ตามรอยพระศาสดานั้นรู้ทันธรรมกาย (ตาสว่าง)

**รายละเอียดของนรกแต่ละขุม**

สำหรับภิกษุที่ละเมิดพระวินัย (ทุศีล) อยู่เป็นประจำโดยไม่คิดจะแก้ไข – ปรับปรุง – เรียนรู้
เมื่อตายเพราะกายแตกจะต้องไปรับโทษในมหานรกตามความหนัก – เบาของการละเมิดนั้นๆ

รายละเอียดของมหานรกขุมต่างๆ แบบย่อๆ

สัญชีวนรก = สัตว์นรกในขุมนี้ จะต้องถูกนายนิรยบาลที่ถืออาวุธต่างๆที่มีไฟลุกโพลง ตัดร่างกายของสัตว์นรกให้เป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่ ให้สัตว์นรกนั้นถึงแก่ความตายแล้วสัตว์นรกนั้นก็กลับมีชีวิตขึ้นมารับกรรมอีก
เป็นอยู่เช่นนี้ จนกว่าจะสิ้นอายุ

************************************

กาฬสุตตนรก = นรกขุมนี้ นายนิรยบาลทั้งหลาย
จะพากันตะโกนโห่ร้องด้วยเสียงอันดังติดต่อกันไม่ขาดระยะ
ถืออาวุธต่างๆที่มีไฟลุกโพลง ไล่ติดตามทำร้ายสัตว์นรกทั้งหลายที่กำลังวิ่งหนีไปๆมาๆ อยู่เหนือแผ่นดินเหล็กที่มีไฟลุกโพลง เมื่อสัตว์นรกล้มลงบนแผ่นดินที่ลุกเป็นไฟแล้ว จึงขึงสายบรรทัดที่ลุกโพลงด้วยไฟ แล้วถือขวานที่มีไฟติดลุกโพลง พากันโห่ร้อง กระทำสัตว์นรกผู้กำลังคร่ำครวญอยู่ด้วยเสียงอันน่าเวทนาเป็นอย่างมาก
ตัดร่างกายของสัตว์นรกนั้น ให้เป็น 8 ส่วนบ้าง 16 ส่วนบ้าง นรกขุมนี้จะดำเนินไปอยู่อย่างนี้

************************************

สังฆาฏนรก = สัตว์นรกในขุมนี้ จะถูกนายนิรยบาล จัดให้อยู่ในแผ่นดินเหล็กที่ลุกโพลง มีระยะได้ 9 โยชน์ (144 ก.ม.) เพียงเอว แล้วทำให้สัตว์นรกเหล่านั้นเคลื่อนไหวไม่ได้ จากนั้นภูเขาเหล็กที่มีไฟลุกโพลงลูกใหญ่ๆ เกิดขึ้นแต่ด้านทิศตะวันออก ครางกระหึ่มเหมือนสายฟ้าฟาด กลิ้งมาบดสัตว์นรกเหล่านั้น ราวกับว่าจะบดเมล็ดงาให้เป็นผุยผง แล้วไปตั้งอยู่ทิศตะวันตก
แม้ภูเขาเหล็กที่มีไฟลุกโพลงที่ตั้งขึ้นทางด้านทิศตะวันตกก็กลิ้งมาบดสัตว์นรกเหล่านั้น แล้วไปตั้งอยู่ทิศตะวันออก อนึ่ง เมื่อภูเขาเหล็กที่มีไฟลุกโพลงทั้ง 2 ลูกนั้น
กลิ้งมาปะทะกันแล้วบดขยี้สัตว์นรกนั้น เหมือนกับลำอ้อยที่ถูกบีบในเครื่องยนต์สำหรับบีบอ้อย
สัตว์นรกทั้งหลายย่อมประสบทุกข์อยู่ในสังฆาฏนรกนั้น ฉะนี้

**************************************

โรรุวะนรก = สัตว์นรกในขุมนี้ จะถูกควันแสบแทรกเข้าไปในปากแผล (ทวาร) ทั้ง 9 ของสัตว์นรก แล้วควันอันแสบนั้น จะทำลายร่างกายของสัตว์นรกให้เป็นผง แล้วใหลออกมาคล้ายแป้ง
สัตว์นรกทั้งหลายย่อมร้องคร่ำครวญด้วยเสียงอันดัง

*************************************

มหาโรรุวะนรก = นรกขุมนี้จะเต็มไปด้วยเปลวไฟอันแดงคล้ายเลือด
ตั้งอยู่ตลอดกัป เปลวไฟนั้นจะแทรกเข้าไปตามปากแผล (ทวาร) ทั้ง 9 ของสัตว์นรก
แล้วเปลวไฟก็จะเผาร่างกายของสัตว์นรกเหล่านั้น สัตว์นรกย่อมร้องคร่ำครวญด้วยเสียงอันดัง

*************************************

ตาปนรก = นรกใดเผาสัตว์นรกไม่ให้กระดิกได้ นรกนั้นมีชื่อว่า ตาปนรก
เพราะนายนิรยบาล ย่อมให้สัตว์นรกนั่งอยู่บนหลาวเหล็กอันลุกโพลง มีประมาณเท่าลำต้นตาล แผ่นดินภายใต้จากหลาวเหล็กนั้นย่อมลุกโพลง ส่วนหลาวเหล็กนั้นไม่ติดไฟ แต่สัตว์นรกทั้งหลายย่อมลุกเป็นเปลวเพลิง นรกนั้นย่อมเผาสัตว์ไม่ให้กระดิกได้ ด้วยประการฉะนี้

************************************

มหาตาปนรก = สัตว์นรกในขุมนี้จะถูกนายนิรยบาล ทำร้ายด้วยอาวุธต่างๆที่กำลังลุกโชน แล้วให้ขึ้นสู่ภูเขาเหล็กที่มีไฟลุกโพลง ในเวลาที่สัตว์นรกนั้นยืนอยู่บนยอดเขา
ลมที่เกิดจากบาปกรรมเป็นปัจจัย ย่อมพัดสัตว์เหล่านั้น สัตว์นรกเหล่านั้นก็ไม่อาจจะทรงตัวอยู่ได้ ก็ตกลงมา จากนั้นก็มีหลาวเหล็กลุกเป็นไฟที่เกิดขึ้นจากแผ่นดินเหล็กเบื้องต่ำ หัวของสัตว์นรกเหล่านั้นก็กระแทกกับหลาวเหล็ก
และร่างกายของสัตว์นรกเหล่านั้นก็ทะลุเข้าไปในหลาวเหล็กที่กำลังลุกโพลงเผาใหม้อยู่
นรกนั้นย่อมเผาสัตว์ให้เร่าร้อนอย่างเหลือเกิน ด้วยประการฉะนี้

