ทำไมพระบางองค์ท่านสอนว่าตายแล้วสูญคะ

คือไปอ่านเจอบทความนี้มาของ พระ
เตชปญฺโญ ภิกขุ


ตายแล้วไปไหน?


นรก-สวรรค์มีจริงหรือไม่?


ในปัจจุบันชาวพุทธเกือบจะทั้งหมดเชื่อว่ามีนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่องผีสาง เทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม ยมบาล และเรื่องชาติก่อน ชาติหน้า เป็นต้น ซึ่งสรุปได้ว่า เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่อง ลึกลับ ไกลตัว ที่พิสูจน์ไม่ได้ ไม่มีเหตุผลที่สมเหตุสมผลมารองรับ มีแต่คำบอกกล่าวเล่าลือกันต่อๆมา หรือมาจากตำราเท่านั้น โดยเรื่องลึกลับไกลตัวเหล่านี้จัดว่าเป็นเรื่อง ไสยศาสตร์ ที่หมายถึง วิชาของคนหลับ คือเป็นการศึกษาของคนที่ยังไม่รู้แจ้งเห็นจริง ยังทำอะไรเหมือนละเมอๆ หรือยังไม่ยอมตื่นมารับรู้ความจริง เรื่องไสยศาสตร์เหล่านี้มันได้ฝังรากลึกอยู่ในจิตใต้สำนึกของชาวพุทธมานานแล้ว จนยากที่จะถ่ายถอนหรือเปลี่ยนแปลงได้ มันจึงเหมือนสิ่งที่มาครอบงำจิตใจทำให้ไม่มีอิสระในการคิด คือไม่สามารถคิดออกไปนอกขอบเขตของเรื่องเหล่านี้ไปได้ ถ้าใครคิดคนนั้นจะกลายเป็นเกาะดำไปทันที และถูกมองว่าบ้า หรืออาจถูกมองว่าทำลายศาสนาที่คนเกือบจะทั้งหมดเขาเชื่ออยู่อีกด้วย

ต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาคืออะไร?


ที่จริงแล้วเรื่องเหล่านี้มีต้นตอมาจากความเชื่ออยู่เรื่องเดียว คือเชื่อเรื่องความมหัศจรรย์ หรือความศักดิ์สิทธิ์ ที่จัดว่าเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ หรือไม่ใช่ของธรรมดาที่เราจะสามารถพบเห็นหรือสัมผัสได้ หรือไม่สามารถหาเหตุผลของมันได้ตามหลักวิทยาศาสตร์ หรือวิทยาศาสตร์ไม่สามารถพิสูจน์ได้ จุดสำคัญที่ทำให้เกิดเรื่องไสยศาสตร์ทั้งหลายขึ้นมาก็คือเรื่อง “จิต” ของเราเอง คือเราเชื่อกันว่า เมื่อเราตายไปแล้วจะมีจิต หรือวิญญาณ หรือสภาวะอะไรสักอย่างหนึ่ง ที่จะสามารถออกจากร่างกายของเราที่ตายไปแล้วไปเกิดยังร่างกายใหม่ๆได้ คือเมื่อเราเชื่อว่ามีจิตหรือวิญญาณออกจากร่างไปเกิดใหม่ได้ จึงทำเกิดนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่องชาติก่อน ชาติหน้า เป็นต้นขึ้นมารองรับ แต่ถ้าเราไม่เชื่อว่าจะมีจิตหรือวิญญาณออกจากร่างกายที่ตายแล้วไปเกิดใหม่ได้ เรื่องไสยศาสตร์ทั้งหลายเหล่านี้ก็จะไม่เกิดขึ้น

เรามีวิธีใดในการศึกษาเรื่องจิตบ้าง?


