เรื่องเด่น ถามเรื่องคาถาโสตัตตะภิญญา

ในห้อง 'อภิญญา - สมาธิ' ตั้งกระทู้โดย ทิพย์พิมล, 16 กันยายน 2010.

  1. ทิพย์พิมล

    ทิพย์พิมล เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    18 กุมภาพันธ์ 2010
    โพสต์:
    245
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,510
    คืออยากจะรบกวนพี่ๆท่านใดที่มีประสบการณ์การใช้คาถารวมอภิญญา"โสตัดตะภิญญา"บ้างค่ะ มีใครเคยใช้ภาวนาได้ผลเป็นอย่างไรบ้าง คือเมื่อวานได้อ่านเจอในหนังสือพ่อรักลูกของ ลพ.ฤาษีลิงดำ ตอนเย็นกลับบ้าน ทานข้าวเสร็จเลยนอนเล่นๆ และภาวนาคาถานี้ไปเรื่อยๆ จนหลับไปประมาณ 3 ทุ่มก็เห็นภาพว่ามีคนมาที่บ้านแต่งตัวลักษณะประมาณนี้ เห็นตอนหลับ สักพักไม่ถึง 5 นาที ก็มีคนมาที่บ้านจริงๆ เป็นคนที่เห็นในตอนหลับด้วย ตื่นมาเลยงงๆ ว่านี้เราฝันแม่นหรือเพราะว่าภาวนาคาถานี้...ตอนนี้ งงๆ มากค่ะ

    **พี่ๆคนใดมีประสบการณ์ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ...มิเช่นนั้นคงต้อง งง ต่อไป
     
  2. จารุลักษณ์

    จารุลักษณ์ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    14 ตุลาคม 2009
    โพสต์:
    202
    ค่าพลัง:
    +647
    ขอนุโมทนาค่ะ

    ดีจังเลยนะคะ ขอลองภาวนาดูบ้างนะคะ เเล้วได้เรื่องอย่างไรจะมาเล่าให้ฟังค่ะ โอม นะ เเขก ขุ
     
  3. ทิพย์พิมล

    ทิพย์พิมล เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    18 กุมภาพันธ์ 2010
    โพสต์:
    245
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,510
    มารอๆฟังคำตอบ......................
     
  4. เด็กสร้างบ้าน

    เด็กสร้างบ้าน เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    15 มิถุนายน 2008
    โพสต์:
    1,195
    ค่าพลัง:
    +538
    ขอตัวคาถาได้ไหมครับ ผมจะลองเอาไปภาวนาดูบ้าง
     
  5. ทิพย์พิมล

    ทิพย์พิมล เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    18 กุมภาพันธ์ 2010
    โพสต์:
    245
    กระทู้เรื่องเด่น:
    1
    ค่าพลัง:
    +1,510

    คาถารวมอภิญญา ภาวนาว่า"โสตัตตะภิญญา" ภาวนาตามสบาย กำหนดหายใจเข้าออก ไม่ต้องกำหนดรูปนิมิตใดๆ....เดี๋ยววันนี้จะลองไปภาวนาดูใหม่ ลองดูนะค่ะ ได้ความว่าอย่างไรเล่าให้ฟังบ้างนะค่ะ
     
  6. ธัมปฏิบัติ

    ธัมปฏิบัติ เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    22 มิถุนายน 2010
    โพสต์:
    178
    ค่าพลัง:
    +1,020
  7. pagorn

    pagorn เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    11 กรกฎาคม 2010
    โพสต์:
    768
    ค่าพลัง:
    +2,848
    เรื่อง..คาถาอภิญญารวม "โสตัตตะภิญญา"

    ได้พบองค์สมเด็จพระจอมไตรที่ พระจุฬามณีเจดียสถาน องค์สมเด็จพระพิชิตมารตรัสว่า
    "สัมพเกษี! สำหรับอภิญญาที่เธอได้ เวลาที่เธอจะใช้ก็ต้องจับกสิณนั้นกสิณนี้ ใช้จิตอย่างนี้ช้าไปหน่อย ความจริงเขาใช้อภิญญากันจริง ๆ เขาใช้จับอภิญญารวม
    คำว่า "อภิญญารวม" นี่นึกถึงอภิญญาสมาบัติ คือ นึกถึงอารมณ์กสิณทั้งหมดว่าเราต้องการอะไร แล้วก็ใช้บทภาวนา ภาวนาย่อ ๆ ว่า "โสตัตตะภิญญา" ให้ทำเพียงเท่านี้ เวลาภาวนาให้กำหนดลมหายใจเข้าออก แล้วก็ทิ้งนิมิตเสีย ไม่ต้องไปใช้นิมิตในกสิณ ใช้"โสตัตตะภิญญา" อย่างเดียว คือ จับกำหนดลมหายใจเข้าออกให้ถึงที่สุดเป็นฌาน ๔ เท่านี้ อภิญญาทุกอย่างจะรวมตัว เราจะใช้ได้ทันทีทันใดโดยไม่ต้องเลือกกสิณอะไรทั้งหมด"
    ก็มาทำ ๆ แล้วก็สบายใจ อภิญญาทุกอย่างมันก็รวมตัว เวลาจะใช้อภิญญาก็ใช้ "โสตัตตะภิญญา" เป็นคำภาวนาเท่านี้ ทุกคนก็สามารถจะทำได้

    สาธุนะโมพุทธายะ


    อนุโมทนา. "โสตัดตะภิญญา"คือคาถาอภิญญารวมขนาดพึ่งเจอเมื่อวานยังได้อานิสงส์ของพระคาถามาให้งง ไม่ต้องงงหรอกค่ะมันเป็นไปแล้วจริง ๆ ขอให้คุณปฏิบัติต่อไปเถิด
     
  8. Sriaraya5

    Sriaraya5 เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    28 มีนาคม 2006
    โพสต์:
    3,079
    ค่าพลัง:
    +12,852
    ภาวนาคาถา โสตัตตะ อภิญญา เป็นคาถารวมอภิญญา มีผลเร็วในด้านการรวบรวมของเก่า มาเป็นของปัจจุบัน
     
