ช่วยแนะนำ การนั่งสมาธิทีค่ะ

คือหนูอายุ 19 ปีค่ะ
ก็เคยนั่งสมาธิมาบ้างแล้ว
แต่เพิ่งมาปฏิบัติจริงๆจังๆเมื่อปีที่แล้ว
เพราะคุณพ่อสอนให้นั่ง แล้วก็สวดมนต์เรื่อยมา

รู้สึกเลยว่าช่วงนั้นแรกๆกับตอนนี้เปลีี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง คือช่วงแรกๆ
นั่งได้ไม่นานก็จะหลับ หรือคิดฟุ้งซ้าน
แต่ตอนนี้รู้สึกใจนิ่ง มากเลยค่ะ
หนูใช้วิธี กำหนดลมหายใจแบบ พุทธ -โธ
ตอนแรกนั่งๆไปเวลาที่จิตนิ่ง รู้สึกว่าตัวเองตัวสั่น ใจสั่น
แต่ก็เอาสติกำหนดรู้ไว้
จนตอนนี้เวลาที่จิตนิ่งมากๆก็เหมือนตัวเองลอยได้ แต่แค่แปปเดียวนะค่ะ
เหมือนพอตัวเองลอยได้ เหมือนสมาธิหลุดทันทีเลย

ตอนนี้หนูหันมาสนใจวิธีการนั่งสมาธิมากขึ้น พยายามหาข้อมูลหลายอย่างๆ
แต่วิธีนั่งมีมากเหลือเกินค่ะ
เช่น วิปัสสนา กรรมฐาน มโนยิทธิ เพ่งกสิณ
คือหนูงงมาก ไม่รู้ว่านั่งแบบไหนแล้วจะถูกกับตัวเราที่สุด
เพราะตอนนี้ใช้แค่พุทธ โธ แล้วรู้สึกว่าตัวเองยังนิ่งไม่มากพอ
เลยอยากจะลองนั่งแบบอื่นดูบ้างอ่ะค่ะ

ไม่นานมานี้ตอนที่นั่งสมาธิเสร็จแล้วกำลังแผ่เมตตา
หนูก็เห็นเป็นภาพผู้หญิงคนหนึ่ง ยืนจ้องอยู่ สัมผัสได้เลย
ถึงความโกรธแค้น ทำให้หนูกลัวมากเลยค่ะ
แต่เห็นแค่แวบเดียวแล้วภาพนั้นก็หายไป
หนูไม่รู้ว่าหนูคิดไปเองหรือเปล่า เพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นภาพแบบนี้

เลยอยากจะขอความกรุณา ผู้รู้ทุกท่าน ช่วยแนะนำวิธีนั่งสมาธิให้
ด้วยนะคะ

อ๊อ คือไปอ่านเจอว่า มีการนั่งสมาธิที่แบบ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์สอนผ่านร่างด้วย
เป็นแบบไหนหรอค่ะ แล้วเราจะสามารถทำได้บ้างไหม คือหนูอยากจะทำบุญ
เพื่อหลุดพ้นแล้วค่ะ รู้สึกว่าชีวิตมันไม่จีรัง ยั่งยืน สำหรับหนู
ความสุขที่แท้จริง คือ การนิพพานนะค่ะ


ขอบพระคุณมากค่ะ

 

ขอให้ลองดาวน์โหลดไปฟังดูหน่ะครับ ดูจิต...ด้วยความรู้สึกตัว
นั่งสมาธิ มีสองแบบคือนั่งเพื่อความสงบหนึ่ง อีกแบบคือนั่งเพื่อเจริญปัญญา แต่การนั่งมันก็จะพลิกไปมาสลับกันไปมา ไม่คงที่เพราะจิตมันเป็นอนัตตา เดี๋ยวก็แส่ส่ายไปมา การเจริญปัญญาเพื่อความหลุดพ้นก็เพื่อเข้าจิตที่แส่ส่ายไปมา จนจิตเข้าใจและยอมรับความจริงจนปล่อยวางได้ครับ

 

ในเมื่อนั่งแบบพุทโธมาแล้ว และ จิตก็นิ่งจนถึงปิติแล้วจะเปลี่ยนทำไม ปฎิบัติต่อไปเรื่อยๆ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่เห็นก็แผ่เมตตาให้เขาบ่อยๆ พอเขารับบ่อยๆแล้วจิตของเขาก็จะอ่อนลงเอง และ เมื่อเขาอ่อนลงเขาก็จะไปไม่มายุ่งกับเราอีก

มุ่งมั่นกับลมหายใจให้มากๆเข้าไว้ เจริญสติเข้าไว้ ไม่ต้องกลัวขอให้เชื่อในพระพุทธ พระธรรม เพราะธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว และ พุทโธก็นำให้สำเร็จมาแล้วหลายต่อหลายท่าน หลายต่อหลายคน

