ทางพ้นทุกข์

​

วันจันทร์ที่ 23 สิงหาคม 2536 สมเด็จองค์ปฐม ทรงเมตตาสอนไว้มีความสำคัญ
ดังนี้

• “กาลเวลาที่ล่วงไป
  อย่าลืมความตายยิ่งใกล้เข้ามา เวลานี้พวกโจทย์จิตเรื่องอารมณ์เข้าไว้ให้เต็มที่
  กำหนดรู้สภาวธรรมที่มากระทบจิตให้ชัดเจนแจ่มใส จักได้ไม่หลงใหลไปในสภาวธรรมนั้นๆ หาความจริงของต้นเหตุแห่งทุกข์ในธรรมนั้น
  ๆ ให้พบ แล้วพิจารณาละสังโยชน์อันเป็นเหตุแห่งทุกข์ในธรรมนั้น ๆ”
  (ในขณะนั้นได้เกิดปวดท้องขึ้นมา พระองค์จึงตรัสว่า....)
• “เจ้าจักเห็นได้ว่า
  ทุกข์อันเกิดจากโรคของร่างกายที่เข้ามาเบียดเบียนอารมณ์จิตนี้นั้นมีอยู่
  ตราบใดที่ยังมีร่างกายอันเต็มไปด้วยรังของโรคนี้ เวทนาอันเกิดจากการเบียดเบียนก็ไม่เที่ยง
  บัดเดี๋ยวเกิด บัดเดี๋ยวดับ ร่างกายนี้ไม่ได้สร้างความสุขที่แท้จริงให้กับจิตเลย”
• “ในเมื่อร่างกายเบียดเบียนอารมณ์ของจิตอยู่เยี่ยงนี้ พวกเจ้าก็จงทำความเบื่อหน่ายในการอยากมีร่างกายเยี่ยงนี้ลงเสียด้วยการพิจารณาทุกข์อันเกิดขึ้นตลอดเวลา
  ไม่ว่าทุกข์อันเป็นนิพัทธทุกข์ ทุกข์เนืองนิตย์ เช่น อาการหิวกระหาย ร้อน หนาว ปวดอุจจาระและปัสสาวะ
  เป็นต้น และทุกข์อันเกิดจากการเสวยอารมณ์แห่งอายตนะ 12 นอกกับในกระทบกันให้รู้อยู่ตลอดเวลา”
• “อาการเสื่อมไปของอิริยาบถก็เป็นทุกข์ที่พึงกำหนดรู้
  ให้เห็นว่านี้ก็เป็นโรคะนิทธังอย่างหนึ่งของร่างกายเช่นกัน
  ตลอดอาการ 32 ของร่างกายเป็นโรคทั้งสิ้น พิจารณาไปอย่าให้จิตออกนอกทาง ดูอารมณ์เอาไว้ให้ดี
  ๆ”
• “จงยอมรับกฎธรรมดา
  ทำความเบื่อหน่ายร่างกายที่เต็มไปด้วยโรคนี้เสีย และเห็นความไม่เที่ยง ซึ่งมีแต่การเกิด-เสื่อม-ดับของธรรมแห่งการมีร่างกายนี้
  เห็นธรรมใด ๆ ในโลกที่เข้ามากระทบอารมณ์ตามสภาพความเป็นจริง ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยง
  ตกอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ทั้งสิ้น ยึดถือเข้ามาในอารมณ์เมื่อไหร่ก็ทุกข์บังเกิดขึ้นเมื่อนั้น”
• “จงหมั่นกำหนดรู้ และวางอารมณ์ให้หลุดพ้นจากการเกาะติดธรรมแห่งโลกนั้น
  ๆ ตั้งจิตไว้มั่นคงจับจุดหมายปลายทางแห่งความต้องการที่จักพ้นทุกข์เข้าไว้
  ทำกำลังใจให้เต็ม ใช้ความเพียรรักษาอารมณ์ของจิตที่จักทำเพื่อพระนิพพานเข้าไว้”
• “การละสังโยชน์เป็นของไม่ยาก หากทำกำลังใจในบารมี
  10 ให้เต็มอยู่เสมอ พร้อมที่จักทำจริงอยู่เสมอ ก้าวเข้าไปใกล้พระนิพพานแล้ว
  รักษาอารมณ์อย่าให้เกิดความท้อแท้เป็นอันขาด อย่าหมดกำลังใจ การหมดกำลังใจ
  คือ อารมณ์หลง จัดเป็นนิวรณ์คือถีนมิทธะจำเอาไว้ให้ดี
  อารมณ์ใดเป็นนิวรณ์ ให้พยายามระงับตัดทิ้งไปเสียจากจิต”
• “พวกเจ้าจักต้องรู้อารมณ์เข้าไว้ทุก
  ๆ ขณะจิต ต้องหมั่นใช้สติตามกำหนดรู้เข้าไว้ อย่าให้คลาดสายตาจิต การทรงอานาปานุสสติกรรมฐาน
  แม้เพียงปฐมฌานกักทำให้มีสติมั่นคงได้ ทุกอย่างต้องมีขั้นตอน
  ต้องทำตามขั้นตอนนั้น จิตจึงจักทรงตัวอยู่ได้ในการกำหนดรู้อารมณ์นั้น ๆ”
• “การมีศีล สมาธิ ปัญญานั้น จำเป็นอย่างยิ่งสำหรับนักปฏิบัติ
  เพื่อละอารมณ์แห่งทุกข์นั้นๆ พวกเจ้าจงหมั่นตรวจตราอย่าให้ข้อวัตรปฏิบัติเหล่านี้ ขาดตกบกพร่องปากจิตของตนไปเป็นอันขาด
  จึงจักสามารถเป็นกำลังตัดสังโยชน์ให้หมดจดลงได้”

คัดลอกมาจาก
หนังสือ ธรรมที่นำไปสู่ความพ้นทุกข์ (เล่ม 4)
โดย....พระราชพรหมยานมหาเถระ (หลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง)
รวบรวมโดย.... พล.ต.ท. นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน

 

โมทนาสาธุค่ะ
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม