จิตดวงเดียวท่องเที่ยวไป

เคยสงสัยกันไหมว่าจิตของเรามีต้นกำเนิดมาจากอะไร
ทุกสรรพสิ่งมีจุดเริ่มต้นไม่เว้นกะทั่งจิต
แม้แต่พระเจ้าก็มีจิตเหมือนกัน
งั้นก็แสดงว่าแม้แต่จิตของพระเจ้าก็มีจุดเริ่มต้น
แล้วจะมีไครซักกี่คนที่รู้ว่าต้นกำเนิดของจิตของตัวเองที่ท่องเที่ยวไปมีต้นกำเนิดเกิดมาจากอะไร (เป็นข้อคิดให้ผู้มีปัญญาทั้งหลายเก็บไปคิดกันนะครับ)

-ความเข้าใจในธรรมทั้งหลายทั้งมวล ปรัชญาทั้งหลายทั้งมวลไม่ใช่เรื่องยาก
แต่ความเข้าถึงธรรมและปรัชญาทั้งหลายทั้งมวลต่างหากนั้นเป็นของยาก
-ความเข้าใจในธรรมมันเป็นเพียงแค่เปลือกนอก(โลกีย์)
-ความเข้าถึงธรรมนั้นคือแก่นแท้(โลกุตที่แท้จริง)
การจะเข้าถึงธรรมนั้นความเข้าใจอย่างเดียวไม่พอต้องลงมือปฏิบัติด้วยเครื่องมือที่จะเข้าถึงธรรมก็คือ 1ศิล 2สมาธิ 3ปัญญา

 

ในเมื่อมันเที่ยวไปเที่ยวมาแบบนี้ก็คงต้องดับที่จิต ดับสนิทจิตไม่เหลือ

 

ข้าน้อยเอง ก็ยังไม่ทราบชัดเจนว่า จิตเกิดขึ้นจากที่ใด ฯ
แต่ถ้าดูขั้นตอน หรือกระบวนการ ของการเกิดสิ่งต่าง ไม่ว่าจะเป็นทางโลกหรือทางธรรม ล้วนแล้วแต่มีส่วนปรือองค์ประกอบที่ลงตัว จึงจะเป็นสังขาร หรือรู้ร่างทั้งที่มองเป็นและมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า คือความรู้สึกต่าง ๆ ในปฏิจจสมุปบาทแล้ว ซึ่งเป็นธรรมะที่ละเอียดอ่อน ยากที่จะเข้าใจ เพราะสลับซ้อนกัน เป็นเหตุ เป็นผลของกันและกัน วนไปมา
คือ ขาเกิด ก็เริ่มต้นจากอวิชชา ขาดับต้องดับที่ตัณหา
ท่านบอกไว้ว่า เกิดจากต้นเหตุ 2 อย่าง คือ 1.อวิชชา 2.ตัณหา คือถ้าไม่มีอย่างใดอย่างหนึ่งใน 2อย่างนี้ สังขารคือความคิด หรือจิต หรือวิญญาณ หรือมโน ก็ เกิดไม่ได้ ฯ เรื่องนี้ต้องค้นหาคำตอบในมิลินทปัญหา คิดว่าน่าจะมีคำตอบอยู่ที่นั่น ฯ

แต่ก็ยังไม่ทราบว่า คำว่าจิตในกระทู้นี้หมายถึงอะไร ฯ
แต่บางครั้งไม่จำเป็นต้องรู้ที่มา ว่าเกิดจากอะไร เพราะเพียงแต่รู้แต่ไม่ได้ทำอะไรให้เป็นประโยชน์ในเรื่องจิต ก็เหนื่อยเปล่า แก้ปัญหาไม่ได้
เหมือนคนถูกยิงต้องรีบหาทางรักษาพยาบาลให้หาย ให้ปลอดภัย ดีที่สุด ถ้ามัวแต่ไปเที่ยวถามว่า ใครเป็นคนยิง ยิงด้วยหอกทำด้วยไม้อะไร หรือลูกปืนนี้ ทำด้วยอะไรก่อนแล้วจึงรักษา คนๆนั้นคงตายเปล่า โดยปราศจากการรักษาพยาบาล ฯ ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือรีบรักษาพยาบาลทันที่ที่ถูกยิง คือ ช่วยตนเอง ร้องหาให้คนอื่นช่วย เพื่อความปลอดภัย ฯ ถ้าไม่มีการเกิด ก็ไม่มีการดับ ฯ
เมื่อดับแล้ว จะไม่เกิดอีก ฯ จุดเริ่มต้นของการเกิดคือ ตัณหา วนจากตัณหากลับไปถึงอวิชชา เท่านั้น ฯ
ส่วนชาติ ชรา พยาธิ มรณะ โศก ความร่ำไห้ ทุกข์กายทุกข์ใจ โทมนัสคือความเสียใจ อุปายาสะความคับแค้นเพราะถูกบีบด้วยอารมณ์ต่าง ๆ เพราะจิตอ่อนแอ เหล่านี้เป็นผล ที่เกิดจากอวิชชาและตัณหา เช่นเดียวกัน ฯ

