จิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะ

Kimzo · 11 กันยายน 2012

รบกวนขอความช่วยเหลือจากท่านผู้มีจิตเมตตาทั้งหลายหน่อยค่ะคืออยากถามว่าสภาะวะที่ดิฉันเจอเรียกว่าจิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

เมื่อตอนนกลางวันนะคะได้นอนหลับแต่รู้สึกตัวเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นภาพก็จะแว๊บๆระหว่างสีดำเใต้เปลืิกตาและภาพตรงหน้าเหมือนกระพิบตาน่ะคะแต่ไม่แน่ใจว่ากระพริบหรือป่าวแต่นี่สงสัยคือช่วงนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรบังคับให้เราหลับแต่ดิฉันไม่หลับและก็ได้ยินเสียงเข้าออกวูบวาบระหว่างหูขณะนั้นดิฉันได้สติท่องพุทโธนึกถึงพระพุทธเจ้าหายใจเข้าออกช้าชัดๆและกำหนดจิตกับตัวเองเหมือนพูดกับตัวเองน่ะคะว่าจะตื่นจริงจังและต้องขยับตัวให้ได้จากนั้นก็มีแรงตื่นเลยค่ะและก็ไม่รู้สึกง่วงด้วย....แบบนี้เรียกว่าอาการจากอะไรคะ?

Workgroup · 11 กันยายน 2012

ฝึก สติ ทุกครั้ง ที่มัน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ใช่ สติ ตรอง ดู ทุก ทุก อย่าง ที่ เห็น พอเห็น แล้ว รู้แล้ว ก็ ปล่อยวาง

แต่ แนะนำ นะครับ อย่า นอน ตอน กลาง วัน เลย มันไม่ใช่เวลานอน ของ เรา
นอนก็ ตอน 2 ทุ่ม ก็ได้ครับ ก่อนนอน นั่ง สมาธิ 5 นาที เพื่อ ให้ สงป แล้ว นอน จะดีครับ
จะไม่ได้ฝั่น เรื่องนั้น เรื่องนี้ เรื่องโน้น ทำให้เราไม่เหนื่อย จากการ นอน ด้วยครับ

สาธุครับ

วิหคอิสระ · 11 กันยายน 2012

Hoiilord said: ↑

รบกวนขอความช่วยเหลือจากท่านผู้มีจิตเมตตาทั้งหลายหน่อยค่ะคืออยากถามว่าสภาะวะที่ดิฉันเจอเรียกว่าจิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือป่าวคะช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

เมื่อตอนนกลางวันนะคะได้นอนหลับแต่รู้สึกตัวเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นภาพก็จะแว๊บๆระหว่างสีดำเใต้เปลืิกตาและภาพตรงหน้าเหมือนกระพิบตาน่ะคะแต่ไม่แน่ใจว่ากระพริบหรือป่าวแต่นี่สงสัยคือช่วงนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรบังคับให้เราหลับแต่ดิฉันไม่หลับและก็ได้ยินเสียงเข้าออกวูบวาบระหว่างหูขณะนั้นดิฉันได้สติท่องพุทโธนึกถึงพระพุทธเจ้าหายใจเข้าออกช้าชัดๆและกำหนดจิตกับตัวเองเหมือนพูดกับตัวเองน่ะคะว่าจะตื่นจริงจังและต้องขยับตัวให้ได้จากนั้นก็มีแรงตื่นเลยค่ะและก็ไม่รู้สึกง่วงด้วย....แบบนี้เรียกว่าอาการจากอะไรคะ?
Click to expand...

โดนผีหลอกแน่ๆ555+catt5

jinny95 · 11 กันยายน 2012

ส่วนใหญ่เจอแต่ภวังค์ระหว่างภาวนาครับ แต่กรณีเจ้าของกระทู้นี่ไม่รู้เรื่องเดียวกันหรือเปล่า เรียกภวังค์เหมือนกันหรือเปล่าไม่รู้ แต่แนะนำให้ศึกษาเพิ่มครับ

