จักรวาลขนานคู่ คู่ก็ได้ เดี่ยวก็ดี

ผู้ที่สงบแล้ว

แม้โลกวุ่นวายแค่ไหน

ใจมันก็สงบ

ผู้ที่ยังไม่สงบ

แม้นั่งนิ่งๆจิตใจมันก็วุ่นวาย

 

ให้ในสิ่งที่ให้ได้ยาก

ย่อมเห็นธรรมที่เห็นได้ยาก

 

อิสรภาพ มิอาจได้มาด้วยอำนาจ

ไม่ติดในอำนาจที่ตนมีต่างหาก

คืออิสรภาพที่แท้จริง

 

ธรรมนอกจิต คือ ธรรมะรูปร่างกาย

ธรรมในจิต คือ อภินามมะธรรม

 

พุทธภูมิที่บารมีใกล้เต็ม

อ่านธรรมฟังธรรมแล้ว

จะรู้ทันที่ว่าธรรมใดจริงธรรมไหนเท็จ

พุทธภูมิที่ยังแยกไม่ออกว่า

ธรรมใดเท็จธรรมไหนจริง

คือพุทธภูมิที่ต้องบำเพ็ญบารมีอีกนาน

 

พุทธภูมิที่ไม่แสดงความเคารพ

เมื่ออ่านธรรมที่สูงกว่า

เมื่อฟังธรรมที่สูงกว่า

บำเพ็ญเพียรสร้างบารมีเท่าไหร

ถ้ายังละทิฐิมานะไม่ได้

เพียรสร้างบารมีเท่าไหร่

บารมีก็ไม่มีวันเต็ม

 

ไฟจริงย่อมเผาผลาญทุกสรรพสิ่ง

ไฟในภาพวาดมิอาจเผาผลาญสิ่งใด

 

ธรรมชาติของมนุษย์

เมื่อเห็นสิ่งใดเป็นภัยกับตน

ย่อมทำลายสิ่งนั้นเป็นธรรมดา

มีมาช้านานนัก มิใช่พึ่งเกิดมี

 

เมื่อไม่มีทางให้เลือก

ก็ไม่จำเป็นต้องเลือกทางใด

ใช้ชีวิตต่อไปตามที่ควรจะเป็น

 

พุทธภูมิที่บารมีเต็มแล้ว

เมื่อถูกกระทำไม่ดีทางใดก็ตาม

จะจองเวรมาช่วยเหลือนะ

ไม่ใช่มาเอาคืนในทางไม่ดี

คนส่วนมากมักเห็นว่าการจองเวร

เป็นเรื่องไม่ดีไปเสียหมด

เนื้อแท้ของพุทธภูมิที่เต็มแล้วจริงนั้น

แม้ถูกเขาฆ่าก็ยังอธิษฐานมาช่วยเขา

 

พุทธภูมิที่เต็มแล้ว

สิ่งให้ได้จะให้ไม่มีหวง

พุทธภูมิที่ยังหวงความรู้

คือพุทธภูมิที่ยังไม่เต็ม

 

ผู้เคยส่งเสริมผู้อื่นให้เข้าถึงพระนิพพาน

ผู้นั้นจะเข้าถึงพระนิพพานได้ง่าย

ผู้เคยขวางพระนิพพานผู้อื่น

ผู้นั้นจะเข้าถึงพระนิพพานได้ยาก

 

สันดานคนพาลนั้น

เมื่อเห็นคนที่มีธรรมสูงกว่าตน

จะอิจฉาริษยาไม่อยากให้คนอื่นได้ดี

เห็นเขามีธรรมที่สูงกว่าตนแล้วทนไม่ได้

คนพาลประเภทนี้

ชอบแปะพระบังหน้า

เพื่อหาผลประใส่ตัวอคติและลำเอียง

 

บัณฑิตดูกันที่เหตุผล

คนพาลดูกันที่การเลือกข้าง


บัณฑิตแท้มีความเป็นกลาง

คนพาลแท้จะเลือกข้างแล้วหลงว่าตนดี

 

คนพาลแท้ชอบเลียแข้งเลียขาผู้มีอำนาจ

ปราชญ์บัณฑิตแท้ไม่เลียแข้งเลียขาใคร

 

คนพาลโง่แล้วอวดฉลาด

จะมีนิสัยสันดานชอบตัดข้อความคนอื่น

เอามาต่อกันให้ได้ความหมาย

ตามที่คนพาลแล้วโง่อวดฉลาด

 

คนพาลจะเห็นการขนาบ

เป็นภัยกับตนเอง

บัณฑิตจะเห็นการขนาบ

เป็นทางไปหาขุมทรัพย์

 

อยู่ทีมเดียวกันลงเรือลำเดียวกัน

มีคนนึงทำเรือรั่วแล้วมีแต่คนแก้ตัว

เวลาเรือมันล่มก็พากันจมยกทีม

 

ความดีหรือความร้ายนั้น

ไม่อาจใส่ให้กันได้

ล้วนกระทำด้วยตนเองทั้งนั้น

หากความดีใส่ให้กันได้

พระพุทธเจ้าคงใส่ความดี

ให้คนทั้งโลกเป็นคนดีไปหมดแล้ว

 

ชั่วดีอยู่ที่ตัวทำเอง

ต่ำสูงอยู่ที่คำพูดและการกระทำ