จิตที่สะอาดบริสุทธิ์ เกิดจากสติและปัญญา ฯ
จิตที่ไม่สะอาด เกิดจากอวิชชและตัณหา ฯ
เมื่อจะดับก็ต้องดับที่ตัณหา คือตัณหาดับอย่างอื่นก็ดับ เพราะตัณหาเป็นเชื้อแห่งการเกิดทั้งมวล คือเพราะตัณหา 3 (กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา) เป็นกิเลสทำให้เกิดการกระทำด้วยอวิชชา เมื่อมีการกระทำย่อมมีผลตามมา ซึ่งอาจเป็นสุข เป็นทุกข์ เป็นต้น ซึ่งเรียกว่าวิบากนั่นเอง ฯ
ดังนั้น ถ้าไม่อยากมีจิตอีกต่อไป ก็ต้องดับจิตที่มีตัณหาและอวิชชาฝังอยู่นั้น ด้วยการปฏิบัติตามหลักสติปัฏฐาน4 และกระบวนการตามมรรค8 เพื่อเข้าถึงนิพพาน เมื่อถึงนิพพาน ทุกอย่างก็จบ ไม่มีอีกต่อไป ฯ
ข้อสังเกต
พระเจ้าก็เป็นจิตเหมือนกัน แต่เป็นจิตที่ยังไม่บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์
เพราะพระเจ้ายังโกรธ ยังลงโทษผู้กระทำผิดอยู่ ฯ

แต่พระพุทธเจ้าเป็นจิตที่บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะพระองค์ไม่มีความโกรธ พระองค์ไม่เคยลงโทษใคร ฯ มีแต่อำนาจกรรมของคนนั้นเอง ออกฤทธิ์ให้ผลดี หรือชั่ว ตามกรรมที่ทำไว้ จะแรง หรือเบา ย่อมแตกต่างกันไป ฯ พระพุทธเจ้าไม่ได้สั่งลงโทษใคร มีแต่เมตตาแบบไม่มีประมาณ (ทรงอัปปะมัญญา หรือพรหมวิหารธรรม อยู่เป็นนิจจ์ )

 

เพราะความอยากรู้อยากเห็นนี่แหละทำให้เกิดจิต จึงต้องท่องเที่ยวไปในวัฎฎะสงสารที่ไม่จบไม่สิ้น
GOD สร้างจิตเรามาเพื่อให้รู้จักสำนึก ให้รู้ว่าอะไรเที่ยง ไม่เที่ยง ขออวยพรให้โชคดีกับการเดินทางนะ

 

แต่ก็ยังไม่ทราบว่า คำว่าจิตในกระทู้นี้หมายถึงอะไร ฯ
การรู้ว่ามีเรานั่นละจิต

 

ทุกสรรพสิ่งมีจุดเริ่มต้นและสิ้นสุด
ถ้าจุดสิ้นสุดของจิตทุกดวงก็คงจะเป็นที่เดียวกันคือนิพพาน
(งั้นจุดเริ่มต้นของจิตคงมาจากที่เดียวกัน)

 

ท่านหาจิตของตัวท่านเองเจอแล้วหรือยัง หาเจอเมื่อไหร่การที่จะหยุดท่องเทียวไป คนที่จะตอบได้คือดวงจิตของท่านเอง

 

การระเบิดครั้งยิ่งใหญ่สุดที่เคยมีมาในจักรวาล..เป็นจุดเริ่มต้น