เรื่องเด่น ฌาน... ความสุขในพระพุทธศาสนา

ท่านครับ ท่านลองอ่านพระสูตรที่มีท่านอื่นยกมาสักร้อยรอบพันหน ก็จะรู้ว่าแตกต่างกันยังไง
"เราอยู่มากด้วยสุญญตวิหารธรรม
เปรียบเหมือนปราสาทของมิคารมารดาหลังนี้
ว่างเปล่าจากช้าง โค ม้า และลา
ว่างเปล่าจากทองและเงิน ว่างจากการชุมนุมของสตรีและบุรุษ
มีไม่ว่างอยู่ก็คือสิ่งเดียวเฉพาะภิกษุสงฆ์เท่านั้น
ฉันใด ดูกรอานนท์ ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกันแล"

อ่านแล้วพิจารณาแปลดีๆ หรือใช้ปัญญาพิจารณาให้ดีๆ อย่าเอาความคิดอื่นใดมาปรุงแต่ง แค่ธรรมบทนี้ บาทนี้ บทเดียว ผู้มีปัญญาก็ละได้ซึ่งอาสวะได้อย่างแน่นอน แต่ ผู้มีปัญญาจะมานั่งเถียงกันทำไมครับ อย่าไปแปลตามตัวหนังสือ ภาษาธรรมไม่ใช่ภาษาของตัวอักษรจงมีศรัทธาในพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นสรณะ พระพุทธองค์ตรัสสิ่งนั้นเพื่อชนรุ่นหลังระลึกนึกถึงสิ่งใด?
อนุโมทนาสาธุครับ

 

เห็นด้วยกับผู้มีสติ ทุกประการ แต่กระผมข้อเพิ่ม พณ.ท่าน ธรรมภูต

อีกท่าน ส่วน ท่านขันธ์ ท่านนิวรณ์ ไห้คงอยู่

จะไช้คำว่าพูดแบบน้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรงคงจะไม่ได้

กับท่านเหล่านี้ ต้องไช้คำว่า เจ้าพวกนกแก้ว นกขุนทอง

นกแก้ว นกขุนทอง เวลาพูดภาษาคน สภาพเป็นอย่างไง

พณ.ท่านทั้งสามก็เป็นเช่นนั้น

 

นั่นสิ ผมอ่านแล้ว ก็ไม่ได้ชี้ความว่างในตัวภิกษุสงฆ์อะไรสักหน่อย

ความว่างที่ชี้ คือ ความว่างของปราสาท ในปราสาทนี้ไม่มี ช้าง มา วัว

จะมีก็แต่ สงฆ์ นั่งกันอยู่เต็มคึดในปราสาท

ดังนั้น ความว่างนี้ ก็คือ ความว่างจากการมีสัตว์ บุรุษ สตรี ฯ

แล้วคำว่า สงฆ์ นี่ โดยคุณสมบัติ เขาก็ไม่เรียกว่า สัตว์ อีกเช่นกัน
เพราะว่า พ้นการเวียนว่ายตายเกิดแล้ว สิ่งที่ยังเวียนว่ายตายเกิดนั้น
มีชื่อสั้นเรียกว่า สัตว์ เทวดา อิน พรหม ยม ยักษ์ ฯ เนี่ยะ สัตว์ทั้งนั้น

เบื่อคุยกับกบฏ แค่นี้นะ

 

ขอบคุณในความห่วงใย ที่จะพยายามแยกผมออกจากธรรมภายนอก

ผมพิจารณาดีแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงครับ...

 

นั่นสิ ไปอ่านของท่านพุทธทาสดีกว่ามั้ง

ไม่ใช่ ทำกสิณลม ไขว้ กสิณแสงสว่าง นอนตายในสมาธิ
แล้วอธิบายเสียยกใหญ่ว่า อานาปานสติ

 

นายนิวรณ์ เพ้อเจ้อ

เที่ยวไปเตือนคนอื่นว่า จะกราบกรานใครดูให้ดี

ตัวเอง ก็ต้องดูให้ดีก่อน เหมือนกัน ก่อนที่จะเตือนคนอื่น

ไม่เช่นนั้น ก็ติดหล่มแบบทุกวันนี้

 

คุณทบทวนเอาง่ายๆ ก็ได้

สิ่งที่คุณพุดมาเมื่อวาน ที่ว่าเอาไว้ระลึก เพื่อลัดเข้านั้นหนะ

ความชำนาญของตนที่แท้ คือ อะไรกันแน่ อธิบายให้มันตรง
ตามที่ตนถนัด วิจัยออกมาให้ดีๆว่ามันคือ กรรมฐานอะไร ไม่
ใช่จับแพะชนแกะ

แต่จับแพะชนแกะได้ ก็ทำไปนะ เพราะไม่ใช่สาระ หากทำ
แล้วมันประหานกิเลสได้จริง ก็ทำไปเต๊อะ

