ที่ท่านไม่โกรธเพราะอยู่กับอะไรคับ

ความรัก ความชัง พอใจ ไม่พอใจ
โกรธเคือง ความรู้สึกนึกคิด
เป็นสิ่งปรุงแต่งจากจิต
ซึ่งเกิดเอง ดับเอง
เป็นไปตามธรรมชาติของขันธ์5
(ตามเหตุปัจจัย
และเป็นอนัตตา)
และมันก็คือสิ่งที่ถูกรู้โดยใจ ที่มีใจเป็นผู้รับ
รู้เฉยๆ
ดังนั้น ถ้าต้องการพ้นทุกข์เราต้องอยู่กับใจ
หรือเป็นใจ ไม่ไปเพ่งกับสภาวะต่างๆ
ของจิต ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
ก็เป็นแค่ใจรู้ เฉยๆ หรือหู่ซือซือ
ก็จะไม่มีความทุกข์คับ

 

จริงๆมีเยอะแยะไปหมด ต้วแสดงอาการจิตเกิด เช่นความยินดี ยินร้ายทั้งหลายถ้าทัน แต่ไม่เป็งรายยยครับ ค่อยๆทันไปเรื่อยๆ เอาก็แล้วกันครับ

 

อืมมมครับ ก็ชัดดีครับ ดับสังขารคือรู้โดยกริยาซึ่งมันจะเป็นไปเองเลย เหมือนเห็นทุกข์เห็นโทษมาพอแรงแล้ว

 

ฝึกการละการละอกุศลกรรม10(ความโกรธ)ใช่ไหมครับ
สาธุ

 

ถ้าลุงแยกได้นะ ผมเชื่อ แยกนี่คือแยกจิตกับอารมณ์ที่เกิดกับจิตออก อารมณ์มันจะตามหลังมาหลังไปหลงความคิดอีกที ถ้าสติตามทัน เดิมทีจิตมันว่างอยู่ คือว่างจากการที่ใครๆจะไปถือเอามาเป็นเจ้าของครอบครอง หลงเป็นตัวเป็นตน แต่ไม่ต้องไปจินตนาการต่อมากนะครับ ว่ามันว่างแบบไหนยังไง คือถ้าไม่มีการถือเอามาเป็นเจ้าของ มันก็เป็นธรรมชาติของมันอยู่อย่างนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเป็นอนิจจังทุกขังอนัตตาลงสู่ความว่างหรือคืนสู่ธรรมชาตินั้นหมด แต่เรื่องทุกข์ดับ แบบที่จิตดับทุกข์ด้วยตัวจิตเองจะยังคงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งมันมีแน่นอน ว่าแต่เราจะไปถึงจุดนั้นกันหรือไม่เท่านั้นครับ

 

ท่านโกรธบ่อยมั้ยคับ

 

ตอนนี้ข้าพเจ้าก็หงุดหงิดอยู่ครับเพราะอยู่ในตู้ซาวน่า(เพื่อสุขภาพ) ความโกรธ หงุดหงิด ขึ้นมาเหมือนน้ำเดือดเลยครับ

ตอบ ใช่ครับ

 

มือจิ้มมือถือ อ่านกระทู้นี้เหมาะเลย55

 

โทรศัพท์ชื้นมั้ยท่าน ทั้งร้อนทั้งชื้น
ในเวลาเดียวกัน

 

มือยื่นออกมามีช่องให้สอดมือ. ตู้ขนาดพอดีคนไม่ใช้ห้องนะครับ. แต่ข้าพเจ้าก็พิจารณาข้อธรรมตามสรุปได้ว่า พยายามรู้เท่าทันในตู้ซาวน่า ไม่ดับนะครับจิตยังเดือดสุด ยังหงุดหงิดสุดๆอยู่ครับ ออกจากตู้คงจะดีขึ้น55

 

