ที่ตั้งของทุกข์มันอยู่ที่ไหนกันแน่คับ

ธรรมะ เป็นเรื่องของการ นับหนึ่งใหม่เสมอ

เหมือน รหัส คอม มีแค่ ศูนย์และหนึ่ง มีแค่ เกิด และ ก้ดับ

ไม่นับเกิดก้นับดับ ไม่นับดับก็นับเกิด
ไม่ต้องมีคำบรรยาย มีแต่อะไรไม่รู้เกิดขึ้น อะไรไม่รู้ดับลง


โจรห้าร้อย ยังบรรลุธรรม ในราตรีเดียว
ปริญญาร้อยปี ยังกอดตำรา
มันเจาะจงไม่ได้

จะได้มหา เปรียญ หรือ อ่านไม่ออก หากมุ่งในมรรคแล้ว ผลออกมาเหมือนกันหมด

 

ตรงกับปริยัติก็ดีครับ เพราะเท่าที่ผมจำได้ผมคิดว่าผมคิดเองไม่ได้ไปจำมาจากไหน
ถ้ายัััังไงช่วยเอาปริยัติที่ท่านว่ามาให่ผมอ่านด้วยนะครับ
หมายถึงตรงที่รู้ว่า
ทุกข์ควรกำหนดรู้ เป็นความเห็นชอบ
กำหนดรู้ทุกข์เป็นความเพียรชอบการงานชอบสติสมาธิชอบ
เดี๋ยวมาตามอ่านนะครับ ทำธุระก่อน

 

พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์
ต้องฟังคำที่ถูกต้องเท่านั้น
คิดเองนึกเองไม่มีทางถูกตรงตามธรรมะ
ที่ทรงตรัสรู้ได้เลย
ไม่มีทางจริงๆคับ

 

ปริยัติก็ดี ยอมรับว่าตรึกตามปริยัติเอามาเทียบกัน แต่ไม่ได้ไปอ่านเจอมานะ
ก็เขาถามแค่ว่าพระพุทธองค์ได้ชี้แนะวิธีการจัดการกับอวิชาอย่างไร ก็ต้องตอบอย่างนี้นะครับ

 

แล้ว รู้ว่าทุกข์ควรกำหนดรู้ มีนผิดตรงไหน
ไม่เป็นสัมมาทิฐิตรงไหน

 

เดี๋ยวๆๆ ของผมกับคุณปราบเทวดาน่ะพูดคนละเรื่องผมตอบคำถามของคุณที่ถามว่าพระพุทธองค์ได้ชี้แนะวิธีจัดการกับอวิชาเอาไว้ยังไง
ส่วนคุณปราบน่ะเขาพูดในเรื่องของปฏิจจสมุปบาท เขาไม่ได้ตอบคุณ
ใครเอาคำตอบของผมกับคุณปราบมาเทียบกัน นั้นคือ สับสนแล้วต้องไปอ่านดูใหม่ว่า คุยกันคนละเรื่องนะครับ

 

อวิชชา วิชา เป็นของคู่โลกสนใจจะจัดการมันทำไหม
แก้ไขคนอื่นยังบ่ได้เลย
จะไปแก้ไขของคู่โลก
เหนื่อยป่าวๆ
แก้ไขความทุกข์ในตัวเองดีกว่า
ทุกวันนี้ยังงงอยู่เลยกูทุกข์หรือป่าวว้า

 

เห็น ขอพระสูตร

อันนี้มันก็ แปลก อะเนาะ พอจะหา
เพลานี้กลับหาไม่เจอ

ที่เคยแปะไว้แล้ว ดีจิกหมอน ดัน
ลบกระทู้ตัวเองออกหมดอีก

สงสัย กรรม จะให้ผล บังตา

ไม่รู้กรรมใคร ขำภโต ไปละกัน



ปล. ภต เขียนด้วยอักขร ภ สำเภา กับ ต เต่า
จะหมายถึง ความดับ การเห็นความดับ สังเกต
เห็นความดับ โดยมีรสว่า อยู่ห่างๆไม่เกี่ยว
ข้องกับความดับนั้น ก็จะเขียน ภต จะใส่
สระโอ หาก สามารถเห็นได้ต่อเนื่อง ก็จะ
เขียนว่า ภโต ...ดังนั้น ขำภโต คือ เห็น ขำดับ
ถ้าสามารถ ห่างได้เบ็ดเสร็จไม่กลับไปขำ
จะเขียนเป็น ขำภูต ถ้ายังลูกผีลูกคน ขำ
บ้างไม่ขำบ้าง ก็เป็น ขำภูตัง

