ทุกข์ใจมาก มากจริงๆครับ ช่วยให้คำแนะนำที

[FONT=&quot]สวัสดีครับ[/FONT]
[FONT=&quot]พึ่งเข้ามาในบอร์ดนี้ครั้งแรก[/FONT] [FONT=&quot]ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี[/FONT]
[FONT=&quot]คือ ....ตอนนี้ผมทุกข์ใจมากครับ ใครมีคำแนะนำอะไร รบกวนด้วยนะครับ[/FONT]

[FONT=&quot]ความจริงมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมหลายครั้งแล้ว แต่เจอเรื่องแบบนี้ทีไร ผมแทบบ้าทุกครั้ง ทรมานใจทุกที[/FONT]
[FONT=&quot]โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนที่เกรงใจคนอื่นมาก[/FONT] [FONT=&quot]อีกอย่างคือไม่ค่อยจะโกรธใครเท่าไร เป็นมิตรกับทุกคน และถึงตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่[/FONT] [FONT=&quot] แต่ปัญหาที่ทำให้ผมเป็นทุกข์เรื่อยๆมาก็คือ ผมรู้สึกไม่ดีมากๆหรือไม่สบายมากๆเวลามีคนไม่ชอบหน้าเรา[/FONT] [FONT=&quot]หรือพูดง่ายๆก็คือมีคนโกรธหรือเกลียดเรานั่นเอง[/FONT] [FONT=&quot]ด้วยความที่ผมมีแนวคิดส่วนตัวว่าต้องเป็นมิตรกับทุกคน(ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไมได้)[/FONT] [FONT=&quot]เพราะฉะนั้นเวลาผมมีเรื่องผิดใจกับใคร ทะเลาะกับใคร[/FONT] [FONT=&quot]หรือมีเรื่องอะไรๆทำนองนั้นกับเพื่อน คนใกล้ตัว หรือคนรู้จัก ผมไม่เคยอายหรือรู้สึกไม่ดี กลับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่จะเป็นฝ่ายเข้าไปขอโทษ และขอคืนดี[/FONT] [FONT=&quot]แม้บางทีผมจะรู้และมั่นใจว่าเราไม่ผิดหรือเรื่องมันไม่ได้เกิดจากเราก็ตาม[/FONT]
[FONT=&quot]ทุกครั้งที่ผมเดินเข้าไปขอโทษหรือทำอะไรซักอย่างเพื่อให้สถานการณ์มันคลี่คลายลง[/FONT] [FONT=&quot]ทุกครั้งที่ทำแบบนั้นผมรู้สึกดีนะ ไม่รู้สึกเสียฟอร์มอะไร[/FONT] [FONT=&quot]มันเป็นความสุขที่เกิดกับใจจริงๆ เหตุเพราะถ้าเราเป็นฝ่ายผิด และเข้าไปขอโทษมันก้อสมควรแก่เหตุแล้ว[/FONT] [FONT=&quot]หรือแม้ว่าเราจะไม่ผิดแต่เราไปขอโทษ หรือไปปรับความเข้าใจ แล้วสถานการณ์มัมดีขึ้น[/FONT] [FONT=&quot]ผมว่าก็เป็นเรื่องที่ดีไม่เสียหายอะไร[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]ที่นี้ปัญหาใหญ่ที่ผมเจอคือ มีหลายครั้งที่ผมทำตามที่บอกไป แต่ปรากฎว่าสถานการณ์มันไม่ดีขึ้น[/FONT] [FONT=&quot]อย่างครั้งล่าสุดที่เจอมาก็กับคนรู้จักคนนึง รู้จักกันมานานพอสมควร ถ้าไม่ได้เข้าข้างตัวเองจนเกินไป คิดว่าไม่เคยทำอะไรไม่ดีกับเค้าเลยนะ ออกจะให้ความเคารพด้วยซ้ำไป ช่วยเหลือะไรได้ก็ช่วยเสมอๆ (แน่นอนครับ หลายอย่างผมก้ได้รับการช่วยเหลือจากเค้าเช่นกัน) กับคนคนนี้ คร้งนี้ไม่ใช่คร้งแรกที่เกิดเรื่อง แต่ทุกครั้งสิ่งที่ผมไม่เข้าใจก็คือ ไม่รู้จริงๆว่าผมไปทำไรให้เค้าไม่พอใจ อยู่ๆก็เกิดไม่ชอบหน้าผมซะอย่างงั้น