  9. pailinc

    pailinc สมาชิก

    วันที่สมัครสมาชิก:
    29 ตุลาคม 2008
    โพสต์:
    78
    ค่าพลัง:
    +18
    สาธุ อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วย
    ขอนำไปใช้ภาวนาดูบ้างค่ะ
     
  10. NAMOBUDDHAYA

    NAMOBUDDHAYA ก่อนตายไปอีกชาติ .. ใช้กายสังขารสร้างกำลังให้คุ้ม ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 สิงหาคม 2010
    โพสต์:
    21,243
    กระทู้เรื่องเด่น:
    998
    ค่าพลัง:
    +70,040
    ถาม : ผมภาวนา "โสตัตตะภิญญา" รู้สึกว่าสมาธิช้ากว่ารู้ลมหายใจเข้าออกอย่างเดียว แบบนี้แปลว่าผมไม่มีอภิญญาเก่าใช่ไหมครับ ?
    ตอบ : ไม่ใช่หรอก อยากได้มากเกินไปแล้วก็ไปตามสังเกตอาการ ถ้าลักษณะอย่างนั้นสมาธิจะทรงตัวยากมาก เพราะการที่เราไปตามจี้ ตามดู ตามสังเกตอาการนั้นเป็นความฟุ้งซ่าน
    __________________
    https://watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=5713
     
  11. NAMOBUDDHAYA

    NAMOBUDDHAYA ก่อนตายไปอีกชาติ .. ใช้กายสังขารสร้างกำลังให้คุ้ม ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 สิงหาคม 2010
    โพสต์:
    21,243
    กระทู้เรื่องเด่น:
    998
    ค่าพลัง:
    +70,040
    ถาม : คำภาวนา "โสตัตตะภิญญา" จะเริ่มมีผลเรียกอภิญญาเก่ากลับมา เมื่อถึงสมาธิระดับใดครับ ?
    ตอบ : ตั้งแต่อุปจารสมาธิขึ้นไป

    ถาม : อุปจารสมาธิได้อภิญญากลับมาแล้วหรือครับ ?
    ตอบ : ได้นิดหนึ่ง ก็คุณถามว่าได้ตั้งแต่เมื่อไร ก็ได้ตั้งแต่อุปจารสมาธิสมาธิขึ้นไป จะได้มากได้น้อยขึ้นอยู่กับความมั่นคงของสมาธิเรา

    ถาม : คือถ้าทรงสมาธิในกำลังที่สูงขึ้นไปก็... ?
    ตอบ : ได้มากกว่านั้น

    ถาม : เคยอ่านเจอว่า พอเห็นแสงแล้วให้นึกมารวมกันไว้ในอก จนเต็มแล้วตัวจะลอยได้ แต่ไม่ทราบว่าตอนที่ตัวลอยได้นั้นหรือไปได้ดังใจนึกนั้น เป็นสมาธิระดับฌานใดครับ ?
    ตอบ : ระดับอุปจารสมาธิ

    ถาม : ตัวลอยเลยนะครับ ?
    ตอบ : เออ..!

    ถาม : เป็นปีติหรือครับ ?
    ตอบ : ใช่..ยังดีที่เป็นอุปจารสมาธิ

    ถาม : ทำไมละครับ ?
    ตอบ : มัวแต่สงสัย สมาธิเลยตก อาจจะได้น้อยกว่านั้นอีกก็ได้

    -----------------------------------------------------------------------------
    https://watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=4147
     
  12. NAMOBUDDHAYA

    NAMOBUDDHAYA ก่อนตายไปอีกชาติ .. ใช้กายสังขารสร้างกำลังให้คุ้ม ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 สิงหาคม 2010
    โพสต์:
    21,243
    กระทู้เรื่องเด่น:
    998
    ค่าพลัง:
    +70,040
    คาถาอภิญญา
    ถาม : คาถาอภิญญา ก็คือ สัมปะจิตฉามิ กับ โสตัตตะภิญญา ภาวนาสองคาถานี้ อยากจะทราบว่า..?
    ตอบ : ใช้ได้เหมือนกันทั้งคู่ เพียงแต่จากที่ทดสอบมา โสตัตตะภิญญาแรงกว่าเยอะ
    โสตัตตะภิญญาจะออกไปในแนวโลดโผนเหมือนอภิญญาแท้เลย สัมปะจิตฉามิ รู้สึกว่าออกมานิ่มนวลไปหน่อย
    ถาม : แล้วคนฝึกใหม่อย่างผม ควรจะภาวนา..?
    ตอบ : ภาวนาไปเถอะ บทไหนก็ได้ไม่มีใครว่า แต่ควรทำให้สม่ำเสมอ อย่างเช่นว่า เอาให้ได้วันละชั่วโมง ว่าไปเรื่อย ๆ แต่มีเคล็ดลับว่า
    ถ้าภาวนาไปแล้ว เห็นมีแสงสว่างขึ้น จะเป็นจุด เป็นเส้น เป็นขีด เป็นแผ่นเป็นผืน อย่างไรก็แล้วแต่ พยายามดึงมารวมเข้าไว้ในอก ถ้าหากแสงสว่างรวมเป็นดวงใหญ่ไว้ในอกได้ ตัวเราจะลอยขึ้นเอง
    ตอนนั้นบางทีเราไม่รู้หรอกว่าลอยขึ้นมาแล้ว พอลอยขึ้นมาแล้ว เราก็นึกบังคับให้ลอยช้า ๆ ก่อน บังคับอยู่ในห้องของเรานั่นแหละ อย่าเผลอเปิดหน้าต่าง เดี๋ยวไปไกล
    พอลอยจนคล่องแล้ว ทีนี้ก็ลองไปไกล ๆ ดู แต่ไม่ต้องกลัว ถ้านึกกลับเมื่อไรก็กลับที่เดิมได้ ไปลองซ้อมดู
    ถาม : ทั้งสองคาถามีผลเหมือนกันเลย
    ตอบ : มีผลเหมือนกัน แต่เท่าที่เคยหัดมา โสตัตตะภิญญาโลดโผนกว่าเยอะ ไปลองได้ จะได้ลองเสกเครื่องบินให้หายไปทั้งเครื่องเลย
    ถาม : เสกได้จริงหรือครับ ?
    ตอบ : ถ้าทำได้..ก็ได้ ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดให้ไปก็ไป คิดให้มาก็มา
    พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
    พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
    เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน จ.กาญจนบุรี อ.ทองผาภูมิ
    เทศน์ช่วงเย็น ณ บ้านอนุสาวรีย์ วันเสาร์ที่ ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
     