ที่ท่านพูดถึงเรื่อง ภวังค์ ภวังคุบาท นั้นคือว่า จิตวูบ ๆ วาบ ๆ บางครั้งก็ชัด บางครั้งก็ไม่ชัด จิตอยู่บางครั้ง บางครั้งก็ไม่อยู่ ยังไปว้อบแว้บ อย่างนี้เรียก ภวังคุบาท วิตกนั้น ถ้าจะเทียบก็พอเทียบเข้าได้กับ ภวังคุบาท แต่ว่าภวังค์มีลักษณะวูบวาบ บางครั้งมันก็วูบลงไปน้อยหนึ่ง แล้วก็ออกมา

ภวังคจรณะ พอจิตดำเนินไปถึงตรงนั้นแล้ว จะอยู่ในเรื่องเดียวแล้วคราวนี้ เพ่งอยู่ในอสุภะอย่างเดียว ถ้าจะพูดเทียบเข้ากันกับวิจารก็ว่าได้ ภวังคจรณะอยู่ในอารมณ์เดียว ตอนเป็นภวังคจรณะนี้ มันเกิดปีติขึ้นมา เกิดปีติแล้วเกิดสุข เกิดเอกัคตาไปพร้อมเลย

ภวังคุปัจเทะ จิตเป็นเอกัคตาแน่วอันเดียว เมื่อชอบใจอันเดียวแล้วก็วางอารมณ์อื่นเรียก เอกัคตา เอกัคตาจึงเทียบได้กับ ภวังคุปัจเฉทะ ตัดขาดเสียซึ่งอารมณ์อื่น นี่ภวังค์ กับ องค์ฌาน เทียบกันอย่างนี้

ส่วน ภวังค์ ที่พูดในตอนเบื้องต้น หมายถึง ภวังค์ ที่มันรวมอย่างขนาดหนักจนหายไป เป็นภวังค์อย่างเข้าโมหะสมาธิ อันนั้นเห็นได้ชัดทีเดียวว่าเข้าภวังค์จริง ๆ เข้า ภพเดิมของจิตแท้จริงทีเดียว ไม่เกี่ยวข้องกับของภายนอก ถึงแม้จะมีร่างกายอยู่ก็ไม่ปรากฏ วิตก วิจาร ของภายนอกไม่เอา ความคิดนึกสัญญาอารมณ์ต่าง ๆ มันไม่เอา มันเข้าไปอยู่ของมันคนเดียว คือ ภพเดิมของมัน ที่มันมาเกิดเป็นคนนี้ มันมาประสมกับร่างกายที่อยู่เดี๋ยวนี้ มันอาศัยร่างกายติดต่อเชื่อมกับของภายนอก ทีนี้พอผสมกับภายนอก คือ ร่างกายอันนี้ มันก็ยุ่งวุ่นวาย มีสุขมีทุกข์อยู่ตลอดเวลา มันจึงไม่เข้าถึงภวังค์เดิมแท้ ๆ สักที ไม่เข้าถึงภพจิตเดิมสักที
Click to expand...

สมถะ วิปัสสนา หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี (พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์)

http://palungjit.org/threads/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%96%E0%B8%B0-%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2-%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AA%E0%B8%81%E0%B9%8C-%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5-%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B8%84%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%A0%E0%B8%B5%E0%B8%A3%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8D%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A8%E0%B8%B4%E0%B8%A9%E0%B8%8F%E0%B9%8C.302271/

jinny95 · 11 กันยายน 2012

แนะนำครับ

ขณิกสมาธิ จิตของเราวูบๆ วาบๆ เข้าไปแล้วถอนออกมา เข้าไปอีกแล้วก็ถอนออกมา หรือมิฉะนั้น จิตของคนปกติไม่ได้ฝึกฝนภาวนาก็ตาม มันอาจมีพักหนึ่งได้เหมือนกัน มันรวมประเดี๋ยวประด๋าวแล้วก็พุ่งออกไป

อุจารสมาธิ ขณะที่เรากำหนดเพ่งอยู่อย่างนั้นไม่ท้อถอย ทีหลังมันคล้ายกับว่ามันละเอียด แต่มันไม่ละเอียด มันเสียดายอะไรสักอย่างก็ไม่ทราบละ มันไม่ทอดธุระลงไปจริงๆ จังๆ อันนั้นเรียกว่า อุปจารสมาธิ