วิทยาศาสตร์คือวิธีการค้นหาความจริงของธรรมชาติ โดยใช้เหตุผลในการศึกษา และศึกษาจากของจริงที่เกิดขึ้นจริงตามธรรมชาติ โดยไม่เชื่อจากใครๆ แม้จากตำรา หรือการคาดเดา ซึ่งวิทยาศาสตร์จัดว่าเป็นเรื่องของคนที่ตื่นแล้ว คือเอาของจริงที่เราสามารถพบเห็นหรือสัมผัสได้จริงในปัจจุบันเท่านั้นมาศึกษา ดังนั้นวิทยาศาสตร์จึงตรงข้ามกับไสยศาสตร์โดยสิ้นเชิง คือไสยศาสตร์เป็นเรื่องของความงมงายไร้เหตุผล ไม่มีของจริงมายืนยัน ไร้สาระ และไม่มีประโยชน์อย่างแท้จริงแก่ใครๆเลย แต่วิทยาศาสตร์เป็นเรื่องของผู้รู้จริง มีเหตุผล มีของจริงมายืนยัน มีสาระ และมีประโยชน์อย่างแท้จริงแก่ผู้ที่ศึกษา จุดแยกของการศึกษาจึงอยู่ตรงนี้ คือเราต้องเลือกว่าเราจะศึกษาแบบไสยศาสตร์หรือแบบวิทยาศาสตร์ ถ้าเราเลือกศึกษาแบบไสยศาสตร์ เราก็จะไม่สามารถค้นหาความจริงมาพิสูจน์เรื่องว่าจิตหรือวิญญาณของเรานี้มันจะออกจากร่างกายที่ตายแล้วได้หรือไม่? แต่ถ้าเราเลือกศึกษาแบบวิทยาศาสตร์ เราจะสามารถค้นหาความจริงของเรื่องนี้ได้ สรุปได้ว่า ถ้าเราจะศึกษาแบบไสยศาสตร์ เราก็ต้องเชื่อตามคนอื่น หรือเชื่อตามตำราเพียงอย่างเดียว ห้ามถาม ห้ามสงสัย โดยเราจะไม่เกิดความเข้าใจด้วยตัวเองเลย แต่ถ้าเราจะศึกษาแบบวิทยาศาสตร์ เราก็ต้องไม่เชื่อใครๆ แม้จากตำรา เราจะเชื่อจากความจริงที่เกิดขึ้นจริงในปัจจุบันนี้เท่านั้น เราจึงจะเกิดความรู้เข้าใจอย่างถูกต้องขึ้นมาได้อย่างแท้จริง

เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเรื่องเหล่านี้มีอยู่จริงหรือไม่


ถ้าเรายึดหลักวิทยาศาสตร์ มันก็ง่ายที่จะศึกษาเรื่องที่ว่าจะมีจิตหรือวิญญาณออกจากร่างกายที่ตายแล้วได้หรือไม่? โดยเราจะใช้ “กฎสูงสุดของธรรมชาติ” ที่เกิดขึ้นจริงมาศึกษา โดยกฎข้อนี้ก็คือกฎที่บังคับเอาไว้ว่า

“ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น จะต้องมีเหตุและปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น”


กฎข้อนี้เป็นกฎที่ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในโลกและในจักรวาลอยู่ ไม่มีสิ่งใดหรือสภาวะใดที่จะอยู่นอกเหนือกฎนี้ไปได้ ซึ่งก่อนอื่นเราจะต้องมาพิจารณากฎนี้ให้ละเอียดก่อน แล้วถามตัวเองว่า เรายอมรับกฎข้อนี้หรือไม่? คือยอมรับว่า “ทุกสิ่งไม่เว้นสิ่งใด ไม่ว่าจะเป็นวัตถุ หรือไม่ใช่วัตถุ (คือพวกจิต) ก็ตาม เมื่อจะเกิดขึ้น จะต้องอาศัยทั้งเหตุ (ต้นเหตุ) และปัจจัย (สิ่งสนับสนุน) มาปรุงแต่ง (หรือสร้าง หรือประกอบ หรือกระตุ้น หรือกระทำ) ให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น หรือไม่มีสิ่งใดที่จะเกิดขึ้นมาได้เองลอยๆโดยไม่อาศัยเหตุและปัจจัย” ถ้าเราไม่ยอมรับกฎข้อนี้ เราก็ยังจัดว่ายังมีความเชื่ออย่างไสยศาสตร์อยู่ ดังนั้นถึงเราจะศึกษาต่อไปก็ไม่มีทางที่จะเกิดความเข้าใจในเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาได้อย่างถูกต้องแท้จริง แต่ถ้าเรายอมรับ เราก็จะมาศึกษากันต่อไป

ตายแล้วร่างกายเป็นอย่างไร?


