ตัวเรา-ขันธ์5-ไม่ใช่เรา-มีอยู่สภาวะเดียวเท่านั้นที่จะเห็นได้ชัดเจน..

ในความเห็นผม คือต้อง ตาย แต่ไม่ตายจริง...ต้องฝึกตรงนี้ครับ..เอาให้สุดๆในการปฏิบัติแบบสัมมาทิฎฐินะครับ..

เหตุเพราะตอน ขันธ์5จะแตก-ทำลาย-อินทรีย์5 -พละ5-สติ-สมาธิ..จะมีกำลังกล้ามหาศาล ที่จะ ละ-สละ-และเห็นตามความเป็นจริงได้-จิตจึงจะเชื่อว่า ขันธ์5 ไม่ใช่เรา-ไม่เป็นเรา-ไม่ใช่ของเรา (พุทธวจน..)

 

..มาสนธนาธรรมแบบใช้ความคิดเห็นหนักๆแบบสัมมาทิฏฐิกันดูครับ ใครมีความเห็นต่างบ้าง..
..แสดงธรรมตามสามารถเถิด จะมากจะน้อย จะถูกจะผิด เรา เราเอง จักเป็นผู้พิจราณา ไม่บาปไม่กรรม ไม่ตกนรก..มีแต่สะสม สุตตมัยปัญญาครับ เชิญ

 

ดังนั้น จิตที่สะสมกำลัง.. "บุญ-กุศล" ไว้มากๆขณะกำลังจะตาย ก็จะสามารถพาเราไปสู่สุคติ ในการตายได้อย่างมั่นคงครับ

 

การสั่งสมสุตตะ-ของพจ.มากๆที่ถูกต้องๆ..แล้วเมื่อถึงเวลารอคอยการทำกาละ -ขณะตาย- "ขาดสติ"..ท่านก็ยังสามารถไปสู่สุคติ ขึ้นสวรรค์ได้..
เมื่อขึ้นสวรรค์ ท่านจะจำสุตตะได้เอง เมื่อมีเทพ-เทวดา-องค์ไหน มากล่าวให้ฟัง-หรือได้ยินเทพเทวดา องค์ไหน พูดถึงสุตตะดังกล่าว ก็จะสามารถระลึกขึ้นได้เอง สามารถสำเร็จ มรรคผลได้ในชั้นสวรรค์..นี่พุทธวจน นะครับ

 

อย่าไปคาดหมายทำอะไร เพื่อจะได้อะไร
ฝึกสิ่งนี้เพื่อตนจะได้สิ่งนั้น
สอนให้ละตัวตน คือละขันธ์ 5
แต่ก็ให้ทำโน่นทำนี่ เพื่อจะได้โน่นนี่
ในที่สุดก็ทำเพื่อตัวตนอีก.... 555ฮ่วย

 

การละนันทิ= การละการเกิด ดับ ของจิต..ละทุกข์ได้ทันที ละทุกข์ได้ทันที หากจิตมีสมาธิเป็นทุนอยู่แล้วในระดับดี- ด้วยมูลฐานจิตที่หมั่นสร้างกุศลสะสมไว้ตลอด ก็จะหลุดพ้นได้ง่ายๆ ...

 

จิตคุณ มายา-สาไถย์-สอนไม่ได้

 

แหม้!!

วันนี้ ร่าเริง อาจหาญ ในธรรม มีกถา



ข้าแต่ ขาจร ผู้เจริญ บทนี้ควร
เรียกว่าอะไร

จะเรียก เชษฐามนุษสายะชาติสุคโต
ได้ไหม..........เจ้าคะ

 

เดิม จิตประภสสรณ์..ถูกสัตตานังมาเกาะ ขันธ์5..จิตจะโดนเกาะเฉพาะตัว "วิญญาณ" แล้วโคจรไปในธรรมธาตุทั้ง4 รูป-เวทนา-สัญญา-สังขาร ..จะโคจรออกนอกธรรมธาตุทั้ง4นี้..เป็นฐานะที่เป็นไปไม่ได้..ทำให้จิต ยึดถือขันธ์5เป็นเรา-เป็นของเรา-(พุทธวจน) มาจนบัดนี้

 

