ชีวิตไม่ดีเลย

เกิดมาเป็นเกย์ แถมชีวิตความเป็นอยู่ก็ลำบาก ทั้งการเงินการงานก็มีปัญหา ความรักก็ไม่เคยสมหวัง มีแต่ปัญหาหลักในการดำรงชีวิตทั้งนั้นเลย คือจะอยู่เป็นคนได้ยังไง มีใครผ่านช่วงเวลานี้ไปได้บ้าง เหนื่อยแล้วก็ท้ออยู่ทุกวัน มองไม่เห็นอนาคตเลย อายุก็เยอะแล้วแต่ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ก็ไม่ได้ พ่อแม่เป็นข้าราชการ แต่ตัวเองเป็นได้แค่ลูกจ้างกระจอกๆ แถมมีปัญหาเรื่องงานกับคนในที่ทำงานอีกหน่อยคงได้ออก อดทนๆจนประสาทจะกินอยู่แล้ว มันไม่พ้นสักทีจะเอาถึงตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ ทำไงจะอายุสั้นรู้สึกจะทนอยู่บนโลกนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว:'(

 

มีคนเป็นหลายสิบๆล้านคนที่ลำบากกว่าคุณ ย้ำ ลำบากกว่าคุณหลายๆเท่าเอาเวลาที่คุณน้อยใจตัวเองมา พลักดันตัวคุณเองให้ดีขึ้นดีกว่า บ่นไปสิบชาติก็ไม่ก้าวหน้าเท่าลงมือทำ อยากสูงทางโลกให้ขยันหาช่องทาง อยากสูงทางธรรมให้หมั่นปฏิบัติ

 

เขาทนอยู่ได้ไงอ่ะ

 

ก็เห็นใจคุณนะครับ แต่มนุษย์ทุกคนต่างก็มีปัญหากันทั้งนั้น เมื่อไม่นานมานี้ก็มีข่าวนักธุรกิจร้อยล้านฆ่าตัวตายในคฤหาสน์เพราะพิษเศรษฐกิจ หุ้นตก รายต่อมาก็พระนี่แหละผูกคอตายสาเหตุที่แท้จริงคืออะไรก็ไม่ทราบ

ผมคงแนะนำอะไรให้แก่คุณได้ไม่มากกว่าพยายามทำความดี สร้างบุญสร้างกุศลให้แก่ตนเองไปเรื่อยๆ และอดทนสู้ชีวิตไป ผมสังเกตุดูนะถ้าชีวิตมีปัญหาจนหนักหนามาก บางทีเรายอมๆไปซะ ปล่อยให้มันผ่านไป ไม่นานมันก็จะดีขึ้นมาเองแบบน่าแปลกใจ

ไม่งั้นก็ลองจัดระเบียบของชีวิตดูใหม่นะครับ เอากระดาษกับปากกามาแล้วเขียนลงไปว่าเรื่องอะไรที่สำคัญแก่ตนเองมาเป็นอันดับ 1 แล้วแแก้ไขหรือทำเรื่องนั้นๆให้ดี เพราะบางทีเราเอาเรื่องหลายอย่างมากมายมาปนมั่วกันชีวิตเราก็จะยุ่งเหยิงเกินไป จนปัญหารุ้มเร้า

1.การงาน
2.การเงิน
3.ทดแทนคุณพ่อแม่
4.ความมั่นคงในชีวิต
5.ความรัก
6.เพื่อน

อะไรที่ไม่สำคัญก็ตัดมันออกไปก่อน แล้วให้น้ำหนักไปที่เรื่องสำคัญ ลดเรื่องราว ลดปัญหาในชีวิตที่ไม่จำเป็นออกไป จะได้มีพื้นที่ให้หัวใจได้สูดอากาศเพิ่มขึ้น

 