แน่นอนว่า ตามหลักวิทยาศาสตร์แล้วจะไม่มีสิ่งใดหรือสภาวะใดที่จะเกิดขึ้นมา หรือตั้งอยู่ได้โดยไม่อาศัยเหตุปัจจัยใดๆ และถ้าเรายอมรับกฎข้อนี้ เราก็มาพิจารณาดูว่า ร่างกายของเรานี้ต้องอาศัยอาหาร (ดิน) น้ำ อากาศบริสุทธิ์ และความร้อน มาเป็นเหตุและปัจจัยเพื่อมาปรุงแต่ง (หรือสร้าง) ให้เกิดขึ้น รวมทั้งเพื่อให้ตั้งอยู่อีกด้วย ถ้าไม่มีเหตุหรือปัจจัยเหล่านี้แม้เพียงสิ่งเดียว ร่างกายของเราก็จะต้องตายหรือแตกสลายไปทันที คือน้ำก็จะแยกตัวกลับมาเป็นน้ำดังเดิม พวกเนื้อ หรืออวัยวะต่างๆก็จะเปื่อยเน่าและแห้งเหี่ยวกลายมาเป็นดินดังเดิม ส่วนอากาศก็จะแยกตัวละเหยกลับมาเป็นก๊าซของมันตามเดิม และความร้อนก็จะหายไป แล้วสภาวะเดิมที่เคยเป็นร่างกายนี้ก็จะหายไปอย่างถาวร คือจะไม่มีร่างกายเช่นนี้ไปเกิดขึ้นมาใหม่ได้อีกต่อไป จะมีก็แต่ร่างกายใหม่ๆเกิดขึ้นมาใหม่ตามเหตุตามปัจจัยของมันเรื่อยไป

ตายแล้วจิตเป็นอย่างไร?


จิต ก็คือ สิ่งที่รู้สึกและนึกคิดได้ คือจิตก็คือสิ่งที่สามารถรับรู้ (วิญญาณ) สิ่งต่างๆได้, รู้สึกต่อสิ่งต่างๆได้, จำสิ่งต่างๆได้, และมีการปรุงแต่งให้เกิดความคิด และความอยาก เป็นต้นขึ้นมาได้ ซึ่งบางครั้งเราก็เรียกว่า ใจ ที่หมายถึง ศูนย์กลางของการทำงานของจิต ส่วนคำว่า วิญญาณ ก็หมายถึง การรับรู้ของจิต ที่ต้องอาศัยระบบประสาทของ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ (สมอง) เพื่อเกิดขึ้นมารับรู้สิ่งต่างๆภายนอก เช่น ภาพ เสียง กลิ่น รส เป็นต้น ซึ่งวิญญาณก็คือพื้นฐานของจิตหรือจิตตัวจริงๆ ซึ่งวิญญาณก็มีลักษณะเหมือนกระแสไฟฟ้าชนิดอ่อนๆ เมื่อเราพิจารณาดูจากสิ่งที่มีอยู่จริงเราก็จะพบว่า วิญญาณจะต้องอาศัยร่างกายที่ยังไม่ตายเพื่อเกิดขึ้นมาเสมอ ถ้าไม่มีร่างกายที่ยังดีอยู่ ก็จะไม่มีวิญญาณหรือการรับรู้ เมื่อไม่มีวิญญาณก็เท่ากับไม่มีจิต เพราะจิตเป็นสิ่งที่ประกอบขึ้นมาจากวิญญาณ, ความรู้สึก, ความจำ, และการปรุงแต่งต่างๆของจิต แต่ถึงจะมีร่างกายที่ยังไม่ตาย และเกิดมีวิญญาณขึ้นมาก็ตาม แต่ถ้าไม่มีความทรงจำจากเนื้อสมอง จิตที่เกิดขึ้นก็จะไม่สมบูรณ์ คือจำอะไรไม่ได้ และคิดอะไรไม่ได้ เหมือนเด็กที่เพิ่งเกิดมาใหม่ๆ หรือถ้าคนที่สมองตายเขาก็จะนอนนิ่งๆเหมือนเจ้าชายนิทรา ดังนั้น ถ้าร่างกายตายวิญญาณหรือการรับรู้ก็จะหายตามไปด้วยทันที เมื่อวิญญาณหายไป ก็เท่ากับจิตก็จะหายตามไปด้วย เหมือนเมื่อเปลวเทียนดับไป แสงเทียนก็จะต้องหายตามไปด้วยนั่นเอง

เราคืออะไร?