  13. บุรุษไร้เงา

    บุรุษไร้เงา เป็นที่รู้จักกันดี

    วันที่สมัครสมาชิก:
    14 มกราคม 2007
    โพสต์:
    8,428
    ค่าพลัง:
    +35,035
    จะได้ผลก็ต่อเมื่อตัวจิตทำงานได้บ้างแล้วนะครับ
    ไม่ใช่ว่า สวดๆไป เราจะกลายเป็นคนมีอภิญญา
    แบบว่า ในชีวิตปกติประจำวันเลยนะครับ

    ยกตัวอย่าง เรื่อง การไปเห็นสถานที่ต่างๆ ในขณะทำสมาธิ
    อาจจะต้องเคยเห็นผี เห็นนามธรรมมาก่อนบ้างแล้ว ก่อนหน้านี้
    ถ้า
    ภาวนาพุทโธ จะมองเห็นแบบมองผ่านตาแมว(ช่องประตู)และถ้าหันซ้ายขวาจะเห็นเฉพาะ
    สิ่งที่จำเป็นต้องเห็น แต่เหมือนไม่ได้มีส่วนร่วมอยู่ในสถานที่นั้น

    ภาวนา สัมปะฯ จะมองเห็นเป็นจอ สี่เหลี่ยม ถ้าหันซ้ายขวา
    จะค่อยปรากฏภาพต่างขึ้นมา ตามการหันไปมอง รายละเอียดชัดเจน
    และเหมือนเรายืนอยู่ตรงนั้น

    ภาวนา โสตัสฯ จะเห็นเหมือนเราไปยืนอยู่ตรงนั้น เวลาหันซ้ายขวา
    ภาพจะปรากฏไว้รอเลย

    แต่ไม่ได้บอกว่า ในเวลาใช้ชีวิตปกติ
    จิตจะมีความสามารถในการมองเห็นนะครับ


    ตัวอย่าง กสิณ
    อาจจะต้องฝึกถึงระดับที่จิต พอมีกำลังจิตมาบ้างแล้ว
    ถ้าภาวนะ
    สัมปะฯ จะใช้ กสิณได้หนึ่งกอง มีอานุภาพมากสุด
    โสตัสๆ จะใช้ กสิณได้หลายกองรวมกันทีเดียว...

    แต่ไม่ได้ ประกันว่า ในเวลาใช้ชีวิตปกติ
    จะมีใช้ความสามารถ พวกนี้ได้นะครับ
    ตรงนี้แล้วแต่คนนะครับ
    ย้ำว่า เฉพาะตอนทำสมาธิครับ

    พูดบอกไว้ เกรงว่า จะคิดว่า
    ตนเองในเวลาปกติจะมีความสามารถได้
    เป็นคนที่พิเศษเหนือมนุษย์ทั่วไป
    เพราะท่องคาถาสองบทนี้ ...
    มันมีองค์ประกอบอื่นๆอีกมาก
    ก่อนจะเกิดความสามารถขึ้นจริงในสภาวะ
    การใช้ชีวิตประจำวันปกติครับ

    ถ้าพอเข้าใจนัยยะแฝงภาษา ฟังหูไว้หู
    สัมปะฯเหมือน เรารวมกำลังเพื่อใช้งานในสิ่งๆนั่นๆในทางด้านนั้นๆโดยเฉพาะ
    โสตัสฯ เหมือนเราปล่อยสิ่งนั้นสู่ธรรมชาติเดิมแท้ของจิตเรา
    ก็เลยเกิดผล แห่งการใช้งาน ที่แบบรวมสิ่งนั้นแบบสุดๆมาใช้ทางด้านนั้นๆโดยเฉพาะ
    รวมๆไม่มีอะไรครับ...
    เล่าให้ฟังเฉยๆ
     
  14. NAMOBUDDHAYA

    NAMOBUDDHAYA ก่อนตายไปอีกชาติ .. ใช้กายสังขารสร้างกำลังให้คุ้ม ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 สิงหาคม 2010
    โพสต์:
    21,243
    กระทู้เรื่องเด่น:
    998
    ค่าพลัง:
    +70,040
    เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน วันเสาร์ที่ ๓ กันยายน ๒๕๕๙
    ให้ทุกคนขยับนั่งในท่าที่สบายของเราเอง จะนั่งขัดสมาธิก็ได้ นั่งห้อยขาบนเก้าอี้ก็ได้ หรือจะนั่งพับเพียบก็แล้วแต่เราถนัด ให้กำหนดความรู้สึกของเราทั้งหมดไว้ที่ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เรามีความถนัดมาแต่เดิม

    วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ ๓ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๙ ระยะนี้มีความตื่นตัวทางด้านศาสนา เนื่องจากว่าท่านนายกรัฐมนตรี พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ใช้คำสั่งตามมาตรา ๔๔ ในการบังคับให้ทุกศาสนาอยู่ร่วมกันโดยปรองดองและสมานฉันท์ ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

    เนื่องจากว่าศาสนาพุทธของเรา แม้จะปรองดองกับศาสนาอื่นตลอดเวลา แต่ก็อยู่ในลักษณะของม้าอารี ซึ่งมีโอกาสโดนวัวเบียดหลุดจากคอกไปตามนิทานโบราณสูงมาก อาตมาจึงมีความเห็นว่า ถ้าพวกเราพร้อมใจกันปฏิบัติธรรมให้เกิดผล สามารถแสดงเหตุให้คนอื่นเขาเห็นได้ชัดเจนว่า นี่คือผลของการปฏิบัติธรรมในพุทธศาสนา ก็จะทำให้คนที่ยังไม่เลื่อมใสศรัทธา เกิดความเลื่อมใสศรัทธา คนที่มีความเลื่อมใสศรัทธาอยู่แล้ว ก็จะได้เลื่อมใสยิ่ง ๆ ขึ้นไป ทำให้ศาสนาพุทธของเราตั้งมั่นอยู่ได้โดยไม่ต้องกลัวใครมาเบียดเบียน