ให้ รู้เฉยๆ ว่าในใจขณะนี้มีจิต(ที่ไม่ใช่ของเราแต่เราไปยึดว่าเป็นของเรา)
มันกำลังโกรธอยู่
มันกำลังโกรธอยู่
จิต(ที่ไม่ใช่ของกู)
มันกำลังโกรธอยู่
จิตที่ไม่ใช่ของกู มันกำลังโกรธอยู่
พอจะเห็นจิตที่มันโกรธ อยู่ในใจ
ที่มันเฉยๆ นิ่งๆ มั้ยคับ
ถ้าไม่เฉยไม่นิ่ง มันจะไม่ใช่ใจนะคับ

 

น่าสนใจ ป.ปราบยังไม่เก็ทเท่าลุงเลย เมื่อไหร่จะเฉลียวใจได้ก็ม่ายยยรู้

 

ใจเที่ยงเป้นนิพพานเหรอ ตายเปล่าๆ

 

วิธีพบใจ มายังฮับ

 

โง่ตายแบบนั้น รู้แต่อ้างตำรา ใจเที่ยงไม่เที่ยงเกี่ยวอะไรด้วย คนหลงเอาสักกายทิฏฐิไปยึดจิตเป็นตนเอง ก็บอกอยู่ว่า เป็นธรรมชาติที่ไม่มีใครเป็นเจ้าของ งงอาไร

 

จะไปยากอะร๊าย สติปัฏฐาน นั่น
มีตั้ง 21 บรรพะ (21วิธี) จะไปตีลังกาคิด อะไรอีกฮับ

จิตเกิด จิตเกิด จิตเกิด หราฮับ

อย่างนี้เขาเรีก ว่าไปแทรกแซงจิต
ไปพากมันอีก
ไม่ได้เรียกว่ารู้อยู่เฉยๆ


รู้อยู่เฉยๆต้องแบบที่พระพุทธะเจ้าสอน
ต้องแบบนี้
"จิตมีโทษะให่รู้ว่าจิตมีโทษะ "


ไม่ไปตามพาก มันไม่ใช่เรา มันกำลังโกรธอยู่
จิตที่ไม่ใช่ของกู มันกำลังโกรธอยู่ แบบนี้ ตายเปล่า
ไม่มีวันหาใจเจอ

 

ธรรมชาติมันไม่มีใครเป็นเจ้าของ

มันเป็นผลงาน ที่ผู้บรรลุธรรมย่อมรู้ได้ด้วยตัวเองอยู่แล้วฮับ

 

ข้าพเจ้าได้อนุมานเอาว่า การดูความโกรธเป็นการเพียรละอกุศลดับไฟไหม้บนหัวไม่ให้ลามเป็นเชื้อไปสู่อกุศลธรรมบทในข้ออื่นๆต่อ เป็นข้อธรรมชั้นหยาบฝึกจิตฝึกใจเบื้องต้น นำไปสู่ข้อธรรมที่ละเอียดยิ่งๆขึ้นไปเช่น ความไม่ชอบใจที่ร่างกายร้อนชื้นอยู่ภายในตู้ ความทุกข์ของร่างกายที่ร้อนขึ้นมาจากความไม่ชอบใจ ที่ถึงแม้จะรู้ข้อธรรมแต่ปัญญาที่โง่ดักดานก็ไปทำอะไรไม่ได้แม้นจะรู้อยู่แบบนี้ สนทนาธรรมแบบนี้ก็ได้ความเพลินไม่มากก็น้อยครับ

 

อร้า.... คนที่ยังไม่เข้าใจต้องพากย์
เพื่ิอสอนตัวเอง
ไปซักระยะเพื่อให้รู้กระบวนการ
การทำงานของใจกับจิต
ต่อเมื่อมีปฏิบัติต่อเนื่องตลอดเวลา
ก็ไม่ต้องมีการพากย์
คุยมากเดี๋ยวแทงกบอีก55

 

ปราบถูกใจสิ่งนี้ อร้า....