ธรรมะของข้าพเจ้ากับการพัฒนา

การพัฒนาจิตใจตัวเองและผู้อื่นนั้น ในอันดับแรก ต้องรู้จักวัฒนธรรมจารีตประเพณีของชุมชนนั้นๆเสียก่อนเหตุที่ต้องรู้จักวัฒนธรรมจารีตประเพณีของชุมชนนั้นๆก็เพื่อการปรับสภาพตัวเองทั้งทางกาย วาจา และใจ ให้เข้ากับสังคมสิ่งแวดล้อมของชุมชนนั้นๆ นี้เป็นการพัฒนาจิตใจของตนเองในทางหนึ่ง
ส่วนการพัฒนาจิตใจโดยทั่วๆไปแล้ว ย่อมต้องอาศัยหลักการหรือธรรมะแห่งศาสนา ต้องมีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง นั้นย่อมหมายความว่า หลักการหรือธรรมะนั้นๆต้องถูกต้องตามหลักธรรมชาติถูกต้องตามหลักการสังคมเป็นอยู่ร่วมกัน ความถูกต้องแห่งหลักการหรือธรรมะนั้น หมายความถึงหลักความเป็นจริงแห่งการสังคมของชุมชนใดใด ไม่ว่าสัตว์พืช หรือมนุษย์ อีกทั้งต้องทำความเข้าใจในหลักการหรือธรรมะนั้นๆ
การพัฒนาจิตใจนั้น ย่อมต้องได้รับการพัฒนาตั้งต้นมาจากครอบครัวเป็นอันดับแรก สังคมในชุมชนเป็นอันดับสอง สังคมในชุมชนนั้น ย่อมประกอบไปด้วย โรงเรียน วัด และเพื่อนบ้าน นั้นหมายถึงบุคคลที่ยังเยาว์วัย ควรได้รับการขัดเกลาหรือพัฒนาจิตใจโดยใช้หลักการหรือธรรมะสอดแทรก
ส่วนบุคคลที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วหรืออยู่ในวัยทำงาน แน่นอน การพัฒนาจิตใจย่อมต้องมีความยาก เหตุเพราะสถานะการณ์ในอาชีพหรือสถานะการของสิ่งแวดล้อมบังคับ นี้กล่าวในทางที่เป็นความจริง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีหนทางเสียเลย เพราะหากบุคคลเหล่านั้น สนใจในจารีตวัฒนธรรมประเพณีของตัวเอง มีความเป็นคนไทย ยอมรับบางสิ่งบางอย่างของชาวต่างชาติ แต่ต้องไม่ยอมรับเอาวัฒนธรรมบางอย่างของชาวต่างชาติ เพราะวัฒนธรรมไทยนั้นเหมาะสมกับคนไทยอยู่แล้ว อันนี้ขึ้นอยู่กับบุคคลว่าจะเห็นสมควรรับเอาสิ่งใด ไม่ควรรับเอาสิ่งใดจากชาวต่างชาติ ไม่ใช่รับเอาวัฒนธรรมของชาวต่างชาติตะพึดตระพือ ที่สำคัญคือพวกสื่อมวลชนทั้งหลายควรได้ตระหนักในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ที่กล่าวไปนี้เป็นการพัฒนาจิตใจของบุคคลโดยทั่วไปทางหนึ่ง
ส่วนการพัฒนาจิตใจของบุคคลทั่วไปอีกทางหนึ่งนั้น ก็คือ บุคคลทั่วไปควรได้ยึดถือข้อศีล 5 ไว้อย่างเหนียวแน่น เพราะศีลห้า เป็นศีลแห่งการพัฒนาจิตใจขั้นพื้นฐาน สามารถแยกแยะรายละเอียดได้และเมื่อแยกแยะรายละเอียดแล้วย่อมก่อให้เกิดปัญญา และอีกประการหนึ่ง บุคคลใดใดในศาสนาพุทธ ควรได้มีความรู้ความเข้าใจ ในหลักธรรมะอันเป็นหลักการแห่งการสังคมของสัตว์ พืช มนุษย์ ฯ ซึ่งมีอยู่ 8 ข้อ ดังนี้
1.ระลึก,ดำริ คือ สิ่งมีชีวิตย่อมมีความคิด ไตร่ตอรง
2.สรรพอาชีพ ประพฤติ คือ สิ่งมีชีวิตย่อมต้องประกอบอาชีพ และย่อมมีการปฏิบัติตามอาชีพนั้นๆ หมายรวมไปถึง การปฏิบัติตัวในสังคมต่างๆด้วย
3.กตัญญู,เจรจา คือ สรรพสิ่งย่อมมีการติดต่อสื่อสารย่อมต้องมีการพูด หรืออื่นใดอันเป็นการติดต่อสื่อสาร ย่อมต้องมีความรู้คุณแห่งการติดต่อสื่อสารนั้น และการติดต่อสื่อสารล้วนต้องรู้คุณสิ่งที่ได้ติดต่อสื่อสาร
4.ทานและการครองเรือน คือ สรรพสิ่งที่มีชีวิต ย่อมต้องมีการครองเรือนแห่งสังคมนั้น เช่นเป็นพ่อ แม่ ปู่ย่า ตายาย เพื่อน เจ้านาย ลูกจ้าง ฯลฯ และย่อมต้องมีการให้ทานตามการครองเรือนนั้นๆ
ที่กล่าวไปทั้งหมด 4 ข้อ 8 อย่างนี้ เป็นหลักการหรือธรรมะอันจักนำไปพัฒนาจิตใจของบุคคลโดยทั่วไปได้อย่างดี หากบุคคลเหล่านั้นได้ทำความเข้าใจหลักการทั้งหลายเหล่านั้น
สรุปแล้วการพัฒนาจิตใจของบุคคลย่อมต้องอาศัย ศีล 5 เป็นเบื้องต้น และย่อมต้องอาศัย หลักการหรือทั้ง 4 ข้อ 8 ประการ แห่งข้าพเจ้า ฉะนี้

ลุงใหญ่

 

อ่านแล้วมันประหลาดๆยังไงก็ไม่รู้

ผมอ่านไอ้ 4 ข้อ 8 อย่างอะไรของคุณเนี่ย ผมว่าคุณแต่งได้ไม่ค่อยจะเข้ากันเท่าไร(ไม่ผมเมาคนเขียนก็เมาอะ)..ยังไงผมขอปฏิบัติตามคำสอนของสมเด็จสมณโคดมพระองค์เดียวดีกว่า