ติชมให้สมเหตุ

<DD>การจะใช้วิธีสรรเสริญหรือตำหนิ ไปชี้แนะนำการทำงานของผู้อื่นนั้นสมควรระมัดระวังมากทีเดียว หากไม่ได้ใช้วิธีการที่มีชั้นเชิงแล้ว ก็จะมีผลทำลายความสามารถของผู้อื่นในขณะเดียวกัน ก็จะเป็นการฆ่าตนเองด้วย

<DD>เซนมักจะกล่าวถึงวิธีการอิสระที่จะดำเนินการยกย่อง ตำหนิ ตักเตือนอย่างกวดขัน ส่งเสริมให้หลงระเริง การให้หรือการช่วงชิง

การตำหนิผู้อื่นก็เหมือนกับการตำหนิตนเอง
หากตนเองไม่ตระหนักถึงความเจ็บปวด
ในการประณามตำหนิผู้อื่น ก็จะไม่บังเกิดผล
แห่งการตำหนิอย่างแท้จริง

<DD>ผู้สอนและผู้เรียนจะต้องยืนอยู่บนระดับเดียวกัน นี่คือเงื่อนไขข้อสำคัญทีเดียว

<DD>ทั้งหมดนี้ต้องการชี้ให้เห็นว่า การตำหนิผู้อื่นก็เหมือนกับการตำหนิตนเองหากตนเองไม่ตระหนัก ถึงความเจ็บปวดในการประณามตำหนิผู้อื่น ก็จะไม่บังเกิดผลแห่งการตำหนิอย่างแท้จริง

<DD>วิธีตำหนิสอนคนของเซนนั้นคือ จะต้องไม่ทำร้ายความนับถือตนเองของผู้อื่น โดยให้โอวาทในที่เงียบๆ ไม่มีคน หรือกล่าวยกย่องก่อนหรือสัก 7-8 ส่วน จึงกล่าวตำหนิอีก 2-3 ส่วนแล้วจะได้ผล <DD>การตำหนิด่าว่าผู้อื่นก็เท่ากับการตำหนิด่าว่าตัวเองแต่ในขณะที่กล่าวยกย่องผู้อื่นนั้น จะต้องเป็นแต่การกล่าวยกย่องเขาไม่ใช่ถือโอกาสชมเชยตนเองไปด้วย

<DD>อาจารย์เซน ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสท่านหนึ่ง เนื่องจากมีผู้นับถือเลื่อมใสท่านมากจึงมีลูกศิษย์มาบวชเรียน ด้วยมากมายแต่ว่าจำนวนหนึ่งในกลุ่มลูกศิษย์นี้ กลับปีนข้ามรั้วกำแพงออกไปเสพสุขยังรมณียสถาน

<DD>เมื่อท่านอาจารย์ทราบเรื่องเข้า ก็รู้สึกละอายใจแทนพวกเขาเป็นอย่างยิ่ง ที่ตนอบรมสั่งสอนได้ไม่ดี กลางดึกคืนหนึ่ง ท่านได้นั่งสมาธิรอพวกเขาอยู่ตรงหน้ากำแพงที่พวกเขาปีนออกไป เมื่อพวกลูกศิษย์กลับเข้ามาในตอนดึก ขณะที่พวกเขากระโดดลงจากกำแพงเข้าสู่บริเวณวัดนั้น จึงเห็นอาจารย์นั่งสมาธิอยู่ทุกคนต่างก็ตะลึงหน้าซีดเผือด <DD>ท่านเพียงแต่กล่าวว่า <DD>"พวกเจ้าจงดูแลสุขภาพร่างกายของตนเองให้ดีอากาศข้างนอกในเวลากลางคืนเย็นยะเยือกนัก" พูดจบท่านก็กลับไปยังกุฏิของท่าน จากนั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีใครออกไปเที่ยวข้างนอกในเวลากลางคืนอีกเลย

<DD>วันหนึ่งพระองค์ทรงกล่าวกับพระสาวกทั้งหลายว่า <DD>"เรามีลูกศิษย์อยู่มากมาย แต่ดูเหมือนไม่มีใครสามารถบรรลุถึงสภาพจิตใจเช่น ฝานเท่อ ได้" <DD>พระองค์ใช่จะกล่าวสรรเสริญ ฝานเท่อ ที่เขาปัดกวาดรักษาความสะอาดบริเวณรอบๆ วัดอยู่ทุกวัน แต่เป็นเพราะท่าทางของฝานเท่อ ได้เปล่งประกายพลังชีวิตที่มีอยู่แต่เดิมของคนเรา ซึ่งหาสิ่งอื่นใดทดแทนไม่ได้เลย พระพุทธองค์จึงทรงสรรเสริญเขา

<DD>ไม่ใช่ยกย่องสรรเสริญที่ผลของการกระทำ แต่ยกย่องที่ความสามารถของเขาเช่นนี้ จึงจะสามารถทำให้ความสามารถของคนเพิ่มขยายขึ้น และเกียรติคุณของบุคลลก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นด้วย <DD>แม้จะถูกสั่งให้ทำงานชนิดเดียวกัน คนหนึ่งถือว่างานเป็นของตนเองแล้ว ทำงานด้วยแรงขับเคลื่อน ด้วยความมาดมั่นเอาจริงเอาจัง ท่าทีเช่นนี้จะทำให้การทำงานราบรื่นและรู้สึกสนุกสนานในการทำงาน

<DD>แรงขับเคลื่อนนี้จะช่วยให้เขาทำงานได้ดี สนุกไปกับงานและมีอิทธิพลต่อคนรอบข้าง ให้บังเกิดความกระตือรือร้นในการงานไปด้วย ก่อให้เกิดคุณค่าที่แฝงอยู่

<DD>อีกด้านหนึ่ง หากในใจรู้สึกเกลียดชัง งานที่ได้รับมอบหมายแต่ก็จำเป็นต้องไปทำแล้วจะเกิดผลเช่นไร ที่มา.. นิตยสาร Fitness ปีที่ 11 ฉบับที่ 108

</DD>

 

เห็นด้วยกับคุณแพรครับ โดยส่วนตัวของผมก่อนที่จะตักเตือนหรือตำหนิใครนั้น ผมคิดว่าเราต้องสำรวจตัวเราเองก่อนว่าเรามีส่วนที่ไม่ดีเช่นนั้นหรือไม่ ถ้ามีผมก็จะไม่ค่อยกล้าเตือนผู้อื่นในเรื่องนั้นเหมือนกันครับ จะรอจนกว่าผมปฏิบัติข้อนั้นได้แล้วจึงค่อยตักเตือนผู้อื่น สมดังคำที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า "จงตั้งตนไว้ในคุณธรรมอันสมควรเสียก่อนจึงค่อยสอนผู้อื่น ตนเองจึงจะไม่มัวหมองทีหลัง" ครับ (^_^)

 

แพรน่ารัก...

 

น้องแพรเป็นเซนเหรอ

 

ฮึ

คนอะไรมันน่าหยิกแก้มซะจริงๆ เลย (bb-flower