ท่าน "ว่าง" แบบนี้หรือเปล่า?

เจริญพร

สาธุนะคุณโยม การทำจิตว่างไม่ใช่ไม่คิด ไม่ทำอะไรเลย

ถ้ามันจะคิด ก็ปล่อยให้มันคิดไป มันจะฟาดงวง ฟาดหาง จะกดดัน จะหาเรื่อง

เราต่างๆนานา .....ช่างมัน(เวลาชั่งมัน อย่าใส่อารมณ์นะ เดี๋ยวตราชั่งเพี้ยน)

.......จะคิดดี ก็ปล่อยมัน จะคิดชั่ว ก็ปล่อยมัน......พอมันหมดแรง เดี๋ยวหยุดเอง

ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา.....อันนี้พูดถึง เฉพาะเวลานั่งสมาธินะ..

++ส่วนชีวิตประจำวัน....ดำเนินชีวิตตามปรกติ ดำเนินไปเรื่อยๆ ให้ทำในสิ่งที่

เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น อะไรไม่ดี ถ้าเลี่ยงได้ให้เลี่ยง แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ให้มีสติ

........สิ่งทีคุณโยมทำอยู่ก็ถือว่าดีแล้ว แต่ต้องระวังเรื่องการมี "ปฏิกิริยา"กับ
สภาวะที่เกิดขึ้น.....

เป้าหมายของการปฏิบัติ ไม่ได้จบที่สิ่งที่เกิดขึ้น(ไม่ด้จบที่ทำยังไงก็ได้ให้อารมณ์นั้นหายไป)

แต่จบที่ "ปฏิกิริยา " หรือ อีก

นัยยะหนึ่งคือ ความ "ยึดมั่นถือมั่น" นั่นเอง

เช่น เวลาเราฟุ้งซ่าน เราก็จะพยายามสลัดความฟุ้งซ่านทิ้ง อันนี้เป็นสิ่งที่เราเข้าใจผิด

ถ้าฟุ้งซ่าน ก็ปล่อยมัน อย่าไปมีปฏิกิริยากับมัน อย่าไปให้ค่ากับสิ่งที่เกิดขึ้น

----------------------------------------------------------------------

กิ่งไม้ใบหญ้า เหมือนเป็นสิ่งไม่มีค่า ..แต่จริงๆแล้ว...มันมีค่ามากมายมหาศาล เพราะ มัน "ประเมินค่าไม่ได้"

ดังนั้น จิตเราก็เหมือนกัน ดำเนินให้เหมือนธรรมชาติ อย่าไปให้ค่ากับมัน เพราะ

ถ้าไปให้ค่า สิ่งนั้นจะไร้ค่าในทันที เช่น ดินสอแท่งหนึ่ง ราคา 5 บาท ทั้งๆที่

เดิมที ดินสอ แท่งนี้ประเมินค่าไม่ได้ พอให้ราคาค่างวด ก็กลายเป็นสิ่งไร้ค่าในทันที

-----------------ค่อยๆทำความเข้าใจนะ ขอให้ก้าวหน้านะ----------------

เจริญพร

 

สาธุ สาธุ .....อนุโมทนา

 

...การปฏิบัติไม่ใช่เพื่อการห้ามความคิดนะครับ....แต่เราฝึกเพื่อละความยึดมั่น

ถือมั่นในความคิด.....

ถ้าคิดด้วยความไม่ยึดมั่นถือมั่น มันก็จะไม่ทุกข์ ต่อให้ปวดหัวก็ไม่ทุกข์

วิธีคือ....