ถ้าปัจจุบันขณะมันใช่ คือมันเดินอยู่บนเส้น
ทางมีสติรู้แฉยๆ ว่าจิตสังขารมีสภาวะดิ้นรน
อะไรอยู่เกิดดับ เกิดดับต่อเนื่อง
นั่นแหล่ะถูกทาง ไม่ต้องไปคาดหมายอนาคต
ตายเท่า ไม่เท่555

 

จิต(วิญญาณ)..จะโคจรอยู่ใน 4 ธรรมธาตุนี้เท่านั้นในขันธ์5-รูป-เวทนา-สัญญา-สังขาร-วิญญาณ- โดยจิต เกาะติดตัววิญญาณอยู่ตลอดเวลา เราเรียก "สัตตานัง" จะออกไปเกาะธรรมธาตุอื่นนอกจากนี้หามีไม่ (พุทธวจน-จำให้ชัดครับ)

 

พูดทฤษฎีของพุทธะ พูดไปโมโหไป เถียงไป
อินทรีย๋พละไม่แข็งขึ้นหรอกฮับ เหนื่อยเปล่า

ความเป็นพุทธะเกิดขึ้นเมื่อมีสติรู้จิตสังขาร
ณ บัดนาวฮับ

 

พุทธวจน-ละนันทิ ละการ เกิด-ดับ ของจิตได้..เมื่อจิตหลุดพ้นก็ตั้งมั่น เมื่อจิตตั้งมั่นก็ยินดี เมื่อจิตยินดีก็ไม่หวั่นไหว เมื่อจิตไม่หวั่นไหว..จิตก็รู้ตัวว่า กิจที่ทำหมดแล้ว สำเร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่นใดจะทำอีกแล้ว เราเรียกว่า..นิพพาน..(อสังขตธาตุ การเกิดไม่ปรากฏ)

 

อ้าว... ยังไม่ทันตั้งหลักเล้ย
นิพพานซะแล้ว เอวัง 555

 

การละนันทิ-ทำให้จิตเราอยู่กับปัจจุบัน เพราะอายตนะ6 ไม่ส่งออกนอกจิต เราจับอายตนะ6 มาไว้ที่ อานาปณะสติ หรือกายคตาสติแทน..(หรือเดินสติปัฏฐานสี่แทน-สภาวะจิตเขาจะเดินของเขาเองตามกำลังสมาธิที่ทรงอยู่)
..อานาปาณสติ บริบูรณ์บูรณ์ สติปัฏฐานสี่บริบูรณ์ โพฌงค์7 ก็บริบูรณ์ วิชชา วุมุติ ก็หลุดพ้นได้นั่นเอง..สาธุ

 

จิตใจคุณ- มายา-สาไถย์

 

ผมมาแสดงธรรม-พุทธวจน-จิตคุณมายา-สาไถย์-มีคุณเพียงคนเดียวที่มาก่อกวน

 

สังขารจิตมายา ทุกจิต
ฮับ
วิสังขารจิตเป็นธาตุรู้ รู้ความคิดการปรุงแต่ง
ของรจิตปรุงแต่งที่เกิดมาจากขันธ์ 5
ไปละ ไปละไม่ร่วมโม้ด้วยละเ ขออภัย
55ึ

 

ขอภัย... งั้นแสดงไปคนเดียวฮับ

 

ปัญหาใหญ่คือ อรหันต์ ที่มีชีวิตดำรงค์อยู่ มีจริงรึไม่..แต่ในครั้งพุทธกาล พระพุทธองค์ ท่านก็มีรับรองตามพระไตรปิฏกอยู่..พระที่สำเร็จแล้วยังมีชีวิต..
แต่ในยุคปัจจุบันนี้..ดังเนื้อหาในกะทู้แรก จากการฝึกให้จิตยอมรับได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ปัจจุบันผมว่า จะหาอรหันต์ในไทยนั้นไม่น่าจะมีนะครับ..จับไปที่ตรงไหน มีแต่ยศฐาบรรดาศักดิ์-สะสม-ไม่มีแม้แต่จะสันโดด-หรือเข้าข่าย ปฏิบัติตาม พุทธวจน..
..ส่วนที่แยกไปสันโดดจริงๆก็ผิดเพี้ยน-ในตำรา-ในคำสอนไปหมด..ต่างจาก พุทธวจนทั้งสิ้น รึมันยังไงกันนี่ครับ ต้องรอความเห็นท่านผู้รู้มั่งแล้วครับ..