เมื่อถามว่า ตายแล้วไปไหน? ถ้าตอบอย่างนักวิทยาศาสตร์ก็ต้องตอบว่า ร่างกายก็แตกสลายหายไป ส่วนจิตใจก็ดับหายไป ร่างกายก็เหมือนเทียน จิตใจก็เหมือนแสงเทียน เมื่อเทียนดับ แสงเทียนก็หายไป คือเทียนก็เป็นสิ่งประกอบ แสงเทียนก็เป็นสิ่งประกอบ เมื่อส่วนประกอบของมันแยกตัวไป สภาวะที่เป็นสิ่งนั้นก็ย่อมที่จะหายตามไปด้วย ไม่มีสภาวะใดที่จะเกิดขึ้นมาโดยไม่ต้องอาศัยสิ่งอื่นมาประกอบขึ้นมา ส่วนสิ่งที่มันรู้สึกว่ามีเราอยู่นี้ ก็เป็นแค่เพียงความรู้สึกของจิต ที่เกิดมาจากการทำงานของจิต โดยมี สัญชาติญาณว่ามีตัวเอง (ความรู้-ความเข้าใจว่ามีตัวเอง ที่เกิดมาพร้อมกับชีวิตตามธรรมชาติ โดยไม่มีใครสอน) เป็นต้นตอมากระตุ้นให้จิตเกิดความรู้สึกว่ามีตัวเองขึ้นมา ซึ่งสิ่งที่มีชีวิตทุกชนิดก็ย่อมที่จะมีสัญชาติญาณว่ามีตัวเองอยู่ด้วยกันทั้งสิ้น เพียงแต่ว่ามนุษย์เรานี้มีสมองพิเศษ สามารถจดจำและคิดได้พิสดารล้ำลึก จึงได้คิดให้เกิดความรู้สึกว่ามีตนเอง (หรือตัวเรา) ขึ้นมา สรุปได้ว่า สิ่งที่เป็นเรานี้ก็เป็นเพียงความรู้สึกของจิตที่มีสัญชาติญาณว่ามีตัวเองมากระตุ้นให้เกิดขึ้น และจิตก็เป็นเพียงสิ่งที่ต้องอาศัยร่างกายและความทรงจำเกิดขึ้นมา เมื่อไม่มีร่างกายจิตก็ไม่มี ส่วนร่างกายก็เป็นเพียงดิน น้ำ ไฟ และอากาศที่มาประชุมปรุงแต่งหรือสร้างขึ้นมาชั่วคราวเท่านั้น ดังนั้นสิ่งที่จะมาเป็นเราจริงๆนั้นจึงไม่มี คือไม่มีเรามาเกิด ไม่มีเราที่เป็นอยู่ รวมทั้งไม่มีเราที่จะตาย และเมื่อเราเข้าใจความจริงนี้แล้ว ความเชื่อเรื่องภายหลังจากตายแล้วของไสยศาสตร์ทั้งหลาย จึงหมดสิ้นไปทันทีโดยปริยาย

 

พระพุทธองค์ได้ชี้ไว้ชัดเจนแล้วในพระไตรปิฎก ความเชื่อว่าตายแล้วสูญ เป็นมิจฉาทิฏฐิ ถือว่าเป็นความเชื่อนอกศาสนาพุทธ

ส่วนในด้านความสงสัย ให้ duchessfidgette ฝึกสติต่อไปเรื่อยๆ ภายในเวลาไม่นานมาก จะทราบได้ด้วยตนเอง
เมื่อเข้าถึงฌานในอันดับสูงแล้ว จะทราบชัดโดยปัจจัตตังเอง ถึงลักษณะอาการของ จิตพ้นกาย จิตดำรงอยู่ โดยไม่เกี่ยวข้องกับกาย
ในสภาวะลักษณะเช่นนั้น ร่างกายมนุษย์ไม่ได้มีความหมายอะไรอีกต่อไป มันทำหน้าที่แค่เป็นตัวเชื่อมโยงกับโลก ที่จะคอยดึงเรากลับมาอยู่ในโลก ตอนจิตเราถอนจากสภาวะสมาธิ
เมื่อถึงจุดนั้นแล้ว จะเข้าใจว่า ทำไมตายแล้วจึงไม่สูญ ด้วยตนเอง ในขณะที่ "ยังไม่ตาย"

 

