ต้นไม้แห่งการตรัสรู้ ท่านพุทธภูมิเลือกต้นไม้ในดวงใจไว้ยังครับ?

ท่ามกลางกระแสความร้อน เรามาสนทนาเรื่องเย็นๆกันดีกว่าครับ

เรื่องต้นไม้แห่งการบำเพ็ญ จะว่าไปก็มีความสำคัญอยู่ไม่น้อย ถือเป็นวาสนาประการหนึ่งซึ่งเอื้อต่อการเจริญจิตภาวนาสำหรับท่านผู้มีปณิธานมั่นคงแล้ว ย่อมมีจิตโน้มไปในสถานที่อันเป็นสัปปายะ ดังจะเห็นได้จากการที่พระมหากุมารโพธิสัตว์เจ้าเมื่อครั้งเยาว์วัย พระบิดาเสด็จแรกนาขวัญพระมหากุมารน้อยมีจิตน้อมไปในพระกรรมฐานใต้ร่มหว้าใหญ่ และได้ทรงบรรลุปฐมฌานตั้งแต่ทรงพระเยาว์...จนกระทั่งได้ตรัสรู้ธรรมใต้ร่มไม้ศรีมหาโพธิ ฯลฯ

จากที่กล่าวข้างต้นเป็นเครื่องใช้พิจารณาท่านผู้ปรารถนาพุทธภูมิครับว่า ตั้งแต่สมัยเยาว์วัยนั้นท่านมีจิตน้อมไปในสถานที่สัปปายะมากน้อยเพียงใด รู้สึกถึงความผูกพันกะต้นไม้ใดเป็นกรณีพิเศษป่าว และเมื่อท่านเจริญวัยขึ้นตามลำดับจนกระทั่งปัจจุบันท่านเลือกต้นไม้มงคลเพื่อตรัสรู้ธรรมไว้ในดวงใจยังครับ? ทั้งนี้เพื่อจะได้ใช้เป็นฐานข้อมูลกรณีศึกษาในกลุ่มท่านผู้มีปณิธานเดียวกัน อาจเหมือนหรือแตกต่างกันไป ทั้งนี้อาจมีท่านใดคิดต่าง เช่น ในถ้ำ เงื้อมผา ใต้บาดาล มหาสมุทร ในทิพพิมาน กลางอากาศ ฯลฯ ที่นอกเหนือจากโคนต้นไม้ก็ไม่มีประมาณครับ ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นอันเป็นประโยชน์ของท่านได้เต็มที่

สำหรับข้าพเจ้าเดี๋ยวกลับมาให้ข้อมูลครับ สักครู่!

 

(f)(f)(f) ถ้าต้นที่มีความใกล้ชิดตั่งแต่เด็ก คงเป็นต้นมะขามจ้า หน้าบ้านอายุ เกือบร้อยปีอะ (ปีนบ่อยๆ) แต่ถ้าให้เลือกที่ถูกที่ควร ก็คงต้องเป็น ต้นปาริชาติ ค่ะ

 

ผมชอบต้นฉำฉานะ อ้อ ถ้าเรียกเป็นภาษากลางคงเป็นต้นก้ามปูหรือจามจุรี
แต่ ถ้าจะให้เลือกจริง ๆ คงต้องเลือกต้นไม้ที่ แข็งแรง กิ่งก้านไม่ร่วงง่าย เวลาฝนตกที่บริเวณพื้นเปียกไม่มากล่ะครับ ซึ่ง ต้องหาอีกยาว อาจต้องเลือกต้นไม้ยุคที่ตัวเองจะได้เป็นพระพุทธเจ้าโน่นแหละครับ ถ้าเลือกล่วงหน้าซะตอนนี้ก็เกรงว่า ยุคโน้นจะไม่มีต้นไม้ที่เรารู้จักอยู่เลย 555

 

คงไม่มีใครบอกว่าชอบดาวอังคารมากกว่าโลกนะ

 

สมัยเยาว์วัยคุณแม่พาไปสวนลุมบ่อยๆ เลยมีสัญญาบางส่วนผูกพันกะต้นจามจุรีครับ(ก้ามปู) ซึ่งภายหลังเคยไปเข้าอบร่มจิตภาวนาที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่งจึงได้รู้ว่าร่มเงาของต้นก้ามปูนี้เอื้อประโยชน์ในการเจริญจิตภาวนามากจริงๆ... พอเข้าเรียนก็เป็นต้นอโศกเพราะปลูกไว้เต็มโรงเรียนชอบเอาเกสรดอกมาเกี่ยวเล่นสนุกดี ใบเขียวปกคลุมเต็มต้นบังแสงแดดได้เกือบร้อยเปอร์เซนต์...ต้นแจงก็เหมาะเพราะมีใบดกเขียวเข้มตลอดและทนแล้งมาก เวลาเข้าไปพักหลบแดดที่โคนต้นแล้วอดชื่นชมและนึกขอบคุณร่มไม้อันแสนวิเศษนี้เสมอ...สุดท้ายเป็นต้นไผ่ ไม้ตระกูลไผ่นั้นหากอยู่ใกล้ริมน้ำมันเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ สำนักปฎิบัติหลายๆสถานที่ก็มีปลูกกันเยอะ ทำให้จิตนาการนึกไปถึงสวนป่าไผ่เวฬุวัน ที่พระเจ้าพิมพิสารสร้างถวายเพื่อเป็นพุทธบูชาในบวรพุทธศาสนา คงสงบร่มรื่นน่าอภิรมณ์ใจมิใช่น้อย...

เท่าที่พิจารณาตามวาสนาที่เคยแวะเวียนเข้าไปพำนักใต้ร่มไม้แล้วรู้สึกประทับใจ ส่วนมากก็มีประมาณนี้ครับ ส่วนต้นไทรนั้นถึงแม้จะร่มเย็นเพียงไรก็ไม่น่าประทับใจ เพราะมดแดงเยอะและนกชอบมาอาศัยอยู่มาก ขี้ก็มากเคยโดนมันขี้ใส่เลยรู้สึกไม่สถาพรเอาเสียเลย ^_^

ต้นไม้คู่บารมี ถ้าเลือกได้ก็เห็นจะมี ต้นก้ามปู,ต้นอโศก,ต้นแจง,และต้นไผ่ริมน้ำครับ...



สหชาติเกิดร่วมหน่อบรม ท่านเฮย
ไผสิฮู้อดีตแท้สูท่าน เพียรมา
น้อมระลึกถึงเพื่อนชวนพิศ ตรองตรึก
คุณธรรมลึก สำเร็จได้ ย้อนร่มดงบัง

 

กระผม....ขอต้นโพธิ์ ซึ่งก็ มาตรฐาน ดี ครับ รู้สึก ว่า ไม้นี้ ต้อง ใหญ่ ยิ่งใหญ่ มาก เพราะปลูก ในบ้านไม่ได้ ชอบขึ้นเอง อิสระ ที่โล่ง ๆ.... กรวย อ่อน ของใบ เอามาเป่า มีเสียงดัง อีกด้วย... เห็น จนชินตา แต่ รู้สึกว่า มีพลัง นะต้นไม้ นี้ ใจชอบไปเอง

 

ต้นอะไรก็ได้ที่ร่มๆ ใบใหญ่ๆ นั่งแล้วไม่ร้อน ผมเอาทั้งนั้น
ต้นโพธิ์ก็ดีนะ ใบใหญ่ดี
ต้นหูกวางก็ใช้ได้

 

แม้จะมิใช่พุทธภูมิ แต่ก็มีความรู้สึกชอบดอกพิกุลเป็นพิเศษ ^ ^

 

