ที่สุดของศาสนาพุทธคือความว่างเปล่า

555 ชวนยากยิ่งกว่าแจกซองกฐินอีกฮับ
แจกซองยังยัดเหยียดได้55

 

ลต จะเสียเพราะลุงนั่นแหล่ะ แทนที่ลุงจะพูดถึงสติปัฎฐานที่ ลต สอนเฉยๆ นี่กวักมือเรียกเข้าหลังร้านตลอด

คนเขากลัวจะเหาะอยู่ในจักรวาลมาเวลแบบลุง แล้วหาทางกลับโลกไม่เจอรึป่าวคะ

 

ไม่มาหลังไมค์
จะไม่ยอมเปิดเผยชื่อ555
ยังงัยลุงก็ไม่ยอม
เป็นสะพานบาปด้วยพันธกิจกิจนี้ฮับ

 

อ้าวใครอยากจะเหาะในจักรวาลกะลุงแมว
มาหลังไมค์เล้ยย 555
ฟัง ลต.แล้วได้ธรรมะขั้นสุดยอด
ที่ลต.ถ่ายทอดจากพระธรรมคำสอน
เนื้อๆ
ตรงๆ ไม่ลงไหล่ทางฮับ

 

คนมีปั

ฉลองหน่อยก็ดี
เมื่ออาจารย์ท่านวรณ์เห็นแววเเมว55

 

ฮ่าๆๆ ลุงจรอำผมเฉยๆ ครับ ลุงแมว

ในนี้ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน น่าจะพอมี

ที่จะแนะแนวลุงแมวได้ สิวๆ เลยผมว่านะ

ฮ่าๆๆ

 

คงไม่ใช่ลุงจรนะฮับเพราะแกชอบฟัดลุงแมว
บ่อยครั้ง555

 

ขออนุโมทนาในธรรมของทุกท่านด้วยความเคารพครับ

ด้วยความรู้อันน้อยนิดที่ข้าพเจ้ามีอยู่ คำตอบอาจจะไม่ละเอียดและเป็นธรรมขั้นสูงนัก และคำตอบก็คล้ายๆกับของคุณธรรมชาติอยู่บ้าง

คุณวรณ์นิไม่ใช่พระนะครับ ต้องขออภัยครับ

ในสภาวะนั้น ที่คุณวรณ์นิเจอ จิตยังไม่ได้ไปไหน เป็นสภาวะตกภวังค์ และเป็นครั้งแรกที่คุณเจอ เลยอาจจะยังไม่ทันสังเกตสภาวะต่างๆในขณะนั้น ขณะวูบลง เป็นการตามรู้ แต่ความดำมืดและสงบ การตัดสิ่งรบกวนภายนอกเป็นสิ่งที่ถูกรู้ สภาวะช่วงนั้นเป็นช่วงขณะกำลังอยู่กับผู้รู้เพียงอย่างเดียว

และขณะนั้นข้าพเจ้าคิดว่า คงมีความตื่นตกใจอยู่ด้วยเป็นแน่แท้ แต่ก็พยายามรวบรวมสติให้ตามไปดู ในสภาวะจิตกำลังเป็นหนึ่งเดียวตัดขาดจากของหยาบและความเป็นตัวตนนั้น เป็นสภาวะที่สามัญสำนึกปกติใช้ไม่ได้ จะเป็นจิตใต้สำนึกเท่านั้น เพราะฉะนั้น สติจึงสำคัญในช่วงนี้มากเช่นกัน เมื่อสติไม่มั่นคงพอ จิตที่ลงไปไม่ได้ก่อความตั้งมั่นไว้แต่แรก จึงหลุดจากสภาวะนั้นออกมา หากอยู่ในสภาวะนั้นต่อไปได้ อาจจะได้รู้อะไรดีๆอีกเยอะ

ข้าพเจ้าเข้าใจถึงเรื่องจิตใต้สำนึกในสภาวะอย่างนั้นครั้งแรกก็เมื่อฝึกกสิณแสง เคยมีผู้มีกสิณแสงตืดมาจากชาติก่อน นั่งสมาธิแล้วเห็นแสง มาถามข้าพเจ้า ข้าพเจ้าบอกให้มองแสงนั่นไว้ แล้วปรับอารมณ์ให้ละเอียดขึ้นไปอีก เค้าบอกว่าจะมองได้ยังไงมันแสบตา ข้าพเจ้าก็บอกว่า จะแสบตาได้ยังไง แสงมันอยู่ข้างในไม่ได้ใช้ตามอง แล้วต่อมาเขาก็ฝึกกสิณแสงได้
ทีนี้พอข้าพเจ้ามาฝึกกสิณแสงบ้าง พอเจอแสงจริงๆ มันแสบตา แล้วเราก็หลบแสง ออกสมาธิมาเลย เลยเข้าใจ อ้อ มันเป็นอย่างนี้เอง

อนึ่งในสภาวะจิตดิ่งลงนั่น หรือเรียกว่ากำลังเข้าสู่เอกคตารมณ์ จิตกำลังรวมเป็นหนึ่ง และเป็นใหญ่ในสภาวะนั้น ในสภาวะของสมาธิ จะสังเกตเห็นได้ถึงความสุขที่ละเอียดขึ้น ความไม่วอกแวกวุ่นวาย ตัดความสนใจอื่นๆออกไปเรื่อยๆ สิ่งต่างๆเหล่านี้จะเป็นสิ่งที่ถูกรู้ และเมื่อเข้าสู่เอกคตารมณ์เต็มที่ จะเข้าใจว่าจิตตั้งมั่นแท้จริงเป็นอย่างไร สภาวะรู้ของจิตเป็นอย่างไร......

