ชีวิต....ที่เหลืออยู่?

บางคนเพราะเกิดปัญหาเครียดๆ ในชีวิตมากๆ มาสนใจทางศาสนา เพี้ยนไปเลยก็มี...ผ่านไปสิบๆ ปีไม่ได้อะไรเป็นเรื่องเป็นราว กลายเป็นผู้วิเศษออกไปโม้เล่าเรื่องได้รับเงินบริจาค กลายเป็น 'เทพ' ไปเสียอย่างนั้น ไม่รู้ตัวว่าเพี้ยนไปแล้ว เห็นได้มากมาย

 

หลายคนเป็นอย่างนั้น เพราะเจอกับปัญหาชีวิตที่แก้ไม่ตก มาทางนี้กลายเป็น 'ผู้วิเศษ' เฉยเลย เป็นแฟนตาซีใหม่ ฉันมีหน้าที่ช่วยโลก จริงๆ มันเป็นอัตตาแบบใหม่ ที่ทำให้ตนมีความสุขไปวันๆ คือในโลกกูกระจอกนะ แต่ทางโลกวิญญาณก็เป็นบลาๆ แบบนี้ก็มีเยอะ น่ากลัวมากสำหรับคนที่ทำสมาธิจนเข้าไปลึกๆ หรือพวกหลับฝันลึกๆ เห็นสิ่งต่างๆ

 

เวลาทำสมาธิหรือฝันลึกๆ เห็นอะไรก็ไม่ควรจะไปซีเรียสมาก บางคนซึเรียสมาก ฝึกไปฝึกมากอัตตาใหญ่โต กูคือบลาๆๆ นี่หว่า เขามีความสุขแบบนั้นกับการได้เชื่อแบบนั้น แต่จริงๆ มันคือความทุกข์...ถ้าปล่อยวางได้ก็จะเป็นอิสระจากความคิดยึดถือ

 

คราวนี้พอใครทำไม่พอใจ เช่นพูดอะไรไม่เข้าหูก็ขู่ต่างๆ นาๆ เพราะไปกระเทือนโลกแฟนตาซีของเขา ไปทำลายวิมารในอากาศ โลกแห่งจินตนาการ

 

จริงๆ จะว่าไปคนเพี้ยนๆ กันเยอะ ต่างคนต่างมีแฟนตาซี กูคือนี่ กูคือนั้น กูเป็นคนช่วยโลก กูฮิปปี้ กูเป็นผู้ถูกเลือก กูมาทำลาย กูเป็นนั่นเป็นนี่ กูรักสัตว์ก็ช่วยสัตว์ คนส่วนใหญ่ก็เห็นแก่ตัวทั้งนั้น ส่วนใหญ่ก็ไม่ชอบให้ใครเด่นดังกว่าตัว โดยเฉพาะเรื่องที่ตัวเองอย่างเก่งเด่นดังกว่าชาวบ้าน เช่นคนนี้ เขามีแฟนตาซีอยากเป็นคนช่วยโลก เพราะอีกคนนึงมาโม้เยอะๆ ว่ากูนี่แหละช่วยโลกเก่งกว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ทำนั่นทำนี่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่พอใจเริ่มโจมตี มันเด่นเกินมั่นเกิน

เขาถึงว่ามึงอย่าพูดอะไรน่าจะดี เดี๋ยวไปกระเทือนวิมารแฟนตาซีใคร ตอนหลังก็ตายกันหมด 555

 

ล่าสุดเรื่อง ไอ้หมูหยอง มันฆ่าน้องรัน น้องรันเขามีรถขับ เรียนจบมา มีอนาคต กำลังจะไปทำงานนอก ไอ้นี่ก็ฆ่าแม่งเลย พอเขาถามทำไม่ฆ่าบอกอยากได้รถ ตอนหลังพ่อเขาบอกว่าเคยถามว่าทำไมฆ่าน้องรัน มันบอกหมันไส้ พูดง่ายๆ คือมันอิจฉา นี่แหละหนา หลายๆ คนอยากเป็นพระเอกของโลก ไม่มีใครชอบหรอกไอ้พอหล่อเกิน เก่งเกินดีเกิน บางคนเขาอยากเป็นที่โดดเด่นของสาวๆ เขาก็ไม่ชอบหรอก พวกที่ดีกว่ากู ฆ่าแม่งซะเลย

 