แต่ผมว่านะ ถ้าจะพูดถึง อานาปานสติ กรรมฐานของมหาบุรุษ
ปฏิสัมภิทา สัพพัญญู นี่ รอบคอบในการเอ่ยไว้จะดีกว่ามั้ง

 

ตอบแบบรู้น้อยได้ไหมครับ
อานาปณสติ = ความรู้ชัดที่กาย เวทนา จิต ธรรม ในปัจจุบัน(ของลมหายใจ) แต่ต้องเป็นปัจจุบันเท่านั้น ผ่านไปแล้วไม่สน ที่ยังมาไม่ถึงก็ไม่สน จึงเรียกว่า อาณาปาณสติ แต่ขณะที่เจริญอยู่นั้นเมื่อกำหนดรู้กายคือลมด้วยสติ ที่ไหนก็แล้วแต่เลือกเอาที่ๆชัดที่สุดในร่างกายนั่นแหละ จิตจะเกิดสมาธิเอาให้ได้แค่นี้ก่อนค่อยว่ากันต่อ อย่าหวังไปไกลนัก 16 ขั้นนั้นก็เพียงแนวทางและวิธีปฏิบัติเนื่องจากความพอใจในจิตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อาจพักหยุดที่ความสงบก็เป็นได้ ถ้าสติถึงพร้อมเมื่อไหร่ในปัจจุบันนั้นแหละ เวทนา จิต ธรรมก็ปรากฏ อันนี้ผมตอบตามความเห็นนะครับ
กสิณ คือ การระลึก สร้างนิมิต และ ติดกับนิมิต นั้นลืมตาเห็นหลับตาเห็น สติอยู่กับนิมิต ท่านจึงมักสอนให้สร้างนิมิตที่เป็นสิ่งไม่เคลื่อนไหวเป็นอันดับต้นๆ แต่หลายครั้งที่กิเลสหลอกไปให้ไปเห็นว่า แบบไหวติงให้สิ่งนั้นสิ่งนี้ ถ้าอ่านพระไตรปิฏกเป็นหรือมีปัญญาพอจะอธิบายให้ตัวเองทราบ ท่านก็ให้เริ่มจาก ปฐวี กสิณ นั่นแหละ บางท่านยังใช้พระพุทธรูปเลยอย่างนี้จึงดูน่าจะเป็นได้ ให้สติจับให้เกิดนิมิต ในสิ่งที่ไม่เคลื่อนไหว ไม่เกี่ยวกับ อดีต หรือ ปัจจุบัน ไม่ใช่ทำเพื่อให้เกิดปัญญา เป็นแต่เพียงให้รู้จักกับความนิ่ง นิ่งบ้าง ความเคลื่อนไหว ของธรรมทั้งหลาย จนเป็นวสี จิตก็จะสงบ ปราศจากนิวรณ์
อันนี้ก็ความเห็นเช่นกันครับ
ก็ร่วมด้วยช่วยกันแล้วกันนะครับ
พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

คุณ นิวรณ์ คุณไม่เข้าใจเองว่า ธรรมคืออะไร
คุณก็ จับไปทั่ว ว่า อันนั้นแบบนั้นอันนี้แบบนี้ ตามตรรกะตน

อย่าวิพากษ์ สิ่งรอบตัวให้่มันมาก อ่านแล้วมีสมาธิกับสิ่งทีอ่านให้ดีก่อน

อีกหน่อย แม้ใบไม้ไหว ก็จับเอามาวิพากษ์

 

ความชำนาญ ในการเข้าถึง สมาธิ นี่ผมจะพูดเอาไว้ เผื่อคนอ่าน จะได้ไม่เพี้ยน ตามนายนิวรณ์

อุบายในการทำสมาธิ คืออุบาย เช่น การสร้างสัญญา ในการเข้าถึงสมาธิ

การทำสมถะ คือ การทำสมถะ นิ่งไป โดยใช้กำลังใจ

การทำอานาปานสติ ต้องเจริญ มหาสติ เพียงพอ ควบคู่กันไป จะเป็น ปัญญาอบรมสมาธิ สมาธิ อบรมปัญญา

การเจริญ พุทโธ ทำได้ ทั้ง อนุสติ และ จ่อกับคำบริกรรม

อินทรีย์ต้อง สร้างก่อน จึงจะทำมหาสติให้ดีได้

 

ก็ว่ากันไป

แค่นี่แหละ พูดอีก เดี๋ยวยิ่งสั้น

 

ผมเห็นด้วยกับคุณผู้มีสติ1 ทุกถ้อยคำครับ แต่กระผมจะขอเพิ่ม

พณ.ท่านธรรมภูติอีกสักท่าน ส่วน ท่านขันธ์ ท่านนิวรณ์ ไห้คงอยู่ไว้

จะไช้คำว่าพูดแบบน้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรงคงจะไม่ได้

