ฌาณนอกสมาธิ กับฌาณหลับ เหมือนกันไหม..

อย่าถามนะว่าเค้าตั้งกันยังไง

หน้าตาผมไม่เหมือนคนเห็นเหตุการณืล่วงหน้าแน่ๆ ยืนยัน

 

ก็ดิฉันบอกแล้วว่าดิฉันไม่รู้เรื่อง และคิดตลอดว่าที่เป็นไปตามฝันมันคือเรื่องบังเอิญ และไม่ได้คิดว่าจะสามารถรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าได้จริง จนกระทั้ง ได้ปฎิบัติ และได้เจอคำว่าฌาณนอกสมาธิ กับฌาณหลับเนี่ยแหละค่ะ

 

555555 ตลกจัง.... ไม่ถามก็ได้

 

หากเป็นศิตย์สายหลวงพ่อฤาษีลิงดำมาถูกทางอย่างแน่นอน
จะถูกทางกว่านี้ หากตั้งคำถามแบบคนเห็นเตุการณ์ล่วงหน้าได้

อีกนิดเดียวเอง พยายามต่อไป

 

โอเค...จะพยายามต่อไป

 

ขอแนะนำตามภูมิความรู้อันน้อยนิดของผมนะครับ

คำว่าฌานนอกสมาธิ ผมเพิ่งเคยได้ยินครับ เพราะถ้าไม่มีสมาธิ ฌานไม่เกิดครับ แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นฌานใช้งาน

ก็คือเราจะมีสมาธิ มีสติ อยู่ครับ แบบไม่ต้องไปนั่งกรรมฐาน คือมันเป็นอัตโนมัติ ผมว่าการที่คุณไปสำนักปฏิบัติมา 10 วัน จะได้ส่วนนี้มาครับ

สามารถทำงานทำอย่างอื่นไปได้ด้วย แต่จิตอีกส่วนมันจะทรงอารมณ์ฌานไว้ครับ

ถ้าทำถึงตรงนี้จะทำให้หายสงสัยเรื่องพระอรหันต์ที่มีสติครบถ้วนพร้อมอยู่ตลอดเวลาครับ(เมื่อก่อนผมไม่เชื่อนะ)

ถ้าคุณสามารถทรงอารมณ์ฌานได้พร้อมกับทำงานอย่างอื่นไว้ด้วยให้ทำเป็นปกติไว้นะครับ อย่าทิ้ง เพราะมันสำคัญมาก

ต้องอธิบายลงไปลึกกว่านี้สักหน่อยครับ เผื่อจะแบ่งปันความรู้กันได้

ส่วนฌานหลับมีผู้อธิบายไว้แล้วครับ ถ้าก่อนนอนเราภาวนาไปเรื่อย ๆ พอถึงจุดหนึ่งมันจะตัดหลับไปครับ ตรงนี้ผมเป็นอยู่ครับ

เพราะปกติผมจะนอนภาวนาไปด้วยครับ แต่ผมอยากลองว่าพอถึงฌานมันจะตัดหลับจริงมั้ย

ก็เลยลองฝืนไว้ครับ อาการตรงนั้นถ้าจิตมันรวมเป็นฌานแล้วมันจะวูบไปครับ ถ้าไม่ดึงไว้คือหลับ ก็ลองดูหลายครั้งสรุปว่าหลับในฌานครับ

ส่วนสิ่งที่เห็น ให้คิดว่าเห็นก็เห็นครับ ตอนเห็นน่ะใช่ เราเห็นจริง แต่มันจะจริงหรือไม่เราไม่ทราบ

ครั้ง 1 ถูก ครั้ง 2 ถูก ครั้งที่ 3 อาจจะไม่ถูก พอปฏิบัติไปมาก ๆ มันจะไปจบที่คำว่า กูไม่เชื่อ

สุดท้ายนี้ คือถ้าได้รู้ได้เห็นอะไร คนเรามันมักจะเข้าข้างตัวเอง คิดว่าเราดีเราเก่ง เรารู้ พยายามดูจิตตัวเราไว้ครับ อย่าให้ส่วนนี้มันกำเริบบ่อยไม่งั้นจะเสียคนครับ

อัตตนา โจทะยัตตานัง ให้คิดเสียว่าเรายังเลวอยู่มากครับ ถ้าเมื่อไรคิดว่าเราดี เมื่อนั้นเราเลวเสียแล้ว (โดนกิเลสมันฟัดเอาอีกจนได้)

 

ผมก็ฟังหลวงพ่อฤาษีลิงดำอยู่แทบทุกวันครับ (คนในเวปนี้ให้มาครับ ขอบคุณมา ณ ที่นี้)
(ซื้อหนังสือมาอ่าน เกือบหมดบ้านสายลม)
ท่านว่า ถ้านั่งหรือนอนภาวนา แล้วหลับไป
ช่วงเวลาที่นอนหลับไปนั้น จะนอนนานกี่นาที กี่ชั่วโมง
ก็ถือว่าช่วงเวลานั้นเป็นการ หลับในฌานสมาธิครับ


ข้อสังเกตคือ ถ้าหลับในสมาธิ เมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว
คำบริกรรมภาวนาจะต่อเนื่องกันเลยครับ
(ถ้าก่อนหลับท่องพุท-โธ ถ้าตื่นก็จะท่องพุท-โธ อยู่)
อันนี้ผมเคย ตื่นมาตัวเองภาวนาอยู่ แต่ผมนั่งคอพับอยู่)


ส่วนเรื่องฌานนอกสมาธินั้น ความเห็นส่วนตัวของผมคือ
คนเราแทบจะทุกคนล้วนเคยมีประสบการณ์การคาดเดาอนาคต
ในชีวิตประจำวันอยู่แล้วครับ แต่จะผิดมากกว่าถูก
(ไม่ต้องไปสนใจเลยครับเรื่องนี้ พระอริยะเจ้ายังผิดๆถูกๆ เลยครับ)


มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่เห็นเที่ยงตรงถูกต้องกับความจริงเสมอ
แม้แต่หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านยังต้องอาศัยถามตรงกับพระพุทธเจ้าเลยครับ

แต่ถ้าจะนั่งเพราะอยากเห็น จะไม่ได้เห็นครับ เป็นนิวรณ์ ตัวอยากชนิดนึง

ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

 

อย่าตกใจเป็นเลย ผมก็เคยเป็นบ่อยครับ
ปกติแล้วชอบนอนสมาธิที่สุดครับ สงสัยจะถูกจริต
ไม่รู้ว่าเหมือนผมรึเปล่า แบบนี้ ก่อนนอนไหว้พระสวดมนต์ แล้วตอนนอนก็คิดว่าหากตายขอไปจุดเดียวคือพระนิพพาน แล้วก็จับลมหายใจเข้าออก พุทธ-โธ
บางครั้งก็จะฝันต่าง ๆ เช่นเป็นพระมาบอกบ้าง มาสอนทำสมาธิบ้าง หรือ เหมือนกับว่าได้ไปท่องเที่ยวในโลกอื่น หรือลักษณะเหมือนออกจากถ้ำ หรือกระบอกไม้ไผ่เป็นต้น อาการเหล่านี้ไม่ต้องตกใจหรอก หากจะตายก็ให้ตายไป อย่าไปสนใจเลย มันเป็นจิตส่งนอก ทำไปสักระยะก็ดีเองดีแล้ว ...สาธุ