พูดง่ายๆก็คือโกรธผมนั่นเอง คือไม่รู้จริงๆว่าผมไปทำอะไรให้ แต่อย่างที่ได้บอกไป ไม่ว่าจะเกิดจากความผิดของผมหรือไม่ ยังไงๆผมก็เป็นคนเข้าไปขอโทษเสมอๆ ยิ่งกับสถานการณ์ที่ผมไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร จากผมรึป่าวไม่รู้ แต่ทุกครั้งก็อนุมานเอาว่าเป็นความผิดของผมก็แล้วกัน และผมก็เลือกที่จะเข้าไปง้อ หรือขอคืนดีอะไรทำนองนั้น หลายครั้งที่ผ่านมาก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ครั้งล่าสุด ผมได้ใช้ความพยายามหลายครั้งที่จะขอโทษและขอคืนดี คือทำทุกอย่างเพื่อให้หายโกรธผม แต่ปรากฎไม่ได้ผลแฮะ
[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]ที่ผมคิดได้ก็คือ ต้องทำใจ ปลง และยอมรับสภาพว่าในโลกใบนี้คงต้องมีสักคนหรือสักวันที่จะมีคนเกลียดขี้หน้าเราเข้าจนได้ ก็คิดง่ายๆว่า (หนึ่ง) ถ้ามันเป็นความผิดผม ผมก็ขอโทษแล้ว ยอมรับผิดแล้ว แต่เค้าไม่ให้อภัย ก็แสดงว่าผมผมเลวมากเกินกว่าจะให้อภัยได้ ก็สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้ (สอง) ถ้ามันไม่ใช่ความผิดผม ก็คิดซะว่าเป็นเรื่องของกรรม ที่ไม่ว่าจะทำดียังไงก็ไม่มีทางทำให้เคากลับมาดีกับเราได้ ไม่ได้โทษเค้า คือก็ยอมรับสภาพไป เมื่อเค้าไม่ชอบหน้าเรา ผมกคิดว่าไม่มีเหตุผลที่ผมจะหน้าหนาไปพยายามอ้อนวอนให้เค้ามาดีกับผม คือก็ทำแล้วในระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้ผลก้แสดงว่าเค้าไม่ชอบหน้าเราจริงๆ อย่างงีแล้วก็ต้องทำใจ[/FONT]
[FONT=&quot]สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น สิ่งที่ผมเลือกทำก็คือ หนีไปจากชีวิตเค้า ไม่ข้องแวะกับเค้าอีก คิดแค่ว่าเค้าคงสบายใจหากเราไม่ไปยุ่งกับเค้า ไม่ได้หนีหน้าหรือหลบหน้าเพื่อประชดอะไร เพียงคิดว่ามันน่าจะเป็นสิ่งดีๆสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้เค้า ทำตามที่เค้าต้องการ เมื่อเค้าไม่ชอบหน้าผม ก็ไม่ไปกวนใจเค้า ก็แค่นั่น[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]ฟังดูเหมือนไม่มีปัญหา เหมือนผมจะปลงได้นะ แต่จริงๆลึกๆในใจไม่ใช่หรอก มันยังทุกข์ในใจอย่างมาก ผมไม่เคยสบายใจกับเรื่องนี้เลย คิดถึง นึกถึง กังวลกับเรื่องนี้ตลอดเวลา ผมพร้อมที่จะคืนดีตลอดเวลานะ แต่ผมคงแย่เกินไปถึงเป็นแบบนี้ รู้สึกไม่ดีเอามากๆที่เกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง มันเหมือนมีอะไรบางอย่างค้างคาในใจ เป็นกังวลๆยังไงบอกไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงครับ ใครมีคำแนะนำอะไรดีๆี ช่วยผมที เกิดเรื่องแบบนี้ทีไร ผมไม่เป็นอันต้องทำอะไรเลย ไม่สบายใจจริงๆ[/FONT]
<o></o>
[FONT=&quot]ขอบคุณที่ให้ระบาย และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำครับ[/FONT]
[FONT=&quot]
คิรัว<o></o>[/FONT]