    ซึ่งหลักการปฏิบัตินี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านได้เมตตามอบไว้ให้นานแล้ว ตั้งแต่อาตมาเพิ่งจะบวช ท่านได้สั่งกำชับให้พระทุกรูปในวัดท่าซุง พร้อมใจกันสละเวลาเช้า ๑ ชั่วโมง เย็น ๑ ชั่วโมงในการปฏิบัติ แต่ก็มีผู้ปฏิบัติอยู่แค่ ๓ – ๔ รูปเท่านั้น นอกนั้นก็ฟังแล้วผ่านหูไป นั่นก็คือเรื่องการภาวนาพระคาถาอภิญญา

    พระคาถาอภิญญานั้นแบ่งออกเป็น ๒ บทด้วยกัน บทแรกคือ สัมปะจิตฉามิ ถ้าจะภาวนาคาถาบทนี้ ให้ขึ้นต้นด้วยนะโมฯ ๓ จบ พุทธังฯ ธัมมังฯ สังฆังฯ สะระณัง คัจฉามิ ทุติยัมปิฯ ตะติยัมปิฯ แล้วภาวนา อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ จนครบก่อน หลังจากนั้นจึงภาวนา สัมปะจิตฉามิ ถ้าหากว่าเราทำคาถาบทนี้ขึ้น จะมีความสามารถคล้ายกับผู้ที่ฝึกอภิญญาจากพื้นฐานของกสิณ ๑๐

    ส่วนพระคาถาอภิญญาอีกบทหนึ่ง เรียกง่าย ๆ ว่าพระคาถาอภิญญาใหญ่ ก็คือบท โสตัตตะภิญญา บทนี้ถ้าเราภาวนาแล้วทำขึ้น ก็จะมีฤทธิ์ มีอำนาจเหมือนกับใช้กสิณ ๑๐ ได้โดยตรง พระคาถาบทนี้วิธีการง่ายกว่า คือน้อมนึกถึงคุณพระรัตนตรัย ตั้งนะโมฯ ๓ จบ แล้วก็ภาวนาได้เลย

    คาถาทั้งสองบทนี้เมื่อภาวนาไปแล้วจะเกิดผลสองประการ ประการแรก ก็คือ พอภาวนาไปแล้ว เราจะเห็นแสงสีทอง จะเป็นจุด เป็นขีด เป็นเส้น เป็นสาย เป็นแผ่นผืน หรือสว่างโดยไม่มีประมาณ หรือเหมือนกับฟ้าแลบก็ตาม

    เคล็ดลับอยู่ตรงที่ว่า ถ้าเราเห็นแสงสีทองแล้ว ให้น้อมใจค่อย ๆ ตะล่อมเอาแสงนั้นเข้ามาในอกของเรา ถ้าสามารถรวมเป็นดวงโตสว่างไสวสีทองอยู่ในอกของเราเมื่อไร ร่างกายของเราจะลอยพ้นพื้น ต้องตั้งสติให้ดี ๆ ซักซ้อมการลอยอยู่ในห้องของเรา จนกระทั่งมีความชำนาญเสียก่อน ให้มั่นใจว่าเราบังคับร่างกายนี้ให้ลอยไปไหน ๆ ได้จริง อย่างนั้นแล้วเราค่อยออกไปสถานที่อื่น

    อีกประการหนึ่งผลที่จะเกิดขึ้นก็คือ รู้สึกเหมือนโดนบีบรัด แน่นเข้าไป ๆ ทั้งตัว หัวใจก็เต้นเร็วขึ้น ๆ มีอาการเหมือนกับเหนื่อยหอบ อยากจะดิ้นตึงตังโครมคราม ถ้าหากว่าลักษณะอย่างนั้น ก็คือการที่กายในจะหลุดออกไปแบบมโนมยิทธิเต็มกำลัง ถ้าเราตัดใจได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับร่างกายนี้ก็ตาม เราไม่ใส่ใจ ต่อให้ตายลงไปในขณะที่ปฏิบัติความดีนี้เราก็ยอม ถ้าตัดใจอย่างนี้ได้ท่านจะหลุดออกไปเลย แต่ให้ตั้งเป้าไว้ด้วยว่าเราต้องการไปกราบพระที่พระนิพพาน ไม่อย่างนั้นถ้าหากว่าหลุดออกไปแล้ว ส่วนใหญ่ไม่ได้ขอบารมีพระท่านสงเคราะห์ ออกไปก็จะรู้สึกมืดแปดด้าน ไปไหนไม่ถูก เปะปะไปหมด แล้วท้ายสุดทนรำคาญไม่ไหวก็กลับร่างกายตามเดิม

    สิ่งทั้งหลายที่ว่ามานี้ จะว่าไปแล้วไม่ใช่เรื่องยาก แต่ต้องเป็นการกระทำของบุคคลที่มีความจริงจังและสม่ำเสมอ ถ้าเอาตามที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านขอไว้ก็คือ เช้าภาวนา ๑ ชั่วโมง เย็นภาวนา ๑ ชั่วโมง ท่านบอกว่ายิ่งนานไป พวกเดียรถีย์นอกศาสนาจะจาบจ้วงพุทธศาสนามากขึ้นทุกที ท้ายสุดถึงขนาดลบล้างคำสอนของพุทธศาสนา กล่าวหาว่าอภิญญาสมาบัติเป็นเรื่องหลอกลวงกัน เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว พวกเราจะต้องออกไปแสดงให้เขาดูว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นความจริง

