ฉลาดในการสร้างกรรม

"ฉลาดในการสร้างกรรม"

ขึ้นชื่อว่ากรรมแล้วไทร้ ทำอะไรไป ย่อมมีผล แต่ผลลัพธ์นั้นอาจไม่ตายตัว ว่าจะเห็นผลเร็วหรือช้า
เพราะตัดสินจากปัจจัยร่วมที่หลากหลาย ถ้ากล่าวว่ากรรมเฉย ๆ กรรมนั้นแค่การกระทำ กรรมไม่มีดี ไม่มีชั่ว มีแต่เราไปตัดสินเองให้มันชั่วหรือดีจากความปรุงแต่งทางประสบการณ์ สามัญสำนึก ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี คิดว่านั่นชั่วนี่ดี ทำอย่างนั้นต้องได้รับผลอย่างนี้ เป็นต้น แต่ในความเป็นจริงผลแห่งการกระทำมิได้ให้ผลไปตามใจปรารถนาของแตละคน แต่เป็นไปตามธรรมชาติ เป็นไปตามปัจจัยเท่านั้น เมื่อคนที่ทำกรรมที่เรียกกันว่าไม่ดีเอาไว้มาก ๆ กรรมอาจจะสนองบุคคลดังกล่าวอยู่ แต่เพราะผลกรรมนั้นไม่ตรงกับที่ใจเราคิด ไม่ตรงกับที่เราจินตนาการถึง เลยอาจทำให้เข้าใจไปว่ากรรมไม่สนองคนชั่ว กลายเป็นทำชั่วได้ดี เกิดความเห็นที่ผิดขึ้น จากความหลงในการปรุงแต่งทางใจและความไม่ยอมรับในความเป็นธรรมชาติ

ผลกรรมสนองด้วยปัจจัยมากมาย มิใช่ขึ้นกับผู้กระทำหรือผู้ถูกกระทำเพียงเท่านั้น บางคนกระทำกรรมอย่างฉลาด ทำกรรมแบบมีสติ ทำให้สามารถเลือกกำหนดความเป็นไปได้ของผลกรรม

ยกตัวอย่าง
บุคคลหนึ่งจะทำกรรมที่เราเรียกกันว่าชั่ว ด้วยการปาอุจจาระใส่บุคคลที่เกลียด
เมื่อเราเอามือไปจับอุจจาระ เพื่อจะปาใส่เขา มือเราก็ย่อมต้องเปื้อนเสียก่อนแล้ว ยังไม่ทันจะปาใส่ใคร ผลกรรมก็ได้สนองเข้าตัวเองไปก่อนแล้ว เปรียบเหมือนบุคคลใด คิดจะทำร้ายผู้อื่น ใจของเขามีโทสะก่อนแล้ว อยู่ไม่เป็นสุขแล้ว จะนอนก็หลับให้สนิทได้ยาก ความทุกข์เหล่านี้คือผลกรรม ในขณะที่หลายคนกลับคิดว่าการสนองของผลกรรม จะต้องมีรูปแบบที่ตายตัว เช่น เมื่อปาอุจจาระใส่เขา ก็ต้องถูกเขาปาอุจจาระใส่คืน ถ้าไปฆ่าเขา ก็จะต้องถูกฆ่าคืน เกิดความคิดว่าคนชั่วทำไมรับผลกรรมช้าหรือไม่เป็นธรรมขึ้น ทั้งที่ความเป็นจริงเขากำลังรับผลกรรมอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่ถูกใจเราเท่านั้นเอง

บางกรณี คนชั่ว ๆ ในสังคมอาจฉลาดในการทำกรรม เขาอาจจะหยิบอุจจาระด้วยการสวมถุงก๊อบแก๊บ อุจจาระก็เลยไม่เปื้อนมือ ไปเปื้อนที่ถุงแทน แต่ใช่ว่าเขาจะไม่ได้รับกรรมเสียทีเดียว แน่นอนว่า บุคคลดังกล่าวต้องยอมสละถุงใบหนึ่งไปเพื่อการนี้ เมื่อเปรียบเทียบกับความเป็นจริงในชีวิตแล้วคือการที่เขาจะต้องยอมสูญเสียอะไรบางอย่างไปบ้าง
เพื่อชะลอหรือบิดเบือนผลกรรมจากการกระทำของตนเอง