ในกระทู้โน้น พุทธภูมิยังเลือกนางแก้วไมได้เลย
เขาบอกให้อยู่เฉยๆ นางแก้วจะเป็นฝ่ายเลือกเอง น่าเศร้า

กระทู้นี้ ตกลง เรามีสิทธิเลือกต้นไม้ได้เองหรือครับ

 

ก็ไม่เชิงครับ วาสนาและบารมีนั้นเราเป็นผู้สร้างเองใช่มั้ย แล้วความเคยชินในสิ่งที่เป็นกุศลจิต หากเราเพียรเราหมั่นให้เคยชินติดเป็นนิสัยหลายภพหลายชาติเข้ามันก็เป็นเหตุให้ถึงให้สำเร็จในสิ่งที่เป็นเหตุและผลได้นิครับ!

ยกตัวอย่างง่ายๆหากเราชอบช่วยเหลือผู้อื่นเป็นประจำ ตลอดทั้งชีวิตมีแต่การทำเพื่อผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ เรารู้สึกอิ่มใจมีความสุขเสมอ(แม้เราจะทุกข์ก็ตาม) ก็เป็นเหตุให้นิสัยอันนั้นติดมาเรื่อย พอไปเกิดในภพใดกระแสจิตก็จะโน้มไปเพื่อประโยชน์ผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา

ในทำนองเดียวกัน มุมสงบส่วนตัวเพื่อการบำเพ็ญเพียรทางจิต เราก็ย่อมเลือกที่จะนั่งหรือยืนหรือเดินหรือนอนในสถานที่สัปปายะที่เราเห็นสมควรได้เสมอ แค่ทำให้เป็นนิสัยเป็นวาสนาบารมี พอถึงเวลาแล้วธรรมะก็จะจัดสรรคให้เราได้ตรัสรู้ธรรมในตำแหน่งและจุดอันเหมาะสมเองครับ ^_^ (หวังให้ไกลทำเหตุให้ตรงแล้วไปให้ถึง)

บัลลังก์นี้เราเพียรพยามแล้วแต่หนหลัง
มารกระทำมิอาจหยุดยั้งฉุดหักหาญ
พยากรณ์บารมีท่านตรัสแล้วองค์อาจ
สหชาติแก้วล้วนเกิดพร้อมท่านผู้ตรัส รู้ธรรม!!

 

จะเอาฮาไปไหนท่าน

เรามีสิทธิ์ของเราอยู่แล้วสิครับ สิทธิ์ในความคิด ในอนาคต เราจะเป็นกำหนดสิทธิ์ในการตรัสรู้เช่นเดียวกัน ความคิดมันจะถูกหรือผิดอยู่ที่ จริตของแต่ละคน แต่พระสัทธรรมนั้นถูกต้องเสมอ

 

สำหรับผม .. ไปเลือกเอาดาบหน้าตอนวันจะตรัสรู้เลยแล้วกันครับ
ให้มันรู้ไปว่า มันต้องมีสักต้นล่ะน่า ที่ก้นเราอยากจะนั่งด้วย

 

ถ้าเลือกได้ก็จะเลือกต้นหูกวางหรือไม่ก็ต้นก้ามปู

 

ใต้ต้นแอปเปิ้ลละกัน ไม่อดตาย

 

ใต้ต้นทุเรียนเป็นไง หน้าทุเรียนสุก ได้ลุ้น ตื่นเต้นหวาดเสียวดี

 

แบบนี้หรือเปล่าคะท่านเทพ

 

แทนที่จะน่าหวาดเสียว เห็นแล้วกลับน้ำยายไหยเยย
นึกถึงก้านยาวเมืองนนท์ลูกเป็นหมื่น. ซื้อกล้าใว้ จะไปปลูกทางบ้าน ติดลูกมา ขายซักลูกละ20,30จะมีคนเสี่ยง กล้าซื้อกินเปล่าม่ายรุ อิอิ

 

ขออย่าได้เป็นต้นนี้เลย ฤาษียังตะบะแตกกันหมด