ปัญหา การเกิดมาเป็นเกย์ ทอม ดี้ ตุ๊ด เป็นเศษกรรมของการผิดศีลข้อสาม การจะสมหวังในรักนั้น แม้ไม่มีเศษกรรมจากการผิดศีลข้อสาม ก็ไม่สมหวังในรักกันมาก เป็นเรื่องธรรมดา
วิธีแก้ ถ้าอินทรีย์แก่กล้า ก็เปลี่ยนแปลงได้ การเป็นเกย์แก้โดยทำกรรมฐาน แบบง่ายสมถะ ทำสมาธิใดก็ได้จนได้ปฐมฌาณบ่อย ความเป็นเกย์ก็หายแล้ว

การไม่สมหวังในรัก เป็นเรื่องแล้วแต่ปัจจัยบุญกุศลเก่า แต่อยู่ที่กรรมปัจจุบันด้วย การเป็นเกย์แล้วจะสมหวังในรักแบบเกย์ไม่แนะนำ เพราะการสมหวังแบบนั้นอยู่บนพื้นฐานเศษกรรม แต่หากพ้นจากความเป็นเกย์แล้ว ก็อธิษฐานประมาณว่าเพศตรงข้ามข้าพเจ้าผู้ใด ที่ข้าพเจ้าเคยช่วยเหลือเกื้อกูลในอดีตชาติ และไม่มีคนรักหรือที่พึ่งทางใจ(แบบคนรัก) อยู่ก้ขอให้มาร่วมทุกข์ร่วมสุขเป็นกำลังใจให้แก่กันและกันต่อไป จนกว่าจะถึงนิพพาน (หมายถึงให้แสวงหาคู่ครองหรือคนรักที่เป็นสหายธรรม ญาติธรรมกันจะดีกว่า) แต่ถ้าไม่ได้ทำบุญเกื้อกูลใคร ก็ขอให้เพศตรงข้ามที่ต้องการคนรักและไม่มีคนรัก ได้เข้ามาเพื่อข้าพเจ้าจะได้ช่วยเหลือเกื้อกูลแม้ทางใจ

ปัญหา การงานและการทดแทนคุณพ่อแม่ ทุกคนก็ประสบกันหมด อาจประสบมากกว่าท่านอีก
วิธีแก้ กรรมฐาน คือ เริ่มจากสมถะ สมาธิแบบใดก็ได้ทำสมำ่เสมอสองชั่วโมงติดต่อกันในแต่ละวัน (อ่านจากคำสอนหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน) สวดมนตร์ปกติ บท พาหุงฯ ตามด้วยอิติปิโส เท่าเลขอายุ+1 ทุกวัน ตั้งจิตอธิษฐานขอความสำเร็จในการงานจงมีแก่เรา เราจะขยันหมั่นเพียร และจะฉลาดในการทำงานมากขึ้น จะอ่านในสิ่งที่จะเจริญในการงาน (พอมีสมาธิ จิตนั้นจะเห็นทางเจริญขึ้นเอง)

การทดแทน ไม่จำเป็นต้องเป็นเงินทอง เราหมั่นทำความดีก็คือ ทดแทนบิดามารดาแล้ว คิดดูว่าเด็กเราตอบแทนบิดามารดาอย่างไร ทั้งทางกายและใจ เราขยันเรียน เราช่วยแบ่งเบาการบ้านการเรือน รอยยิ้มและความร่าเริงของเราตอนเด็ก ทำให้พ่อแม่มีความสุขแล้ว ท่านสามารถทำเท่าที่เป็นอยู่แม้เงินเดือนจะน้อยก็ตาม แต่ความกตัญญููและความรักสามารถแสดงออกได้หลายทาง