อัปปนาสมาธิ พอจิตมันทอดธุระ วางหมดพรึบลงไป แน่วลงไปเลยทีเดียวถึงอัปปนา ในลักษณะที่มันถึง อัปปนา แล้วนั่นแหละเราจะรู้จักรสชาติของมันว่า ความสงบ สุขสบาย ความเบา ความผ่องใสเบิกบาน จิตใจอิ่มเอิบ พร้อมบริบูรณ์ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในขณะนั้นหมด

อัปปนา นี้ก็มีหลายอย่าง ละเอียดลงไปกว่านี้ก็มี จิตรวมลงครั้งแรกนั่น มันลงจนกระทั่งจะไม่ปรากฏลมหายใจเลยก็มี เวลาจิตเข้าไปถึงอัปปนานั้น คล้ายกับไม่มีลมหายใจ ถ้าหากเราตั้งสติกำหนดดูลมหายใจว่า มีหรือไม่มีหนอ? นั่นแหละ จึงค่อยรู้สึกว่าลมนั้นค่อยระบายออกมา อันนี้เรียกว่า อัปปนาสมาธิ

ทีนี้ ภวังค์ ก็มี 3 อย่างเหมือนกัน เรียกว่า ภวังคุบาท ภวังคจารณะ ภวังคุปัจเฉทะ

ภวังคุบาท ถ้าพูดตามที่ท่านแสดง เป็นขณะจิตอันหนึ่ง ถ้าพูดตามแนวปฏิบัติแล้ว ภวังคุบาท คล้ายกับขณิกสมาธิ เราเพ่งพิจารณาอยู่ มันมีอาการคล้ายๆ กับจะวูบไปนิดหนึ่ง แต่มันก็ไม่ลง หรือบางทีลงไปนิดเดียว ไม่ถึงอึดใจ เป็นสักแต่ว่า

ภวังคจารณะ พิจิตมันรวมลงไปแล้ว คราวนี้เพลิดเพลินชอบอกชอบใจ ยินดีในอารมณ์ของมันตรงนั้นแหละ

ภวังคุปัจเฉทะ มันทิ้งอารมณ์ต่างๆ หมดเลย ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ไม่เยื่อใยในของที่พิจารณาอยู่ ไม่เอาอะไรทั้งหมด โน่นแน่ ไปชอบใยใจอารมณ์ความสุข ขั้นละเอียดของมันนั่น แน่วแน่อยู่จนกระทั่งสติไม่มี จนกระทั่งเหมือนกับหลับก็มี ภวังคุปัจเฉทะ เหมือนๆ กันกับหลับ ทีแรก ๆ นั่นเหมือนกับหลับจริง ๆ ถ้านาน ๆ ไปบ่อยเข้ามีความชำนาญ ก็จะไม่เหมือนหลับ มันพลิกไปอยู่ของมันอีกหนึ่งต่างหาก เหล่านี้ล้วนแต่เรียกว่า เดินสมถะ การเดินสมถะเป็นอย่างนี้
Click to expand...

การดำเนินของจิตในแนวปฏิบัติ (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

http://palungjit.org/threads/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B3%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B9%81%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%9B%E0%B8%8F%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4-%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AA%E0%B8%81%E0%B9%8C-%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B5.250338/

Saber · 11 กันยายน 2012

Hoiilord said: ↑

รบกวนขอความช่วยเหลือจากท่านผู้มีจิตเมตตาทั้งหลายหน่อยค่ะคืออยากถามว่าสภาะวะที่ดิฉันเจอเรียกว่าจิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

เมื่อตอนนกลางวันนะคะได้นอนหลับแต่รู้สึกตัวเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นภาพก็จะแว๊บๆระหว่างสีดำเใต้เปลืิกตาและภาพตรงหน้าเหมือนกระพิบตาน่ะคะแต่ไม่แน่ใจว่ากระพริบหรือป่าวแต่นี่สงสัยคือช่วงนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรบังคับให้เราหลับแต่ดิฉันไม่หลับและก็ได้ยินเสียงเข้าออกวูบวาบระหว่างหูขณะนั้นดิฉันได้สติท่องพุทโธนึกถึงพระพุทธเจ้าหายใจเข้าออกช้าชัดๆและกำหนดจิตกับตัวเองเหมือนพูดกับตัวเองน่ะคะว่าจะตื่นจริงจังและต้องขยับตัวให้ได้จากนั้นก็มีแรงตื่นเลยค่ะและก็ไม่รู้สึกง่วงด้วย....แบบนี้เรียกว่าอาการจากอะไรคะ?
Click to expand...