ปล. ขอโทษด้วยครับที่อาจเขียนไรวกวนไปหน่อย ไม่รูจะอธิบายยังไงจริงๆ หวังว่าคงจะพอเข้าใจปัญหาของผม

 

ทุกข์ใจมาก มากจริง ๆ ครับ ช่วยให้คำแนะนำที

อ่านข้อความของคุณจบก็สรุปได้ว่าคุณเป็นคนแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากเกินไป และเป็นคนจิตใจดี มองโลกในแง่ดี แถมยอมคนง่าย ๆ แม้ว่าตัวเองจะไม่ผิด

ลักษณะแบบนี้ดูเหมือนจะดีไม่สร้างปัญหาให้ใคร แต่ที่สำคัญคนที่อ่อนแอกว่ามักถูกรังแกได้ง่ายเสมอ ดิฉันคิดเช่นนั้น และก็มีโอกาสเปลี่ยนที่ทำงานหลายครั้ง รู้จักเพื่อนร่วมงานรวมแล้วหลายร้อยคน

คนที่เราผ่านพบมีทั้งดี เลว ปานกลาง ตามแต่จริตนิสัยที่เพาะบ่มของแต่ละคน ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงใครได้ นอกจากตัวเขาเอง ข้อสำคัญที่สุดเราต้องเป็นตัวของตัวเอง มีจุดยืนในชีวิต อ่อนน้อมถ่อมตน ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดมิให้บกพร่อง ทำตัวเองให้ดีที่สุด มิให้ใครมาว่าเราได้ แล้วคุณจะอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข

ที่สำคัญคุณไม่ควรใส่ใจกับคนทุกคน ควรเลือกคบคนที่ควรคบ ไม่มีใครที่ถูกใจคนทุกคน แม้เราทำดีเพียงไรก็ไม่พ้นคนนินทา คนบ้า ๆ บอ ๆ ในที่ทำงานมีมาก บางคนก็เก็บกดมีปัญหาชีวิตแล้วก็มาแสดงออกกับเพื่อนร่วมงาน
ควรมองคนเหล่านั้นด้วยความสงสารเห็นใจ แต่อย่าไปเข้าใกล้ละกัน อันตรายค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนมากก็ได้ค่ะ มีเพียงคนสองคนก็ถือว่าประเสริฐแล้ว หาคนที่มีนิสัยเหมือนเราคุยกันรู้เรื่องเป็นเพื่อนแท้ไว้คอยปรึกษาปัญหา และช่วยเหลือกันในยามเดือดร้อนจะได้อบอุ่นใจค่ะ นอกนั้นคบแบบผิวเผินตามมารยาททางสังคมก็พอ

ขอแนะนำคุณว่า จงอยู่กับปัจจุบันอย่ามัวแต่กังวลถึงความรู้สึกของคนอื่นที่มีต่อเราเลยค่ะ ทุกวันนี้เรายุ่งกับตัวเองก็ปวดหัวพออยู่แล้วนะคะ ให้คุณรู้จัก
ใช้อานาปานสติ คือ มีสติอยู่กับตัวเองตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร อยู่กับอิริยาบถทั้งสี่ ตามรู้ลมหายใจเข้าออก แล้วก็ทำงานของตัวเองไป ไม่ต้องสนใจใคร มีคนจำนวนไม่น้อยที่เป็นทุกข์เพราะมัวแต่สนใจคนอื่นมากกว่าตัวเอง คุณว่าไหม ?