ปัญหา เพื่อนร่วมงานหรือศัตรู ทุกคนก็มีปัญหานี้ ผมเคยต้องแผ่เมตตา ฝึกเมตตากว่าสามปี กว่าที่เค้าจะหายอาฆาต พยาบาทเรา ในระหว่างสามปีโดนสารพัดน่ะครับ แต่ให้คิดเสียว่า เป็นเราที่ผิดพลาดเอง การที่เค้าเป็นศัตรูเป็นความผิดพลาดของเรา แล้วยอมรับไป เค้าจะด่า ว่า นินทา ใส่ร้าย กลั่นแกล้ง เราไม่ตอบโต้ มุ่งที่แผ่เมตตาให้เค้า มุ่งที่งานของเรา หน้าที่ของเรา จนจิตเราสงบ เย็น ไม่อารมณ์หรือรู้สึกใดๆ ถ้าท่านทำเมตตาจิตได้แรงขนาดว่า มองอะไรเป็นสงบ สวา่ง เป็นว่าง เป็นเย็นไปหมด อาจไม่ต้องใช้เวลานานประมาณสามปีอย่างผม
วิธีแก้ แผ่เมตตาทุกขณะจิต ที่จิตว่างจากโฟกัสในงานที่ทำ ว่างเป็นแผ่เมตตา

ทุกวันนี้ จากลูกจ้างชั่วคราว กระจอกๆ กว่าห้าปี ผมได้เป็นข้าราชการในองค์กรที่ใหญ่ขึ้นมากว่า 10 กว่าปีแล้วครับ มีเงินให้พ่อจากเดือน 1000 บาท 2000 บาท เป็นมากกว่านั้นแล้ว (ให้เถอะครับ จะห้าร้อย พัน สองพัน ขอให้ได้ให้ครับ ตามกำลังของเรา)

ขอให้เจริญๆ ในสมถะวิปัสสนากรรมฐานครับ
ปล. วิปัสสนาไปหาศึกษาเองนะครับ ถ้าศึกษาได้จะเร็วกว่าฝึกสมถะอย่างเดียวครับ

 

เป็นกำลังใจให้ ครอบครัวผมค้าขาย อยากรวยต้องค้าขายไม่ใช่ไปรับราชการ ผมก็ไม่รวยมาก กงสีจ่ายให้ใช้เดือนละล้านครับ

 

พังๆๆชีวิตพังพินาศ:'(

 

ถ้าคุณติดตามคำสอนของครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง คุณจะแก้ปัญหาที่ว่ามาทั้งหมดได้เลยค่ะ แต่ไม่ต้องไปเรียนกับครูนะ อันนั้นสำหรับคนที่มีเงินพร้อม เราแค่อ่านหนังสือ อ่านเฟส ฟังยูทูบ และทำตามจิตใจจะเปลี่ยนไปทัศนคติจะเปลี่ยนไป ทำให้มีกำลังใจปฏิบัติธรรมมากขึ้นด้วย

ปล.ข้าพเจ้าติดตามอ่านของลพ.ฤาษีลิงดำ ลพ.จรัญ สมเด็จพระสังฆราช ท่านพุทธทาส ท่านติชนัทฮันต์ ท่านกฤษณมูรติ พุทธวจน ... แต่เรื่องทางโลกปัญหาชีวิตครอบครัวเงินงานความรักจิตวิทยา เราว่าครูอ้อยเจ๋งสุด

 

ก่อนอื่นเปลี่ยนรูปแทนตัวเองให้สดใสร่าเริงก่อนดีกว่ามั้ย ในสถานการณ์ที่ทุกอย่างดูแย่ สิ่งที่เราควบคุมได้คือใจของเราเอง ต้องปรับใจให้เป็นบวกก่อน โดยให้คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะพาเราไปสู่จุดที่ดีที่สุดเสมอ

ตอนสมัยข้าพเจ้าเรียนเคยโดนเพื่อนไม่คบ ทุกข์มาก ครอบครัวไม่รับรู้ เลยตั้งใจสวดชินบัญชร จนจิตสงบเป็นสมาธิ สิ่งที่แย่คือเพื่อนไม่เอาเรา แต่สิ่งที่ดีนั่นคือทำให้เราพบธรรมะและสนใจค้นคว้าคำสอนของพระพุทธเจ้ามากยิ่งขึ้น ปัจจุบันเพื่อนก้อยังไม่รักเรานะ แต่เรารักตัวเองคือมีบารมีจากทานศีลภาวนามากขึ้น