************************************

อเวจีมหานรก = ความทุกข์ – เปลวไฟ ในนรกขุมนี้ย่อมไม่มีที่ว่าง ย่อมไม่มีระหว่างคั่น เปลวไฟทั้งหลายตั้งขึ้นจากฝาทางด้านทิศตะวันออก ย่อมกระทบฝาด้านทิศตะวันตกเป็นต้น แล้วเปลวไฟก็ทะลุฝาออกไปประมาณ 100 โยชน์ (1,600 ก.ม.) เปลวไฟจากเบื้องต่ำย่อมกระทบเบื้องบน
เปลวไฟจากเบื้องบนย่อมกระทบเบื้องต่ำ เปลวไฟทั้งหลายในอเวจีย่อมไม่มีระหว่างอย่างนี้
ภายในนรกขุมนี้ เต็มไปด้วยสัตว์นรกหาที่ว่างไม่ได้เลย เหมือนกับทะนานที่เต็มไปด้วยน้ำนมและแป้ง
ถึงแม้ว่าสัตว์นรกจะมีปริมาณมากขนาดนั้น แต่สัตว์นรกก็ไม่เบียดเสียดซึ่งกันและกัน
ย่อมใหม้อยู่ในที่เฉพาะตนๆเท่านั้น

*************************************

ข้อมูลนี้จากพระไตรปิฎกเล่มที่ 62 หน้า 180 อรรถกถาสังกิจจชาดกที่ 2

เครดิต จากเฟสต์บุค พระไตรปิฎก พร้อมหัวข้อธรรม

 

มรรค 8 ( อัฏฐังคิกมรรค )


..(มรรค = อริยมรรค = มัชฌิมาปฏิปทา = มรรคแปด = ทางดำเนินชีวิตอันประเสริฐ = ทางสายกลาง)
..........แนวทางดำเนินอันประเสริฐของชีวิตหรือกาย วาจา ใจ เพื่อความหลุดพ้นจากทุกข์
.....เรียกว่า อริยมรรค แปลว่าทางอันประเสริฐ เป็นข้อปฏิบัติที่มีหลักไม่อ่อนแอ จนถึงกับ
.....ตกอยู่ใต้อำนาจ ความอยากแห่งใจ แต่ก็ไม่แข็งตึงจนถึงกับเป็นการทรมานกายให้เหือด
.....แห้งจากความสุขทางกาย เพราะฉะนั้นจึงได้เรียกว่ามัชฌิมาปฏิปทา คือทางดำเนินสาย
.....กลาง ไม่หย่อนไม่ตึง แต่พอเหมาะเช่นสายดนตรีที่เทียบเสียงได้ที่แล้ว

..........คำว่ามรรค แปลว่าทาง ในที่นี้หมายถึงทางเดินของใจ เป็นการเดินจากความทุกข์
.....ไปสู่ความเป็นอิสระหลุดพ้นจากทุกข์ซึ่งมนุษย์หลงยึดถือและประกอบขึ้นใส่ตนด้วย
.....อำนาจของอวิชชา ....มรรคมีองค์แปด คือต้องพร้อมเป็นอันเดียวกันทั้งแปดอย่างดุจเชือก
.....ฟั่นแปดเกลียว องค์แปดคือ :-
..........1. สัมมาทิฏฐิ ิคือความเข้าใจถูกต้อง
..........2. สัมมาสังกัปปะ คือความใฝ่ใจถูกต้อง
..........3. สัมมาวาจา คือการพูดจาถูกต้อง
..........4. สัมมากัมมันตะ คือการกระทำถูกต้อง
..........5. สัมมาอาชีวะ คือการดำรงชีพถูกต้อง
..........6. สัมมาวายามะ คือความพากเพียรถูกต้อง
..........7. สัมมาสติ คือการระลึกประจำใจถูกต้อง
..........8. สัมมาสมาธิ คือการตั้งใจมั่นถูกต้อง
.....การปฏิบัติธรรมทุกขั้นตอน รวมลงในมรรคอันประกอบด้วยองค์แปดนี้ เมื่อย่นรวมกัน
.....แล้วเหลือเพียง 3 คือ ศีล - สมาธิ - ปัญญา สรุปสั้น ๆ ก็คือ
...............การปฏิบัติธรรม(ศีล-สมาธิ-ปัญญา)ก็คือการเดินตามมรรค

 

 เครดิตคุณDan Sarawong  จาก เฟสต์บุค
เปิดความจริงเรื่องพระฉัพพรรณรังสี พระรัศมีมีวรรณะ ๖ ประการ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๓ ส.ค.๒๕๕๖

พระฉัพพรรณรังสี ๖ ประการ เป็นส่วนที่ได้คัดลอกจากหนังสือ คัมภีร์มหาปัฏฐาน รจนาโดย พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ มีเนื้อความดังต่อไปนี้:

เมื่อพระพุทธองค์พิจารณาถึงคัมภีร์ที่ ๗ คือ ปัฏฐานนี้ พระฉัพพรรณรังสี ๖ ประการได้แก่ นีละ สีเขียวเข้ม ปีตะ สีเหลือง โลหิตะ สีแดง โอทาตะ สีขาว มัญชิฏฐะ สีหงสบาท (สีม่วง) ปภัสสระ สีเลื่อมพรายปภัสสร ก็ซ่านออกจากพระวรกายของพระองค์

ทั้งนี้ก็เพราะคัมภีร์ปัฏฐานนี้ เป็นคัมภีร์ที่กว้างขวาง มีอรรถรสลึกซึ้ง สุขุมคัมภีรภาพกว่าทุกคัมภีร์ ที่พระองค์ทรงพิจารณามา และเป็นคัมภีร์เดียวเท่านั้นที่เหมาะสมแก่พระสัพพัญญูตญาณ อันเป็นญาณที่กว้างลึกซึ้งพอเหมาะกัน ฉะนั้น ขณะที่ทรงพิจารณาอยู่นั้น จึงทำให้เกิดความปีติในธรรมรส อยู่ตลอดเวลา อุปมาเหมือนปลาใหญ่ ชื่อ ติมิรปิงคละ ได้โอกาสแหวกว่ายอยู่ในมหาสมุทรอันลึกถึง ๘๔,๐๐๐ โยชน์ ย่อมจะมีความร่าเริงบันเทิงใจ ในการที่ได้แหวกว่ายไปมาในมหาสมุทรนั้นโดยสะดวกฉันใด เมื่อพระศาสดาทรงพิจารณาธรรมอันละเอียดสุขุมตามสบาย ก็ย่อมทรงมีความปีติร่าเริงในการที่ได้พิจารณาอย่างกว้างขวางลึกซึ้งในคัมภีร์ปัฏฐานก็ฉันนั้น