แต่จงอย่าคิดไปว่า ถ้าอย่างนี้ คนชั่วที่ฉลาดก็ไม่มีทางที่จะรับกรรมสนองแบบเต็ม ๆ เลยสิ ขึ้นชื่อว่ากรรมแล้ว เมื่อก่อกรรมแบบใดไว้ ก็จะต้องประสบผลของกรรมที่ก่ออย่างแน่นอน ขึ้นอยู่กับปัจจัยต่าง ๆ เช่น บุคคล , ระยะเวลา , โอกาส , ฯลฯ ซึ่งจะฟันธงตายตัวถึงผลกรรมใด ๆ ไม่ได้ แต่ให้เข้าใจว่ากับคนที่มักกระทำชั่วอยู่เสมอ กระทำบ่อย กระทำเป็นอาจิณแล้วไทร้ แม้ตลอดชีวิตเขาจะไม่พลาด ไม่ประมาทเลย จนเหมือนกรรมมิอาจสนองในภพปัจจุบันได้ทัน แต่จริง ๆ แล้วในใจเขาย่อมไม่มีความสุข ด้วยเหตุต้นแห่งการกระทำชั่วก็คือความคิดชั่วนั้นกัดกินภายในใจอยู่เสมอ หาความสุขสงบแม้จริงมิได้ อีกทั้งเมื่อตายไป เขาย่อมหนีภพแห่งจิตอกุศลที่เขาสั่งสมไว้ไม่พ้น คนที่คิดชั่วมาทั้งชีวิต เวลาตายย่อมไม่มีทางคิดดีได้ จิตสุดท้ายย่อมระลึกถึงแต่กรรมชั่วหยาบที่ตนเองกระทำมา จิตสุดท้ายจะนำพาให้ไปเกิด ในที่ที่อยู่ก็ไม่เป็นสุข ตายก็ไม่เป็นสุข เป็นแดนที่หาความสุขทางใจได้ยาก

มีตัวอย่างการทำกรรมของคนเลวไปแล้ว มาดูตัวอย่างการทำกรรมของคนดีบ้าง เมื่อบุคคลหนึ่งปรารถนาที่จะให้ตนเองอายุยืนแข็งแรง เขาจึงตัดสินใจสร้างกรรมที่เป็นปัจจัยอันนั้น บุคคลดังกล่าว ไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า และทานอาหารเบา ๆ เช่น มังสวิรัติ ออกกำลังกาย หมั่นภาวนาเพื่อคลายความเครียด เสริมสร้างสติ ลดความประมาทแห่งจิตอยู่เสมอ บุคคลดังกล่าวพึงหวังผลในกรรมนี้ได้ว่า จะเป็นผู้มีความสุขใจและเป็นผู้มีอายุยืนอย่างแน่นอน

เมื่อการกินอาหาร ทำให้เรามีชีวิตรอด แต่อาหารที่เป็นพิษตกค้าง ก็ดับชีวิตเราได้เหมือนกัน การเลือกทานอาหารที่ดี มีประโยชน์ ( มากกว่าโทษ ) จึงเป็นเหมือนการสวมถุงก๊อบแก๊บหยิบอุจจาระในบทความข้างต้นนั่นเอง เมื่อเราเลือกกินอาหาร ในขณะที่เรารอดชีวิตในวันนี้ แต่พิษตกค้างจากอาหาร จะทำให้เราตายในวันข้างหน้า การเลือกกินอาหารที่เป็นพิษน้อย เท่ากับเป็นการยืดอายุให้ตัวเอง และเมื่อใดก็ตามที่เผลอประมาทในการกิน ประมาทในการใช้ชีวิต ก็มีสิทธิ์ตายเพราะอาหารการกิน มีสิทธิ์ตายเพราะการดำเนินชีวิตที่หวือหวาได้เช่นกัน

ฉะนั้นแล้ว เมื่อเรามีชีวิต เราย่อมต้องสร้างกรรม ไม่ว่าเราจะเป็นคนดี หรือคนเลว ความประมาทในการสร้างกรรมย่อมนำไปสู่หายนะได้ทั้งสิ้น

- วิริยะ โสดาปัตติผล -

 

เขียนดีจ๊ะ ลื่นไหล มีอุปมาโวหารให้เจ้าใจง่าย ของเราบางครั้งเขียนๆ อยู่ตื้อไปเลยก็มี