ช่วยพ่อ....ในนรก

[b-wai] เรื่องที่ข้าพเจ้าจะเล่านี้เป็นเรื่องของคุณยายอาจารย์จันทร์ ขนนกยูงซึ่งข้าพเจ้าอ่านเจอในหนังสือเลยอยากให้ผู้คนที่ยังไม่เคยอ่านได้อ่านกันเพราะมีประโยชน์และเป็นเรื่องที่น่าเผยแพร่ให้ผู้คนได้อ่านกัน​

คุณยายอาจารย์จันทรน์ ขนนกยูง ระลึกถึงพ่อที่ตายไปแล้วจึงบอก อุบาสิกาทองสุข สำแดงปั้น ซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำ(ขณะนั้นยังไม่บวชชี) อุบาสิกาทมองสุขจึงแนะนำให้เข้าสทมาบัติตามแนววิชาธรรมกาย เมื่อจิตละเอียดดีแล้วก็ทำใจให้หยุดนิ่งเฉย ให้กายทุกกายซ้อนอยู่ในองค์ธรรมกาย แล้วอธิษฐานจิตขอพบพ่อ
พอเข้าธรรมกายถูกส่วน รู้สึกว่ากายเบาลอยล่องสงบอยู่ ณ ที่เวิ้งว้างเป็นทะเลเพลิงที่กำลังลุกโชติช่วง ชั่วครู่หนึ่งไฟที่กำลังโหทมอย่างร้อนแรงก็ค่อยๆมอดลง ขณะเดียวกันรัศมีของธรรมกายเปล่งสว่างจ้าเห็นสภาพต่างๆได้อย่างชัดเจน ปรากฏเห็นสิ่งมีชีวิตมากมาย รูปร่างต่างๆกัน บ้างก็เป็นสัตว์ บ้างก็เป็นคน บ้างก็ตัวเป็นคนหัวเป็นสัตว์ บ้างก็หัวเป็นคนตัวเป็นสัตว์ บ้างก็อยู่ในเครื่องทัณฑ์ทรมาน เห็นพ่อแล้วรูปร่างหน้าตาของพ่อไม่เปลี่ยนแปลงเลย แต่งตัวดูใกล้เคียงกับเมื่อเป็นมนุษย์ กางเกงขาก๊วยชุดทำนาของพ่อก็ยังสวทมอยู่ แต่พ่อดูซูบผอม ใบหน้าหมองคล้ำเหมือนคนกำลังมีความทุกข์ เมื่อพ่อเห็นลูกสาวก็วิ่งเข้ามาเกาะที่เข่าทั้งคู่
"พ่อกำลังทุกมาก พ่อตกนรกเพราะเมื่อมีชีวิตอยู่พ่อดื่มสุรามาก ซื้อสุราดื่มวันละ สิบสตางค์(สิบสตางค์สมัยนั้นซื้อสุราได้เป็นขวด)นอกจากนั้นพ่อได้เคยฆ่าสัตว์ ออกไปท้องนาก็จับกบ หอบ ปู ปลา อยู่เป็นประจำบางครั้งก็เชือดไก่ที่เลี้ยงไว้เป็นอาหาร"
เคยถามพ่อว่า พ่อฆ่าสัตว์ไม่กลัวบาปเหรอ พ่อบอกว่าฆ่าเพราะเป็นอาหารเลี้ยงชีพ ไม่ได้เอาไปค้าขายที่ไหน ถึงวันพระพ่อก็ไปทำบุญ พ่อคิดว่าบาปคงจะหายไป แต่ได้มาเห็นแล้วบาปของพ่อยังอยู่ พ่อกำลังถูกทรมานชดใช้บาป
พ่อบอกว่า "เมื่อใกล้จะละโลก พ่อเห็นนิมิตที่เคยทำบาป จิตจึงกระวนกระวายและเกาะอยู่กับนิมิตนั้น พ่อจึงถูกนำมาที่นี่"
