ฌาน จตุกกนัย กสิณ

ที่กล่าวที่แสดงมาทั้งหมดก้เพื่อแสดงให้เห็นว่าเบื้องต้นเป็นอย่างไร
เช่นเดียวกันในเรื่องณาน
บางท่านก้ถกกันในระดับปัญญา
จึงได้ยกมาให้ตั้งแต่รากฐานของ ณาน
เพื่อที่จะรู้ได้ว่าตนนั้นมีปัญญา ถูกต้องหรือไม่ ตรงทางจริงหรือไม่
เพราะเมื่อเบื้องต้นที่กระทำนั้นยังไม่รู้
แล้วที่ตามรู้อยู่ในฝ่ายปัญญานั้นเป็น การรู้ที่ถูกหรือไม่เช่นกัน

ดังนั้นอย่างนี้ก้ต้องเรียนว่ารู้จริงตั้งแต่ต้นจนปลาย ส่วนปลายที่ยังไม่ได้พูดถึงนั้นเดี่ยวคงจะได้พูดกันต่อไป เพราะได้กล่าวแล้วว่าไม่ได้พูดถึงเรื่องปัญญา เพราะยังไม่ได้จำเพาะเจาะจงให้แก่ใครที่สนทนาครับ

 

คุณ ยังเรียน ธรรมด้วย ตรรกะ

หากเรียนด้วยการปฏิบัติ " พุทโธ " คำเดียว
ก็สามารถ " งามในเบื้องต้น ท่ามกลาง และ ที่สุด "

หาก ไม่ภาวนา เอาแต่ ศึกษาตีความ มันจะได้แต่
อย่างนี้ เบื้องต้น อย่างนั้นท่ามกลาง แบบนั้น ที่สุด ( ตายเปล่า แน่นอน )

เพราะ จิตตั้งไว้ผิด

 

ผมมีปติบัติแน่นอนครับ จึงจะแสดงได้ทั้งเบื้องต้นและท่ามกลางและที่สุด
แต่ผมแยกแสดงแก่บุคคลแตกต่างกัน
การทำณานปติบัติผมทำจนชินครับเชิญท่านซักถามข้อสงสัยได้เลยครับ
ที่ว่าไม่รู้ในณานนั้นไม่รู้อย่างไร และไม่รู้ในปัญญานั้นไม่รู้อย่างไรครับ
อาการจริงในปติบัติที่เกิดขึ้น
ก้เกิดขึ้นตรงตามปริยัททุกประการครับ
และผู้ที่ไม่เกิดตามนั้นควรพิจารณาว่าเพราะอะไรครับ

 

ยกตัวอย่าง พระ ยส

ฟังเทศนา บทเดียวกัน ครั้งแรก ได้แค่ โสดาบัน

พอฟังเทศนา บทเดิมเป๊ะ ฟังซ้ำ ก็เป็น อรหันต์

ดังนั้น

ธรรมของพระพุทธองค์ ทุกวรรค ทุกคำ เป็นโลกุตระ ทั้งหมด

ไม่มีเรื่อง อนุบุพพิกถา ที่ สาวก เอามาดัดแปลง กร่อนธรรม
ให้กลายเป็นเรื่อง อนุโลมโอ้โลม โลมเล้าไปตามโลก

นะ

จะขออนุญาติ จบ วาระเสวนา เรื่อง กร่อนธรรม โลมเลีย ของลับ ฆราวาส
เท่านี้นะ

ปิดด้วยคำว่า

พระพุทธองค์เท่านั้น เป็นผู้รู้แจ้งโลก รู้ถ้วนในอินทรีย์

สาวก หนา สันติ ที่ไหน ก็มา รู้อินทรีย์ มาสะเออะ แสดง อนุบุพพิกถา ไม่ได้

ทำได้อย่างเดียว ประกาศ ธรรมของพระพุทธองค์ที่ทรงแสดงไว้ อย่าง คนกตัญู
ไม่ใช่ เณรคุณ มา ยกตนว่า รู้อินทรีย์สัตว์ ไม่หย่อนกว่า พระศาสดา

 

ไม่มีใครเสมอพระศาสดาได้ครับ
ผู้ยังไม่มีศรทธารู้ได้ครับว่ายังไม่มีศรัทธา
ผู้ยังไม่พร้อมฟังรู้ได้ครับยังไม่พร้อมฟัง
การหยั่งรู้ การเห็น หรือการแสดงใดๆ ไม่มีใครเสมอพระศาสดา และพระอริยะที่เป็นเอคด้านนั้นๆในพุทธันดรนี้ครับ
แต่ผู้อื่นก้มีณาน ญาน ปัญญาได้เช่นกันแต่อาจไม่เท่าท่านทั้งหลายเหล่านั้น ครับ