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ผมก็เพิ่งหัดนั่งเหมือนกันครับ มีปัญหาอยู่ที่ว่า พอนั่งไปแล้วตัวมันเอนไปข้างหลัง สักพักนึงสะดุ้งอ่ะครับ เพื่อนบอกว่า เพราะจิตมันหล่น
ใช้วิธีกำหนดลมหายใจ พุทธ โธ เหมือนกันครับ แต่ความคืบหน้ายังไม่ไปไหนเลยอ่ะครับ หือ หือ อยากให้คืบหน้ากว่านี้จัง ช่วยแนะนำด้วยนะครับ
**ทำไมเพ่งกสิณไฟ แล้วรู้สึกปวดหัวมากเลยครับ เป็นทุกครั้งที่ฝึกเลย หลังๆ มาก็เลยฝึกแต่กำหนดลมหายใจ เพราะทำแล้วสบาย ไม่เครียด ไม่ปวดหัว แล้วผมก็สงสัยอีกอย่างนึง คือ นิมิต ที่เราเห็นกสิณไฟ เนี่ย จะเป็นจุดสีแดงๆ ใช่รึป่าวครับ

 

หลักการปฏิบัติย่อยในประเทศไทยบัญญัติขึ้นมากแบบมากวิธี ถ้าลงกับหลักใหญ่หลักกลางคือสติปัฏฐานได้ ข้อปฏิบัติย่อยนั้นก็โอเค นำส่งให้ถึงนิพพานได้ แต่ถ้าไม่ลงกับหลักปฏิบัติใหญ่คือสติปัฏฐาน 4 ข้อปฏิบัติย่อยที่คิดกันขึ้นมาก็ไม่ถึงจุดหมายคือนิพพานหรือการพ้นทุกข์ได้

ช่วยแนะนำ การนั่งสมาธิทีค่ะ

 

เป็นเรื่องปกตินะครับที่เพ่งแล้วรู้สึกปวดศรีษะ การที่เอาจิตไปจดจ่อสิ่งใดนานๆก็เหมือนอาการของความเคลียดนั่นแหละครับ แต่แตกต่างตรงที่เราไม่ได้เคลียดเพราะเราเพ่ง แต่หากว่าข้ามผ่านไปแล้วจะรู้สึกสบาย แต่ผมให้คำตอบไม่ได้ว่าเมื่อไหร่คุณต้องถึงจุดนั้นเองถึงจะรู้ครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ฝึกกรรมฐานลมหายใจไปนั่นหละครับ.....มันเป็นเรื่องปกตินะครับที่อาจฟุ้งซ่านบ้าง....

ถ้าฝึกกรรมฐานนี้พยายามทำอย่างใดอย่างหนึ่งนะครับ...ถ้าทำหลายอย่างพร้อมกันโดยที่ยังไม่ได้ทรงจบอารมณ์มาก่อนนั้น.....จะทำให้ไม่ประสบความสำเร็จนะครับ....

พระพุทธเจ้าทรงสอนกรรมฐานไว้ ๔๐ อย่าง...มีมากมายนะครับ....แต่คุณทำอานาแล้วได้ผลมาบ้างแล้วทำต่อเลยนะครับ....ไม่ต้องไปเปลี่ยนนะครับ....กรรมฐานทุกกองมีค่าเทียมเท่าเสมอกัน....

อาการตัวลอย เป็น อาการอย่างหนึ่งของอุปจารสมาธิเรียกว่า ปิติ ครับ....พอมันลอยแล้วคุณไปตกใจสมาธิมันคลาย...มันเลยหลุดไป....เรื่องธรรมดาครับ...

โมทนาสาธุบุญ ตั้งใจปฏิบัติ....

 

ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำค่ะ
เป็นประโยชน์มากๆเลยค่ะ

ตอนนี้ก็ฝึกสมาธิทุกวันเลยยย
ไว้ถ้ามีอะไรสงสัยจะมาถามใหม่

ขอบพระคุณมากค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้ครับ..

 

พุทธดำรัสตอบ “ ดูก่อนอานนท์ เราทราบอยู่ว่าเรา เข้าสู่พรหมโลกด้วยกายที่สำเร็จแต่ใจ ด้วยอำนาจฤทธิ์ได้.... เรารู้อยู่ว่า เราเข้าสู่พรหมโลกด้วยกายอันประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ นี้ เพราะอาศัยฤทธิ์ได้...

“ ดูก่อนอานนท์ สมัยในตถาคตตั้งกายไว้ในจิตหรือรวมจิตตั้งไว้ที่กาย ก้าวลงสู่ความเห็นว่าสุขและความเห็นว่าเบาในกาย สมัยนั้นกายของตถาคตย่อมเบากว่าปกติ อ่อนกว่าปกติ ควรแก่การงานกว่าปกติ และผุดผ่องกว่าปกติ เปรียบเหมือนก้อนเหล็กเผาไฟอยู่ตลอดวัน ย่อมเบากว่าปกติ อ่อนกว่าปกติ และผุดผ่องกว่าปกติ...