ที่สำคัญขอให้คุณฝึกแผ่เมตตาให้กับคนที่ไม่ชอบเรา คิดถึงเขาก็ภาวนาว่า
"สัตว์โลกทั้งหลาย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด" แค่นี้ก็พอเวลาที่เห็นหน้าเขา แผ่ให้บ่อย ๆ อำนาจแห่งเมตตาจะช่วยให้เขามีความรู้สึกดีขึ้นต่อเรา

สุดท้ายก็อยากแนะนำว่า "ความดีย่อมชนะทุกสิ่ง" ขอให้พยายามทำความดี
ช่วยเหลือผู้อื่นมาก ๆ มีจิตใจที่เอื้อเฟื้อเสียสละ รักทุกสิ่งที่คุณผ่านพบ แล้วทุกสิ่งก็จะรักคุณเช่นกันค่ะ

ขอให้คุณโชคดี "พบปัญหาอย่าท้อแท้ หนทางแก้มีแน่นอน"(good)

 

บางครั้งความเฉยชาหรือวางนิ่งจะดีกว่าการลนลานทำความดีนะคะ
ลองคุณเลิกเป็นฝ่ายขอโทษ คุณอาจจะไร้ความทุกข์นั้นๆ
และคนที่คุณต้องการขอโทษด้วยอาจจะรู้ตัวได้
ว่าคุณไม่ได้ทำอะไรผิดพอที่จะกล่าวคำขอโทษ
จากนั้นก็ดีักัน แฮ๊ปปี้เอนดิ้งมากๆ

 

ตรงนั้นไม่ใช่ปัญหาแม้เป็นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่และมันยังมีปัญหาใหญ่กว่านี้อีกเยอะมากที่จะเกิดขึ้นข้างหน้าหากตรงนี้แค่นี้ไม่ผ่านแก้ไขไม่ได้ลองนึกเอาเองนะครับอย่ายึดอย่าติดโดยเฉพาะความคิดของตัวเองครับเวลาเปลี่ยนมนุษย์บางคน(ส่วนมาก)เปลี่ยนครับแม้ชั่วแว้ปเอาเป็นว่าตอนนี้เราทำดีที่สุดแล้วจบมีโอกาสอีกจะทำอีกให้ดีกว่าเก่าในเรื่องเก่า หากยึดมั่นถือมั่นติดครับเห็นๆความทุกข์ครับ

 

คิดดูดีๆน่ะ เกิดมาชาติหนึ่งนี้ ชีวิตจะดีไม่ได้หรือ ถ้าไม่มีเขาเป็นเพื่อน หรืออับเฉาตลอดชาติถ้าขาดเขา ผมเข้าใจว่าในชีวิตคุณ น่าจะยังมีคนอื่นที่สำคัญ เท่ากับเขา หรือมากกว่าด้วยซ้ำ ครอบครัว ครอบครัวคุณไงล่ะ เวรกรรม เวรกรรม ขอให้มีความสุข สมหวังตามที่ตั้งใจน่ะ สาธุ สาธุ

 

ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงมั่ง แต่การแก้ไขระยะยาว น่าจะ
1. คุณต้องหัดรู้จักและเข้าใจ อารมณ์และจิตใจตัวเองก่อน รวมทั้งพฤติกรรมที่คิดว่าทำให้คนอื่นไม่พอใจ เป็นอย่างไร จริงหรือไม่
2. รู้จักตัวเองแล้ว ต้องเลือกที่จะเป็นตัวของตัวเอง( ถ้าปรับลำบาก/เขาไม่สำคัญ) หรือจะยอมปรับตัวตามเขา(ถ้าเขาสำคัญมาก)
3. ทำตามทางที่เลือก และยอมรับความแตกต่างระหว่างบุคคล
4.ลดการคิดถึงตัวเองลง ยอมให้เขายอมรับก็เพราะคิดถึงตัวเอง นั่นแหละ ลองคิดถึงตัวเองให้น้อยลง ทำงานเพื่อส่วนรวม/สาธารณะประโยชน์ให้มากขึ้น บางทีคุณอาจมีความสุขมากกว่าที่เคยได้จากการคิดถึงตัวเองก็ได้
5. "รักตัวเอง แล้วทำตัวเองให้ทุกข์ทำไม ?"