ปล 2 : ตอนนี้พวก AI ของ search engine
หลายค่าย จะมี พฤติกรรมตรวจได้ว่า เราเข้า
ไปอ่านอันไหนแล้ว ...พอค้นอีกที มันจะหา
ที่แตกต่างไปจากเดิม กันส่วนที่เคย อ่านแล้ว
เข้าไปแล้ว ออกจากการเห็น ...แหม่ม เฮีย!!

 

ที่ตั้งของกองทุกข์

การเวียนว่ายตายเกิด ของหมู่สัตว์
เกิดมาก็ต้องแบกธาตุขันธ์เป็นธรรมดา
ไม่ว่าเกิดเป็นอะไร สัตว์ประเภทไหน
อยู่ในภพภูมใด? มีแต่ทุกข์ทั้งนั้น
ทุกก็คือภพที่เกิดนั้นเอง

เกิดมาพับก็ทุกข์ทันที
ขันธ์ทั้งหลายนั้นแหละกองทุกข์
ทุกข์จากการแบกธาตุขันธ์

ธาตุขันธ์เป็นคุกจองจำจิต
เมื่อจิตยังมีอาสวะกิเลส
มันเป็นตัวการส่งจิตไปเกิดในภพต่างๆ

ถ้าส่องเข้าไปในดวงจิต
พวกอาสวกิเลสมันทำงานตลอด
พร้อมที่จะจุติด้วยบุพกรรมนั้นๆ

..

 

กั๊กๆๆๆ คณะ จิตเที่ยง

 

กั๊กๆๆๆๆ ผู้เลิศกว่า พระศาสดา

บัญญัติ ขันธ์ 6th

 

กั๊กๆ ขันธ์6th บริสุทธิแล้ว มีการประชุมสภา

แล้ว แบ่งจิต อวตารลงมาเป็น ธมแช๊ตบ้าง(ตั้งก๊วน)
เป็น มะขีดบ้าง( ถือกุญแจไขภัยพิบัติ )

นำพา ชน กลับไป เมืองขวด


ฮิวววววววส์

สาวก หนาสันติ!!! บัญญัติ จิตเที่ยง

 

พระศาสดาเคยห้ามหนักหนา
เรื่องอัตตา อนัตตา
ก็หาที่สรุปไม่ได้
พระศาสดาคงขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
ถ้าคุยเรื่องกำจัดทุกข์ในตัว

 

สำนวน พระไตรปิฏก

การสนทนาใดเป็นไปเพื่อการบัญญัติ(แล๊คเชอร์
จำกัดนิยามการพูด จดลิขสิทธิ คำใช้สอน )

การสนทนานั้นเรียกว่า เป็นไปเพื่อการบัญญัติ
เป็นการเข้าไปในส่วนสุด ( สุดโต่ง ก็เรียก)

การสนทนานั้นเป็น อัปมงคล ขวางนิพพาน(ติรัจฉาโน)

แต่

การสนทนาใด บัญญัติใด เป็นไปเพื่อ อุบาย
หรือ กล่าวเป็นเพียงแค่ มรรค(วิธี) คถาเหล่า
นั้นเป็น สุญญาตาทั้งหมด เป็นโลกุตรแต่ส่วนเดียว
จัดเป็น คำของ ตถาคต โดยปริยาย ( ไม่มีหนา
เฮียตัวไหนมาทับความเป็น ตถาคต ได้) โดย
มี กองธาตุที่ถวายเป็นพุทธบูชาแล้วเป็น "พาหนะ"
หรือ ท้าวโฆษก(มหา ที่ไปเกิดเป็น "เทวดาคราวเดียว" )

