ท่านพ่อลี สอนหลวงพ่อพุธ ฐานิโย...

ท่านกับท่านพ่อลี สนิทกัน ทีแรกไม่ค่อยสนิท น้องสาวท่านไปอยู่บ้านหนองลักช้าง อำเภอสว่างแดนดิน ใกล้ๆ กับบ้านโคกพุทรา ท่านไปเยี่ยมน้องสาวท่าน ท่านรู้ว่ามีญาติอยู่ที่บ้านโคกพุทรา ท่านก็ไปเยี่ยม ญาติผู้ใหญ่เขาเล่าให้ท่านฟังว่า หลานคนหนึ่งก็เป็นเจ้าคณะอำเภอ อยู่ที่อำเภอวารินฯ พอท่านรู้ ท่านก็ไปตามหาหลวงพ่อ ไปเยี่ยม ไปแล้วท่านก็บอกว่า “พวกเราเป็นญาติพี่น้องกัน เรามีศักดิ์เป็นปู่ของเธอ” หลังจากนั้นก็ค่อยสนิทกัน ขึ้นมาเรื่อย
ตอนที่ท่านสร้างวัดอโศการาม จังหวัดสมุทรปราการ ไปกราบท่านทีไร ท่านก็ต่อว่า “ไอ้เราเป็นลูกเป็นหลาน ไม่เห็นมาอยู่ด้วยกัน แต่คนอื่นเขายังมาอยู่” ก็เลยเรียนท่านว่า “ผมไม่มาอยู่ด้วย ผมก็มาศึกษา ศึกษาแล้วผมไปปฏิบัติ มีปัญหาอะไรผมก็มาเรียนปรึกษาครั้งหนึ่ง ดีกว่าจะมานั่งเฝ้าครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์ก็มีบุญบารมีมากล้น อติเรกลาภมันก็ไหลมาเทมา ประเดี๋ยวจะมาติดแหง่กอยู่นี่ ติดลาภติดยศอยู่นี่ ไปไหนไม่รอดแล้ว” ท่านก็เลยหัวเราะ
พบกันทีไร ท่านจะไม่พูดพล่ามทำเพลงกับหลวงพ่อ พอเจอหน้ากันปั๊บ กราบแล้ว
“นั่งสมาธิ”
ท่านจะคุยอยู่กับใครก็ตาม ท่านจะชี้หน้าหลวงพ่อ
“เอ้า นั่งสมาธิ”
พอนั่งไปสักพัก ท่านก็บอก “เป็นไง นั่งสมาธิ”
“นั่งสมาธิก็ได้สมาธิ”
ท่านไม่เคยอธิบายอะไรให้ฟังกว้างขวางพิสดาร แต่ท่านจะย้ำว่า
“ให้ปฏิบัติธรรมให้ต่อเนื่อง อย่าไปทำๆ หยุดๆ แต่ละครั้งที่เรานั่งสมาธิ จิตสงบหรือไม่สงบ อย่าไปท้อถอย ถึงเวลาสงบ มันจะสงบเอง ความสงบมันเป็นผลงาน เราแต่งเอาไม่ได้”