ชีวิตไม่ต้องการให้เราแค่ดี แต่ต้องการให้เรามีชีวิตที่เป็นเลิศ

 

มีงานทำแล้วยังจะว่าทุกข์อีก ไม่ปลอบละนะ ว่ากันตามตรง อยู่ที่ใจทั้งนั้น
- ทำงานก็ตั้งใจสิ คนเกลียดช่างเขา ทำของเราไปตราบใดที่ไม่โดนไล่ออก(กูไม่ออกจนกว่าจะหางานหรือช่องทางอื่นได้) ว่าแต่อยู่ที่ทำงานรักงานตั้งใจทำหรือเปล่าล่ะ
- เงินมีน้อยใช้น้อยสิ(ไม่งั้นลูกจ้างไทยตายหมดแล้ว)
- ความรักก็รักพ่อแม่สิ ท่านมีเงินแล้ว หน้าที่การงานก็ดี บำนาญท่านมี ท่านต้องการลูกเป็นคนดี ดูแลพ่อแม่ยามป่วยไข้และแก่ชรา อยู่เป็นเพื่อนท่าน คอยบริการรับใช้อยากกินอยากได้อะไร ไม่มีเงินก็เอาเงินท่านไปซื้อให้ท่านนั่นแหละแต่เป็นธุระจัดหา ดูแลบ้านเรือน ทำกับข้าว(อย่าบอกนะว่าเป็นเกย์แล้วทำไม่เป็น) จริงๆแค่ซื้อของที่ท่านชอบมาให้(ขนม)ท่านก็ดีใจแล้ว
- ความรักอื่นๆ ไม่รู้จะจีรังยั่งยืนไหมนะ จัดการชีวิตตัวเองก่อน
***คนเราบางครั้งมันก็ยังงี้ตันในเรื่องไม่น่าจะตัน ทุกคนเคยเป็นต่างกันไปตามประสบการณ์***
ทาน ศีล ภาวนา ทำให้ได้ล่ะ เริ่มจากทานก่อน(ง่ายสุด) ไม่ต้องใช้เงินมาก ทำบุญยี่สิบบาทก็ได้ บริจาคของที่เราไม่ใช้คนอื่นต้องการให้แก่เขาไป ช่วยแรงงานความคิดก็ได้ ต่อมาก็ศีลเพิ่มไปตามลำดับเท่าที่ทำได้ก่อนง่ายๆสำหรับตัวเองแล้วค่อยเพิ่มขึ้น จากนั้นก็เข้าสู่ขั้นภาวนาถ้าแรกๆมันสงบยากนะก็อาศัยการสวดมนต์ก่อน สรรหาดูเอาเถอะหนังสือหรือในเว็บนี้ก็ได้ อย่าท้อเลย เขาบอกว่าจากหญิงเป็นเกย์แล้วก็เป็นผู้ชายจากกรรมข้อที่สาม ท่านเกือบจะพ้นแล้วอย่าหลุดไปนะ บางทีความลำบากมันมาพิสูจน์ท่านน่ะอาจจะหลายปีหน่อย หลุดจากตรงนี้น่าจะดีขึ้นมาก

 