“ ดูก่อนอานนท์ สมัยใดตถาคตตั้งกายลงไว้ในจิตหรือรวมจิตตั้งลงในกาย....สมัยนั้น กายของตถาคตย่อมออกจากแผ่นดินขึ้นสู่อากาศได้โดยไม่ยากเลยตถาคตนั้นย่อมแสดงฤทธิ์ ได้หลายอย่าง....เปรียบเหมือนปุยนุ่นหรือปุยฝ้ายซึ่งเป็นเชื้อธาตุที่เบา ย่อมลอยจากแผ่นดินขึ้นสู่อากาศได้โดยไม่ยากเลย....”

อโยคุฬสูตร

 

ถ้ามีหลักที่ดีอยู่แล้ว ก็ขอให้ดำเนินทางเดิมต่อไป

การเปลี่ยนวิธีบ่อยๆ มันจะทำให้สับสน และไม่สงบยิ่งกว่าเดิม

ที่ยังนิ่งไม่พอ นั่นต้องดูองค์ประกอบอื่นๆด้วย เช่นศีล

อารมณ์ การหายใจ การเต้นของหัวใจ สภาพร่างกาย และจิตใจในขณะนั้น

การฝึกสติในชีวิตประจำวันก็สำคัญ ถ้าเราระวังรักษากาย วาจา ใจ ตลอดวัน

พอมานั่งสมาธิ หรือเดินจงกลม จิตที่มันไม่ฟุ้งซ่านอยู่แล้วก็จะรวมง่ายยิ่งขึ้น

ทำจนเคยชิน จะรวมจิตให้เป็นสมาธิเมื่อไหร่ก็ได้ จดจำการหายใจ

การเต้นของหัวใจ การไหลเวียนของลมในร่างกายให้ดี เวลาจิตเป็นสมาธิ

เพราะมันจะทำให้เรา เข้าถึงสมาธิง่ายขึ้นในครั้งต่อๆไป

ทำการให้ผ่อนคลาย ทำใจให้อ่อนโยนเบิกบาน

ดื่มด่ำกับลมหายใจ ดื่มด่ำกับสรรพสิ่งรอบกาย แล้วนั่งดูครับ

 

พอว่าพุทโธก็ต้องลบพุทโธ

 

เอาใจช่วยครับ ในเมื่อเดินมาแล้ว เดินให้สุดทางเลยครับ ซ้ายขวาอย่าหันมอง
อนุโมทนาในส่วนบุญด้วยนะครับ

 

นั่งทำใจให้สบายแล้วใช้จิตดูกาย
หายใจ เข้า ก็รู้สึกว่ากำลังหายใจเข้า หายใจออก ก็รู้สึกว่ากำลังหายใจออก

ความรู้สึกอันใดเกิดขึ้น เป็นความสงบ สบาย ไม่สบาย ฟุ้งซ่าน หดหู่ รำคาญใจ ลังเลสงสัย ก็รู้ถึงความรู้สึกนั้นได้......

คิดไปในเรื่องอดีต อนาคต อื่นๆ ก็รู้ได้ถึงความคิดนั้น ๆ ....

มันจะคุมจิตให้รู้อยู่กับลมหายใจ เข้า-ออก ไม่ได้ก็ให้รู้ว่ามัน คุมไม่ได้ คือ ความคิดที่ไม่อยู่กับลมหายใจ เผลอคิดไปเรื่องอื่น ก็รู้ทัน แล้วดึงสติกลับมาคิดที่ลมหายใจต่อไป

สรุปว่า มีสติ ระลึกรู้ อยู่ทุกลมหายใจ เข้า-ออก ว่า กำลังทำอะไรอยู่ จิตมันไม่ส่งออกไปนอกกาย คิด รู้อยู่ สงบ ไม่สงบ ก็รู้ได้ ...ทำให้บ่อย ๆ เมื่อมีเวลาว่าง

ไม่นาน เราก็คุมความคิดได้ ไม่ส่งจิตคิดไปเรื่องอื่น ๆ แต่จะคิดรู้อยู่แต่ ลมหายใจ เข้า - ออก เท่านั้น .......ต้องพยายาม อดทน ฝึกไปเรื่อย ๆ รู้อยู่กับลม ความรู้สึกต่าง ๆ ความคิดต่าง ๆ เท่านี้ก็จะทำให้เรามีสติ ระลึกได้ รู้ทันความคิด ทำให้เราหยุดได้ทันที รู้เท่าทัน ก่อนที่จะคิดทำชั่ว .............เท่านี้ก็น่าจะดีแล้วมั๊ง.....

 

อนุโมทนาจ้ะ น้องเจ้าของกระทู้....
และท่านที่มาตอบกระทู้ทุกท่าน

 

พุทธ -โธ ไปดีแล้วครับ ทำให้เข้า สมาธิ ให้ชำนาญ