จิตเที่ยง

โดยเฉพาะข้อท้ายๆ ว่าด้วยเรื่องจิตล้วนๆ

ตะโป จะ พรัหมะจะริยัญจะ
อะริยะสัจจานะ ทัสสะนัง
นิพพานะ สัจฉิกิริยา จะ
เอตัมมังคะละมุตตะมัง

ความเพียรเผากิเลส
การประพฤติพรหมจรรย์ การเห็นอริยสัจ 4
การรู้แจ้งเห็นจริงพระนิพพาน
4 ข้อนี้นำความเจริญรุ่งเรืองอันสูงส่งมาสู่ชีวิต

ผุฏฐัสสะ โลกะธัมเมหิ จิตตัง
ยัสสะ นะ กัมปะติ
อะโสกัง วิระชัง เขมัง
เอตัมมังคะละมุตตะมัง

จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรมทั้ง 8
จิตไม่เศร้าโศก จิตไม่มีกิเลสธุลี
จิตเกษมสุข (จิตเป็นอิสระหลุดพ้นจากกิเลส เครื่องเศร้าหมอง)
4 ข้อนี้นำความเจริญรุ่งเรืองอันสูงส่งมาสู่ชีวิต

 

การรู้แจ้งเห็นจริงพระนิพพาน (คุณธรรมของโสดาบัน)

ยกมาประกอบ

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

ก็อย่างที่ว่านั่นแหละเมื่อมันละ"ความถือตัวถือตน" ลงได้อย่างนี้
มันก็ไม่ทำบาปแล้วบาดนี่ เอ้า จะใช้ขันธ์ห้านี้ไปทำบาป
ไปฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม กล่าวมุสาวาท
ดื่มสุเราเมรัย กัญชา ยาฝิ่น เฮโรอีน ทำไมเล่า
เพราะว่า ธาตุสี่ขันธ์ห้านี่มันไม่เที่ยงไม่ยั่งยืนอะไรนี่
เกิดมาแล้วก็มีแต่แปรปรวนแตกดับไป

แล้วเมื่อขันธ์ห้านี้ไปทำบาปลงไปแล้ว
ผู้เสวยผลของบาปคือ ความทุกข์นั้น ได้แก่ “ดวงจิต”
ขันธ์ห้ามันไม่ได้เสวยผลแห่งบาปกรรมอะไร
แล้วอยากให้พิจารณาดูซิ..นั่นแหละ
นี่เป็น "คุณธรรมของพระโสดาบัน"
พระโสดาบันท่านรู้อย่างนี้เห็นอย่างนี้แล้ว
ท่านจึงละบาปห้าประการนั้นได้เด็ดขาดไปเลย
แต่ก็ยังอยู่ครองเรือนก็มี เป็นนักบวชก็มี

เพราะฉะนั้นจึงให้เข้าใจมันถูกต้องอย่างนี้
เพราะว่าพระโสดาบันนี้ละกิเลสได้โดยเอกเทศ
ยังละไม่หมด เช่น พระโสดาบันละบาปได้หมด
แต่ว่าจิตใจนั้นก็ยังข้องอยู่ในกามคุณ
แต่ไม่ทำบาปเพราะกามคุณนั้น

 

เมื่อทำพระนิพพานให้แจ้งแล้ว
ต่อจากนั้น เป็นการถอดถอน กิเลสทุกตัวออกจากดวงจิต