จริงๆ มันเป็นเรื่องของการฝืนสู้กับกิเลศ ผมเชื่อว่าลึกๆ ในใจ พวกผู้ชายจำนวนมาก มันก็มีแฟนตาซีอยากเป็นใหญ่สุด...อยากมีสาวๆ เยอะๆ หรือทั้งหมด แต่มันทำไม่ได้เพราะมันไม่ใช่เจ้าโลก มันก็เลยขอเป็นใหญ่ในที่แคบๆ พอ เช่นในกลุ่มคนอะไรแบบนี้ คราวนี้พอใครมาดีมาเด่น หล่อกว่ากู ดีกว่ากู มันก็ไม่พอใจ มันก็หาเรื่อง เขาไม่ได้อย่างนั้นอย่างนี้ จัดการเก็บแม่งเลย กูจะได้โดดเด่นดังต่อไป นี่แหละหนา มันช่างเบซิคๆ จริงๆ ก็น่าสงสารนะ เพราะเขาเจ็บปวดที่โลกแฟนตาซีถูกทำลาย

 

ความเป็นจริงๆ ให้ชายแท้มาเป็นใหญ่ ส่วนใหญ่มันก็เอาเมียกันเยอะๆ ทั้งนั้น...โลกเรามันเต็มไปด้วยพวกสองหน้า จริงๆ ก็เห็นแก่ตัวกันเกือบหมด ถ้าเลือกได้ก็คงอยากให้ตัวเองดีสุด รวยสุด เก่งสุด เป็นที่ต้องการของสาวๆ ที่สุด ก็แค่นั้น...

 

ถ้าคนเลือกได้ ไม่มีใครเขาอยากไปโดนทรมาณในนรกหรอก ไม่มีใครอยากติดคุกบนโลกหรอก ทุกคนก็อยากได้ความสุขสบาย...แต่เพราะมันสู้พลังพระเจ้าไม่ได้ไงละ มันเลยต้องไปรับกรรม...ไอ้หมูหยองมันไม่อยากติดคุกหรอก แต่มันอยู่ในประเทศที่เขามีกฎหมาย และมันไม่ใหญ่ไม่รวย มันก็โดนจับ ถ้ามันรวยมีอำนาจมากๆ มันอาจจะฆ่าคนวันละคน ไม่ต้องติดคุก แต่มันกระจอกไงมันเลยต้องติดคุก ไปดูทายาทเครื่องดื่มชูกำลัง มันฆ่าคน ป่านนี้มันยังไม่ติดคุก มันมีเงินล่าสุดมันหนีไปสิงค์โปร์แล้ว มันมีเงินมันจ้างทนายดีๆ เข้าคงแนะนำให้ไปประเทศนั้น ไม่มีสัญญาส่งนักโทษ แต่ไอ้หมูหยองละ เงินจะซื้อบิกไบค์แม่งยังไม่มีต้องไปฆ่าเขาเอารถ มันไม่หนีไปต่างประเทศไปเที่ยวตะเวนขายรถ สุดท้ายโดนจับ ถ้ามันรวยมันอาจจะบินหนีไปไหนต่อไหนแล้ว คุกมีไว้ให้คนจนจริงๆ ผมไม่ได้บอกว่ามันไม่เลวนะ ผมว่ามันควรโดนประหารด้วยซ้ำ แต่เปรียบเทียบ เรื่องอำนาจ... ไปดูไอ้คิมของอุน มันฆ่าคนเรื่อยๆ บ่อย ใคนจะไปจับมันเข้าคุก มันมีอำนาจไง มันข่มขืนผู้หญิงทุกวัน ใครจะไปทำอะไรมัน...พอมันเปรียบเทียบดูแล้วขำไหม แค่ใครมำอำนาจคนนั้นก็สามารถทำสิ่งต่างๆ ได้ ไม่มีอำนาจมึงก็โดนเขาจัดการได้...

