ช่วยแปลความฝันให้ด้วยค่ะ" สุ สัง สัง วิ สะ ทา ยะ"

คือฝันว่าหมาสีขาวกัดทั้งข้อมือข้อเท้าเป็นแผล แล้วเจ้าของเขาก็เอาด้ายสีขาวมาผูกข้อมือให้ ในฝันเรากลับภาวนาคาถาดังที่บอกข้างต้น พอตื่นมาเราก็ยังภาวนาคำนั้นอยู่
เลยอยากทราบว่าความฝันนี้แปลว่าอะไรและคาถานี้คือคาถาอะไรคะ

 

ทุกขลาภครับฝันนี้มีร้ายแต่ก็มีดีตามมา

 

คาถานี้เป็นบทมนตร์เฉพาะตัวของคุณครับ เรียกกันว่าพีชมนตร์
ยกนิทานมาเล่าให้ฟัง
เหมือนอย่างคนนอกวรรณะเป็นที่รังเกียจแก่พราหมณ์ แต่ทำดีพระศิวะพอพระทัยพระองค์โปรดมากเลยให้พีชมนตร์ให้ภาวนา
ครั้งหนึ่งพราหมณ์เลี้ยงกันงานใหญ่มีขนมนมเนย คนผู้นี้น้อยใจเลยแอบเป่าพีชมนตร์ อาหารกลายเป็นกบเป็นคางคก พรามหณ์เห็นตกใจเลยต้องเชิญผู้นั้นมาร่วมด้วย เค้าจึงแอบเป่าพีชมนตร์อีกครั้งกลายเป็นอาหารตามเดิม

ในฝันนี้อาจเป็นบอกเหตุว่ามีผู้ใกล้ตัวมาทำร้าย หรือแอบใส่ความให้เดือดร้อน
แล้วมีใครซักท่านเมตตามาบอกว่าจะช่วยเลยนิมิตและบอกคาถาให้หากเดือดร้อนในยามนี้ครับ

 

อ๋อ...เป็นอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณมากค่ะ ต่อไปจะเอามาเป็นคำภาวนาค่ะ

แต่ก่อนก็เคยฝันเห็นอีกคาถานึง จำได้จนเท่าเดี๋ยวนี้ว่า "วัฎฏะ วัฎฏะ มหาทานิ" ยังไม่รู้เหมือนกันว่าแปลว่าอะไร

 

คุณnamittaคะ ช่วยแปลคาถาได้มาจากหนังสือฉบับหนึ่งท่านว่าให้ท่องอยู่เสมอๆว่า พุทธา อะเนนา มลิยา สุสังคเยมิ ดิฉันท่องอยู่ไม่กี่ครั้งจำได้ทันที แต่อยากรู้ความหมายค่ะ

 

"คาถาสาริกาลิ้นทองอีกชุดหนึ่ง
พุทธา อะเนนา มะลิยา สุสังคะเยมิ
พุทธา อิริมะลิยา สุสังคะเยมิ
พุทธา อิรปะโย เคมะคุณนะ ปักเขสะเมมะมิ
อุนาโลมา ปันนะ วิชายะเต

ใช้สวดภาวนาหากต้องการให้คนรักใคร่ พูดจาเป็นเสน่ห์ ตอนท่องถึงคำว่า มิ ก็ให้แตะที่ลิ้นด้วยทุกครั้ง" อันนี้คัดมาจากในเน็ต


แต่อันนี้มาจากตำราสวดมนต์ตั๋นทางเหนือ

"คาถาทั้ง ๓ นี้ มีคำแปลเป็นภาษาไทยดังนี้

๑. พุทฺธา อนูนามริยา สุสงฺขเย
พุทฺธา อนีนาสุหลา ธิสงฺขเย
พุทฺธา ริโย๑ เฆ มกุ ลกฺขกปฺเป๒
วนฺทามิ เต สูรนรกฺกเม สเม.

