌาน 8 แล้วเข้าสู่

 

ลงทะเบียนก่อน

บอกว่าให้ลงทะเบียนให้ถูกต้องก่อน ค่อยเอาขยะเข้ามาทิ้ง ผมพูดภาษาคนนะฟังไม่รู้เรื่องแล้วยังจะคุยว่าเป็นผู้วิเศษอีก

 

แปะตรงโน้นที .. ตรงนี้ที ...วกไปวนมา .. .น่าเบื่อจริงๆ

ถามจริงๆเหอะ ... รู้สึกสนุกมากใช่มั๊ย? ... กับไอ้ข้อความเนื้อหาไม่กี่คำพูด แต่งซะเป็นเรื่องราวใหญ่โต ... ไม่รู้สึกทุเรศตัวเองบ้างเลยหรือ?

ถามจริงๆ ไม่รู้สึกบ้างเลยรึ?

 

มั่วนี่หว่า