ทำสมาธิ เอาจิตรวมลง สมาธิ ครับ

อาการแบบนี้ อาการ คน นอนหลับ แต่ไม่อยากหลับ เลยจะตื่น แทน

นอนกิ่งหลับกิ่งตื่น พอ กิ่งตื่น เริ่มมีสติทัน ก็อยากตื่นโดยการใช้ สติท่องพุทโธ ขยับตัว ตื่น ขึ้นมา

.

telwada · 11 กันยายน 2012

Hoiilord said: ↑

รบกวนขอความช่วยเหลือจากท่านผู้มีจิตเมตตาทั้งหลายหน่อยค่ะคืออยากถามว่าสภาะวะที่ดิฉันเจอเรียกว่าจิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

เมื่อตอนนกลางวันนะคะได้นอนหลับแต่รู้สึกตัวเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นภาพก็จะแว๊บๆระหว่างสีดำเใต้เปลืิกตาและภาพตรงหน้าเหมือนกระพิบตาน่ะคะแต่ไม่แน่ใจว่ากระพริบหรือป่าวแต่นี่สงสัยคือช่วงนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรบังคับให้เราหลับแต่ดิฉันไม่หลับและก็ได้ยินเสียงเข้าออกวูบวาบระหว่างหูขณะนั้นดิฉันได้สติท่องพุทโธนึกถึงพระพุทธเจ้าหายใจเข้าออกช้าชัดๆและกำหนดจิตกับตัวเองเหมือนพูดกับตัวเองน่ะคะว่าจะตื่นจริงจังและต้องขยับตัวให้ได้จากนั้นก็มีแรงตื่นเลยค่ะและก็ไม่รู้สึกง่วงด้วย....แบบนี้เรียกว่าอาการจากอะไรคะ?
Click to expand...

คุณต้องทำความเข้าใจในคำว่า "ภวังค" ให้ดีก่อนขอรับ ผู้รู้ไม่มากในทางพุทธศาสนา มักจะเข้าใจคำว่า "ภวังค" ไปในทางภาษาไทย ที่ยืมมาใช้
ความจริงแล้วคำว่า "ภวังค"ในทางพุทธศาสนา หมายถึง "ระบบการทำงานของร่างกาย" ถ้าหากบุคคลนั้นๆ อยู่ใน"ภวังค" นั่นก็หมายความว่า บุคคลนั้นๆ อยู่ภายใต้ระบบการทำงานของร่างกาย อาจไม่รู้ตัว อาจฝัน อาจคิด อาจรู้ว่ากึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ยังสามารถท่องพุทโธ นึกถึงพระพุทธเจ้าได้ฯแบบทีคุณเล่ามา
อาการที่คุณเล่ามา ก็คืออาการที่คุณอยุ่ใน ภวังค คือ อยู่ภายใต้ระบบการทำงานของร่างกาย ขอรับ เรื่องธรรมดา เรื่องธรรมชาติ ไม่มีอะไรในกอไผ่ขอรับ

เล่าปัง · 11 กันยายน 2012

Hoiilord said: ↑

รบกวนขอความช่วยเหลือจากท่านผู้มีจิตเมตตาทั้งหลายหน่อยค่ะคืออยากถามว่าสภาะวะที่ดิฉันเจอเรียกว่าจิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

เมื่อตอนนกลางวันนะคะได้นอนหลับแต่รู้สึกตัวเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นภาพก็จะแว๊บๆระหว่างสีดำเใต้เปลืิกตาและภาพตรงหน้าเหมือนกระพิบตาน่ะคะแต่ไม่แน่ใจว่ากระพริบหรือป่าวแต่นี่สงสัยคือช่วงนั้นดิฉันขยับตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรบังคับให้เราหลับแต่ดิฉันไม่หลับและก็ได้ยินเสียงเข้าออกวูบวาบระหว่างหูขณะนั้นดิฉันได้สติท่องพุทโธนึกถึงพระพุทธเจ้าหายใจเข้าออกช้าชัดๆและกำหนดจิตกับตัวเองเหมือนพูดกับตัวเองน่ะคะว่าจะตื่นจริงจังและต้องขยับตัวให้ได้จากนั้นก็มีแรงตื่นเลยค่ะและก็ไม่รู้สึกง่วงด้วย....แบบนี้เรียกว่าอาการจากอะไรคะ?
Click to expand...