๑. พระรัศมีสีเขียวเข้มนั้น (นีลวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระเกษา พระมัสสุ และจากที่มีสีเขียวเข้าแห่งพระเนตรทั้งสอง
๒. พระรัศมีสีเหลืองนั้น (ปีตวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระฉวีวรรณ และจากที่สีเหลืองแห่งพระเนตรทั้งสอง
๓. พระรัศมีสีแดงนั้น (โลหิตวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระมังสะ พระโลหิต และจากที่สีแดงแห่งพระเนตรทั้งสอง
๔. พระรัศมีสีขาวนั้น (โอทาตวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระอัฐิ พระทนต์ และจากสีขาวแห่งพระเนตรทั้งสอง
๕. พระรัศมีหงสบาท (มญฺชิฏฺฐวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระสรีระประเทศนั้นๆ
๖. พระรัศมีเลื่อมปภัสสรนั้น (ปภสฺสรวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระสรีระประเทศนั้นๆ

-พระรัศมีวรรณะ ๖ ประการเหล่านี้ ซ่านออกจับมหาปฐพีอันหนาทึบ ๒๔๐,๐๐๐ โยชน์ ได้เป็นเหมือนก้อนทอง ที่เขาไล่มลทินออกแล้ว
-และพระรัศมีนี้ ก็แทรกแผ่นดินไปจับน้ำที่รองรับแผ่นดินอันหนา ๘๔๐,๐๐๐ โยชน์ ได้เป็นเหมือนทองคำที่ไหลคว้างออกจากเบ้าทอง
-แล้วแทรกน้ำไปจับลมหนา ๙๖๐,๐๐๐ โยชน์ ได้เป็นเหมือนกองทองที่เขากองสุมไว้
-แล้วแทรกลมแล่นไปสู่อัชฎากาศในภายใต้
-พระรัศมีโดยส่วนเบื้องบนพลุ่งขึ้นไปจับสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราช
-แทรกสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราชขึ้นไปจับสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
-จากนั้นก็ชั้นยามา ชั้นดุสิต นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวตี
-จนถึงพรหมโลก ๙ ชั้น จด เวหับผละสุทธาวาส ๕ อรูปพรหมทั้ง ๔
-พระรัศมีชำแรกอรูปพรหมทั้ง ๔ แล่นไปสู่อัชฎากาศ ไปสู่โลกธาตุไม่มีที่สุด ไม่มีสถานที่ใดๆ ที่พระรัศมีจะแผ่ไปไม่ถึง ล้วนแต่เป็นสถานที่ที่ปกคลุมไปด้วยพระรัศมีของพระพุทธเจ้าทั้งนั้น

พระรัศมีนี้ มิใช่สำเร็จด้วยการอธิษฐาน และมิใช่สำเร็จด้วยภาวนาแต่ประการใด หากแต่เกิดมาจากการพิจารณาธรรมอันละเอียด สุขุม ลึกซึ้ง กว้างขวาง โดยเหตุนี้แหละ พระโลหิตจึงใส รูปวัตถุผ่องใส พระฉวีวรรณผ่องใส วรรณธาตุ (ธาตุ คือ รัศมี) มีจิตเป็นสมุฏฐาน ได้ตั้งอยู่ไม่หวั่นไหวในประเทศ ประมาณ ๘๐ ศอก

อ้างอิงที่มา : ตั้งใจสวดคัมภีร์มหาปัฏฐาน อย่างน้อย วันละ ๑ จบ
เปิดความจริงเรื่องพระฉัพพรรณรังสี พระรัศมีมีวรรณะ ๖ ประการ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๓ ส.ค.๒๕๕๖

พระฉัพพรรณรังสี ๖ ประการ เป็นส่วนที่ได้คัดลอกจากหนังสือ คัมภีร์มหาปัฏฐาน รจนาโดย พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ มีเนื้อความดังต่อไปนี้:

เมื่อพระพุทธองค์พิจารณาถึงคัมภีร์ที่ ๗ คือ ปัฏฐานนี้ พระฉัพพรรณรังสี ๖ ประการได้แก่ นีละ สีเขียวเข้ม ปีตะ สีเหลือง โลหิตะ สีแดง โอทาตะ สีขาว มัญชิฏฐะ สีหงสบาท (สีม่วง) ปภัสสระ สีเลื่อมพรายปภัสสร ก็ซ่านออกจากพระวรกายของพระองค์

ทั้งนี้ก็เพราะคัมภีร์ปัฏฐานนี้ เป็นคัมภีร์ที่กว้างขวาง มีอรรถรสลึกซึ้ง สุขุมคัมภีรภาพกว่าทุกคัมภีร์ ที่พระองค์ทรงพิจารณามา และเป็นคัมภีร์เดียวเท่านั้นที่เหมาะสมแก่พระสัพพัญญูตญาณ อันเป็นญาณที่กว้างลึกซึ้งพอเหมาะกัน ฉะนั้น ขณะที่ทรงพิจารณาอยู่นั้น จึงทำให้เกิดความปีติในธรรมรส อยู่ตลอดเวลา อุปมาเหมือนปลาใหญ่ ชื่อ ติมิรปิงคละ ได้โอกาสแหวกว่ายอยู่ในมหาสมุทรอันลึกถึง ๘๔,๐๐๐ โยชน์ ย่อมจะมีความร่าเริงบันเทิงใจ ในการที่ได้แหวกว่ายไปมาในมหาสมุทรนั้นโดยสะดวกฉันใด เมื่อพระศาสดาทรงพิจารณาธรรมอันละเอียดสุขุมตามสบาย ก็ย่อมทรงมีความปีติร่าเริงในการที่ได้พิจารณาอย่างกว้างขวางลึกซึ้งในคัมภีร์ปัฏฐานก็ฉันนั้น