 

เมื่อเราทำดีที่สุดแล้วก็ปล่อยวางค่ะ

อย่ายึดมั่นเป็นตัวเป็นตนเลย ทำให้เราทุกข์เปล่าๆนะคะ

ทำใจให้สบายนะ พยายามดูแลจิตใจตัวเองให้เบิกบานอยู่เสมอค่ะ

สิ่งที่ผิดพลาด...แก้ไข...อย่าโทษตัวเองและผู้อื่นในบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะสิ่งต่างๆล้วนมีปัจจัย... เกิดแต่กรรมค่ะ ถ้าเราแก้ไขแล้วแต่ไม่ดีขึ้นก็ทำใจค่ะ เพราะเราไม่สามารถควบคุมสิ่งใดๆได้เลย แม้แต่ตัวเราเอง

สู้ๆนะ

^-^

 

ทุกคนมีปัญหากันทั้งนั้นค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะแก้ไขยังงัย เราไม่สามารถเปลี่ยนใครได้ ถ้าเราพยายามปรับตัวแล้วแต่เค้าไม่เป็นมิตรกับเราก็ปล่อยไปเถอะค่ะ แผ่เมตตาให้เค้ามากๆ และปล่อยวางนะคะ

 

รู้ทั้งรู้ก่อนรักจักต้องช้ำ
ยังถลำใจรักต่างศักดิ์ศรี
เห็นก็เห็นคนหวงห่วงเธอมี
สมแล้วที่ผิดหวังอกช้ำเอย
อ่านมานานมากแล้ว และจดจำไว้ น่าจะนานถึง 30 ปี ทีเดียว ของเก่าน่ะ อย่างนี้ราคาแพง ฮิฮิ สาธุ สาธุ เย็นๆน่ะ

 

ขอบคุณทุกๆคำแนะนำคับ จะพยายามปฏิบัติตาม และผ่านปัญหานี้ไปให้ได้

 

ทำไมความทุกข์แบบนี้ถึงเกิดกับคุณหลายครั้งล่ะค่ะ?

อันนี้ต้องหาเหตุผลจากตัวคุณเองก่อน ว่าเพราะอะไร บางทีอาจจะเป็นการเข้าใจผิดที่เกิดจากตัวคุณเองเป็นผู้กระทำ แต่คุณอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ เช่นความผิดที่เกิดจากคำพูดที่เราคิดว่าเราพูดดีแล้วถูกแล้ว แต่คนฟังอาจจะไม่ถูกใจแล้วพาลโกรธก็เป็นได้ ต้องหาให้เจอค่ะ อาจจะนั่งวิเคราะห์หรือคอยหาที่ปรึกษาค่ะว่าทำแบบนี้ไปเนี่ย ถูกต้องหรือเปล่า เป็นต้น เพราะบางทีสิ่งที่เราคิดอาจจะผิดอยู่

เพราะเคยมีประสบการณ์เป็นที่ปรึกษาให้กับเพื่อนค่ะ ซึ่งเค้าก็มาเล่าประมาณว่าเค้าทำแบบนี้คิดว่าดีแล้วนะ แต่สิ่งที่เค้าปฏิบัติมันยังไม่ถูกต่างจากที่เราคิดเราก็อธิบาย ก็ดีขึ้นค่ะ


อีกอย่างคำขอโทษถ้าใช้พร่ำเพรื่อไปมันก็ดูไม่จริงใจนะค่ะ สายกลางค่ะ เราต้องมีศักดิ์ศรีของตัวเราเองด้วย แล้วสักวันเค้าจะเห็นมันค่ะ
เป็นกำลังใจนะค่ะ

