ท่านแน่ใจแล้วหรือ

ในยุคสมัยที่มีศาสนาของพระพุทธเจ้า(โคตมะ)
การเวลาลวงเลยแค่2500ปีเศษ ความชั่ว กิเลส ตัณหา ยังมากมายถึงเพียงนี้
แล้วถ้าถึงยุคสมัยที่โลก ว่างเว้นจาก ธรรม ไร้ซึ่งศาสนา คิดว่าโลกจะวุ้นวาย
โหดร้าย ความชั่ว กิเลส ตัณหา จะมีมากมายซักเพียงไหน
ในเมือ่ยุคนี้ยังพอจะมีแสงแห่งธรรม ( ศิล สมาธิ ปัญญา ) ให้ผู้คนเข้าถึง สวรรค์สมบัติ นิพพานสมบัติ แต่น้อยคนนักที่จะเข้าถึงแสงแห่งธรรมนี้
ถ้าหมดศาสนาแห่งพุธธะนี้ ท่านแน่ใจแล้วหรือที่จะเอาชนะกิเลส มาร ที่คอยชุดรั้ง สร้างมายาหลอกหลอน ให้มนุษย์ และสรรสิ่ง หลงให้อยู่ในวังวลแห่งวัฎตสงสาร

 

แน่ใจแล้วค่ะ จะทำให้ดีที่สุด

 

คมที่เข้าใจในธรรม รู้ธรรม เหมือน เขาโคกับขนโคจริงๆ คนรู้ธรรมในที่นี้หมายถึง การปฎิบัติอยู่ตามธรรมนั้นด้วย จึงเรียกว่ารู้ธรรมที่แท้จริง ที่ดูๆรอบๆตัวนี้ มันมีมากมายเหลือเกินที่ใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆตามโลกไป หมดไปวันๆ มากมายเหมือนขนโคจริงๆ น่าเสียดายที่โคมีเขาได้แค่สองเขา เราดูแล้วก็เห็นว่ามันเหมาะดีแล้วกับตัวโค แต่ถ้าโคมีเขาสัก 10-20 เขา คนก็อาจจะว่าโคนั้นมันแปลก มันบ้าไปแล้วก็เป็นได้ เลยสงวนมันไว้แค่สองเขาตามเดิม เลยเป็นอย่างที่เห็นกันอยู่นี่ละครับ ยังไงเราก็ขึ้นชื่อว่าชาวพุทธ มีศาสนาพุทธกันมาตั้งแต่เกิด ใครไม่มีศาสนา เขาจะว่าว่าป่าเถื่อน ก็ช่วยกันทำหน้าที่ของชาวพุทธบ้างนะครับ ลืมกันหรือยัง หรือไม่ได้ลืม แต่ยังไม่รู้เลยว่า หน้าที่ของชาวพุทธคืออะไร ทิ้งท้ายไว้ ลองให้เข้ามาตอบกันดูนะครับ หน้าที่ของชาวพุทธ มีอะไรบ้างเอ่ย.? ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมนะครับ....สาธุ...สาธุ

 

ในดีมีเสีย ในเสียมีดี
ทุกสรรพสิ่ง ล้วนเป็นไปตามเหตุปัจจัยที่มีอยู่ และที่กำลังสร้างขึ้นมาใหม่
เหตุของอวิชชาที่มีอยู่ เป็นเหตุบดบังสภาวะ ไม่ให้เห็นตามความเป็นจริง

ที่มา ชีวิตประจำวัน

 

ไม่ว่าจะมีพระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นในโลกหรือไม่ ธรรมมันก็มีอยู่แล้ว และผู้ที่สนใจในธรรมก็ต้องมี ผู้เบื่อหน่ายก็ต้องมี เพียงแต่ไม่สามารถค้นพบธรรมที่ทำให้หลุดพ้น ต้องรอจนกว่าจะมีพระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติเกิดขึ้นในโลกเสียก่อนจึงจะมีธรรมแห่งการหลุดพ้น จาก ธรรมเหล่านั้น ผมแน่ใจและเชื่อใจว่า ยังไงพระธรรมของพระพุทธจะไม่เสื่อมสูญ เพียงแต่จะเลือนหายไปชั่วคราว รอพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปมาประกาศขึ้นใหม่ จะทุกข์แสนสาหัสอย่างไร ก็จะไม่ทิ้งธรรม สวัสดี

 

เราไม่ควรประมาท เราจะตายเมื่อไหร่ไม่รู้ เมื่อได้เกิดเป็นคนควรจะหา "กำไร" กำไรนั้นคืออะไร ลองฟังคำสอนของหลวงปู่มั่น​

<!-- end thumb //-->​

ชีวิตที่ขาดทุน ต้นหาย กำไรสูญ
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต​

 

