ถามเรื่องการบูชาผ้ายันต์มหาพิชัยสงครามครับ

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมได้ไปที่บ้านสายลมมา เพราะอยากไปดูสถานที่ๆหลวงพ่อเคยมาพักและอยากได้วัตถุมงคลของหลวงพ่อไว้เป็นที่พึ่งที่ระลึก เนื่องจากตนเองฟังเทปและอ่านหนังสือของหลวงพ่อมานาน หลังจากตัดสินใจอยู่นานจึงบูชาผ้ายันต์มหาพิชัยสงครามผืนเล็ก ราคา 320 บาท เพราะเห็นว่าได้จัดทำขึ้นสมัยหลวงพ่อ ที่ตัดสินใจอยู่นานก็เพราะคิดว่าผ้ายันต์นี้เหมาะสำหรับทหารเท่านั้น จึงไม่กล้าที่จะบูชา แต่ครั้นจะบูชาพระคำข้าวก็เตรียมเงินมาไม่พอ เมื่อกลับมาที่บ้านก็ได้นำธงมาพนมไว้ที่มือตั้งนโม ๓ จบแล้วก็ได้ขออาราธนาอานุภาพของธงคุ้มครองตามภาษาของตนเองไม่ได้สวดคาถาอื่นใดอีก ปรากฎว่าระหว่างหลับตาพนมมืออยู่นั้นมีความรู้สึกว่ามือชาๆคล้ายไฟดูด แต่ผมก็ยังไม่ลืมตาจนอาราธนาตามภาษาของตนเองจบจึงลืมตาแล้วก็วางธงไว้ ความรู้สึกที่มือทั้งสองข้างดังกล่าวก็ยังมีอยู่อีกเป็นเวลานับชั่วโมงจนกระทั่งนอนหลับ เช้ามาจึงหายสนิท ผมจึงขออนุญาตถามผู้รู้ดังนี้
๑. ผมเคยอ่านที่หลวงพี่เล็กกล่าวว่าผ้ายันต์นี้ห้ามปลุกเพราะอาจเป็นอันตรายได้ ดังนั้นที่ผมทำจะถือเป็นการปลุกหรือไม่ และอาการมือชานี้เกิดจากสาเหตุอื่นหรือเป็นผลจากผ้ายันต์ฯ
๒. ผมสมควรจะบูชาผ้ายันต์ดังกล่าวแบบไหนดี เพราะไม่ได้ไปสู้รบกับใครจะมีก็แต่อยากให้ช่วยเรื่องการเรียน การงานและปลอดภัยจากอันตรายต่างๆ
๓. ผมสามารถเก็บผ้ายันต์ดังกล่าวไว้ในกระเป๋าสตางค์ได้หรือไม่
ขอขอบพระคุณผู้ตอบคำถามล่วงหน้าครับ

 

ขอตอบตามความรู้นะครับ
๑.ไม่ถือเป็นการปลุกครับ
๒.ตั้งนะโม ๓ จบ ว่าคาถากำกับสำหรับธงมหาพิชัยสงคราม "พุท ธะ สัง มิ" และควรสวดมนต์ อิติปิโสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ ทุกวัน แล้วอธิษฐานตามความปรารถนาครับ ตั้งนะโม ๓ จบ
๓.ควรนำไปเลี่ยมแขวนติดตัวไว้ดีกว่า...ของสูงวางไว้ที่ต่ำจะทำให้ชีวิตตกต่ำไปด้วยนะครับ

 

ผมนำมาเคลือบพลาสติกแล้วติดไว้เหนือประตูทางเข้าบ้านครับ คู่กับผ้ายันต์เกราะเพชร (สีขาวที่มีรูปหลวงปู่ปาน) คุ้มครองป้องกันภัยแน่นอนชั้นหนึ่งครับ

 

คาถาปลุกก็คือ "พุท ธะ สัง มิ" นั้นละ ที่หลวงพ่อท่านสั่งไว้ห้ามปลุกธง

 

"พุท ธะ สัง มิ" เป็นคำอาราธนา ไม่ใช่คาถาปลุกครับ

 

แหะๆๆ ผมเริ่มกลัวจะทำผิดแล้วสิ รบกวนกราบเรียนถามหลวงพี่เล็กได้มั๊ยครับ

 

พระอาจารย์บอกว่า "อาตมาเตรียมผ้ายันต์พิชัยสงครามให้สารวัตร (สามีคุณนงลักษณ์ ปานบุญทอง) ไปรับลูกระเบิด เขาอยู่จังหวัดนราธิวาส

จะพับธงเป็นผืนเล็ก ๆ เลี่ยมติดตัวก็ได้ หรือมั่นใจว่าพกอย่างนี้แล้วไม่ทำหล่นหายก็ได้ ถ้าสวดอิติปิโสได้ทุกวันก็จะดี แต่ให้อาราธนาว่า พุทธะสังมิ สี่คำเท่านั้น ก็คือ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ นั่นแหละ รับประกัน..อาตมาโดนปืนใหญ่สี่ร้อยกว่านัดยังไม่เป็นอะไรเลย

สมัยนั้นอาตมาอยู่ชายแดน ๑๓ เดือน ปะทะ ๒๖ ครั้ง เพื่อนตายไปเกือบ ๓๐ คน แต่อาตมาไม่เคยมีอะไรมาแผ้วพาน เพราะฉะนั้น..ผ้ายันต์พิชัยสงครามจะเป็นวัตถุมงคลที่อาตมามั่นใจที่สุด ไปไหนก็พกไปด้วย สมัยอยู่ชายแดนก็พกอย่างนี้ ใส่กระเป๋าเสื้อเครื่องแบบไว้

มีอยู่ครั้งหนึ่งเพิ่งจะเบิกเบี้ยเลี้ยง รวม ๆ แล้วสมัยนั้นได้แปดพันบาท โดนเพื่อนที่เล่นไฮโลล้วงเงินไป เราก็ตบกระเป๋าดู เห็นว่าธงยังอยู่ ไม่เป็นไร..เอาเงินไปถือว่าขอกันกิน แต่ถ้าล้วงธงไป ตูจะตามล่าสองหมื่นไมล์เลย..!

ธงพิชัยสงครามเป็นวัตถุมงคลที่อาตมามีประสบการณ์มากที่ สุด เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงที่ญวนเข้าตีโนนหมากมุ่น ปะทะกันตายไปสามร้อยกว่าศพ ตลอดเวลาจะมีปะทะเล็กปะทะใหญ่อยู่ทุกวัน อาตมาไปอยู่แนวหน้า ๕ เดือนกว่า แค่ช่วง ๕ เดือนปะทะไป ๒๖ ครั้ง เฉพาะประเภทหนัก ๆ ถึงตาย

แต่อาตมานิสัยเสีย พอได้ยินเสียงปืน จะวิ่งใส่อย่างเดียวเลย คือ วัตถุมงคลของหลวงพ่อวัดท่าซุง อาตมาชอบตรงที่ว่า "ยิงออก" ชอบจริง ๆ เสียงดังแล้วมันดี แต่ท่านมีกติกานะ เสียงปืนดังแน่นมากที่สุดทางด้านไหน เราเข้าทางด้านนั้นจะปลอดภัย เป็นเรื่องที่อัศจรรย์มาก หลวงพ่อท่านไม่ชอบให้ลูกน้องท่านขี้ขลาด ท่านชอบให้ออกทางที่เสียงปืนแน่นที่สุด"



"บางส่วน" จาก เก็บตกบ้านอนุสาวรีย์ ต้นเดือนมีนาคม ๒๕๕๔ (เดือนสุดท้าย)
http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?p=67149