๑. พระรัศมีสีเขียวเข้มนั้น (นีลวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระเกษา พระมัสสุ และจากที่มีสีเขียวเข้าแห่งพระเนตรทั้งสอง
๒. พระรัศมีสีเหลืองนั้น (ปีตวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระฉวีวรรณ และจากที่สีเหลืองแห่งพระเนตรทั้งสอง
๓. พระรัศมีสีแดงนั้น (โลหิตวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระมังสะ พระโลหิต และจากที่สีแดงแห่งพระเนตรทั้งสอง
๔. พระรัศมีสีขาวนั้น (โอทาตวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระอัฐิ พระทนต์ และจากสีขาวแห่งพระเนตรทั้งสอง
๕. พระรัศมีหงสบาท (มญฺชิฏฺฐวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระสรีระประเทศนั้นๆ
๖. พระรัศมีเลื่อมปภัสสรนั้น (ปภสฺสรวณฺณรํสี) ซ่านออกจากพระสรีระประเทศนั้นๆ

-พระรัศมีวรรณะ ๖ ประการเหล่านี้ ซ่านออกจับมหาปฐพีอันหนาทึบ ๒๔๐,๐๐๐ โยชน์ ได้เป็นเหมือนก้อนทอง ที่เขาไล่มลทินออกแล้ว
-และพระรัศมีนี้ ก็แทรกแผ่นดินไปจับน้ำที่รองรับแผ่นดินอันหนา ๘๔๐,๐๐๐ โยชน์ ได้เป็นเหมือนทองคำที่ไหลคว้างออกจากเบ้าทอง
-แล้วแทรกน้ำไปจับลมหนา ๙๖๐,๐๐๐ โยชน์ ได้เป็นเหมือนกองทองที่เขากองสุมไว้
-แล้วแทรกลมแล่นไปสู่อัชฎากาศในภายใต้
-พระรัศมีโดยส่วนเบื้องบนพลุ่งขึ้นไปจับสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราช
-แทรกสวรรค์ชั้นจาตุมมหาราชขึ้นไปจับสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
-จากนั้นก็ชั้นยามา ชั้นดุสิต นิมมานรดี ปรนิมมิตวสวตี
-จนถึงพรหมโลก ๙ ชั้น จด เวหับผละสุทธาวาส ๕ อรูปพรหมทั้ง ๔
-พระรัศมีชำแรกอรูปพรหมทั้ง ๔ แล่นไปสู่อัชฎากาศ ไปสู่โลกธาตุไม่มีที่สุด ไม่มีสถานที่ใดๆ ที่พระรัศมีจะแผ่ไปไม่ถึง ล้วนแต่เป็นสถานที่ที่ปกคลุมไปด้วยพระรัศมีของพระพุทธเจ้าทั้งนั้น

พระรัศมีนี้ มิใช่สำเร็จด้วยการอธิษฐาน และมิใช่สำเร็จด้วยภาวนาแต่ประการใด หากแต่เกิดมาจากการพิจารณาธรรมอันละเอียด สุขุม ลึกซึ้ง กว้างขวาง โดยเหตุนี้แหละ พระโลหิตจึงใส รูปวัตถุผ่องใส พระฉวีวรรณผ่องใส วรรณธาตุ (ธาตุ คือ รัศมี) มีจิตเป็นสมุฏฐาน ได้ตั้งอยู่ไม่หวั่นไหวในประเทศ ประมาณ ๘๐ ศอก

อ้างอิงที่มา : ตั้งใจสวดคัมภีร์มหาปัฏฐาน อย่างน้อย วันละ ๑ จบ

 

ธรรมวินัยอันน่าอัศจรรย์ 8ประการ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในมหาสมุทรมีธรรม
อันน่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมา ๘ ประการนี้แล ที่พวกอสูรเห็นแล้ว ๆ พา
กันยินดีในมหาสมุทร.
[๑๑๘] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในธรรมวินัยนี้ ก็มีธรรมอันน่า
อัศจรรย์ ไม่เคยมีมา ๘ ประการ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้ว ๆ พากันยินดี
อยู่ในธรรมวินัย ฉันนั้นเหมือนกัน ๘ ประการเป็นไฉน ?

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 526
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในธรรมวินัยนี้ มีการศึกษาไปตามลำดับ
มีการกระทำไปตามลำดับ มีการปฏิบัติไปตามลำดับ มิใช่ว่าจะมีการบรรลุ
อรหัตผลโดยตรง เปรียบเหมือนมหาสมุทรลาดลุ่มลึกไปตามลำดับ ไม่
โกรธชันเหมือนเหวฉะนั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อที่ในธรรมวินัยนี้
มีการศึกษาไปตามลำดับ มีการกระทำไปตามลำดับ มีการปฏิบัติไปตาม
ลำดับ มิใช่ว่าจะมีการบรรลุอรหัตผลโดยตรง นี้เป็นธรรมอันน่าอัศจรรย์
ไม่เคยมีมา ประการที่ ๑ ในธรรมวินัยนี้ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้ว ๆ พา
กันยินดีอยู่ในธรรมวินัยนี้.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สาวกทั้งหลายของเรา ไม่ล่วงสิกขาบทที่เรา
บัญญัติแล้วแม้เพราะเหตุแห่งชีวิต เปรียบเหมือนมหาสมุทรเต็มเปี่ยมอยู่
เสมอ ไม่ล้นฝั่ง ฉะนั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ข้อที่สาวกทั้งหลายของเรา
ไม่ล่วงสิกขาบทที่เราบัญญัติแล้ว นี้ก็เป็นธรรมอันน่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมา
ประการที่ ๒. . .
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ทุศีล มีบาปธรรม มีความประพฤติ
ไม่สะอาด น่ารังเกียจ ปกปิดกรรมชั่ว ไม่ใช่สมณะ ปฏิญาณว่าเป็นสมณะ
ไม่ใช่ผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ปฏิญาณว่าประพฤติพรหมจรรย์ เสียใน ชุ่ม
ด้วยราคะ เป็นดุจหยากเยื่อ สงฆ์ไม่ยอมอยู่ร่วมกับบุคคลนั้น ประชุมกัน
ยกวัตรเธอเสียทันที แม้เขาจะนั่งอยู่ในท่ามกลางภิกษุสงฆ์ แต่เขาก็ชื่อว่า
ห่างไกลจากสงฆ์ และสงฆ์ก็ห่างไกลจากเขา เปรียบเหมือนมหาสมุทร
ไม่เกลื่อนกล่นด้วยซากศพ เพราะคลื่นย่อมซัดเอาซากศพในมหาสมุทร
เข้าฝั่งให้ขึ้นบกฉะนั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้ข้อที่บุคคลผู้ทุศีล มีบาป

 