สำหรับข้าพเจ้าแล้ว การที่ข้าพเจ้าจะรู้อะไร ข้าพเจ้าต้องรู้ให้ละเอียด จึงต้องใช้การทำหลายๆครั้ง เพราะแค่ครั้ง 2ครั้ง มันยังไม่ทันได้รู้อะไรเลย เหมือนแค่ผ่านไปเฉยๆ

อืม...เอาแค่นี้ก่อนครับ ไว้ต่อคราวหน้าถ้ามีโอกาสครับ

ส่วนคำถามแะคำแนะนำของคุณธรรมชาติ

ข้าพเจ้าต้องขอโทษในความผิดพลาดด้วยครับ ขนาดลงเรื่องของอารมณ์ไว้ตอนท้ายข้อความแต่ดันไม่ได้กล่าวถึง
และข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่าจะเจอท่านอีกเมื่อไหร่นะครับ เพราะท่านมาสอนแค่ครั่งเดียวเองครับ นอกนั้นก็เห็นเป็นพระท่านอื่นๆ และเหล่าเทวดาน่ะครับ คำถามนี้อาจจะเป็นคำถามที่ไม่ได้คำตอบจากข้าพเจ้าเลยก็ได้ครับ

ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปทุกท่านครับ

 

+++ จริง ๆ แล้ว ผมไม่ได้ต้องการ คำตอบ หรอกนะ
+++ เผื่อคุณ Supop เจอท่านใหม่อีกที
+++ ก็ให้ "รู้" ให้ละเอียดกว่าเดิม ก็จะทราบได้เอง
+++ ผมและกลุ่มฝึก เป็นผู้นิมนต์ทั้ง 2 ท่าน
+++ ปัจจุบัณ หากใช้ตามภาษาพระป่า
+++ ก็พอจะเทียบได้กับคำว่า "ธุดงค์คู่" นะครับ

 

ห้องอภิญญาเงียบจัง....

เปิดประเด็นอะไรดีหนอ?

หุหุ

 

สารวัตรธรรมะ พันเอกวรณ์นิคุมเข้มฮับ
เจ๊าะแจัะไม่ได้เลยฮับ

 

จักรวาลมี โลกมี เทหวัตถุต่างๆมี ดาวเทียมมี
ดาวจริงมี
แต่ทั้งโลกและจักรวาลและวัตถุทั้ง
หลาย(อนิจจัง)เหล่านั้น เคลื่อนไหวอยู่ในความว่างของอวกาศ
ส่วนสัตว์โลก เพราะความมีอวิชชา
จึงยึดติดตัวตนพราะหาทางปล่อย
เองไม่ได้
แต่พระพุทธเจ้าทรงพบ
วิธีสิ้นยึดตัวตนด้วยพระอริยมรรคมีองค์ 8
อันประกอบด้วยวิธีสร้างเหตุ
เข้าสู่มรรคด้วย ศีล สมาธิปัญญา
และดำเนินมรรคเพื่อเข้าถึงเส้นทางแห่งการปล่อยวาง( การจัดการกับอวิชชา)
เพื่อกลับคืนสู่ธาตุรู้ในท่าม
กลางความว่าง(แห่งอวกาศ)ฉะนี้ฮับ

 

แค่ประเด็นที่มีอยู่ก็ยัง
พาใครไปไม่ได้สุดทาง
ซักคนเลยฮับ
เปิดทีไรก็ไปตันในอุโมงค์ตายกันหมด
แทบทุกคนฮับ (ฮา)
ลุงแมวจึงพาออกสู่อาวกาศ
ได้โปรดพิจารณา
ชี้แนะตักเตือนด้วยฮับ

 

มาทางนี้ ภายในสู่ภายนอกเป็นเรื่องละเอียด ไปหยาบ

จริตแบบนี้ ต้องเป็นคนเย็น อยู่กับของเย็น

จึงจะเหมาะนะครับ

ปล. คิดเอง เองเองครับ อย่าใส่ใจ

 

กิน ขี้ ปี้ นอนกันเต็มที่ แล้วกลับสู่ความว่างเปล่า
ยุติธรรมจริงๆ

 

มะช่าย มะช่ายเดี๋ยว เดี๋ยวเดี๋ยว
น่าสนใจ น่าสนใจความว่างเปล่า
ไหนว่างเปล่าไหนฮับ
ไหนฮับ

 

555 ท่านสารวัตรวรณ์นิ
ไม่ยอมมาคุมการเสวนา
กระมู้ว์อาจจะลุกเป็นไฟนะฮับ

 

ต้องมีใครไม่ว่างแน่จึงก่อกำเนิดจักรวาลขึ้นมาได้

 

จากความไม่มีสู่ความมีในความว่างเปล่า
ในระหว่างนั้นเป็นจิตสังขารทั้งหมด
เป็นมายาจิต
ในความว่างเปล่าแต่อวิชชา
ทำให้เราเชื่อว่ามันเรื่องจริงเราจึงไม่
ยอมวางฮับ

 

ถ้าเราดูมายาจิตเหมือนดูละครทีวี
โดยไม่ไปอินกับมายาเหล่านั้น
มันก็ได้คติและเพลิดเพลินได้
โดยไม่ทุกข์
แต่ท้ายสุดเราต้องวางแม้กระทั่งผู้ดู
กลับสู่ความว่างเปล่าเหลือแต่ธาตุรู้
ทร่เป็นหนึ่งเดียวกับความว่างเปล่า
(ไม่ใช่ความเวิ้งว้าง)ที่ยังมีความรู้
... ท่านว่า