พ่อวิงวอนขอความช่วยเหลือน้ำตานองหน้า สงสารพ่อเหลือเกินไม่รู้จะช่วยพ่ออย่างไง เปรียบเสมือนพ่อกำลังจมน้ำ ตัวเองก็ว่ายน้ำไม่เป็น ช่วยพ่อไม่ได้ จึงร้องไห้ออกมาดังๆ จนอุบาสิกาทองสุขถามขึ้นก็บอกไปตรงๆว่าพ่อกำลังตกนรกเพราะดื่มสุรา อยากจะช่วยพ่อให้พ้นทุกข์ แต่ก็จนปัญญา อุบาสิกาทองสุขแนะขณะที่ยังอยู่ในสมาธิให้อธิษฐานเรียกบุญบารมีที่ได้บรรลุถึงธรรมอาราธนาธรรมกายช่วยพ่อ คุณยายอาจารย์จึงอธิษฐานว่า "ข้าพเจ้าตั้งใจปฏิบัติธรรมโดยเอาตัวเสี่ยงชีวิตนี้ เพื่อต้องการบรรลุธรรมจะได้มาช่วยพ่อ บัดนี้ข้าพเจ้าบรรลุธรรมแล้ว ขออานุภาพพระธรรมกายจงดลบันดาล ช่วยพ่อให้พ้นทุกข์ด้วยบารมีของข้าพเจ้าเถิด"
พอขาดคำก็ได้ยินเสียงธรรมกายกังวาลก้อง บอกให้พ่อรับศีลพ่อยกมือพนมสมาทานศีลจนจบแล้ว พระธรรมกายก็ให้พ่อระลึกถึงบุญที่เคยทำไว้เมื่อยังเป็นมนุษย์ ด้วยอานุภาพของพระธรรมกายและบุญของพ่อที่เคยทำตามประสาคนบ้านนอก ทันใดนั้นกายของพ่อเบาและลอยสูงขึ้น ติมตามธรรมกายของคุณยายอาจารย์ ผ่านสวรรค์ชั้นต่างๆพ่อทำบุญไว้ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน พ่อได้ไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์มีวิมานหลังเล็กเก่าคร่ำคร่า ไม่สุกใสงดงามเหมือนวิมานของเทพองค์อื่นๆ
พระธรรมกายบอกพ่อว่า "วิมานที่ไม่สุใสเป็นเพราะขณะทมี่พ่อเป็นคน วัดก็เข้าเหล้าก็กิน บุญก็ทำกรรมก็สร้าง ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเพื่อเอามาทำบุญ"
พระธรรมกายสอนให้พ่อภาวนา "สัมมา อะระหัง" ดูกายของพ่อผ่องใสขึ้นมาก ต่างกับขณะอยู่ในนรก กายของพ่ออยู่ในสภาพทพย์ วิมานชั้นดาวดึงส์ ความเป็นทุกข์ที่อยากจะรู้ว่าพ่ออยู่ที่ไหน พ่ออยู่อย่างไรก็หมดสิ้นไปแล้ว การได้ช่วยพ่อก็เหมือนการขอขมาโทษ ได้เห็นสภาวะธรรทมตามความเป็นจริง คนในโลกเกิดมาก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตาย จะเอาอะไรติดตัวไปไม่ได้ แม้แต่สังขารร่างกายเราก็ทับถมสลายไปในดิน สมบัติต่างๆ ของมนุษย์เหมือนขอยืมไม่ใช่ของเรา เพราะตายไปแล้วเอาติดตัวไปไม่ได้ สิ่งที่จะเอาติดตัวไปได้ และเห็นได้ชัดตาธรรมกายคือ บุญและบาปเท่านั้น สาธุ สาธุ อนุโมทนามิ

