ธรรมจักรและทางสายกลาง

............ธรรมดาของชีวิตทั้งหลาย ..ถ้าไม่ติดนอก ก็ ติดใน.......

............ติดนอก คือ ติดในสิ่งกระทบทางตา หู จมูก สิ้น กายสัมผัส สมองคิด

.............ติดใน คือ ติดตัวรู้ ธาตรู้ ฌานสมาบัติ สัญญาละเอียดในใจ


...........เมื่อจิตไม่สุดโต่งทั้งนอกและใน....มีสติรู้การไปมาของจิตว่าไม่เสพจนติด
ในทั้งสองฝ่าย......................เต็มรอบขึ้นเรื่อยๆ..

.............................เมื่อไม่ติดนอก และไม่ติดใน ....จะเริ่มรู้ถึงการหมุนภายใน (จักรธรรม)
มรรคมีองค์แปดรวมตัว ข้อสำคัญคือเมื่อทนรับการหมุนแห่งจักรธรรมไม่ไหวให้ปล่อยวางทุกอย่าง แม้ชีวิตตน ความอาลัยอาวรณ์ในสิ่งทั้งหลาย..........จักรที่หมุนเต็มที่ด้วยสติปล่อยวางอายตนะทั้งห้า และธาตุรู้ภายใน .....จนเต็มรอบ ..... จะสลัดจิตเข้าสู่สภาวะเหนือการปรุงแต่ง จะรู้เฉพาะตนว่าต่อไปนี้จะเดินทางต่อไปเช่นไร ในทางจิต และทางโลกสมมุติ เพื่อถึง่จุดหมายแห่งการล้างอาสวะให้สิ้น.........รู้มากหรือน้อยขึ้นกับความมากน้อยแห่งอาสวะ หรืออวิชชาที่เคลือบ และปิดบังจิต..
......................รู้นี้ไม่เนื่องด้วยความคิดปรุงแต่งใดๆจากสมอง หรือ สัญญาใดๆ..
.. เป็นวิมุตติญาณทัสนะ....รู้จากจิตที่พ้นการปรุงแต่งขณะนั้น

.....นี่คือรูปแบบหนึ่งแห่งธรรมจักร และทางสายกลางที่ท่านทรงทิ้งไว้ให้สัตว์โลก...
<!-- / message -->

 

เป็นความเห็นนะครับ..

 

สายกลางคือธรรมะที่พระท่านเตือนเสมอ ต่จะมีกี่คนที่เข้่าใจนัยยะคำว่า สายกลาง บ้างหนอ

 

หึ หึ หึ หิ หิ หิ หุ หุ หุ

[b-hi]