 

แหม...ขนาดระดับยมโลกยังมี ฮั้ว เลยจร้า
เงิน เงิน เงิน
ท่องไว้

 

บอส บอส
ยังตกใจไม่หายเหรอคะ
โอย...
อัสดงจะสี่สิบรอมมะร่อแล้ว

 

อ้าว ถึงกับมาตัดพ้อกับชีวิตที่ผ่านมาแล้วหรอครับ ตามประสาคนสูงวัย?
ถ้าข้อความผมทำให้โกรธ ก็ไม่เป็นไร แต่อย่าอาฆาตกันก็พอ 555+

ไม่ลองหาเป้าหมาย ความฝัน ไรซักอย่างดูซิ แล้วลงมือทำ ชีวิตจะได้ดูมีความหมาย
ทำอะไรก็ได้ (ที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน)

หรือไม่ทำไมไม่ไปบวชดูเลยหละครับ
ไหนๆถ้าจะบอก ว่า ไม่มีอะไรให้หลงไหล หาสาระ แก่นสาร ดิ้นรนไปเพื่ออะไรอยู่แล้ว

แต่ถ้าไม่ไปบวช ก็มีชีวิตอยู่ต่อไปแหละครับ (ชดไช้กรรม ...ล้อเล่นครับ) อยู่เรียนรู้ชีวิต เรียนรู้ทุกข์ ต่อไป ในทุกๆลมหายใจ

ขออนุญาติแปะข้อความ นี้ไว้ให้ฉุกคิดครับ

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! ลาภและยศนั้นเป็นเหยื่อของโลกที่น้อยคนนักจะสละและวางได้ จึงแย่งลาภแย่งยศกันอยู่เสมอ เหมือนปลาที่แย่งเหยื่อกันกิน แต่หารู้ไม่ว่าเหยื่อนั้นมีเบ็ดเกี่ยวอยู่ด้วย หรือเหมือนไก่ที่แย่งไส้เดือนกัน จิกตีกันทำลายกันจนพินาศไปทั้งสองฝ่าย น่าสังเวชสลดใจจิตยิ่งนัก ถ้ามนุษย์ในโลกนี้ลดความโลภลง มีการเผื่อแผ่เจือจานโอบอ้อมอารี ถ้าเขาลดโทสะลงมีความเห็นอกเห็นใจกัน มีเมตตากรุณาต่อกัน และลดโมหะลง ไม่หลงงมงาย ใช้เหตุผลในการตัดสินปัญหาและชีวิต โลกนี้จะน่าอยู่อีกมาก แต่ช่างเขาเถิด หน้าที่โดยตรงและเร่งด่วนของเธอคือลดความโลภ ความโกรธ และความหลงของเธอเองให้น้อยลง แล้วจะประสบความสุข ความเยือกเย็นขึ้นมาก เหมือนคนลดไข้ได้มากเท่าใดความสบายกายก็มีมากขึ้นเท่านั้น"

 

โลกจริงล้มเหลว ยังเหลือโลกส่วนตัวอยู่ 555

 

up up up

 

ชีวิตที่เหลืออยู่ ขอเจอคุณทั้งสอง สักครั้ง
ถ้าฉันไม่ยอมรับกรรม ฉันโทษคุณ
แต่มันคือวิบากของฉัน ฉันรู้..
ปล.อยากเจอคุณทั้งสอง สกลฯชัยภูมืิ

 

มันควรจะจบ แต่ไม่จบ
เราควรทำอย่างไร?

 

เราไม่ต้องการให้ใครมาเคียดแค้นชิงชัง ห้ำหั่น
เราต้องการมิตรภาพ ความรักมีหลายแบบ
ทำไมเมื่อไม่สมใจ ต้องมาล้างผลาญกัน
คนมีสัจจะ พูดอะไรจะไปตามพูด
โดเรม่อน แช่งฉัน คนเคยดีๆทำไมต้องมาแช่งกัน
ฉันไม่เข้าใจมนุษย์เลย..

 

ไม่ขอพูดมาก ถ้าคุณยังอยู่ ขอช่วยหน่อย
ถ้งเค้าจะแช่ง แต่ก้ไม่โกรธเค้าหรอก เพราะเค้าน่าสงสาร
จิตส่วนลึก เค้าเปล่ากลวง
เก่งรอบครอบจักรวาล แต่จิตพิการก็ไร้ค่า

 

ไม่เคยคิดหวนกลับมาพลังจิต
แต่มันไม่จบ(จ้ะ)

 

ชีวิตที่เหลืออยู่ ขอชดใช้ให้กับเจ้ากรรมนายเวร หากคิดว่าเรากระทำผิด ก็ขอขมากรรมต่อทุกท่านทุกตนเทอญ

หากเคยทำสิ่งใดๆให้ใครๆเป็นทุกข์ จะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม
ขอขมากรรม.ค่ะ