หากตายแล้วสูญ ชาติที่พระพุทธเจ้าสร้างบารมีก่อนที่จะเป็นพระพุทธเจ้าก็ไม่มีซิครับ อย่างพระเจ้าสิบชาติ เช่นว่าพระมหาชนก พระเวชสันดร เป็นต้น
อีกอย่างครับหากทุกคนไม่มีชาติที่แล้วก็แสดงว่าไม่มีผลเรื่องกรรมด้วย
ผมมีคำถามต่ออีกอย่างว่า แล้วที่คนเราเกิดมาไม่เหมือนกันเป็นเพราะอะไรครับ หากชาติที่แล้วไม่มี กรรมก็ไม่มี อย่าไปเชื่อเลยครับที่บอกว่าตายแล้วสูญไม่จริงหรอกครับ
เจริญในธรรม

 

ยึดหลักตามวิทยาศาสตร์ ทำบุญแล้วจะได้อะไร??? งี้ก็ไม่ต้องทำบุญสิครับ ไม่ต้องทำดี

เราแจกอาหารให้เด็กยากไร้ เด็กอิ่ม ผล เราเสียเงิน สิ่งที่ได้ ความสุข แต่เราไม่อิ่ม

ถ้าเส้นใหญ่บ้านรวย ฆ่าคนข้างถนน ผลที่ได้คนข้างถนนตาย ผลที่ได้รับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แค่คิดเห็นแลเป็นเช่นนี้ครับ

ผมเองเป็นอีกคน ที่ทำบุญตลอดแต่ได้ความซวย
ก็ยังทำต่อไป รักษาศีลต่อไป แม้จะซวยซ้ำซวยซ้อน

หรือเป็นคนที่สิ่งศักิด์สิทธิ์ไม่เอา

 

วิทยาศาสตร์ยังไม่สามารถเข้าถึงตรงนี้ได้

พุทธศาสนาสอนไว้ครบถ้วนหมดแล้ว

 

หากตายแล้วสูญ แล้ว ย่อมไม่มีเชื้อให้ไปเกิดใหม่ เพราะได้อันตรธานไปหมดแล้ว
แต่ในความจริงได้ปรากฏชัดว่า คนเกิดมานั้น ย่อมมีนิสัย สันดาน เฉพาะตัวติดมาด้วยเสมอ
เด็กบางคนเกิดมา ยังไม่ทันได้เรีบนรู้ซึมซับจากพ่อแม่ แต่ก็แสดงตัวว่ามีนิสัยสันดานเฉพาะตน เช่น ร้องไห้เก่ง หรือ ไม่ร้องไห้ บ้างก็อดทน บ้างก็ไม่อดทน บ้างก็ฉลาดเรียนรู้เร็ว บ้างก็เรียนรู้ช้า
บ้างก็นิ่งสนใจทำอะไรได้นาน บ้างก็ไม่นิ่งวุ่นวายเป็นปกติ
สิ่งเหล่านี้เป็นเคริ่องแสดงอุปนิสัยสันดานที่ติดจิตติดใจมา แต่อดีต เมื่อมาเกิดใหม่จิตก็แสดงทีท่าอาการออกมา. ก็พอจะเป็นเครื่องอนุมานได้ระดับหนึ่งว่า บุคคลที่เกิดมาใหม่นั้น นำพานิสัยสันดานเดิมมาด้วยไม่มากก็น้อย จึงสรุปได้ว่า เมื่อตายไปย่อมแสวงหาที่เกิดใหม่โดยนำพาจิตดวงเดิมนี้ไปตามแต่เวรกรรม บุญกุศลจะพาไป

 

วิทยาศาสตร์ อ้างอิงหลักฐาน ถ้าหาไม่ได้ก็บอกว่าไม่มี
แต่ทางความเชื่อ ศาสนา ศรัทธา ใช้สถิติและการฝึกปฎิบัติด้วยตนเองเป็นหลักฐาน
ขีดจำกัด ความรู้ความเข้าใจย่อมมีมากกว่า ไม่จำกัดอยู่ในกรอบ

 

