ชีวิตของ ข้าพเจ้า

ก็แค่รู้.....เข้าใจถูกต้อง

แล้วต้องไปเจ็บด้วยหรือเปล่า..หรือว่าเเค่รู้ เเล้วดูแผล

ต้องไปร้องไห้ หรือ ทุรนทุรายหรือเปล่า?

หรือแค่รู้เเล้วปล่อยวาง?

 

การที่เราไม่คิด แล้วตอบแบบไม่คิด ปัญญาเกิดขึ้นเองใช้ไหม

 

ผีเสื้อหมกมุ่นอยู่กับปัญญานะ
เลิกยึด กลับ ปัญญาผุด เข้าใจก่

 

ก็เราไม่เข้าใจเรื่องปัญญา เข้าใจแต่เรื่องธรรม เลยถามคุณสันโดษ

 

เห็นเค้าบอกไม่ต้องคิดแต่ตอบได้ไม่เข้าใจ

 

เนี๊ย เข้าใจเเล้ว เมื่อเลิกขัดแย้งย่อมมองเห็นปัญญา

ปัญญาจะดับเมื่อมองเห็น เเต่โลกในความคิดติดสัญญา

เมื่อปราศจากสัญญา ปัญญาย่อมเป็นอิสระ จากพันธนาการ

ลองตอบสันโดษเเบบเล่นๆ ถามเล่นๆ

โดยไม่ได้คิดว่า เรียนหนังสือ ลองดูซิว่า ปัญญาจะถามอะไรบ้าง

 

แล้วไม่เข้าใจว่าปัญญาสมารถเลือกเรื่องที่จะรู้ได้ด้วยเหรอ

 

ปัญญา ทางพุทธธรรม ท่านให้หมายถึง ธาตุรู้

สัมมาปัญญา ทางพุทธธรรม ท่านให้หมายถึง
ธาตุรู้ที่อบรมสัมมาสติแล้ว ทำให้ระงับอารมณ์อันเป็นอกุศลได้
เป็นปัญญาที่มีลักษณะตัดกิเลสได้ ไม่ใช่ปัญญาที่ไปรู้อะไรก็ได้
แบบนั้นไม่เรียกว่า ปัญญา ในทางพุทธะ เราเรียกว่า อุทธัจจะ
หรือเรียกง่ายๆว่า ความฝุ้งซ่านในธรรม

 

ถ้าเรียนหนังสือก็ตามรู้อย่างเดียว แต่พอไม่เข้าใจคงมีคำถาม

 

เอาอย่างนี้นะ ภาวะที่ว่า คือภาวะผู้หยั่งรู้

ย่อมไม่สนใจว่าสิ่งที่บอกเล่าเป็นเช่นไร

หรือจะเกิดผลกระทบอย่างไร

เพียงแต่พูดไปเรื่อยๆ คนที่เข้าใจก็โชคดี

ส่วนคนที่ไม่เข้าใจเเล้วพยายามคิด ก็โชคร้าย

โนจิตตัวเองให้คิดวนเวียนอยู่อย่างนั้น

เราถึงต้องบอกว่า ความคิดไม่ใช่ท่าน

ความคิด คือ จิตวิญญาณ ที่มนุษย์ไม่รู้ว่ามันไม่ใช่ตัวเอง

 

เราเข้าใจที่คุณเอกวีร์บอก แต่คุณคุณสันโดษบอกไม่เข้าใจ

 

คำถามนั้น ก็เพื่อ ค้นหาหนทางในการปฏิบัติให้เข้าใจ ด้วยใจ

ไม่ใช่เข้าใจเพราะไปจดจำได้ ระลึกได้เก่ง ระลึกได้บ่อย แบบนั้น
มันจะปิดกั้น สัมมาปัญญาด้วยซ้ำ

 

นี้เเหล่ะท่านที่เรียกว่าจริต ของคนไม่เหมือนกัน

คนที่ปฏิบัติ ต้องรู้ว่าจิตเราเข้าใจอะไรก็จงตามสิ่งที่ตนเองเข้าใจ

ไม่ใช่ การนำมาคิดเพื่อ จดจำ

การปฏิบัติต้องเข้าใจ

 

อะไรหลอกก็ไม่น่ากลัว....กว่าหลอกตัวเอง
ช่วยได้แค่นี่แหละ

 

ทีนี้ คนที่ สามารถแสดงธรรมได้โดยไม่คิด เขาต้องหยั่งลงมาดูที่วาระจิต
ของเรา เพื่อดูขันธ์ สังขาร ของเราที่เป็นอยู่จริงๆ ณ ปัจจุบัน

แต่ถ้าลำพัง อ่านกระทู้ แล้ว บอกว่า รู้ธรรมของเรา อันนั้น มันเป็นไปได้ไหม

ย่อมไม่ใช่ปัจจุบัน เป็นการเทียบเคียงเอา ไม่ได้มาดูจริง

ดังนั้น

เราก็รับฟังแบบเทียบเคียง แต่อย่าหมายว่า มีการรู้เกิดขึ้น

 

ธรรมคุณสันโดษเข้าใจยาก สำหรับเราเราต้องตั้งสตินานมากแล้วใจนิ่งมากถึงคุยกับคุณได้ และคำตอบคุณก็ตัดบทเรามากไม่เปิดโอกาสให้ถามต่อได้เลย

 

ถามได้ ให้เขาออธิบายได้ เขาก็อธิบายกลไกได้ดี

แต่เราต้องไม่พยายาม รับรู้เอาความที่เขาแสดงไปเป็นความเข้าใจ

เราต้องย้อนกลับไปดู ใจ ของเราเอง แล้วเอามาเทียบไป

 

เพราะนั้นคือ สิ่งที่เราต้องการให้หยุด แล้วดู

เราไม่ได้สนใจว่าใครคิดอย่างไร

และเราไม่ได้สอนใคร

เราพูดเพื่อให้คนได้อ่าน ข้อมูล หลากหลายแต่ก็แค่ดู

แต่ถ้าคนอ่านเเล้วนำไปคิดต่อ นั้นก็ไม่ใช่จุดประสงค์ของการเป็นเพียงผู้ดู

เลอะเทอะบ้าง จริงจังบ้าง ฟุ้งซ่านบ้าง มีอารมณ์บ้าง

แต่ก็เพื่อให้ท่านไม่คิด

 

แต่ถ้าหากเรายัง ระลึกรู้ ไม่ได้ เราก็จะไม่เข้าใจ

เพราะมันเป็นเรื่องของอารมณ์ ไม่ใช่ ความรู้

คือ เป็นเรื่อง รู้สึก ไม่ใช่ เข้าใจ

 

จงเลือกเป็นแค่ผู้ดู

อย่านำมาคิดตาม

แล้วท่านจะเข้าใจ

อารมณ์ของจิตผู้คนที่อยู่ที่นี้

ท่านจะเข้าใจไม่ใช่ จำมันได้

แล้วปล่อยให้พรสวรรค์ออกมา

ไม่ใช่ สันดาน ที่ไม่สามารถแก้ได้

การเป็นน้ำเป็นได้ทุกสิ่ง