    ดังนั้น...เราจึงต้องซักซ้อมเอาไว้ให้เคยชิน โดยการภาวนาควบกับลมหายใจเข้าออก ซึ่งบทภาวนาทั้งสองบทนั้น ไม่สามารถแบ่งลมหายใจเป็นคู่ได้สะดวก เราก็ภาวนายาว หายใจออกก็รู้ลมจนสุด หายใจเข้าก็รู้ลมจนสุด จะใช้คำว่าโสตัตตะภิญญาทีเดียวก็ได้ หรือจะวรรคเว้นอย่างไร เข้าออกอย่างไรก็แล้วแต่เรากำหนด แล้วแต่เราจะถนัด

    ลำดับต่อไปขอให้ทุกท่านตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


    พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
    เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
    วันเสาร์ที่ ๓ กันยายน ๒๕๕๙

    (ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยคะน้าอ่อน)

    --------------------------------------------------------


    https://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=5198
     
  15. NAMOBUDDHAYA

    NAMOBUDDHAYA ก่อนตายไปอีกชาติ .. ใช้กายสังขารสร้างกำลังให้คุ้ม ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 สิงหาคม 2010
    โพสต์:
    21,243
    กระทู้เรื่องเด่น:
    998
    ค่าพลัง:
    +70,040
    อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๖๐ : คาถาอภิญญา
    ๖๐. คาถาอภิญญา


    อภิญญาแปลว่ารู้ยิ่งกว่า มาจากคำว่า “อภิ” แปลว่ายิ่งกว่า กับ “อัญญา” แปลว่ารู้ คำว่าอภิญญาเป็นสิ่งที่นักปฏิบัติทั้งหลายต้องการเป็นที่ยิ่ง อย่าไปดูคนอื่นเลย ตัวของอาตมานี่แหละ ปฏิบัติภาวนามาเพราะต้องการฤทธิ์อภิญญา หาได้เริ่มเพราะต้องการรู้แจ้งเห็นธรรมไม่ (เปิดเผยความเลวตัวเองซะเลย) ศึกษาประวัติหลวงปู่ – หลวงพ่อสมัยก่อน แต่ละองค์ล้วนแล้วแต่มากด้วยอิทธิฤทธิ์ ก็ยิ่งคิดอยากมีฤทธิ์มากขึ้น ดังนั้น...กรรมฐานหมวดแรกที่ฝึกจึงเป็นกสิณ กสิณกองอื่น ๆ หาอุปกรณ์ยาก สู้กสิณไฟไม่ได้ แค่ตะเกียงดวงเดียวก็ทำได้แล้ว...

    ปกติแล้วอาตมาเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือ อาศัยจำจากครูบาอาจารย์สอนในห้องเรียนก็เหลือจะพอแล้ว สู้พี่สาวเขาไม่ได้ พี่มุกดาเขาขยันอ่านเป็นบ้าเป็นหลัง ก่อนหลับก็เห็นอ่านอยู่ ตื่นขึ้นเช้าก็เห็นเขาอ่านอยู่อย่างนั้น ยอมแพ้แล้วจ้า...! ทีนี้จะฝึกกสิณต้องอาศัยตะเกียง ถ้าจุดโดยไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งมอง ก็มีหวังนอกจากถูกหาว่าบ้าแล้ว ก็อาจถูกไม้เรียวจนหายบ้าแน่ ๆ เพราะมันสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ ของพรรค์นี้มันก็ต้องมีเทคนิคเฉพาะหน้ากันบ้าง...

    ทำเป็นขยันอ่านหนังสือบ้างนะซิ...จุดตะเกียงกระป๋องแล้วกางหนังสือตรงหน้า ตาดูดวงไฟแล้วจำภาพไว้ หลับตาภาวนา “เตโชกสิณัง ๆ ๆ ๆ ๆ” พอภาพเลือนจากใจก็ลืมตาดูใหม่ เล่นนั่งทำในมุ้ง ไม่มีใครรู้หรอกว่าหลับตาหรือลืมตา เห็นกางหนังสือนั่งตัวตรงแหน็ว ใคร ๆ ก็คิดว่าอ่านหนังสือกันทั้งนั้น...

    เช้ามืดตื่นขึ้นมาติดไฟหุงข้าว (สมัยนั้นยังไม่มีแก๊ส ไม่มีหม้อไฟฟ้า ป่วยการจะไปพูดถึงเตาไมโครเวฟ) เอาไฟทั้งเตานั่นแหละเป็นนิมิตกสิณ ก็ไม่เห็นแปลกอะไร กองใหญ่ดีจำภาพง่าย ตกเย็นกลับจากโรงเรียน ยังจุดตะเกียงไม่ได้ก็ไม่เป็นไร พักกสิณไฟไว้ชั่วคราว ตักน้ำมา ๑ ขัน หลบเข้าดงมะม่วง แอบหลังต้นไม้ไม่มีใครเห็น ทีนี้ก็ “อาโปกสิณัง ๆ ๆ ๆ ๆ” ฮ่า...ยิ่งทำยิ่งสนุก...

    มัวแต่สนุกอยู่นั่นแหละ และทำกสิณหลายกองในเวลาเดียวกัน ผลคือเจ๊งไม่เป็นท่า พอเข้ามาทำงานกรุงเทพฯ ไปฝึกมโนมยิทธิที่บ้านสายลม อาศัยพื้นฐานคอนกรีตเสริมเหล็กเพราะเล่นกสิณมาก่อน พอฝึกปุ๊บก็ได้ปั๊บเลย ไม่เสียแรงเปล่านิ...

    หันไปสนุกกับมโนมยิทธิเกือบสามปี คืนหนึ่งที่บ้านสายลม “หลวงพ่อ” เทศน์เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจว่า “วิชชาสอง...อภิญญาห้า...สมาบัติแปด...กรรมฐาน ๔๐...ต่อให้คล่องแค่ไหน ก็ยังแช่อยู่ในนรกทั้งตัว...!” ตายละวา...ที่ท่านเทศน์มาเราไม่มีซักอย่าง แบบนี้คงมิดหัวไม่ต้องผุดต้องเกิดซะละมั้ง...!? กำลังคิดว่าทำอย่างไรถึงจะพ้นนรกได้ “หลวงพ่อ” ท่านก็เทศน์ต่อว่า

    ...บุคคลที่จะพ้นอบายภูมิได้ อย่างน้อยต้องเป็นพระโสดาบัน การจะเป็นพระโสดาบันก็ไม่ยาก ให้ทรงอารมณ์ดังนี้...