​

แล้วสมมุติไม่เพียรจนหลุดพ้น ได้ไปเกิดช่วงไม่มีพุทธศาสนา มีแต่คนบาป คุณไปตามเขา ตามกิเลส ท้ายที่สุดลงนรกโดนลงโทษเจ็บปวดเป็นเวลานานแสนนาน? เอาแค่ชาตินี้เราแน่ใจแล้วหรือว่าเราจะไม่ไปอบายภูมิ ดังนั้นเราไม่ควรประมาทอย่างยิ่ง​

 

นี่แหละที่น่ากลัว! ตราบใดยังเวียนว่ายตายเกิดจะรู้ได้อย่างไรว่าจะไม่พลาดลงนรกเลย พระพุทธเจ้าได้เคยตรัสไว้เรื่องนรกคงจะไม่มีใครอยากไป ควรอย่างยิ่งที่จะเร่งถีบเอาเป็นเอาตายให้พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด​

คนจำนวนมากประมาทคิดว่าตัวเองดี คิดว่าดีแล้ว คิดว่าอีกนานกว่าจะตาย บ้างก็มีความคิดมิจฉาทิฐิว่าโลกหน้าไม่มี บาปกรรมไม่มีจริง ตายไปแล้วก็แล้วไป นี่แหละน่ากลัว ​

 

วันหนึ่งพระองค์ตรัสถามพระอานนท์ว่า อานันทะ ดูก่อนอานนท์ เธอนึกถึงความตายวัน
ละกี่ครั้ง พระอานนท์กราบทูลตอบว่า นึกถึงความตายวันละเจ็ดครั้งพระเจ้าข้า พระองค์ตรัสว่า ยัง
ห่างมากอานนท์ ตถาคตนึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก

การนึกถึงความตายเป็นปกติเป็น
ของดี แม้แต่พระพุทธเจ้ายังเฝ้าคิดถึงความตาย เพราะผู้ที่คิดถึงความตายรู้ตัวว่าจะตายแล้ว
ย่อมไม่สั่งสมความชั่ว คอยปลีกตัวออกจากความชั่วและมีอารมณ์ไม่หวั่นไหวในเมื่อความตาย
มาถึงแล้ว เพราะคิดอยู่รู้อยู่เสมอแล้วว่าเราต้องตายแน่ ความตายนี้หานิมิตเครื่องหมายไม่ได้
กำหนดการเกิดหมอบอกได้แต่กำหนด เวลาตายไม่มีใครกำหนดได้แน่นอนสำหรับปุถุชน
คนธรรมดา ​

http://www.palungjit.org/smati/books/index.php?cat=268​

 

ไม่ใช่แน่ใจไม่แน่ใจไม่ใช่

 

ในโลกที่เต็มไปด้วยมายา( เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ) กับสิ่งที่ถูกสร้างเพื่อสนองกามคุณทั้งหลาย ที่ผ่าน ตา หู จมูก ลิ้น
กาย ใจ สิ่งทั้งหลายเหลานี้ เป็นเครื่องมืออันแยบคายของกิเลส มาร เหนี่ยวรั้งให้จิตอยู่ในวังวนของ
การเกิด ดับ เป็นหลุมพลางของกิเลส มาร สร้างใว้ให้จิตอยู่ในวังวนแห่งวัฎตสงสาร

 

แน่ไจทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วขอยึดมั่นในความดีและแสงสว่างค่ะยังไงจะขอยืนยัดสู้จนถึงที่สุด

 

แล้วผมประมาทตรงไหน ? ช่วยอธิบายให้หายข้องใจหน่อยครับ ผมไม่รู้ครับว่าจะผมจะไปไหน ผมมีแต่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดา มารดา ครูบาอาจารย์เป็นสรณะ เป็นที่พึ่ง สรณะและที่พึ่งอย่างอื่นของผมไม่มี ขอบคุณที่ชี้ขุมทรัพย์ให้ รอการบอกรายละเอียดของคุณอยู่ครับ

 

" ธรรม " ไม่เคยหายไปจากโลก แต่คนที่เข้าใจ " ธรรม "
ของโลกมักจะหายไป ( ผมพูดไปแค่นั้นไม่เข้าใจ ผมก็ไม่ควรจะตอบอะไรเพิ่มอีก )
การที่เราเรียนรู้จากอาจารย์ทั้งหลายเรียกว่า การได้รู้ แต่ไม่ใช่รู้แจ้ง
เพราะการที่เราจะรู้แจ้งได้นั้น มันต้องเป็นคำตอบที่เราตอบตัวเองได้ และเป็นคำตอบที่ทำให้เราหลุดพ้นจากสิ่งที่เราสงสัยได้อย่างถาวรด้วย โดยใช้ความรู้ที่ได้จากอาจารย์ทั้งหลายเป็นแนวทาง เป็นพื้นฐาน สวัสดี