- ธรรมกายไม่ใช่พุทธ ---

ฝรั่งมาสัมภาษณ์ผม ผมบอกเลยว่าไม่ใช่พุทธศาสนา
ในความหมายที่แท้จริงคือ
โดยรูปแบบเขาเป็นพระในพุทธศาสนาและเป็นเถรวาทด้วย
แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ใช่พุทธ
เพราะว่าเขาไม่แสดงคำสอนของพุทธศาสนา
เพียงแต่ไปหยิบเอาคำสอนของพุทธศาสนาบางจุด
เพื่อสร้าง ค ว า ม ร่ำ ร ว ย ค ว า ม ยิ่ ง ใ ห ญ่ ใ ห้ แ ก่ ตั ว

ถ้าเราถอยหลังมาพิจารณาสักนิด..เราจะเห็นว่า
การสอนแม้แต่หลักบุญหลักทาน
ซึ่งเป็นหลักพื้นฐานที่สังคมไทยสอนกันมาตามหลักพุทธศาสนานี่
ก็สอน “ให้เพื่อการสงเคราะห์ ให้เพื่อช่วยเหลือสังคม”
ใครมีก็ช่วยเหลือเจือจานคนอื่นตามกำลังความสามารถ

ไม่เคยมีคำสอนใดในสังคมไทยหรือในพุทธศาสนาที่สอนว่า
“มึงมีเท่าไรมึงทุ่มให้หมด” ไอ้มีเท่าไรทุ่มให้หมดนี่นะฮะ
ถึงกับสร้าง slogan ว่า “ขายบ้านขายรถ ทุ่มสุดฤทธิ์ ปิดเจดีย์”
ไม่มีก็ให้ไปขอยืมเขามา ให้ทำมากๆ ท่านก็จะได้มากๆ
หมายถึงว่าได้สิ่งตอบแทนกลับมา เช่นให้ไป ๑,๐๐๐ บาท
คุณจะได้รับตอบแทนกลับมา ๓,๐๐๐ บาท ๓ เท่าตัว…
ไม่มีใครสอนอย่างนี้

ว่ากันจริงๆ นะ ถ้าถอยหลังมานั่งคิดสักนิด
โอ้โห! นี่มันเป็นลัทธิขูดรีด
“มึงจะชิบหายช่างมึง แต่ว่าต้องเอาเงินมาให้กูให้ได้ ให้กูได้ร่ำได้รวย”
เอาเงินมาแล้วเอาไปทำอะไร
สังคมก็เห็นอยู่แล้วว่าเงินทองเอาไปทำอีลุ่ยฉุยแฉก
จ่ายให้สีกาคนละ ๑๐๐ ล้าน ๒๐๐ ล้าน
เอาไปทำธุรกิจ ก็เห็นๆ กันอยู่
ทำไมคนถึงมองไม่เห็น ก็เพราะความศักดิ์สิทธิ์ของผ้าเหลือง
นี่ถ้าสมมติว่าเป็นคุณ นุ่งกางเกง
ถ้าคุณทำอย่างนั้นคุณก็โดนถีบ โดนกระทืบตายแล้วใช่ไหม
อันนี้เห็นได้ชัดๆ ไม่ใช่พุทธศาสนา
คือเราเกรงใจ พูดกันแบบเกรงใจ ผมไม่เกรงใจหรอกแบบนี้...

พวกนี้สำคัญผิดหรือเจตนาฉ้อฉล
(เครดิต อาจารย์# เสฐียรพงษ์ วรรณปก )

_+-/เจ้าของกระทู้ต้องขออภัยในคำบางคำในบทความโพสต์นี้ท่านอาจจะพูดตรงเกินไปและใช้ภาษาชาวบ้าน ท่านอาจารย์เสฐียรพงษ์ วรรณปก ปธ. ๙
ราชบัณฑิตไทย (เป็นข้อความที่ไม่ได้ตัดต่อแก้ไขทั้งสิ้น เพื่อคงไว้ซึ่งข้อมูลเดิมและเป็นข้อความที่เปิดเผย)

 

ขอโอกาสเรียนถามท่านอาจารย์นะคะว่า
ในอริยมรรคมีองค์ ๘
ท่านอาจารย์มีความคิดเห็นว่าข้อใดมีความสำคัญมากที่สุด เพราะเหตุใด?

 

ขอเรียนถามอีกข้อค่ะ
ในศีล ๕ ท่านอาจารย์มีความเห็นว่าศีลข้อใดสำคัญมากที่สุด เพราะเหตุใด ?
กราบขอพระคุณท่านอาจารย์ค่ะ

 

วันนี้ ได้อ่านบทความนี้จากเฟสบุ๊คค่ะ

--- สุขา สังฆัสสะ สามัคคี มีจริงที่สกลนคร ---

เหตุเกิดที่สกลนคร (2) โดย วสิษฐ เดชกุญชร

หมายเหตุ - บทความนี้ผมเก็บความมาจากบทความชื่อ สุขา สังฆัสสะ สามัคคี มีจริงที่สกลนคร ซึ่งพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ อีสาน บิซวีค เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2555 ขอขอบคุณท่านผู้เขียนและ อีสานบิซวีค ไว้ในที่นี้ด้วย

ขอเท้าความเล็กน้อยว่าวันอังคารก่อนนี้ ผมเขียนเรื่องเดียรถีย์คณะหนึ่งพยายามจะเข้าครอบครองวัดร้างบนเกาะดอนสวรรค์ ซึ่งเป็นเกาะใหญ่ที่สุดในหนองหาร จังหวัดสกลนคร ทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในภาคอีสาน ความพยายามเริ่มเมื่อ 24 ปีมาแล้ว และเกือบสำเร็จในเดือนกันยายน 2555 เมื่อสำนักงานที่ดินจังหวัดสกลนครออกประกาศจะออกโฉนดที่ดิน 85 ไร่ ให้แก่วัดดอนสวรรค์ โดยให้ผู้ประสงค์จะคัดค้านยื่นคำร้องภายใน 30 วัน และเทศบาลนครสกลนครยื่นคำร้องคัดค้าน

หลังจากที่ทราบว่าเทศบาลนครสกลนครทำหนังสือร้องคัดค้านการออกโฉนด ชาวสกลนคร จำนวนประมาณ 1,000 คน ได้ออกมาเคลื่อนไหวคัดค้าน มีการตั้งกลุ่ม รักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล ขึ้นทางเฟซบุ๊ก (Facebook) ชั่วเวลาไม่กี่วันมีผู้สมัครเป็นสมาชิกกลุ่มกว่า 2 หมื่นคน

