ทำไมถึงปลงอสุภะไม่ได้

บุคคลที่มีอาชีพเกี่ยวกับศพ เช่น เจ้าหน้าที่มูลนิธิ หมอผ่าตัด ศัลยกรรม ทุกสาขา สัปเหร่อ เจ้าหน้าที่ประจำห้องดับจิตร ทุก ๆ ท่านมีกิจวัตรเกี่ยวกับศพ มีทั้งสยดสยอง ถลกหนังเห็นเนื้อ ถลกเนื้อก็เห็นกระดูก ไม่มีอะไรสวยงาม บางศพเน่าเหม็นมีหนอนไต่ แต่ทำไมผู้ที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับเรื่องอสุภะเหล่านี้ ทำไมถึงปลงไม่ได้ อยากเรียนถามท่านผู้รู้ว่า มีหลักการอะไรในการปลงอสุภะ เพื่อที่ได้ลดกามลงไปได้

 

เพราะพบเห็นจนชาชิน จิตใจจึงไม่สะดุ้งสะเทือน จึงไม่อาจเห็นเป็นอาการแห่งธรรมะอันวิเศษที่จะโน้มใจน้อมปัญญาเข้าไปพิจารณาให้เป็นโอปนยิโก

 

ทำไปโดย... งาน ...ไม่ได้มีกำลังจิตดูเพื่อความเบื่อหน่าย .... มีความเห็นเพื่อความไม่เบื่อหน่ายยังงี้ มานาน เป็นฌานหลอกตัวเอง กดๆ

 

ใช่ๆค่ะ ทำไปเพราะคิดว่ามันเป็นงาน แต่พวกเขาเหล่านั้นไม่ได้ใช้จิตเพ่งพินิจกายสังขารเหล่านั้นไปด้วยก้อยว่าพวกเขามีโอกาสมากกว่าบุคคลอื่นแล้วนะคะในการที่จะทำให้เราปลงกับสังขารได้มากขึ้น เพราะบุคคลทั่วไป น้อยคนนักที่จะสัมผัสแบบนี้ ...

 

เพราะพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้มีความตั้งใจที่จะปลง เขาทำหน้าที่ช่วยคนเจ็บเก็บคนตาย เขาก็ทำไปตามหน้าที่น่ะครับ ถ้ามีความตั้งใจที่จะปลงก็ไม่จำเป็นต้องไปนั่งกับซากศพหรอกครับ แต่ถ้ามันปลงไม่ได้จริงๆ ก็ต้องไปนั่งกับซากศพ นั่งพิจารณาดูว่าคนเรามันก็แค่นี้แหละ เป็นหนุ่มเป็นสาวก็หล่อก็สวย แก่แล้วก็เหี่ยวก็ย่น ตายแล้วก็มีสภาพอย่างนี้แหละ การพิจารณาจริงๆ แล้วก็ต้องพิจารณาอยู่ตลอดเวลา บางคนไปนั่งดูศพในป่าช้า ออกมากามลดลงไประยะเวลานึง แล้วก็กลับเข้ามาอีหรอบเดิม การพิจารณานั้นต้องพิจารณาอยู่ตลอดเวลาเห็นสาวๆ สวยเดินมา ก็ต้องพิจารณาว่าร่างกายสวยๆ น่ะ เมื่อลอกหนังกำพร้ามาแล้ว มันเป็นยังไง พิจารณาเข้าไปถึงข้างใน พระบางองค์ท่านพิจารณาไอตรงนั้นด้วยนะ พิจารณาทุกส่วนของร่างกาย มนุษย์นี่ก็คือโรงงานผลิตขี้เดินได้นี่เอง จะไปยึดติดกับโรงงานผลิตขี้นี่มั้ย จะไปเอาใจสังขารอันร่วงโรยไปทุกวันของคนอื่นมั้ย จะไปเอาใจกิเลสตัณหาของคนอื่นเพื่อแลกให้ได้มาซึ่งการเชยชมสังขารร่างกายอันสกปรกมั้ย ต้องพิจารณาไปเรื่อยๆ คลายออกทีละปะเลาะ ถ้าจะตัดกิเลสด้านนี้จริงๆ นะ ผมแนะนำเว็บให้ www.geocities.com/pic_asupa เป็นภาพปลงอสุภะ ลองไปดูละกันว่ากิเลสมันจะลดหรือมันไม่ลด แต่ต้องอาศัยการพิจารณาบ่อยๆ หรือตลอดเวลาได้ยิ่งดี เพราะกามตัณหามันเกาะกินใจเรามานาน จะไล่ให้มันไปง่ายๆ มันไม่ยอมไป ต้องค่อยต้อนมันออกไปทีละนิดๆ จนมันหมดออกจากหัวใจ ถ้าตัดกามได้หมดนี่พร้อมกับปฏิฆะอีกตัวพร้อมกับทรงอารมณ์สมาธินี่ก็ถึงขั้นพระอนาคามีเลยนะครับ