    ๑. เคารพในพระพุทธเจ้า
    ๒. เคารพในพระธรรม
    ๓. เคารพในพระสงฆ์
    ๔. รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์
    ๕. คิดว่าตายเมื่อไร เราต้องการไปที่เดียวคือนิพพาน


    ถ้าอารมณ์เหล่านี้ทรงใจได้แน่นอน ท่านก็เป็นพระโสดาบัน คนที่เป็นพระโสดาบัน อบายภูมิจะปิดสำหรับท่าน...

    อาตมาเหมือนคนร้ายเห็นประตูคุกเปิดรออยู่แน่ ๆ แล้ว มีคนมาชี้ทางหนีให้ก็เผ่นสุดชีวิต ฤทธิ์เดชอะไรก็ไม่เอาแล้วทั้งนั้น ยิ่งคิดยิ่งสยองขวัญ อีตอนกำลังสนุกเพลิน ๆ อยู่นั้น เกิดปุ๊บปั๊บตายขึ้นมาก็เรียบร้อย ประดาความเลวทั้งหลายที่ทำมา คงเชิญเสด็จไปนรกแน่ ๆ โธ่...มาหลงโง่อยู่ซะเป็นนาน...! (ตอนนี้ก็ยังไม่ฉลาดขึ้นเลย...) หันมารักษาศีลอย่างจริงจังบ้าง จากศีล ๕ ไม่เคยครบก็เริ่มครบ ค่อย ๆ ก้าวไปเรื่อยถึงศีลแปด พอรักษาศีลแปดได้ไม่นานก็บวชพอดี เรื่องอภิญญาสมาบัติหายไปจากความคิดชั่วคราว จนกระทั่งพรรษาที่สอง ขณะหลวงพ่อให้โอวาทพระใหม่อยู่นั่นเอง...

    “หลวงพ่อ” ขอให้พระทุกองค์สละเวลา ๑ ชั่วโมง ภาวนา “คาถาอภิญญา” ให้ทำติดต่อกันทุกวัน ท่านบอกว่าคาถานี้ “พระ” มาบอกให้ภาวนา ถ้าทำได้จะมีผลคล้ายอภิญญา คือไม่ต้องเสียเวลาไปฝึกกสิณ ๑๐ ภาวนาคาถานี้แล้วจะใช้ผลของกสิณได้เลย...

    กาลต่อไปข้างหน้า บรรดานักบวชที่บิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้าจะคุกคามหนักขึ้น ถึงขนาดโจมตีเรื่องอภิญญาสมาบัติว่าเป็นเรื่องเพ้อเจ้อเหลวไหล เมื่อถึงเวลานั้นพวกคุณจะต้องแสดงออกให้ชาวบ้านได้เห็น เขาจะได้รู้ว่า ใครกันแน่ที่ปฏิบัติตรงตามคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า...

    ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก ถึงขนาดเดิมพันกันด้วยอนาคตของพระศาสนาเชียวหรือ...? ในเมื่อเป็นคำสั่งของ “หลวงพ่อ” อาตมาก็น้อมรับใส่เกล้า นำไปยึดถือปฏิบัติทันที วิธีการมีดังนี้...

    ๑. นะโมฯ. ๓ จบ
    ๒. พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ทุติยัมปิฯ. ตติยัมปิฯ.
    ๓. อิติปิโสฯ. สวากขาโตฯ. สุปฏิปันโนฯ.
    ๔. แล้วทำใจสบาย ๆ ภาวนาว่า “สัมปจิตฉามิ” อ่านว่า สำ – ปะ – จิต – ฉา – มิ ไปเรื่อย ๆ

    ถ้าเห็นประกายแสงสีทอง ให้ดึงมารวมเป็นก้อนกลมเอาเข้าไว้ในอก ตัวจะลอยพ้นพื้น ถ้าทรงสติให้ดีจะบังคับให้เหาะไปไหนก็ได้ ถ้าคล่องตัวเมื่อไร อภิญญาใหญ่จะเข้าจับ สามารถใช้ผลของกสิณ ๑๐ ได้ดังใจทุกอย่าง...

    อาตมาทดลองทำดู พอเริ่มภาวนาก็เห็นประกายสีทองพร่างพราวไปหมด จิตดิ่งลึกควบแน่นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน เหมือนมีพลังลึกลับบีบอัดเข้ามาทุกทิศทุกทาง แน่นเปรี๊ยะไปหมด ภาวนาไปไม่นาน รู้สึกมีอะไรหมุน ๆ อยู่ข้างเอว... ลืมตาขึ้นดู... “เหวอ – อ...!” “โครม – ม – ม...!” ตึกสะท้านไปทั้งหลัง ไอ้ที่หมุน ๆ น่ะพัดลมเพดานที่เปิดไว้ ตัวเราดันลอยขึ้นมาตอนไหนไม่รู้ ห่างพัดลมนิดเดียว พอเห็นเข้าก็ตกใจ เลยหล่นจากท่าขัดสมาธิ ตะครุบกบดังสนั่นไปเลย...!

    ปิดพัดลมภาวนาใหม่ เอ๊ะ...มันลอยจริง ๆ แฮะ จะเป็นอุเพ็งคาปิติหรือเปล่าหนอ...? “ป้าบ – บ” อูย...ย แบนเป็นกล้วยปิ้งเลย มันลอยวืดขึ้นไปอัดติดกับเพดานทั้งแรงทั้งเร็ว แล้วหมุนติ้วไปรอบห้อง เร็วจี๋จนดูแทบไม่ทัน... รู้สึกกลัวนิด ๆ มันเลยค่อย ๆ ลอยลงมาที่เดิมตรงจุดเดิมเป๊ะเลย พอภาวนาใหม่ก็ได้เรื่อง มันพุ่งตูมทะลุหลังคา พุ่งปร๊าดไปในอากาศ เร็วยิ่งกว่าเอฟ. ๑๖ ผิวหนังเสียดสีกับอากาศจนแสบชาไปทั้งตัว แบบนี้ตายแน่ ๆ... “โครม-ม...!” หล่นลงที่เดิมเป๊ะ ไม่มีเคลื่อนแม้แต่นิดเดียว ฝ้าเพดานกับหลังคาก็ปกติทุกอย่าง แล้วเราออกไปทางรูไหนกันแน่...? จะว่าฝันก็ไม่ใช่ เพราะตื่นอยู่สติสมบูรณ์พร้อมทุกประการ หล่นก็เจ็บ สูงก็กลัว มันอะไรกันแน่...?

    ออกไปรับเวรตามปกติ ฝากเวรกับเทวดาแล้วเอาจีวรคลุมโปง ภาวนาไปเรื่อย ๆ อาการชาควบแน่นเข้า – แน่นเข้า พอดีหลวงพี่โอ (พระครูสมุห์พิชิต ฐิตวีโร) เดินเข้ามาในห้องยาม เสียงแว่ว ๆ พูดว่า “ท่านนี่เอาแต่ภาวนาจังเลยนิ...” รู้สึกว่าหลวงพี่ท่านแกล้งเอานิ้วจิ้มที่ศีรษะ คุณพระช่วย...! ตัวมันลอยวืดขึ้นมาทันที “เดี๋ยวเขาก็รู้กันหมดทั้งวัดเท่านั้น...” พอคิดวิตกมันก็ค้างกลางอากาศ สูงจากเตียงแค่มือลอดได้ พอดีจีวรคลุมอยู่ หลวงพี่ท่านเลยไม่ทันสังเกต...! แต่หัวเรานะซิ...มันเหมือนลูกโป่งถูกเจาะ มีอะไรจากข้างในไม่รู้พุ่งฟู่ออกมาเป็นสายเลย แรก ๆ ก็ออกตรงถูกจิ้มแค่รูเดียว หนัก ๆ เข้าตัวมันพรุนเป็นฝักบัว พุ่งออกทุกทิศทุกทาง เป็นอยู่นานหลายสิบนาทีทีเดียว...

    อาตมาทบทวนความรู้จาก “หลวงพ่อ” ที่สอนไว้ ไอ้อาการลอยกับเหาะต้องเป็นอุเพ็งคาปิติแน่ ๆ ส่วนไอ้ตัวรั่วเป็นรูคงเป็นผรณาปิติ เป็นอันว่านับเวลาปฏิบัติมาเข้าปีที่สิบสาม เพิ่งจะพบปิติครบทั้ง ๕ ตัวในวันนี้เอง...! การภาวนาหลังจากนั้นซิ...วิสัยเดิมที่เลวชักนำไป ภาวนาทีไรอยากเหาะทุกที มัวแต่ตามจับอาการทางกายอยู่นั่นแหละว่าใกล้จะลอยหรือยัง ผลคือจิตไม่รวมตัว กรรมฐานเลยพังไปเป็นเดือน แค่อารมณ์สมาธิธรรมดายังทรงไม่ได้เลย...

    ขืนปล่อยให้พญามารจูงจมูกแบบนี้คงแย่แน่ ๆ อาตมาเลยอธิษฐานตัดทิ้งไปเลย...“ลูกจะภาวนาทุกวัน แต่ผลใด ๆ อย่าเพิ่งเกิดขึ้นเลย ไม่อย่างนั้นลูกหลงเดินผิดทางเป็นแน่ ขอแค่เวลาลูกจำเป็นต้องใช้ แล้วขอให้ผลเกิดกับลูกตอนนั้นเถิด” คราวนี้สบาย...ภาวนาได้ใจสงบดี อาการประหลาด ๆ ไม่เกิดขึ้นอีก เพียงแต่ไม่ทราบว่าผลที่ภาวนาทุกวันได้เท่าไรแล้ว และไม่คิดว่าจำเป็นต้องทราบด้วย จนกระทั่งไปเยี่ยมสถานีวิจัยเพื่อรักษาต้นน้ำแม่กลอง มันก็เกิดเหตุจำเป็นจนได้...

    คุณประเดิมชัย แสงคู่วงษ์ หัวหน้าสถานี นำคณะเดินขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ ชมงานของทางสถานี ไม่ว่าจะเป็นการเก็บตะกอน วัดน้ำ วัดอากาศ การทดลองพืชคลุมดิน พืชยึดน้ำ ฯลฯ เพลินไปถึงสถานีย่อยนิคุฮุ เป็นเวลา ๑๑.๑๐ น. แล้ว เราพร้อมที่จะอด แต่ทางสถานีใหญ่เตรียมอาหารไว้ถวายเพล... ต้องฉลองศรัทธาเขาหน่อย แต่มันอยู่ห่างตั้งสี่กิโลเมตร และเป็นทางขึ้นเขาลงห้วยด้วย จำเป็นขึ้นมาแล้ว ขอให้ลูกใช้อำนาจคาถาอภิญญาด้วยเถิด...สำรวมจิตขอบารมี ภาวนาคาถาพลางเดินไปเรื่อย ๆ ทันเพลก็ฉัน ไม่ทันก็อดเอา...

    ห่างจากสถานีครึ่งกิโลเมตร รถของสถานีวิ่งสวนออกมา เหลียวดูข้างหลังไม่เห็นคณะญาติโยมเลยซักคน เลยบอกรถเขาเลยไปรับโยม เราเองเข้าหน่วยไปฉันเพล เหลือบดูนาฬิกาแล้วงง มันเสียละมั้ง...? ทำไมเวลาผ่านไปแค่ ๒๐ นาที... พักใหญ่รถที่ไปรับโยมก็มาถึง แม่ถามปนหอบว่า “ท่าน...ทำไมเดินเร็วอย่างนี้...? ข้างหลังวิ่งไล่ยังไม่ทัน จุ๊บ (เบญจพร) วิ่งซะเลือดกำเดาไหลเลย...!” อันนี้อาตมาตอบไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าทางมันก็ไกลเท่าเดิม แต่ทำไมใช้เวลาน้อยจัง...!