 

ลองคิดดูดีๆว่า เราเป็นคนที่น่ารำคาญหรือเปล่า เซ้าซี้คนอื่นมากไปหรือเปล่า คาดหวังอะไรกับชีวิตและคนอื่นมากไปหรือเปล่า ไม่อยากบอกให้คุณอย่าแคร์คนอื่น แต่บางครั้ง ชีวิตมันไม่ได้เป็นทฤษฎีเป๊ะๆๆว่า 1+1 = 2 ไม่แน่เสมอไป
เราเข้าใจความรู้สึกของคุณมากๆเลย เพราะในอดีตเราก็เป็นคนแบบนั้น ไม่เข้าใจบ่อยๆว่า ทำไมบางทีอยู่ดีๆ เพื่อนก็มาเมินหมาง บางครั้งก็รู้ว่า เจอลูกยุจากคนอื่น บางครั้งก็เพราะเราเองดีเกินไป หรือ แรงเกินไปในบางเรื่อง พออายุมากขึ้น ความคิดตริตรองมีมากขึ้น เราก็จะคิดได้เอง และไม่แคร์กับใคร อย่างภาษิตว่า คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ คุณเชื่อไหมว่า ที่ทำงานเรามีพนักงานเป็นร้อย เวลามีกิน ไม่เคยเรียกเราเลย แต่เวลาใครป่วย เขาให้ตามเรา มาถามเราว่า ต้องทำยังไง เวลาดีๆ ไม่เคยคุยกับเรา เวลาเดือดร้อน เราจะเป็นคนแรกที่พวกเขาคิดถึง ตอนแรกๆ ทำใจไม่ได้ แต่พอนานไป ก็คิดว่า เออ...เรายังดีนะ เป็นหัวหลักหัวตอให้เขามากราบไหว้ตอนทุกข์ พอสุข เราก็ควรกลับไปเป็นหัวหลักหัวตออย่างเดิม มันไม่ถ่มน้ำลายรดก็ดีแล้ว เดี๋ยวนี้ เราสุขใจทุกครั้งที่มีคนมาหาเพราะเดือดร้อน เพราะป่วย เพราะทุกข์ เป็นโอกาสให้เราได้สร้างสมบุญกุศลที่จะช่วยคนให้พ้นทุกข์ เวลาสุขไม่ต้องมาก็ได้ ผิดกับเมื่อก่อนจะเป็นคำถามว่า เราเสียหายยังไง ถึงไม่มีใครชวนกิน ชวนเที่ยว ชวนคุย ลูกน้องว่า พี่ดุ แล้วพี่วางตัวจนไม่มีใครกล้าชวน อ้าว..แล้วทีป่วยทำไมกล้า(วะ) แต่ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวนี้ เราเกษียณแล้ว เราก็ยังซื้อขนมไปฝากทุกคนในที่ทำงานเก่า ถือว่าเป็นความสุขที่ได้ทำ ฉะนั้น คุณจงเป็นตัวของตัวเอง อย่าเป็นแบบนั้นแบบนี้เพราะต้องการให้คนอื่นพอใจ มั่นใจในตัวเรา ถ้าเราทำในสิ่งที่ถูกต้อง

 

ก็ทำสิ่งที่ที่ควรทำแล้วนี่ ต่อไปก็ทำตัวปกติ เคยเป็นยังไงก็เป็นยังงั้นซิจ๊ะ เขาไม่อยากคุย ก็ปล่อยเขา เราเจอเขา ก็ทักทายปกติ เขาไม่อยากคุยด้วยก็ปล่อยเขาไปซิจ๊ะ ที่สำคัญจะไปรับอารมณ์ของคนรอบข้างทุกคน ทุกเรื่องน่ะ มันไม่ไหวหรอกจ๊ะ หุ หุ หุ