กับพณ.ท่านเหล่านี้ ต้องไช้คำว่า เจ้าพวกนก แก้วนกขุนทอง นกแก้ว

นกขุนทอง เวลาพูดภาษาคน แล้วมีสภาพเช่นไร พณ.ท่านทั้งสาม

ก็มีสภาพเช่นนั้น

 

พี่ ประกายพลอย ก็นะ เค้าก็สนทนากันตามโอกาศ ส่งอารมกันไปสลับมา .. อย่างไรเสียเราก็ฝึกใจตัวเองไปไม่ดีกว่าเหรอคับ

 

ลองอ่าน ข้อความข้างต้่นหน่อยซิ พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ว่ามันหาประโยชน์อะไรได้บ้าง
หาเนื้ออรรถเนื้อธรรมไม่มีเลย นี่แหละ เขาเรียกว่า ปากพล่อย ยังไม่มีสัมมาวาจา ไม่ขัดเกลาวาจา ให้เกิดสัมมาวาจา

 

พณ.ท่านขันธ์ เอาคำพูดนี้ไช้กับตัวท่านเอง จะดีกว่า
จะเหมาะกว่าไหม

ธรรมะไม่ค่อยจะมีกัน ธรรมเมาและเพียบเลยแถวนี้

เมาวิชา เมาตำรา เมาความรู้ เมาในตัว เมาในตน เมาในความเห็น (ทิฐิ)

เมาว่าดีกว่า เมาว่ารู้มากกว่า เมาว่าเหนือกว่า เมาเชื่อในความเชื่อของตนว่าถูกแล้ว ดีแล้ว

 

ท่านครับ ใครกันแน่ที่กำลังสารพัดเมาอยู่ไม่สร่างซา
ถ้าไม่เมา ก็แสดงตนหน่อย ว่ามีดีอะไรบ้าง???

อย่าใช้วิธีแสดงตนข่มคนอื่นด้วยคำพูดเลย มันไม่งามหรอก...
ถ้าคิดว่ามีดี แสดงออกมาให้คนอื่นได้ยลบ้างก็ดีนะ อย่าเอาแต่พูดดี(ดีแต่ปาก)เท่านั้น....

;aa24

 

งามสิท่าน ดีสิท่าน ถ้าไม่มีดี จะกล้าพูดแบบนี้หรอ เพราะว่าผมดูพวกท่าน

แสดงวิวาทะกันน่าดู เอาธรรมะมาอ้างกันหลากหลาย ผมติดตามผลงานของพวกท่านมาตลอด

บอกได้คำเดียวว่า ดีแต่ปาก ดีแต่ปริยัติ เป็นนักตำรา ไม่ไช่นักปฎิบัติ

ถ้าพูดถึงการปฏิบัติ การเข้าถึงจริงๆของพวกท่าน ผมไห้แค่ ก นะ


ธรรมะจริงๆ มันไม่ได้ซึม ไม่ได้ซับเขาไปในจิต ในใจของพวกท่าน

 

ท่านครับ อย่าดีแต่พูด ถ้ากล้าคุยโม้คุยโตว่าคนอื่นไม่ใช่นักปฏิบัติ
แล้วนักปฏิบัติที่ถูกจริตท่าน หน้าตาเป็นยังไงเชิญแสดง

ในเมื่อกล้าคุยโม้คุยโต ควรต้องกล้าแสดงด้วยสิ อย่าทำตัวเป็นอีแอบอยู่เลย
ทำตัวงามแบบอีแอบไม่ดีนะ....

ผมน้อมรอฟังคำสอนของนักปฏิบัติที่เกินตัวก.นะ เชิญญญญญญญญ.....

;aa24

 

ฌาน มันเป็นบาทฐาน ถ้ามีได้ ทำได้ ก็ควรพากเพียร แต่วาสนาของคนนั้นมันไม่เหมือนกัน หากเพื่อพิจารณาธรรม ขอให้อย่างน้อย สติ และ สมาธิ ควรมีกำลังอยู่ในอุปปจารสมาธิ อย่างน้อยเวลาเผลอสติจะได้รู้ตัว ถึงแม้จะช้าไปบ้างครับ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องยึดมั่นว่าต้องมีเท่านั้นถึงจะพิจารณาธรรมได้

 

กระทู้นี้ช่างยาวนานมาแล้ว....ไม่ทราบว่าท่านพหูสูตและบัณฑิตทั้งหลาย ท่านยังสบายดีกันอยู่ไม....

ช่วงหลังกระทู้อาจยุ่งไปหน่อย....

อย่างไรอนุโมทนาสาธุธรรมอีกครั้ง...ที่ยังดันขึ้นมา.....เพื่อประโยชน์ที่ยังจะมีอยู่....แก่ผู้ที่ได้ศึกษา...หรือมาใหม่...