วันที่ 10 กันยายน 2555 เทศบาลนครสกลนครเรียกร้องให้ผู้ว่าราชการจังหวัดสกลนครยกเลิกการออกโฉนดที่ดินวัดดอนสวรรค์ และยกเลิกการขึ้นทะเบียนวัดร้าง เพื่อคงสภาพการเป็นที่ดินสาธารณประโยชน์เอาไว้สำหรับให้ประชาชนใช้ร่วมกัน ในวันนั้นและวันที่ 17 กันยายน ชาวสกลนครประมาณ 5,000 คน ชุมนุมสนับสนุนการเรียกร้องของเทศบาลนครสกลนคร หลังจากนั้นผู้ว่าราชการจังหวัดสกลนครก็ยอมถอนคำร้องขอออกโฉนด แต่เรื่องก็ยังไม่ยุติ คณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร เชิญผู้แทนกรมที่ดิน ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนา จังหวัดสกลนคร สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดสกลนคร นายกเทศมนตรีนครสกลนคร และผู้แทนกลุ่ม รักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล ไปร่วมประชุม เพื่อพิจารณาการร้องเรียนของเทศบาลนครสกลนคร การประชุมยังไม่สิ้นสุด คณะกรรมาธิการมีมติให้เชิญผู้เกี่ยวข้องไปร่วมประชุมต่อ

วันที่ 18 ตุลาคม 2555 สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดสกลนครมีหนังสือถึงชมรมส่งเสริมคนดีเมืองสกลนคร มีใจความว่าสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติได้ขึ้นทะเบียนวัดร้างบนเกาะดอนสวรรค์จริง และสันนิษฐานว่าเป็นวัดที่ถูกต้องตามกฎหมาย

เมื่อเป็นที่เห็นได้ชัดว่า สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติยังมีแผนที่จะให้ออกโฉนดที่ดินเพื่อสร้างวัดบนเกาะดอนสวรรค์ให้ได้ องค์กรภาคประชาชน 16 องค์กรจึงรวมกันก่อตั้ง เครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล ขึ้นแทนกลุ่มที่มีอยู่เดิม โดยยืนยันวัตถุประสงค์เดิมที่จะคัดค้านการออกโฉนด เพิกถอนชื่อวัดดอนสวรรค์ (ร้าง) ออกจากทะเบียนวัดร้างของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ และเพิ่มเติมวัตถุประสงค์ที่จะปลูกจิตสำนึกรักท้องถิ่นและหวงแหนผืนแผ่นดินอันเป็นสาธารณสมบัติของชาวสกลนคร และที่จะสนับสนุนให้เกิดการพัฒนาดอนสวรรค์เชิงอนุรักษ์และฟื้นฟูระบบนิเวศป่าดึกดำบรรพ์ให้ยั่งยืน

วันที่ 30 ตุลาคม 2555 สำนักงานที่ดินจังหวัดสกลนครมีหนังสือตอบเครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล ความตอนหนึ่งมีว่า การยื่นคำขอ (ให้ออกโฉนด) ใหม่เป็นสิทธิของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ แปลว่าสำนักงานนั้นยังไม่ยอมแพ้

ต้นเดือนพฤศจิกายน 2555 พระสงฆ์ที่ไปจำพรรษาอยู่ ณ วัดดอนสวรรค์ (ตามโครงการบวชพระแสนรูปของวัดธรรมกาย) เดินทางออกจากดอนสวรรค์ หลังจากนั้นเมื่อขึ้นปีใหม่ 2556 เครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล ก็ยังเดินหน้าเคลื่อนไหวร้องขอให้คณะอนุกรรมาธิการสิทธิชุมชน ในคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ไปรับฟังคำชี้แจงทั้งของภาครัฐและประชาชน ทั้งยังนำข้อมูลข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเรื่องเกาะดอนสวรรค์เข้าชี้แจงต่อคณะกรรมการจังหวัดสกลนคร และต่อคณะอนุกรรมาธิการแก้ปัญหาวัดร้าง ศาสนสมบัติกลางและที่ธรณีสงฆ์ สภาผู้แทนราษฎร และเชิญคณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร ไปพบชาวสกลนครเพื่อฟังข้อเท็จจริงด้วย

ต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2556 คณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม มีมติให้คณะอนุกรรมการศึกษาปัญหาวัดร้างฯ สรุปผลการดำเนินการและยุติการดำเนินการ แต่ปรากฏว่าสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติกลับมีหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัดสกลนคร ขอให้จังหวัดร่วมกับคณะสงฆ์ทำความเข้าใจกับประชาชน แล้วจึงจะถอนหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง แต่จะขอออกโฉนดเฉพาะส่วนที่เป็นของวัดดอนสวรรค์ร้าง

ใช่แต่เท่านั้น ในเดือนเมษายน 2556 สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติยังมีหนังสือถึงเลขาธิการคณะกรรมการกฤษฎีกา ขอหารือว่าวัดดอนสวรรค์เป็นวัดตามกฎหมายเกี่ยวกับคณะสงฆ์ฉบับใดหรือไม่

ในขณะเดียวกัน ผู้แทนเครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล และประชาชนประมาณ 80 คน ก็เดินทางไปพบผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติและรัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี และเรียกร้องให้สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ยกเลิกหนังสือที่มีไปถึงผู้ว่าราชการ จังหวัดสกลนคร เพราะจะนำไปสู่ความแตกแยกของชาวพุทธ ขอให้ทบทวนมติคณะทำงานวิเคราะห์ข้อมูล เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2555 และให้ลบชื่อวัดดอนสวรรค์ออกจากทะเบียนวัดร้าง เพื่อมิให้มีการลอบมาขอออกโฉนดที่ดินในภายหลัง สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติยอมยกเลิกหนังสือฉบับที่กล่าว แต่ยังไม่รับข้อเรียกร้องอื่น แต่จะให้คณะกรรมการแก้ไขปัญหาวัดดอนสวรรค์ไปพบเครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล ในตอนปลายเดือนพฤษภาคม

เมื่อเห็นว่าสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติยังดันทุรังจะคงวัดดอนสวรรค์ไว้ให้ได้ ประธานเครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล และนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสกลนคร จึงขอความเห็นจากประชาชนที่ไปร่วมโสเหล่ (ภาษาพื้นบ้านอีสานแปลว่าเสวนา) กันเมื่อวันเสาร์ที่ 1 มิถุนายน 2556 ผู้ร่วมประชุมเห็นสมควรยกระดับการเรียกร้อง และระดมประชาชนออกมาแสดงพลังครั้งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง

ในวันที่ 1 กรกฎาคม 2556 นายกเทศมนตรีเทศบาลนครสกลนครกับประธานและกรรมการเครือข่ายรักษาดอนสวรรค์เพื่อไท สกล เดินทางไปให้ความเห็นแก่คณะกรรมการกฤษฎีกาที่กรุงเทพฯ