 

สับสนกันไป
หายเหงากันไประหว่างรอ....เณร

 

งง ไร จั๊บ

ไหน พูดจิ

"จิตไม่เกิดไม่ดับ ไม่มีวันตาย"

[ เวลาพูด ให้เน้น พูดเพื่อหลอกเด็กให้
ลองสนใจ หัดทำท่า ทำทาง ว่าภาวนา
ไปก่อน ไม่ต้องไป ทวงหาผลสำเร็จ
ในอีกแสนกัป หรือ หาเบื้องปลายไม่ได้ ]

 

อิอิ ว่างๆไปกราบอัฐิธุาติของพระมหาบัว
บ้างนะ จะได้หายโง่ ด้วยความรักและห่วงใย

 

จิตหมดกิเลสทุกประเภท

จิตบรมมสุข...

 

ลวกเพ่ต้องเข้าใจ

ในโลกนี้ นิยตมิจฉาทิฏฐิ มี

คือ จักรวลาแตกดับ จักรวาลที่มีพระพุทธศาสนาประจำ
แต่ละจักรวาล แตกสลาย จิตพวกที่เป็น นิยตมิจฉาทิฏฐิ
ก็จะแล่นไปใน จักรวาลอื่น เขตพุทธันดรอื่น

ไปแล้ว ก็ใช่ว่า จะบรรลุอะไรได้ ยังคงสภาพเป็น
นิยตมิจฉาทิฏฐิ อย่างเดิม

เรียกว่า คณะจิตเที่ยง

บุคคลพวกนี้มี มากกว่ามาก

เวลาเจอบุคคลพวกนี้ พูดอะไรหลอกให้เขา ใส่ใจทำดีได้
ก็พูดไปเถอะ

หากเราหมั่นภาวนา กำหนดรู้ทุกข์ มุ่งนำออก

พวก มิจฉาทิฏฐิเหล่านี ปิดกั้น นิพพาน ไม่ได้

 

อตีตารัมมณัตติกะ - ปฏิจจวาร

• อ่านในภาษาอื่น
• เฝ้าดู
• แก้ไข
• Download EPUB

อตีตารัมมณัตติกะ - ปฏิจจวาร

พระไตรปิฎก ฉบับธรรมทาน

อตีตารัมมณัตติกะ
ปฏิจจวาร
[๑๙๔๗] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ อาศัยขันธ์ ๒
ในปฏิสนธิขณะ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ อาศัยขันธ์ ๒
[๑๙๔๘] อนาคตารัมมณธรรม อาศัยอนาคตารัมมณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุ
ปัจจัย

คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอนาคตารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ
[๑๙๔๙] ปัจจุปปันนารัมมณธรรม อาศัยปัจจุปปันนารัมมณธรรม เกิดขึ้น เพราะ
เหตุปัจจัย

คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นปัจจุปปันนารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ
ในปฏิสนธิขณะ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นปัจจุปปันนารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ
[๑๙๕๐] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น เพราะอารัมมณ
ปัจจัย เพราะอธิปติปัจจัย ในอธิปติปัจจัย ปฏิสนธิไม่มี

เพราะอนันตรปัจจัย เพราะสมนันตรปัจจัย เพราะสหชาตปัจจัย เพราะอัญญมัญญ
ปัจจัย เพราะนิสสยปัจจัย เพราะอุปนิสสยปัจจัย เพราะปุเรชาตปัจจัย เพราะอาเสวนปัจจัย

ในปุเรชาตปัจจัย ก็ดี ในอาเสวนปัจจัย ก็ดี ปฏิสนธิ ไม่มี

เพราะกัมมปัจจัย เพราะวิปากปัจจัย
คือ ขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ซึ่งเป็นวิบาก ฯลฯ หัวข้อปัจจัย ๓ พึงใส่ให้
เต็ม พึงกระทำ ปวัตติ ปฏิสนธิ