    อำนาจคาถาอภิญญาแสดงผลอีกครั้งตอนที่บุกไปเมืองลับแลแม่สาน ระยะทางนั้นหลวงลุงสุนทรเดินจนปรุ ยืนยันว่าใช้เวลาเดินหกชั่วโมง แต่อาตมาภาวนาคาถาอภิญญา ใช้เวลาเดินแค่สองชั่วโมงครึ่ง มันเป็นไปได้เหมือนกัน...! ตอนเดินอยู่รู้สึกว่าหนทางมันช่างยาวไกลไม่สิ้นสุด มีหลายวาระที่ยอมรับว่าท้อใจ เพราะเดินเท่าไรไม่ถึงจุดหมายซักที พอไปถึงดูเวลาเข้า ได้กำไรตั้งสามชั่วโมงครึ่ง ขากลับขนาดเดินชมนกชมไม้มาตลอดทาง ใช้เวลาแค่สองชั่วโมงยี่สิบห้านาที...เอากับเขาซิ...

    ท่านผู้อ่านท่านใดสนใจก็ขอเชิญภาวนาดูได้ ผลเป็นประการใดขอให้เล่าสู่กันฟังบ้าง วงการศาสนาระยะนี้มีแต่ข่าวนักบวชเลวปรากฏอยู่เสมอ เมื่อชาวบ้านพึ่งเขาไม่ได้ ก็พยายามทำให้อภิญญาเกิดแก่ตัวเอง เผื่อนักบวชเหล่านั้นมาเป็นศิษย์ของฆราวาสกันบ้าง คงสนุกดีพิลึก...!

    ๕ พฤษภาคม ๒๕๓๓
    พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ

    หมายเหตุ : เมื่อไปอยู่ที่เกาะพระฤๅษีใหม่ ๆ อาตมาต้องเดินขึ้นเขาไปบิณฑบาต เป็นระยะทาง ๕ กม.เศษ รวมไปกลับสิบกม.ครึ่ง ทีแรกก็มีคนงานป่าไม้เดินตามไปช่วยหิ้วปิ่นโตให้ พอผ่านไปไม่ถึงครึ่งเดือน คนงานหายหัวกันไปหมด... อาตมาเลยต้องหิ้วปิ่นโตเอง

    วันหนึ่ง... สมบัติ ซึ่งเป็นหัวหน้าคนงานมากราบแล้วกราบอีก บอกว่า “ผมเชื่อแล้วครับว่าพระอาจารย์เดินเร็วจริง ๆ ...ทีแรกผมสงสัยว่าทำไมคนงานมันไม่ไปช่วยหิ้วปิ่นโต ถามมันแล้วมันบอกว่า พระอาจารย์เดินเร็วจนมันตามไม่ทัน... คนงานพวกนี้เวลามันเดินผมต้องวิ่งตามนะครับ...! แต่มันบอกว่ามันต้องวิ่งตามพระอาจารย์ ผมเลยขี่มอเตอร์ไซค์ตามไป พระอาจารย์เดินเร็วจริง ๆ ครับ...ขนาดมอเตอร์ไซค์ยังกวดไม่ทันเลย...!

    เรื่องนี้ท่านผู้อ่านต้องไปถามคุณสมบัติ คุ้มท้วม เอาเองว่ามีความจริงแค่ไหน เพราะว่าอาตมาเองก็รู้สึกว่าเดินไปตามปกติ เพียงแต่ว่าหาคนถือปิ่นโตตามหลังไม่ได้เท่านั้นเอง

    ๑๐ สิงหาคม ๒๕๔๙
    พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
     
  16. NAMOBUDDHAYA

    NAMOBUDDHAYA ก่อนตายไปอีกชาติ .. ใช้กายสังขารสร้างกำลังให้คุ้ม ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    31 สิงหาคม 2010
    โพสต์:
    21,243
    กระทู้เรื่องเด่น:
    998
    ค่าพลัง:
    +70,040
    ผู้ชอบการพูดคุย
    **********
    “ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๓ ประการนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความเสื่อมแก่ภิกษุผู้เป็นเสขะ
    ธรรม ๓ ประการ อะไรบ้าง คือ
    ภิกษุผู้เป็นเสขะในธรรมวินัยนี้
    ๑. เป็นผู้ชอบการงาน ยินดีในการงาน หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการงาน
    ๒. เป็นผู้ชอบการพูดคุย ยินดีในการพูดคุย หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการพูดคุย
    ๓. เป็นผู้ชอบการนอนหลับ ยินดีในการนอนหลับ หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการนอนหลับ
    ธรรม ๓ ประการนี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อความเสื่อมแก่ภิกษุผู้เป็นเสขะ”
    ………………
    ข้อความบางตอนใน ปริหานสูตร ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕
    http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=25&siri=194
    บทว่า ภสฺสาราโม ความว่า ภิกษุใดยังวันและคืนให้ล่วงไปด้วยสามารถแห่งการกล่าวถึงราชกถาเป็นต้น ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสห้ามไว้แล้ว ภิกษุนี้เป็นผู้พูดไม่รู้จบ เพราะฉะนั้น ภิกษุนี้จึงชื่อว่า ภสฺสาราโม (ยินดีในการพูด).
    ส่วนภิกษุใดพูดธรรม วิสัชนาปัญหา เวลากลางคืนบ้าง กลางวันบ้าง ภิกษุนี้ชื่อว่าเป็นผู้พูดน้อย พูดมีสิ้นสุด.
    เพราะเหตุไร
    เพราะว่า เธอดำเนินตามวิธีที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วทีเดียวว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สำหรับภิกษุทั้งหลายที่ประชุมกันแล้วมีกิจที่จะต้องกระทำ ๒ อย่าง คือกล่าวธรรมหรือนิ่งแบบพระอริยะ.
    ……..
    ข้อความบางตอนใน อรรถกถาปริหานสูตร http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=257
    lbghvmvawloxbbpqqq4qmieclhw8llgdnho0x3gk-_nc_ohc-whdctcisoisax_iytpj-_nc_ht-scontent-fcnx3-1-jpg.jpg
     

แชร์หน้านี้

Loading...