เกิดมาเป็นคนนั้นแสนจะยาก ทุกคนที่เกิดมาล้วนเป็นไปตามกรรม (การกระทำ) ของตนเอง ผมไม่ขอพูดเรื่องกรรมในอดีตชาต แต่ขอพูดเรื่องกรรม (การกระทำในปัจจุบัน) คุณลองตั้งสติ ทำจิตให้สงบๆ แล้วพิจารณาตัวเอง ก่อนที่จะไปเทียบกับคนอื่นๆ แล้วท้อแท้สิ้นหวัง โดยไม่คิดจะปรับปรุงอะไรเลย ผลมันก็เป็นอย่างเดิมคือล้มเหลวไปหมด
1. คนเกิดมามีร่างกายครบ 32 มีการศึกษา มีงานทำ มีที่ยืนในสังคม แล้วคนอื่นละ พิการ ขอทาน วิกลจริต ไม่มีที่อยู่ที่กิน ทำไมเขาอยู่ได้ เพราะเขาสู้ไง เพราะเขารู้จักคุณค่าแห่งชีวิต เขารู้จักที่จะใช้ชีวิตในสิ่งที่เขามี
2. คนเราเกิดมาต้องมีจิตใจที่มองโลกในแง่ดี มองตัวเองอย่างมีคุณค่า แต่กรณีของคุณแม้แต่ตัวเองยังดูถูกตัวเอง แล้วจะไปทำอะไรได้ ลองคิดใหม่ ปรับทัศนคติใหม่ การจะเกิดเป็นอะไรไม่มีใครเขามาว่าคุณหรอก แต่เขาจะว่าจะดูถูกคุณหากคุณเป็นคนไม่ดี ทำตัวให้สังคมรังเกียจ คุณเป็นยังงั้นหรือเปล่า ถ้าไม่คุณจะวิตกกับการเกิด การเป็นเกย์ของคุณทำไม
3. ธรรมดาบิดา มารดา ที่เลี้ยงดูบุตรทุกคนอยากเป็นบุตรของตนมีความสุข มีความเจริญ และพร้อมจะเป็นที่พึ่งแก่บุตรได้ทุกเมื่อ โดยที่ท่านไม่หวังผลตอบแทนอะไรเลย วันนี้ หากคุณยังไม่ประสบผลสำเร็จในชีวิตด้านการงาน การเงิน ยังไม่สามารถเลี้ยงดูท่านได้อย่างตั้งใจ ก็ทดแทนบุญคุณท่านแบอื่นก็ได้มีถมเถไป เช่น การคอยดูแลเอาใจใส่ท่าน การทำตนให้เป็นคนดี คนเข้มแข็ง ไม่ใช่อ่อนแอ อมทุกข์ แค่นี้บิดามารดาคุณก็ดีใจและเบาใจไปได้เยอะแล้ว แต่ถ้าท่านเห็นคุณเป็นคนแบบนี้ ลองคิดดูว่าท่านจะทุกข์มากแค่ไหน
4. เรื่องงาน ก่อนที่จะพิจารณาความขัดแย้งว่ามันเกิดจากคนอื่นเป็นต้นเหตุ ลองพิจารณาตัวเราเองก่อนว่าเราผิด หรือมีข้อเสียตรงไหน เราไปทำงานเราตั้งใจทำงานหรือเปล่า หรือมัวแต่ไปนั่งอมทุกข์ เศร้า คิดวนไปวนมาแต่เรื่องทุกข์จนไม่มีจิตใจจะทำงานอะไร เราเป็นคนที่มีความอดทนกับการทำงานไหม เรามีความอดทนต่อสิ่งยั่วยุไหม สิ่งเหล่านี้ หลายคนมักจะโทษคนอื่นที่เป็นคู่กรณี แต่ลืมมองตัวเอง ทุกวันนี้งานหายาก เมื่อมีงานทำแล้ว ขอให้อดทน อดกลั้น ขยัน และมีสติสมาธิกับการทำงาน รับรองว่าการงานของคุณจะเจริญ แต่หากคุณเปลี่ยนงานอีก ผลที่ตามมามันก็จะเป็นทุกข์มากอีก ไหนจะตกงาน เงินไม่มี สารพัดปัญหา

บ่นมาเยอะแล้ว ลองไปพิจารณาดูนะครับ หวังดีจริงๆ จึงเขียนมาเตือนสติ อ่านตั้งหลายวันมาแล้ว ตอนแรกว่าจะไม่เขียน