เอ่อ ก่อนอื่น อย่ารีบร้อนเข้าใจว่า คุณกำลังฝึก ฌาณ อัปปานง อัปปานา
นะครับ ไม่งั้นจะเอา จุดพฤติจิตนี้ไปน้อมฝึก จะยุ่ง

มันไม่ใช่การฝึก เพื่อมีกำลัง สมาธิ แต่ ค่อนข้างจะเป็นการ ตัดกำลัง และ ยิ่ง
ทำให้ สมาธิจิตอ่อนตัวลงเรื่อยๆ จะตกเข้าสู่ความประมาทได้

ดีไม่ดี เลื้อยลงเป็นสตัว์ชั้นต่ำแถวๆนั้นไปเลย เพราะ สติ และ กำลังสมาธิ
อ่อนจนไส้เดือน แถวนั้น ก็เข้าควบคุมจิตคุณได้

**********************

แต่...........อย่ารีบร้อนเข้าใจว่า เป็นเรื่อง เสียหาย

การที่คุณ น้อมจิตลงไปเห็นสภาวะนี้ได้แปลว่า กำลังของปัญญากล้ามาก
แต่ กล้าเกินไป ยอมลดกำลังสมาธิลง สติลง จนจวนเจียนจะขาดสัมปชัญญะ
แต่ก็ยังยื้อไว้ด้วยสัมปชัญญะ ( ไอ้ที่คุณบอกว่าไม่ยอมนั่นแหละ )

คุณลองพิจารณาดีๆ มันริบหรี่ๆ ลุบหรู่ๆ แล้ว คุณเน้น การไม่ยอม หรือ
เน้นเอาตัวสัมปัญญะ อย่างเดียว เอาสัมปชัญญะเข้าสู้ลูกเดียว แต่จะเห็น
เลยว่า ทิ้งสติ ลง กายมันจะริบหรี่ ขาดการระลึกกาย แถมจิตเกิดทาง
ทวารใดก็ปล่อยมันริบหรี่ด้วย เรียกว่า ลืมกายลืมใจ แต่ ยังเน้นการประ
กอบการงานอยู่ ( ยื้อเอาด้วย สัมปัชญญะตัวเดียว )

ที่นี้ ตอนเด้งกับ มันสว่าง สดใส อันนี้ ก็ไม่ใช่อะไร เรียกตามพุทธวัจนะ
ว่า "จิตไม่หลงลืมสติ" คือ อยู่ดีๆก็ระลึกได้ใน สภาพธรรมที่ชื่อ "สติ" ว่า
มันหายไปจากจิต ไม่อยู่ในการระลึก พอ ระลึกได้ว่า หลงลืมสติ สัมปชัญญะ
ตัวแท้ๆ ก็เลยทำงาน ดีดผึงขึ้นมา

เห็นแบบนี้แล้วได้อะไร

ก็ได้รู้จักสิ่งที่เขาเรียกว่า "ปัญญาก้ำเกินสมาธิ" ...... ยกเห็น อรรถ และ
ธรรม ตัวนี้ก่อน

เพื่อให้เกิดสัมมาทิฏฐิ ห้อมล้อมก่อน แล้วหลังจากนั้น จะฝึกอีก จะไม่
เป็นปัญหา ......

แต่ถ้าปัญหาเกิด คือ กายใจ เริ่มเป็นอะไรที่เราไม่รู้จัก ก็ให้ ทำสมาธิ
จำพวกแสงสว่าง ระลึกระหว่างกลางวันกลางคืน มีสภาพธรรมไม่แตก
ต่างกันเพิ่มไว้ ..........