ยินดีที่ได้สนทนาครับ ขอบคุณที่แวะเวียนมาสนทนาธรรมกัน โมทนาธรรมครับสาธุ

 

ขอใช้คำว่าเข้าถึงแทนบรรลุก่อนนะครับ
เพราะเราจะต้องเข้าถึงก่อน
เราถึงค่อยมาย้อนดูกิริยาเทียบเคียงได้ครับ
ไม่ว่าจะขึ้นด้วยกสิณกองอะไร ไม่งั้นจะกลาย
เป็นการมโนครับ
(ควรเป็นกองที่จิตเราถนัดสุด)
มันก็เข้าถึงได้ทุกระดับ
และเราค่อยมาย้อนดูเพื่อให้เข้าถึงผลสำเร็จ
ของกสิณกองนั้นๆ ถ้าจะบรรลุ
หมายถึงเข้าถึงอารมย์ของ
กสิณกองนั้นได้ก่อนครับ

ส่วนจะไปโลกุตระนั้น
ทุกกรรมฐานถ้าเราเข้าถึงระดับ
ใช้งานได้ก่อนที่จิตจะคลายตัว
ยังไงก็มีเสื่อม เป็นมิจฉาแน่นอนครับ
ไม่ต้องพูดว่ายังใช้งานไม่ได้
ยังไงก็มีขึ้นลงและเสื่อม
เป็นปกติครับ

ดังนั้นควรวัดในระดับใข้งานเป็นเกณฑ์
ว่าใช้งานแล้ว มันมีพัฒนาการต่อไหม
ดีขึ้นไหม ใช้งานง่ายขึ้น เบาขึ้นไหม
พวกนี้เป็นผลมาจากวิปัสสนา
และเจตนาในการนำไปใช้งานทั้งนั้นครับ

ปล ใช้งานได้ ไม่ใช่คือคุณสำเร็จ
แต่จิตที่เข้าถึงอารมณ์ได้ต่างหาก
ถึงจะเกิดปัญญา เกิดผลครับ
หรือสำเร็จในกรรมฐานกองนั้นๆครับ
ดังนั้นถ้าวิสัยเราไม่จำเป็นต้องใช้งานทางจิตพิเศษอะไร เราควรเน้นที่การเข้าถึงอารมย์
เพื้อให้เกิดมรรคผลมากกว่า
ความสามารถทำได้พิเศษของตัวจิตครับ

 

เช่นนั้น หาก ผู้ไม่เคยปฏิบัติ ใดๆ มาเลย พึ่งศึกษา ยังไม่ได้แม้ แต่ อุปจารสมาธิ จะสอนการละสังโยชน์ 10 เลยได้รึเปล่าครับ เผื่อเค้าจะสำเร็จเป็นพระ อรหันเดี๋ยวนั้นเลย แต่ว่า ผม ผู้สอนเองก็ยังไม่สำเร็จ ไม่เห็น ธรรม แม้แต่หางอึ่ง

แบบนี่จะสอนเช่นไรดี รบกวนท่านนิวรณ์ สอนผม สักนิด

 

ธรรมะไม่ใช่เรื่องของสัตว์หน้าไหนจะมาแสดงออกมา
ธรรมทั้งหลายเป็นของพุทธองค์
สาวกเป็นแค่อาชารับใช้
อย่าดูถูกธรรมฤทธิ์ของพุทธองค์
ในพระไตรปิฏกมีเยอะแยะ หาอ่านเอาเอง

ปล. อย่าเข้าใจว่าธรรมะเป็นของสัตว์หน้าไหน ตัวไหน
ตัวอย่างท่านโพติละ สมัยท่านใบลานเปล่า
แต่ศิษย์ท่านอรหันต์หลายรูป
ธรรมะจึงไม่ใช่ของท่าน โพธิตะ
ไม่ใช่ของสาวกหน้าไหน ทั้งนั้น

 

หมายความว่า ท่านขาจร ห้ามกล่าวห้ามสอนธรรมใดๆ แก่ ผู้อื่น หรือ

เช่นนั้น ท่านขาจรก็ผิดตามที่ท่านกล่าวเองนั้น ว่า ไม่ให้แสดงออกซึ่งธรรม ท่านกล่าวตัวอย่าง ท่าน โพธิตะ นี้ก็คือท่าน ขาจร ได้แสดงธรรมแล้ว ท่านก็ผิดในคำพูดท่านเอง ใช่หรือไม่

 

คุณครับ
สาวกแสดงธรรมะเนี่ย
ถามว่า ธรรมะ ของใคร

 

คำสอนของพระพุทธเจ้า

คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ควรเผยแพร่ ไม่ใช่สิ่งที่มาจำกัดหรือสงวนเอาไว้ แทนที่คำสอนพระพุทธศาสนาจะได้เผยแพร่ไป แต่ต้องมาโดนจำกัด พวกเขาไม่รู้หรอกว่ามารเขาเก่งแค่ไหน​