เพราะอาหารปัจจัย เพราะอินทริยปัจจัย เพราะฌานปัจจัย เพราะมัคคปัจจัย
เพราะสัมปยุตตปัจจัย เพราะวิปปยุตตปัจจัย เพราะอัตถิปัจจัย เพราะนัตถิปัจจัย เพราะ

วิคตปัจจัย เพราะอวิคตปัจจัย

[๑๙๕๑] ในเหตุปัจจัย มีวาระ ๓
ในอารัมมณปัจจัย มี " ๓
ในอธิปติปัจจัย มี " ๓ ฯลฯ
ในปัจจัยทั้งปวง มี " ๓
ในวิคตปัจจัย มี " ๓
ในอวิคตปัจจัย มี " ๓
พึงนับอย่างนี้
อนุโลม จบ
[๑๙๕๒] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะเหตุ
ปัจจัย

คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ซึ่งเป็นอเหตุกะ ขันธ์ ๒ ฯลฯ
ในอเหตุกปฏิสนธิขณะ โมหะ ที่สหรคตด้วยวิจิกิจฉา ที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ อาศัย
ขันธ์ทั้งหลายที่สหรคตด้วยวิจิกิจฉา ที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ

[๑๙๕๓] อนาคตารัมมณธรรม อาศัยอนาคตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
เหตุปัจจัย

คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอนาคตารัมมณธรรม ซึ่งเป็นอเหตุกะ ขันธ์ ๒ ฯลฯ
โมหะ ที่สหรคตด้วยวิจิกิจฉา ที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ อาศัยขันธ์ทั้งหลายที่สหรคตด้วยวิจิกิจฉา

ที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ

[๑๙๕๔] ปัจจุปปันนารัมมณธรรม อาศัยปัจจุปปันนารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่
ใช่เพราะเหตุปัจจัย

คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นปัจจุปปันนารัมมณธรรม ซึ่งเป็นอเหตุกะ ขันธ์ ๒
ฯลฯ

ในอเหตุกปฏิสนธิขณะ โมหะ ที่สหรคตด้วยวิจิกิจฉา ที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ อาศัย
ขันธ์ทั้งหลายที่สหรคตด้วยวิจิกิจฉา ที่สหรคตด้วยอุทธัจจะ ซึ่งเป็นปัจจุปปันนารัมมณธรรม

[๑๙๕๕] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะอธิปติ
ปัจจัย เหมือนกับสหชาตปัจจัย ในอนุโลม

[๑๙๕๖] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
ปุเรชาตปัจจัย

คือ ในอรูปภูมิ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ ในปฏิสนธิขณะ
ฯลฯ

[๑๙๕๗] อนาคตารัมมณธรรม อาศัยอนาคตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
ปุเรชาตปัจจัย

คือ ในอรูปภูมิ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอนาคตารัมมณธรรม ฯลฯ ขันธ์ ๒
ฯลฯ

[๑๙๕๘] ปัจจุปปันนารัมมณธรรม อาศัยปัจจุปปันนารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่
ใช่เพราะปุเรชาตปัจจัย

คือ ในปฏิสนธิขณะ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นปัจจุปปันนารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ
[๑๙๕๙] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
ปัจฉาชาตปัจจัย ไม่ใช่เพราะอาเสวนปัจจัย เหมือนกับ ไม่ใช่เพราะอธิปติปัจจัย

ไม่ใช่เพราะกัมมปัจจัย
คือ เจตนาที่เป็นอตีตารัมมณธรรม อาศัยขันธ์ทั้งหลายที่เป็นอตีตารัมมณธรรม
[๑๙๖๐] อนาคตารัมมณธรรม อาศัยอนาคตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
กัมมปัจจัย

คือ เจตนาที่เป็นอนาคตารัมมณธรรม อาศัยขันธ์ทั้งหลายที่เป็นอนาคตารัมมณธรรม
[๑๙๖๑] ปัจจุปปันนารัมมณธรรม อาศัยปัจจุปปันนารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่
เพราะกัมมปัจจัย