อย่าไปให้ค่า หรือ มีปฏิกิริยา กับสิ่งที่เกิดขึ้น

เราไม่ได้ปฏิบัติเพื่อสลัด "สิ่งที่ถูกรู้" แต่เราปฏิบัติเพื่อสลัดความยึดมั่นถือ

มั่นที่มีต่อ "สิ่งที่ถูกรู้"

-------เราไม่สามารถปฏิเสธ"สิ่งที่ถูกรู้"ได้เพราะมันมีอยู่คู่โลกคู่จักรวาล และที่

สำคัญคือ มันมาตามเหตุและปัจจัยที่เราได้สร้างไว้ในอดีตด้วย---------------


เจริญพร

 

คำว่า ว่าง ต้องรู้จักคำว่า ปล่อยวาง และสงบ ^^

ขอบคุณมากค่ะ

 

อ่านแล้วก็เพิ่มสติได้ อนุโมทนาบุญ
แก่นพระธรรมบรรลุธรรมได้ใน 1วัน
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=1luN9f7OSyU&feature=related]YouTube - เคล็ดลับถึงนิพานใน 1 วัน[/ame]

 

วันนี้ เห็นข้อความนี้ในสมุดนักเรียนชั้น ม.1 ห้อง 10 คงเป็นความในใจของนักเรียนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง อ่านแล้วก็ได้แต่นึกสงสาร นักเรียนคงคิดไม่ได้เอง อาจลอกมา และลอกมาแบบผิดๆ สะกดไม่ถูก

ดีว่าติงไม่เคยด่านักเรียน
ไม่เคยด่าเพราะนักเรียนโง่ เพราะคนเรา ไม่รู้จึงมาเรียน ...

"นักเรียนโง่ ครูก็ด่า
ครูตายห่า เพราะด่านักเรียน
มาโรงเรียน ให้ครูด่า
ครูตายห่า ทั้งโรงเรียน"

 

"ถ้าฉันพอใจในสิ่งที่มีอยู่...ฉันจะดำรงชีวิตอย่างสบาย และสนุกสนานกับทั้งความเจริญรุ่งเรืองและมีเวลาว่าง"

"ถ้าเป้าหมายของฉันกระจ่างชัด...ฉันสามารถไปถึงได้โดยปราศจากสิ่งกวนใจ"

"ถ้าฉันสงบอยู่กับตัวเอง...ฉันจะไม่ใช้กำลังของชีวิตไปในความขัดแย้ง"

ท่านทำกันได้หรือเปล่า?

 

ไม่ว่างค่ะ เห็นแต่กิเลส ตัณหา อัตตา อยู่ในจิตเยอะแยะ ยั๊วเยี้ยไปหมดเลยค่ะ

 

รู้จริง คือ รู้แล้วทำได้

ถ้ารู้แล้วทำไม่ได้ แถมยังไปเที่ยวอวดรู้ อันนี้เค้าเรียกว่า รู้ไม่จริง

รู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้ รู้ในสิ่งที่มองไม่เห็น

รู้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์

 

อะไรที่เรียกว่า"รู้จริง" รู้อะไร? ช่วยอรรถาธิบายหน่อย?

 

ในโรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง หลวงจีนรูปหนึ่งได้พบกับอาจารย์ตั๊กม้อ จึงขอสนทนา

ธรรมะ กับ อาจารย์ตั๊กม้อ

หลวงจีน : ทุกสิ่งเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สรรพสิ่งล้วนว่างเปล่า จิตเดิมแท้

เป็นปภัสสร

-------------อาจารย์ตั๊กม้อ เอากำปั้นเขกหัวไปทีหนี่ง---------------------

หลวงจีนเจ็บและตกใจมาก ไม่เข้าใจว่า ทำไมอาจารย์ตั๊กม้อ ต้องทำเค้าแบบนี้

หลวงจีน : ท่านเขกหัวข้าทำไม ข้าเจ็บนะ ?

อาจารย์ตั๊กม้อ : (ยิ้ม) ไหนเจ้าบอกว่า ทุกอย่างเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาไง

รู้ในสิ่งที่มองไม่เห็น รู้เกินความเป็นจริง รู้แต่เข้าไม่ถึง รู้ไปก็

เปล่าประโยชน์

 

...การกล่าวถึงศาสนาเป็นเรื่องง่าย แต่การปฏิบัติตามคำสอนของศาสนานั้นเป็นเรื่องยาก...
เรามีหูสองข้าง และมีเพียงหนึ่งลิ้น ดังนั้นเราจึงควรรับฟังให้มากกว่าพูด ขอบคุณท่านจขกท.