ข้าพเจ้าไหว้พระพุทธเจ้าทั้งหลายที่เสด็จอุบัติใน ๗ อสงไขย ๑๒๕,๐๐๐ พระองค์ เสด็จอุบัติใน ๙ อสงไขย ๓๘๗,๐๐๐ พระองค์ เสด็จอุบัติใน ๔ อสงไขย ๑๒ พระองค์ เสด็จอุบัติในแสนมหากัปป์ ๑๕ พระองค์ รวมทั้งสิ้น ๕๑๒,๐๒๗ พระองค์ ซึ่งมีพระคุณเสมอกันทุกพระองค์ (หรือมีสังสารทุกข์ระงับแล้ว)



๑ ควรเป็นรูปพหูพจน์ว่า ริยา แต่เห็นเป็น ริโย ทุกฉบับจึงใช้ตามนี้ก่อน แต่ถ้าเป็น ริโย ควรสนธิกับศัพท์
หลังว่า ริโยเฆ โดยตัดบทสนธิว่า ริยา+โอเฆ ตามนัยนี้โอฆศัพท์เป็นสังเกตสังขยาใช้แทนจำนวนสี่ เพราะโอฆะมี ๔ คือ กาโมฆะ, ภโวฆะ, ทิฏโฐฆะ, อวิชโชฆะ
๒ เป็น ลกฺขกปฺปเก ก็


๒. พุทฺธา อนูนานมรา ภยายํ๑
ชยมฺหิ พุทฺธา อนุนาฆโสสา
พุทฺธา วรา เช นลิ ลกฺขกปฺเป๒
วนฺทามิ เต ฆมฺมนุภารเนเก.

ข้าพเจ้าไหว้พระพุทธเจ้าทั้งหลายที่เสด็จอุบัติใน ๑๔ อสงไขย ๒๕๐,๐๐๐ พระองค์ เสด็จอุบัติใน ๑๘ อสงไขย ๗๗๔,๐๐๐ พระองค์ เสด็จอุบัติใน ๘ อสงไขย ๒๔ พระองค์ เสด็จอุบัติในแสนมหากัปป์ ๓๐ พระองค์ รวมทั้งสิ้น ๑,๐๒๔,๐๕๔ พระองค์


๓. พุทฺธา อนูนานุนิมา ชรายํ๓
พุทฺธา อนูนาชวณาปิ จคฺเค
ตเกสุ โชวา นจุ ลกฺขกปฺเป๔
วนฺทามิ เต ชญฺปทาภินาเร.๕

ข้าพเจ้าไหว้พระพุทธเจ้าทั้งหลายที่เสด็จอุบัติใน ๒๘ อสงไขย ๕๐๐,๐๐๐ พระองค์ เสด็จอุบัติใน ๓๖ อสงไขย ๑,๕๔๘,๐๐๐ พระองค์ เสด็จอุบัติใน ๑๖ อสงไขย ๔๘ พระองค์ เสด็จอุบัติในแสนมหากัปป์ ๖๐ พระองค์ รวมทั้งสิ้น ๒,๐๔๘,๑๐๘ พระองค์


๑ ควรเป็น ภเยสุ เพราะเป็นวิเสสนะของ อสงฺเขยฺเยสุ หรือเป็น ภยมฺหิ แต่สังขยากับนามต่างลิงค์กันก็มีได้
ในบาลีกำหนดให้จำนวนตั้งแต่ ๑๙ - ๙๘ เป็นอิตถีลิงค์เอกพจน์อย่างเดียวแต่ในที่นี้เป็นจำนวน ๑๔ ถือ
เป็นเรื่องแปลก ลางทีสังขยาประเภทนี้อาจจะไม่นิยมลิงค์และพจน์ก็ได้โปรดสังเกตคำว่า เฆ, เช เป็นต้น
ไม่เป็น เฆสุ, เชสุ ทั้งนี้อาจเป็นเพราะอำนาจฉันท์บังคับแต่คำว่า ตเกสุ ในคาถาที่ ๓ ประกอบเป็นรูป
พหูพจน์ได้ถูกต้อง บางครั้งคงต้องการให้สวดสะดวก (สุขุจฺจารณ) หรือคล่องปาก (มุขารุฬฺห) กระมัง?
อย่างคำว่า ริโย ก็ไม่เป็น ริยา หรือจะถือว่าบทเหล่านี้เป็นอุตตรปทโลปสมาสที่ลบบทเบื้องปลาย โดย
คำว่า เฆ ก็ดี เช ก็ดี มาจากคำว่า ฆอสงฺเขยฺเย และ ชอสงฺเขยฺเย ดังนี้ก็ได้
๒ เป็น ลกฺขกปฺปเก ก็มี
๓ ควรเป็น ชเรสุ หรือ ชรมฺหิ
๔ เป็น ลกฺขกปฺปเก ก็มี
๕ เป็น ชญฺปทาภนาเร ก็มี


เป็นการแต่งตามวัณสังขยาเพื่อสรรเสริญพระพุทธเจ้าทั้งปวง ตามแบบฉบับนักปราชญ์บาลีล้านนาครับ
"