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน จ.กาญจนบุรี อ.ทองผาภูมิ
เก็บตกบ้านอนุสาวรีย์ ต้นเดือนเมษายน ๒๕๕๒
www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=26

ภาพโดย http://palungjit.org/threads/ภาพงาน...อก-วัดท่าขนุน-อ-ทองผาภูมิ-จ-กาญจนบุรี.499456/

 

ธรรมะ มีอยู่ก่อนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านครับ เมื่อท่านตรัสรู้ธรรม นั้น ท่านจึงนำมากล่าวสอนแก่สาวก ไม่ใช่ท่านคิดเองเออเอง แต่ธรรมนั้นมีอยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่สัตว์ที่เวียนว่าตายเกิดนั้นไม่รู้จักธรรมครับ

ธรรมะ คือธรรมชาติ ไม่มีผู้ใดเป็นเจ้าของ

ความดีของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวอย่างไรก็ไม่มีหมด

หากจะกล่าวว่า ธรรมะ คือพระพุทธเจ้า ย่อมไม่ผิด

 

สาวก ไม่มีทางคิดมรรคขึ้นเอง
ธรรมะเป็นธรรมที่พุทธองค์ตรัสไว้
สาวก จึงมีหน้าที่ประกาศธรรมของพุทธองค์
ธรรมฤทธิ์นั้นสุดประมาณ

พวกไม่รู้เรื่อง ลากไปโน่น ห้ามสอน สันติ

 

ก็ท่านขาจรกล่าวว่า "ธรรมะไม่ใช่เรื่องของสัตว์หน้าไหนจะมาแสดงออกมา"

จะให้ผมตีความอย่างไรครับ ผมก็ตีความตามท่านว่าคือ

ธรรม ไม่ควรที่ผู้อื่นที่ไม่ใช่พระศาสดา จะแสดงออก หรือกล่าวสอนแก่ผู้ใด

หรือผมเข้าใจท่านขาจรผิด เช่นนั้น ขอกราบขอขมาท่านด้วยใจจริง และขอบพระคุณท่านมาก ที่ให้ผมได้รับรู้และเท่าทันใน โทสะ ของผม ในวันนี้ ปกติ โทสะ ไม่ค่อยแสดงตัวออกมาให้ผมเห็น นานๆ จะเห็นที จึงไม่ได้พิจารณาเท่าที่ควร

ผมหวังให้ผู้ใดที่เห็นธรรมแล้วจะช่วยชี้นำผมบ้าง ให้เห็นธรรมนั้น ตาม

เจริญในธรรมยิ่งๆครับ

 

คุณไปฟังพระเทศน์
คุณว่าพระท่านเอาธรรมออกมาจากจิตท่าน
หรือว่าท่านกำลังกล่าวคำของพุทธองค์ละฮะ

ธรรมไม่เกี่ยวกับสัตว์ บุคคล หน้าขนตัวไหน
ถ้าธรรมไหลออกมาจากจิต
เก่งกว่าศาสดา สันติแน่นอน

 

ขอถามได้หรือไม่ครับ อะไรคือ "สันติ" อันนี้เป็นชื่อคน หรือสำนัก หรือ คำในบาลีครับ ขอโทษจริง ๆ ผม ไม่ทราบเลย ช่วย แก้ข้อสงสัยให้ผมที

 

มันเป็นคำสร้อยที่ติดมาน่ะ

ธรรมจักรนั้น พุทธองค์เป็นผู้หมุนไปองค์เดียว
สาวกทีฉลาด จะรักษาคำของท่านไว้ได้

 

อนุโมธนา สาธุครับ

 

เมื่อสักครู่ ผมหัวเราะออกมา เรื่อง สันติ กับคำตอบของท่าน ขาจร

โดยปกติ ผมจะดูสติ ดูจิต ตลอดเวลา ยกเว้นตอนนอน

เมื่อพิจารณาว่าขำเรื่องอะไร ทำไมถึงขำ เป็น โมหะหลงหรือไม่ กลับหาเหตุไม่เจอ ขำเพราะชอบใจ ขำเพราะพอใจ ขำเพราะถูกใจ หรือขำเพราะอะไร โมหะบางอย่างกลับหาเหตุไม่เจอ เพราะมันเป็นของละเอียดกว่า จิตเราจะจับได้หรือไม่ ต้องเป็น ฌานที่ลึกละเอียดกว่านี้หรือไม่ ถึงจะเห็นเหตุของมัน

ขอรบกวนท่านใดแสดงคำตอบให้ผมได้หรือไม่

 

ดู ผิ หมวก อะ ฮับ

"ขำ" เป็น โทษะมูลจิต

สังเกตได้ หาก ทัน "ขำ" จะเห็นแค่ ไรฟัน