หลังจากนั้นสัปดาห์เดียว สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติก็ทำหนังสือถึงผู้ว่าราชการจังหวัดสกลนคร ขอยกเลิกและถอนชื่อวัดดอนสวรรค์ออกจากทะเบียนที่ดินศาสนสมบัติกลางและวัดร้าง

กรณีเกาะดอนสวรรค์นี้จะเห็นว่าแม้ประชาชนชาวจังหวัดสกลนครและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดสกลนครจะไม่ต้องการที่จะให้มีวัดอยู่บนเกาะดอนสวรรค์ แต่ต้องการที่จะสงวนเกาะนั้นเป็นสาธารณสมบัติ พัฒนาเชิงอนุรักษ์และฟื้นฟูระบบนิเวศป่าดึกดำบรรพ์ แต่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติก็ยังพยายามที่จะให้มีการออกโฉนดที่ดินเพื่อสร้างวัดให้ได้ ทั้งๆ ที่จังหวัดสกลนครมีวัดอยู่แล้วเป็นจำนวนมาก และหลายวัดเป็นวัดสำคัญ ทั้งทางประวัติศาสตร์และทางด้านการศึกษาทั้งของพระสงฆ์และฆราวาส ไม่ปรากฏชัดว่าเหตุใดสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจึงพยายามผลักดันให้มีวัดขึ้นมาอีกบนเกาะที่เป็นสมบัติของชาวสกลนครมาแต่โบราณกาล

การต่อสู้ของชาวสกลนครเป็นอุทาหรณ์แสดงว่า ด้วยการรวมพลังกันอย่างเป็นปึกแผ่น เหนียวแน่น และไม่ถอยหลังเท่านั้น ชาวสกลนครจึงประสบชัยชนะ และสามารถรักษาสมบัติมรดกของตนเอาไว้ให้พ้นจากเงื้อมมือของเดียรถีย์ได้

http://www.matichon.co.th

 

ช่วยดันครับ

 

คุณโตมาดัน
ติงก็มาช่วยดันอีกคนค่ะ
เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ

วันก่อนด้วยความไม่รู้
ติงก็เลยส่งe-mail ถามคุณพี่ท่านหนึ่ง
ที่ทำงานระดับแนวหน้าของประเทศ เกี่ยวกับวัดพระธรรมกาย
คำตอบที่ได้พบว่า...
(ขออภัยที่ไม่สามารถเขียนต่อได้ค่ะ
บอกได้เพียงว่า สิ่งที่คนเขาพูดมานั้น
ได้รับการยืนยันว่าจริง)

 

สิ่งที่น่ากลัว กำลังคืบคลานเข้ามา
ใครหนอจักช่วยได้

 

การเผยแพร่พระพุทธศาสนาและการสืบทอดในพระพุทธศาสนานั้น
เป็นหน้าที่โดยตรง เพราะองค์สมเด็จสัมมาสัมพระพุทธเจ้าผู้เป็นศาสดาในพระพุทธศาสนาท่านได้มอบมรดกอันล้ำค่าคือพระธรรมคำสั่งสอนไว้ให้ และได้ฝากไว้กับพุทธบริษัท ๔
คือ พระภิกษุสงฆ์ พระภิกษุณี อุบาสก และอุบาสิกา
สิ่งไหนที่ไม่ถูกต้องหรือที่ผิดไปจากหลักธรรมหรือออกนอกลู่นอกทางก็ต้องช่วยกันติเตือนโดยธรรม และหาทาง เพื่อเตือนสติ ตามความรู้และสติปัญญาและภูมิธรรมของแต่ละท่าน
เรียกว่าช่วยกันสืบทอดพระพุทธศาสนา แม้นจะมีบางท่านอาจจะไม่ถูกใจบ้าง
แต่คงจะไม่มีใครที่จะปฏิเสธหรือค้านในพระธรรมสิ่งที่พระองค์ศาสดาทรงสอนมาอย่างแน่นอนครับ
พระภิกษุสงฆ์ที่ไม่ยอมปฏิบัติหรือเผยแพร่ธรรมในตามพระธรรมวินัยของพระพุทธศาสนาแล้วย่อมที่จะปฏิเสธในความเป็นพระสงฆ์สาวก ขององค์พระสัมมาสัมพระพุทธเจ้าผู้เป็นองค์พระศาสดาของศาสนาพุทธ โดยแท้
ที่คุณดาบหักเขียนว่า( อย่าต่อว่า อย่าด่ารวม กับ พระผู้ปฏิบัติดี ) ข้อความในโพสต์ไหนครับ กรุณาให้ความกระจ่างด้วยครับ ยินดีที่จะแก้ไขให้ ครับ

 

มรรค 8 ( อัฏฐังคิกมรรค )


..(มรรค = อริยมรรค = มัชฌิมาปฏิปทา = มรรคแปด = ทางดำเนินชีวิตอันประเสริฐ = ทางสายกลาง)
..........แนวทางดำเนินอันประเสริฐของชีวิตหรือกาย วาจา ใจ เพื่อความหลุดพ้นจากทุกข์
.....เรียกว่า อริยมรรค แปลว่าทางอันประเสริฐ เป็นข้อปฏิบัติที่มีหลักไม่อ่อนแอ จนถึงกับ
.....ตกอยู่ใต้อำนาจ ความอยากแห่งใจ แต่ก็ไม่แข็งตึงจนถึงกับเป็นการทรมานกายให้เหือด
.....แห้งจากความสุขทางกาย เพราะฉะนั้นจึงได้เรียกว่ามัชฌิมาปฏิปทา คือทางดำเนินสาย
.....กลาง ไม่หย่อนไม่ตึง แต่พอเหมาะเช่นสายดนตรีที่เทียบเสียงได้ที่แล้ว