บางทีเรื่องอุปนิสัย ไม่แน่ใจเหมือนกันคะว่ามันเป็นพันธุกรรมจากพ่อแม่ด้วยหรือเปล่า อย่างตัวดิฉันตั้งแต่เด็กมาแม่ก็ไม่ได้อนการบ้านแต่ลายมือดิฉันกลับคล้ายลายมือของแม่ตอนเอาหนังสือไปใหคุณตาดูท่านก็อกว่า ลายมือคล้ายแม่เรานะ ส่วนแฟนดิฉันที่เสียก็ลายมือคล้ายน้องสาวของเขามาก ส่วนนิสัยดิฉันก็แปลกว่ามีหลายอย่างค้ายพ่อดิฉันนะคะ เลยไม่รู้สรุปได้ไหมว่ามันเป็นพันธุกรรม

 

หากยังสงสัยว่าในส่วนที่ไม่แน่ใจว่าเป็นพันธุกรรมหรือไม่นั้น ก็ละทิ้งส่วนที่ยังข้องใจทิ้งไปก่อนเพราะว่ายังมี ลักษณะเฉพาะตนที่ติดตามเด็กมามากมายหลายอย่างที่เราสามารถหยิบจับมาพิจารณาได้เพื่อให้เปลื้องความสงสัย แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งพันธุกรรม ทั้งฐานันดร ทั้งฐานะความมั่งมี สถานที่เกิด ชาติ พรรณ รูปร่างหน้าตา มีความแตกต่างกันล้วนแล้วแต่ กรรมที่เจ้าของนั้นทำไว้แต่อดีต แต่ปางก่อนผลักดันมาทั้งสิ้น หากทุกอย่าง ตายแล้วสูญไป คนที่เกิดมานั้น อาศัยการสุ่ม หรือ โชคเป็นหลักที่ทำให้บุคคลมีสถานภาพแตกต่างกัน
ธรรมชาติที่ติดจิตนั้นจะส่งผลชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ตามบุญทำกรรมแต่ง ดังจะเห็นได้จากลูกโจร แต่กลับกลายเป็นคนดี ลูกผู้ดีกลับกลายเป็นโจร ด้วยอุปนิสัย สันดานเดิมที่ค่อยๆ ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาแสดงให้ประจักษ์ว่าแต่อดีตนั้นเคยสะสมคุณงามความดีมามากน้อยเพียงไร
สุดท้ายอยากให้พิจารณาว่า ร่างกาย เซลล์ สมอง เลือด เนื้อ เป็นเพียงธาตุ ดิน น้ำ ลม ที่ไม่ได้มีความรู้สึก นึกคิดในธาตุนั้นได้ แต่ตัวเรามีธาตุอย่างหนึ่งเรียกว่า จิต ที่สามารถ รู้สึกนึก คิด ได้ สิ่งนั้นแล บันทึก อุปนิสัย สันดาน บุญ บาป ติดตัวเป็นของเฉพาะตนทุกชาติไป

 

พระรูปนั้นเคยเรียนวิทยาศาสตร์จริงๆจังๆหรือเปล่าผมยังสงสัย
เพราะดูแล้วเรื่องบางเรื่องในวิทยาศาสตร์เอง วิทยาศาสตร์ยังไม่รับรองเลยครับ
หลายเรื่องที่มักจะมาอ้างอิง ก็ยังเป็นแค่ทฤษฏี

ที่ท่านพยายามสอนกาลามสูตร นี่ก็เอามาจากตำราแท้ๆ พาราด็อกไม่รู้ตัว

 

ตายแล้วสูญแบบที่ว่ามาไม่ใช่แน่ๆ

การเห็นนรกหรือสวรรค์ ไม่ใช่การดับทุกข์ จะเห็นหรือไม่เห็น ก็ไม่ได้ช่วยดับกิเลส นรกและสวรรค์ก็ไม่ได้ย้ายตำแหน่งหรือสูญไปเพราะการเห็นหรือไม่เห็น

การเห็นทุกข์ เหตุของทุกข์ ทางดับทุกข์ และการได้ดับทุกข์ ประเสริฐกว่าอีก ไม่ต้องท่องทรมานในสามโลก ทั้งสวรรค์ โลก หรือนรก

 

เคยอ่านเรื่องคนระลึกชาติได้บ้างใหมนี่ มีทุกชาติทุกภาษาตอบคำถามได้ถูกต้องหมด ถึงแ
ม้จะเป็นเด็ก วิทยาสาตร์พิสูตรได้ใหมก็เปล่า มีวันนื้ก็มีพรุ่งนี้ แค่นี้คนมีปัญญาก็นึกออก
คนโง่นึกไม่ออก