 

ขอบคุณครับที่ช่วยเผื่อแผ่เรื่องราวต่างๆที่เป็นเครื่องเตือนใจมนุษย์อย่างดีขอบพระคุณมากครับ

 

ยินดีครับผมก็พยายามหาเรื่องราวมาเตือนใจให้คนเกรงกลัวต่อการทำบาปให้มากขึ้น ประเทศชาติจะได้รบลาฆ่าฟันกันให้น้อยลง

 

ขอบคูณมากครับ

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">ขออนุโมทนาค่ะ</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">โมทนาด้วยค่ะ</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ดีจังเลยนะค่ะ อาจาร์ยเค้ามีความตั้งใจที่จะช่วยพ่อ จนตัวเองก้อมาถึงขึ้นนั้น..ดีจิงๆเลย

 

อนุโมทนาด้วยนะครับ คุณยายอาจารย์เป็นศิษย์เอกของหลวงปู่สดครับ และเป็น 1 ไม่เป็น 2 ของหลวงปู่ด้วยครับ สาธุ เสียดายไม่เคยเห็นคุณยายตัวจริง......

 

ขออนุญาตนำเอาเรื่องของคุณป้าประนอม..มาลงด้วยครับ
ที่กล้าลงชื่อคุณป้าเพราะปัจจุบันคุณป้าแกเสียชีวิตไปแล้ว(และแกก็มาเล่าให้ผมฟังเมื่อ5-6ปีก่อน)..ป้าแกนับถือหลวงพ่อฤาษีลิงดำมาก.เคยไปฝึกมโนยิทธิสมัยหลวงพ่อ...และได้กลับมาฝึกที่บ้านโดยมีครูผู้ฝึกมาแนะนำการฝึกที่บ้านต่อ..แกเล่าว่าครูผู้ฝึกพาลงไปดูนรก..ก็ปรากฎเจอพ่อแกถูกล่ามโซ่อยู่(ตกนรกว่างั้นเหอะ)..ครูผู้ฝึกก็บอกป้าประนอมว่าอยากช่วยพ่อมั้ยให้ถามท่านลุงว่าถ้าหากช่วยได้ก็ขอให้ท่านสงเคราะห์..ก็ปรากฎว่าท่านลุงบอกช่วยได้(หมายถึงป้าประนอมช่วยได้คนเดียวเท่านั้นนะ)..ป้าแกก็เลยอุทิศส่วนบุญกุศลที่แกเคยทำมาทั้งหมดให้พ่อ อขให้พ่ออนุโมทนาด้วย..พอพูดจบก็ปรากฎว่าโซ่ที่ผูกคล้องมือเท้าอยู่ก็หล่นแปะ(แกใช้คำนี้เลยนะ ว่าโซ่ก็หล่นแปะ).แล้วร่างของพ่อแกก็กลายเป็นสวมชฎา(คงยิ้มผ่องใสด้วย)..แล้วก็ค่อยๆหายวับไป นั่นคือแกบอกว่าไปเป็นเทวดาแล้ว....

 

รักคุณยายจันทร์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ

 

ดีมากค่ะ อนุโมทนา สาธุค่ะ
พ่อก็กินเหล้า ระหว่างนี้พยายามนำธรรมมาเล่าให้ท่านฟัง
บ่อย ค่ะ กลุ้มเหมือนกันค่ะ

 

โมทนา สาธุ เป็นเรื่องที่เตือนสติ เตือนใจเราไม่ให้ทำชั่ว หมั่นทำดี ขอบคุณค่ะ

 

ถ้าเรายังฝึกไม่ถึงไหน แต่อธิษฐานจิต ส่งไปให้พ่อ พ่อจะรับไหมค่ะ
ปัจจุบัน จะไปถวายสังฆทาน เอ่ยชื่อพ่อ ให้พ่อมารับทุกครั้ง

 

ผู้ปฏิบัติท่านหนึ่งขณะฝึกมโนยิทธิ ที่วัดท่าซุง พระอาจารย์ก็นำพาไปทาง สี่แพร่ง พาไปสำนักพยายมราช และก็ได้พบท่านพญายมราช ในชุดเทวดาสง่างามเป็นหนุ่มเชียว

ณ สำนักพญายมราชเป็นบริเวณลานกว้าง พลับพลาที่พญายมราชประทับอยู่ก็เหมือนปะรำพิธีสวยงามวิจิตรการตา พวกเราก็พากันไปนั่งที่นั่น นักปฏิบัติท่านนี้ท่านว่า ท่านก็ไปนั่งอยู่ข้างๆขาของท่านพญายมราชเพราะรู้สึกว่าท่านมีเมตตามาก ใจดี แถมหล่อเสียด้วยซิ เอาหล่ะซิแม่คุณ


พอเธอมองออกไปเบื้องหน้า ก็เห็นเหล่าวิญญาณไม่ชัดเจนนักเป็นเงาตะคุ่มตะคุ่มอยู่มากมายมหาศาลเบียดเสียดกัน ไม่มีเสียงไม่เห็นสีหน้าดูเป็นเงาสีเทาๆก้อนๆเบียดกันนั่งอยู่ เพื่อนๆก็เริ่มอุทิศบุญ นักปฏิบัติก็เอาด้วยระหว่างนั้นเอง เบื้องหลังเหล่าวิญญาณที่นั่งอยู่ ชายกายสูงลิบยืนอยู่เบื้องหลัง หน้าตาน่ากลัว ผิวกระดำกระด่างโบกไม้โบกมือมาทางเธอ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ ทำเอานักปฏิบัติคนนี้ตกใจมาก เพราะเธอเห็นได้อย่างชัดเจนผิดจากวิญญาณอื่นๆ ณ ที่นั้น


จิตบอกเธอทันที นั่นน่ะ เปรต แต่เป็นเปรตที่ใสเสื้อราชปะเต็นกระดุมทอง พร้อมนุ่งผ้าโจงกะเบนสีแดงสวยสะอาด แต่ก็ยังเป็นเปรตอยู่ เสียงเข้ามาให้หัวใจของเธอ เปรตนั้นเป็นญาติของเธอในสมัยนานมาแล้ว เป็นข้าราชการถือน้ำพิพัตน์สัตยา แต่ทำการคดโกง หาประโยชน์ส่วนตน สิ่งใดที่พึงจะมิบเม้มได้ก็ไม่ละเลยที่จะทำ กำลังใจจึงดีมาก มาเกิดเป็นเปรตข้าราชการ แต่อานิสงค์เคยทำบุญกฐินก็ร่วมกันหลายคน ถวายผ้าไตรจีวร แต่ทำแบบทำตามประเพณี ทำเอาหน้า ก็ทำให้มีเสื้อผ้าใส่ แต่เป็นเปรตเนื่องจากคดโกงแผ่นดิน ติดหนี้แผ่นดิน จึ่งต้องมารับความทุกทรมานอยู่อย่างนั้น


เธอจึงรู้สึกสงสารญาติท่านนี้เป็นอย่างมาก เมื่อมาเจอกันแล้วก็ไม่น่าจะให้เสียเที่ยว ขอให้บุญทั้งหมดที่เธอปฏิบัติตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ให้ญาติท่านนั้น และให้ท่านพึ่งสามารถรับบุญทั้งมวลของเธอ พร้อมบุญที่เธอปฏิบัติกรรมฐานเป็นประจำทันที

ผลที่ไม่ได้คาดหวังนอกจากปราถนาจะช่วยผ่อนทุกข์ของญาติท่านนั้นก็บังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ เปรตเปลี่ยนร่างเป็นแสงสว่างแพรวพราว และกลับกลายเป็นเทพบุตรในเครื่องทรงสวยงาม ลอยออกมาจากหมู่วิญญาณลำบาก มากราบท่านพญายมราช ท่านหันมายิ้มให้เธอก่อนที่จะลอยหายไปเบื้องบน

สิ้นทุกข์ สิ้นโศกกันซักที

 

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทุกคนทำได้ เพียงรู้ชื่อและคุ้นเคยก็ส่งจิตแผ่บุญก็ทำได้เหมือนกัน หากเคยบำเพ็ญบารมีในนรกก็จะช่วยได้ง่ายขึ้น

 

บุญพิเศษที่พ่อจะรับได้ โดยไม่ต้องอนุโมทนาคือการบวชลูกชาย

หากพ่ออยูในภพภูมิที่สามารถรับได้ก็สามารถรับได้

ในวันพระ 8 หรือ 15 ค่ำ ทำกรรมฐานให้ถึงที่สุดของเราอธิฐานบุญให้โดดยเร็ว
โดยอาราธนาพระพุทธเจ้า และ หรือหลวงปู่ทวดมาเป็นประธาน และกล่าวอุทิศในใจ ให้พ่ออนุโมทนา ขอให้คุณประสบผลโดยเร็วครับ