ขอให้ชีวิตมีความสุข ความเจริญ มากขึ้นนะครับ
ปล. ขอแนะนำให้ปฏิบัติตัวโดย ใส่บาตรทุกวัน สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิภาวนา และแผ่เมตตา เป็นประจำ คุณจะเห็นความมหัศจรรย์ของการปฏิบัติธรรมครับ

 

อดทนๆๆๆๆๆๆ ตาย ประสาทแดรกก อนาคตไปอยู่ รพ.บ้า

 

นั่นสิ ดิฉันทนมาได้ไง งงเหมือนกัน

 

ผมเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่ประสบปัญหาชีวิตสามารถผ่านช่วงที่ลำบากของชีวิตไปได้ครับ ขอให้มั่นใจในตัวเอง คิดบวกให้มากขึ้น คิดลบให้น้อยลง และทำความดีให้เป็นอุปนิสัยนะครับ

 

ออกไปทำมาหากินซะ ไม่ใช่มัวแต่มานั่งพึ่งธรรมะ
ต้มน้ำอะไรขาย กำไรแก้วละ 10 บาท
วันนึงขายสัก 100 แก้ว ก็ได้เงินวันละ 1 พัน
เดือนนึง มีเงินเข้าเดือนละ 3 หมื่น ขยันๆหน่อยซิเพ่

 

เวลาทุกข์ .. บางทีผมก็จะนึกถึงสัตว์ต่างๆ ตามป่า ตามบ้าน

สัตว์ในป่านี้ ก็ต้องเอาชีวิตให้รอดเดิมพันเท่าชีวิต หาอาหารเอง หนีสัตว์นักล่า เป็นต้น
ส่วนสัตว์ตามบ้าน ถ้าเป็นหมา ก็ต้องทำงาน รักเจ้าของ

สัตว์ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปถือข้าวถือของ สมบัติพัสถาน บ้านเรือนหลังโตๆ รถหรูๆ ให้ขับ นั้น .. ไม่มี .. อยู่กินอิ่มท้องไปวันๆ

นึกๆ ดูตัวเอง บางวันก็ทำได้เหมือนสัตว์ คือ อยู่ไปวันๆ .. ทำอะไรไม่ได้
คนที่สูงกว่าเขาไม่ให้ทำ เขาจะให้เราทำอย่างอื่น หรือ อยู่เฉยๆ เป็นต้น

แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง... ที่ความเป็นคนสามารถประเสริฐกว่าสัตว์ คือ
คนสามารถ สร้างความคิดเป็นบุญได้ อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำก็กำหนดใจรักษาศีลก็ได้
เป็นบุญเป็นกุศลขึ้นมาที่ใจได้ เป็นความสงบ อิ่มใจขึ้นมา
เป็นคนได้ไหว้พระ สวดมนต์ได้ ..

เหล่านี้ไม่ต้องใช้เงินทองสักบาทเลย สามารถสร้างที่พึ่งภายในแก่ตนได้

ปล. พระท่านว่า..
เวลาเกิดความวุ่นวายใจ .. ให้หลบเข้า ความสงบ
เวลาเกิดความทุกข์ .. ให้ทำใจให้ สบายๆ เข้าไว้

 

ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้คือต้องทำอะไร นอกจะอดทน และโดนกดดันไปเรื่อยๆ ชีวิตไม่ได้เป็นของตัวเองนานแล้ว บางทีก็อยากมาทำอย่างตัวเองคิด แต่ถ้าออกมาพ่อแม่ด่าตายอีก ออกก็คือตาย ไม่ออกก็ประสาทแดก ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็ต้องเก็บเอาไว้ในใจ บอกใครไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำแต่ทำแล้วมันเจ๊ง มันเลี้ยงตัวเองไม่ได้ ก็เลยเป็นโหวงเหวงๆ มึนๆ ก็กำลังคิดอยู่ว่าควรทำอะไรดี