คือ เจตนาที่เป็นปัจจุปปันนารัมมณธรรม อาศัยขันธ์ทั้งหลายที่เป็นปัจจุปปันนารัมมณ
ธรรม

[๑๙๖๒] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะวิปาก
ปัจจัย ในปัจจัยที่ไม่ใช่วิปากปัจจัย ปฏิสนธิ ไม่มี

[๑๙๖๓] ปัจจุปปันนารัมมณธรรม อาศัยปัจจุปปันนารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่
ใช่เพราะฌานปัจจัย

คือ ขันธ์ ๓ อาศัยขันธ์ ๑ ที่สหรคตด้วยปัญจวิญญาณ ขันธ์ ๒ ฯลฯ
[๑๙๖๔] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะมัคค
ปัจจัย

คือ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ซึ่งเป็นอเหตุกะเหมือนกับที่ไม่ใช่เหตุ
ปัจจัย มีหัวข้อปัจจัย ๓ โมหะ ไม่มี

[๑๙๖๕] อตีตารัมมณธรรม อาศัยอตีตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
วิปปยุตตปัจจัย

คือ ในอรูปภูมิ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอตีตารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ
[๑๙๖๖] อนาคตารัมมณธรรม อาศัยอนาคตารัมมณธรรม เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะ
วิปปยุตตปัจจัย

คือ ในอรูปภูมิ อาศัยขันธ์ ๑ ที่เป็นอนาคตารัมมณธรรม ขันธ์ ๒ ฯลฯ
[๑๙๖๗] ในปัจจัยที่ไม่ใช่เหตุปัจจัย มีวาระ ๓
ในปัจจัยที่ไม่ใช่อธิปติปัจจัย
ในปัจจัยที่ไม่ใช่ปุเรชาตปัจจัย
ในปัจจัยที่ไม่ใช่ปัจฉาชาตปัจจัย
ในปัจจัยที่ไม่ใช่อาเสวนปัจจัย
ในปัจจัยที่ไม่ใช่กัมมปัจจัย
ในปัจจัยที่ไม่ใช่วิปากปัจจัย มีวาระ ๓
ในปัจจัยที่ไม่ใช่ฌานปัจจัย มี " ๑
ในปัจจัยที่ไม่ใช่มัคคปัจจัย มี " ๓
ในปัจจัยที่ไม่ใช่วิปปยุตตปัจจัย มี " ๒
พึงนับอย่างนี้
ปัจจนียะ จบ
[๑๙๖๘] ในปัจจัยที่ไม่ใช่อธิปติปัจจัย กับเหตุปัจจัย มีวาระ ๓
ในปัจจัยที่ไม่ใช่ปุเรชาตปัจจัย กับ ฯลฯ
ในปัจจัยที่ไม่ใช่ปัจฉาชาตปัจจัย กับ ฯลฯ
ในปัจจัยที่ไม่ใช่อาเสวนปัจจัย กับ ฯลฯ
ในปัจจัยที่ไม่ใช่กัมมปัจจัย กับ ฯลฯ
ในปัจจัยที่ไม่ใช่วิปากปัจจัย กับ ฯลฯ มีวาระ ๓
ในปัจจัยที่ไม่ใช่วิปปยุตตปัจจัย กับ ฯลฯ มีวาระ ๒
พึงนับอย่างนี้
อนุโลมปัจจนียะ จบ
[๑๙๖๙] ในอารัมมณปัจจัย กับปัจจัยที่ไม่ใช่เหตุปัจจัย มีวาระ ๓ ฯลฯ
ในปัจจัยทั้งปวง กับ ฯลฯ มี " ๓
ในอวิคตปัจจัย กับ ฯลฯ มี " ๓
พึงนับอย่างนี้
ปัจจนียานุโลม จบ
ปฏิจจวาร จบ
สหชาตวารก็ดี ปัจจนียวารก็ดี นิสสยวารก็ดี สังสัฏฐวารก็ดี
สัมปยุตตวารก็ดี เหมือนกับ ปฏิจจวาร