..........คำว่ามรรค แปลว่าทาง ในที่นี้หมายถึงทางเดินของใจ เป็นการเดินจากความทุกข์
.....ไปสู่ความเป็นอิสระหลุดพ้นจากทุกข์ซึ่งมนุษย์หลงยึดถือและประกอบขึ้นใส่ตนด้วย
.....อำนาจของอวิชชา ....มรรคมีองค์แปด คือต้องพร้อมเป็นอันเดียวกันทั้งแปดอย่างดุจเชือก
.....ฟั่นแปดเกลียว องค์แปดคือ :-
..........1. สัมมาทิฏฐิ ิคือความเข้าใจถูกต้อง
..........2. สัมมาสังกัปปะ คือความใฝ่ใจถูกต้อง
..........3. สัมมาวาจา คือการพูดจาถูกต้อง
..........4. สัมมากัมมันตะ คือการกระทำถูกต้อง
..........5. สัมมาอาชีวะ คือการดำรงชีพถูกต้อง
..........6. สัมมาวายามะ คือความพากเพียรถูกต้อง
..........7. สัมมาสติ คือการระลึกประจำใจถูกต้อง
..........8. สัมมาสมาธิ คือการตั้งใจมั่นถูกต้อง
.....การปฏิบัติธรรมทุกขั้นตอน รวมลงในมรรคอันประกอบด้วยองค์แปดนี้ เมื่อย่นรวมกัน
.....แล้วเหลือเพียง 3 คือ ศีล - สมาธิ - ปัญญา สรุปสั้น ๆ ก็คือ
...............การปฏิบัติธรรม(ศีล-สมาธิ-ปัญญา)ก็คือการเดินตามมรรค
ข้อ ๑ สัมมาทิฏฐิ คือความเข้าใจถูกต้อง เหมือนเราติดกระดุมเม็ดแรก
ถ้ามีความเห็นที่ผิดแล้ว กระดุมเม็ดที่เหลือย่อมจะผิดตามไปด้วย ครับ

 

สวัสดีค่ะ..
วันนี้ได้มีโอกาสอ่านกระทู้ทั้งหมด ก็ยัง งง ๆ อยู่พอสมควร
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ..คุณครู และวัดธรรมกาย
ตัวดิฉันเอง ก็มีโอกาสไปเข้ารับการอบรมที่สำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง
ที่ โคราช เป็นโครงการของคุรุสภา ถ้าจำไม่ผิด
หลังจากนั้น ก็เริ่มเห็นโรงเรียนดีศรีตำบล อบรมบ้าง
แล้วปีนี้ก็เป็นโรงเรียนในฝัน ก็ไม่ค่อยรู้ข้อมูลเรื่องวัดธรรมกายเท่าไร
แต่เข้าใจ คุณครูในฐานะที่เป็นฝ่ายปฏิบัติพอสมควร ว่าคิดอย่างไร ทำอย่างไร
ถือเสียว่า แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะคะ...

 

ศีล ๕ ข้อ คือ
๑. ปาณาติปาตา เวรมณี งดเว้นจากการทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป
๒. อทินนาทานา เวรมณี งดเว้นจากการถือเอาของที่เจ้าของมิได้ให้
๓. กาเมสุ มิจฉาจารา เวรมณี งดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม
๔. มุสาวาทา เวรมณี งดเว้นจากการกล่าวเท็จ
๕. สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา เวรมณี งดเว้นจากการดื่มสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท

เพียงรู้จักว่าศีล ๕ ข้อมีอะไรบ้างเท่านั้น ยังไม่พอ ผู้รักษายังต้องรู้เลยไปถึงว่า ท่านวางกฎเกณฑ์ไว้อย่างไรในการวินิจฉัยว่าทำอย่างไรแค่ไหนจึงล่วงศีล คือศีลขาด โดยใช้กฎเกณฑ์ในการวินิจฉัยที่ท่านเรียกว่า องค์ของศีล เป็นเครื่องตัดสิน ถ้าครบองค์ของศีลข้อนั้นๆ ศีลข้อนั้นก็ขาด ถ้าไม่ครบองค์ที่วางไว้ ขาดไปหนึ่งหรือสองข้อ ถือว่าศีลไม่ขาด แต่ศีลก็เศร้าหมอง องค์ของศีลที่ท่านวางไว้จึงเป็นเครื่องเตือนใจให้สำรวมระวังไม่ประมาท
เช่น
ศีลข้อ ๑ มีองค์ ๕ คือ
๑. *ปาโณ สัตว์มีชีวิต
๒. ปาณสญฺญิตา รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
๓. วธกจิตฺตํ จิตคิดจะฆ่า
๔. อุปกฺกโม เพียรเพื่อจะฆ่า
๕. เตน มรณํ สัตว์ตายด้วยความเพียรนั้น
ข้อ๑ จึงมีโทษบาปหนักกว่าทุกข้อ เพราะเป็นการฆ่าสัตว์ที่มีชีวิตให้ตาย

 

มีกระทาชายนายคนหนึ่ง
แกเป็นคนดีทีเดียว ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ล่วงเกินลูกเมียใคร ไม่พูดเท็จและพูดคำหยาบ แต่เรื่องสุรานี่ก็เป็นไปตามกาล...
อยู่มาวันหนึ่ง งานเลี้ยงฉลองขึ้นบ้านใหม่ พวกๆกันจึงชวนไปดื่ม...
มีสาวเจ้าของบ้าน มาคอยรินให้...

1 ก๊ง นงนุช...
2 ก๊ง พุทธวาจา...
3 ก๊ง เริ่มบ้า...
4-5 เริ่มเมา...

ครั้งเมาได้ที่ ก็เริ่มโกหกบ้างแล้ว ... เมื่อต่างก็คุยโม้กันไป หันไปเห็นร่องอกเจ้าของบ้านสาวๆ ขาวๆเข้า ก็เกิดอารมณ์ จึงตรงเข้าข่มขืน...ความที่กลัวความผิดจะตามมา จึงฆ่าสาวเจ้าของบ้านเสีย แล้วไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ ด้วยความเมา จึงถอดเอาสร้อยทองที่คอ และขโมยเงิน กับรถ ก่อนจะหนีไป...

นิทานเรื่องนี้ครูติง และท่านคมสันต์ คงเคยได้ยินกันมาตั้งกะเด็กๆ
ครูติงก็เลยเอามาถามว่าศีล5 ข้อไหนสำคัญที่สุด ชิมิ...
จะด้วยต้องการทราบนานาทัศนะล่ะสินะ...

 

ท่านพี่ระมิงค์เล่นยกตัวอย่างการละเมิดศีลทั้ง ๕ ข้อรวดเดียวจบ(แบบคนมีปัญญา)ทันใจเลย
ครับ เยี่ยม ฉนั้นคนที่ดื่มสุรา อย่างน้อยก็ควรเว้นรินสุรามาเป็นระยะฯอย่าให้ถึงกับขาดสติที่เรียกว่า
สุราพา วอดวาย คนดื่มฉิบหาย คนขายสบาย ผิดศีลธรรมทั้งคนดื่มคนขาย
(รวมทั้งคนที่ทำกับแกล้มมาสนับสนุนวงสุราด้วยเรียกว่าถูกหางเลขครับ)