หรือ จะฝึกตอนโพล้เพ้ลๆ ใกล้ค่ำ ก็ได้ คือ ก่อนฝึกมันยังไม่มืดแต่พอ
ฝึกและออกจากสมาธิแล้วก็ท้องฟ้าก็มืดแล้ว ( หรือ ใกล้รุ่งก็ได้ แล้วแต่
อำนวย วีรวัน )

แล้ว สังเกตใจ ที่รู้สึกว่า ยังเหมือนกลางวันอยู่ จะเห็นเลยว่า มีสภาพธรรม
คล้ายๆ กัน ก็จะเข้าใจ สภาพธรรมยื้อๆยุดๆ มันไม่ต่างกับ จิตที่สำคัญในกลาง
วันกลางคืนว่ามีอยู่ ............ เรียกอีกภาษาหนึ่ง ก็ "จับหลับ"

ถ้าทำได้.......ก็จะเป็น มนุษย์ ที่ไม่ติดการ นอน อีกเลย

toseal · 11 กันยายน 2012

ขอบอกเลยนะครับ นอนกลางวันพอตื่นปวดหัวมากๆ คนอื่นเป็นเหมือนกันมั้ย

เล่าปัง · 11 กันยายน 2012

toseal said: ↑

ขอบอกเลยนะครับ นอนกลางวันพอตื่นปวดหัวมากๆ คนอื่นเป็นเหมือนกันมั้ย
Click to expand...

นั่นแหละๆ ระลึกไปเลย อาการปวดหัวนั่น มาจาก การยึดมั่นถือมั่น การนอน

หรือ การยึดว่ามีกลางวันกลางคืน เอาไปสังเกตดู

******

เช่น พอตื่นปั๊ป ปวดหัว ก็เลย นอนต่อ ยิ่งนอนก็ยิ่งปวด มันอยากนอนต่อ

ถ้าเห็นแบบนี้ ก็รู้สภาพธรรมปวดหัวนั้นๆไปตรงๆว่า "ติดนอน"

หรือ

พอตื่นปั๊ปเห็นท้องฟ้ามันแปลกๆ แล้วมันค้านๆในใจ ไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
ก็เลยตึงๆขมับ ปวดหัว อันนี้ก็ให้รู้ไปตรงๆว่า จิตเราไปยึดถือ กลางวัน
กลางคืน ทั้งๆที่ จริงๆ กลางวันกลางคืนมันไม่มี ที่มันมี เพราะโลกมัน
กลม

ติดนอน อันนี้มาจาก กองสังขารขันธ์

แต่ สว่างมืด อันนี้มาจาก กองสัญญาขันธ์

ผลของการรู้เหตุ แม้จะไม่เหมือนกัน แต่ ผลลัพธ์จะเหมือนกัน คือ
ไม่ติด "การนอน"

พอฝึกๆมากๆเข้า ปัญญากล้าไป ก็จะหลับไม่ลง เหมือนตื่นตลอด
เหมือน ภาวนาตลอด แต่ เหนื่อยนะ

เหนื่อยแต่ก็ไม่นอน .............เพราะ จิตเขาอยากจะสอนธรรม
บางประการว่า สมาธิเนี่ยะ ที่พักของจิต นะคร้าบ อย่าทิ้ง อย่า
ปล่อยคำบริกรรม อย่าลืมกายลืมใจ สัมปชัญญะลูกเดียว นำออก
จากสังสารวัฏ บ่ ได้

**********

สำหรับบางคน ที่อาจจะรู้เร็ว เวลาปวดหัวปั๊ป รู้ลงไปเลยว่า ขาดสัมมาสมาธิ

แล้วจิตมันผลิกไปทำสมาธิพักขึ้นมา คราวนี้ จะเห็นอาการปวดหัวเป็นเพียง
มายาของสังขารขันธ์ หรือ สัญญาขันธ์ หลอกทันที

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

จิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะ

Kimzo เป็นที่รู้จักกันดี

Workgroup เป็นที่รู้จักกันดี

วิหคอิสระ เป็นที่รู้จักกันดี

jinny95 เป็นที่รู้จักกันดี

jinny95 เป็นที่รู้จักกันดี

Saber เป็นที่รู้จักกันดี

telwada เป็นที่รู้จักกันดี

เล่าปัง เป็นที่รู้จักกันดี

toseal เป็นที่รู้จักกันดี

เล่าปัง เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

จิตกำลังจะตกภวังค์แล้วดิฉันไม่ยอมใช่หรือเปล่าคะ

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา