ธรรมะจากเพจต่างๆ พระสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ใจแลกใจ
กดใลค์เพจ ธรรมะดีต่อใจ


ใจแลกใจ
กดใลค์เพจ ธรรมะดีต่อใจ

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ประมวลภาพ พิธีทำบุญตักบาตรและถวายภัตตาหารเช้า พระธุดงคกรรมฐานสายท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต จำนวน 9 รูป ในวันจันทร์ ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2561 เวลา 07.30 น. เนื่องในโอกาสเปิดร้าน Cafe’ Amazon สาขา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี ณ ร้าน Cafe’ Amazon สาขา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

*** รายนามพ่อแม่ครูอาจารย์ที่กราบอาราธนามาร่วมงานในครั้งนี้ ***

1. พระครูพัฒนกิจวิศาล (หลวงปู่คำ นิสโสโก) วัดไทยพัฒนา อ.เดชอุดม จ.อุบลราชธานี (ศิษย์ของหลวงปู่ชา สุภัทโท)
2. พระครูสุวรรณโพธิเขต (หลวงปู่คูณ อัคคธัมโม) วัดป่าโพธิ์สุวรรณ อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี (ศิษย์ของหลวงปู่ชา สุภัทโท)
3. หลวงพ่อไพฑูรย์ ขันติโก วัดสุภัททมงคล อ.ม่วงสามสิบ จ.อุบลราชธานี (ศิษย์ของหลวงปู่ชา สุภัทโท)
4. พระครูสุชีพภาวนาภิวัตร (หลวงปู่เข็ม สุชีโว) วัดป่าโนนนิเวศน์ (ห้วยซันเหนือ) อ.นาจะหลวย จ.อุบลราชธานี (ศิษย์ของหลวงปู่หล้า เขมปัตโต และ หลวงปู่สมชาย ฐิตวิริโย)
5. พระครูบรรหารอุบลคุณ (พระอาจารย์กิตติ ติสโร) วัดป่าสนามชัย อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี (ศิษย์ของหลวงปู่กิ ธัมมุตตโม และ หลวงปู่สีทน กมโล)














ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ผู้ได๋ได้ดี กะให้ดีใจนำเขา อย่าไปอิจฉาริษยากัน มันบ่แม่นเด้ ต้องดีใจนำเขา เขาได้ดีเฮากะสิเพิงพาเขาได้ คือต้นไม้พอได้ซ่นยามร้อน คั่นอิจฉาตาร้อนกัน จักหน่อยกะตีกันท่อนั้นแหล่ว

-:- โอวาทธรรมคำสอน -:-
หลวงปู่แสง จันทโชโต (ญาณวโร)
วัดอรัญญาวิเวก อ.เมือง จ.อำนาจเจริญ



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

๏ หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป ปรารภเรื่องภัยพิบัติ ๏

หลวงปู่ปรารภว่า : เรื่องภัยพิบัตินั้น ก็จะเกิดมีอยู่ อาตมาเห็นอยู่ แต่อาตมาไม่ทราบว่าจะเกิดขึ้นช่วงไหน จึงขอเตือนให้ญาติโยม ภาวนา พุทโธ พุทโธ พุทโธ กันไว้

โยมถามว่า : คนที่ภาวนา พุทโธ แล้วจะรอดพ้นจากภัยพิบัติหรือครับหลวงปู่

หลวงปู่ตอบว่า : เปล่า !!! คนภาวนาพุทโธ ตายแล้วจะไปสู่สุคติ ถ้าหากคนเรา มองดูเห็นความตายอยู่ใกล้ตนแล้ว ก็จะรีบขวนขวายสร้างคุณงามความดีให้เกิดให้มีขึ้นแก่ตนเองได้ ถ้าบุคคลไม่เจริญมรณานุสติกรรมฐาน ไม่ระลึกถึงความตายในวันหนึ่งวันหนึ่ง ไม่รู้ว่าตนเองจะตายในวันใดวันหนึ่งแล้ว ก็ย่อมเป็นคนประมาท เป็นคนที่หลงระเริงเพลิดเพลินอยู่ว่าชีวิตของเรานี้จะอยู่ได้ยืนยาวนานไปหลายวันหลายเดือนหลายปี ก็จะมีความประมาท

ไม่สร้างสมอบรมบุญบารมีให้เกิดให้มีขึ้นแก่ตน แล้วชีวิตก็จะเสียเปล่าประโยชน์ เหมือนบุคคลบางคนนี่แหละ อยู่บ้านอยู่ช่องก็ดี อยู่กับลูกกับหลานก็เหมือนกัน อยู่กับพี่กับน้อง ไม่เคยไปวัดวาอาวาส ไม่เคยศึกษา ไม่ฟังพระธรรมเทศนา ไม่ฝึกฝนอบรมบ่มนิสัยตนเอง มัวเมาลุ่มหลงอยู่ มืดมนอนธการ ไม่รู้จักประพฤติปฏิบัติ ไม่รู้คุณค่าของชีวิตของตน แล้วก็หมกมุ่นอยู่ในความหลงเพลิดเพลินระเริงอยู่

เขาเรียกว่า หลงระเริงในวัย ครั้นว่าวัยยังหนุ่มยังสาว ก็หลงว่า มันยังหนุ่มยังสาวอยู่ เมื่อวัยกลางคนก็หลงว่า เรายังแข็งแรงอยู่ ไม่ควรที่จะเข้าวัดเข้าวา เมื่อมาถึงอายุ ๕๐ ปี ๖๐ ปีก็ตาม บางบุคคลก็ยังหลงมัวเมาว่า ตนเองยังไม่เฒ่าไม่แก่ ก็ไม่เข้าวัดฟังธรรมจำศีลเจริญภาวนา แม้เฒ่าแก่ชรา ๗๐ – ๘๐ ปีขึ้นมาแล้ว ก็จะถึง ๙๐ ปี นี่มีน้อยคนในปัจจุบันนี้ ก็หาว่าตนเองเฒ่าตนเองแก่แล้วไปวัดฟังธรรมจำศีลไม่ได้ หูตาฝ้าฟางเดินไม่ไหว เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ก็เสียเปล่าประโยชน์ในชีวิตของพวกเราที่เกิดขึ้นมา คนชนิดนี้ทำให้ชีวิตของเขาเกิดขึ้นมาแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไร เมื่อล่วงลับดับตายไปก็เสียที เกิดมาเปล่าประโยชน์ว่าควรที่จะทำคุณงามความดีให้เกิดให้มีขึ้นแก่ตนเองก็ไม่ได้ ก็เลยไม่มีที่พึ่งของตน ไปเกิดในภพใหม่ก็คงจะเสียเปล่าประโยชน์ในชีวิต

บทสนทนาธรรม : หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป วัดอรัญญวิเวก อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่



ที่มา พระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม

“ดิฉันปล่อยวางหมดแล้ว”

เรื่องนี้หลายคนบอกว่า สะใจ
บางคนก็ว่าแรงไป
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ วัดอโศการาม
จังหวัดสมุทรปราการ

หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม ได้รับนิมนต์
ขึ้นเทศน์ในการจัดอบรมกรรมฐาน
ให้แก่พระและญาติโยม มีผู้สนใจใคร่ธรรมมา
เข้าร่วมอย่างเนืองแน่น

ในวันนั้นหลวงปู่ ท่านแสดงธรรมได้อย่าง
จับใจได้อรรถรส ในเบื้องต้น
ท่ามกลาง และปริโยสาน อะไรเป็นธรรม
อะไรเป็นวินัย เป็นตัวทุกข์
เหตุเกิดให้ทุกข์ ตลอดจนวิธีดับทุกข์

อะไรที่ควรมั่น อะไรที่ควรปลง ควรปล่อยวาง
ไม่ควรยึดมั่นว่าเป็นตัวกูของกู

ว่ากันว่าธรรมหลวงปู่ตื้อ ได้แสดงธรรม
ให้สาธุชนที่อยู่ ณ ที่นั้น
ตรองตามแล้วเห็นจริงได้
เสมือนหงายสิ่งที่คว่ำ
เสมือนจุดประทีบโคมไฟ ในที่มืด
เสมือนชี้ทางให้กับผู้หลงทาง…

อุบาสกอุบาสิกาที่ได้สดับเทศนา
ของหลวงปู่ตื้อในครั้งนั้นแล้ว
ต่างรู้สึกปลื้มปิติ อิ่มเอิบในบุญ
รู้สึกปลอดโปร่ง เบากายเบาใจ
ต่างรู้สึกว่า ภายในจิตได้ปล่อยวาง
ไม่ยึดมั่นถือมั่นแล้ว

พอหลวงปู่เทศน์จบลง
ท่านว่า ” เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้”
แล้วญาติโยม “สาธุ”
เสียงดังสนั่นน่าอนุโมทนายิ่ง

สุดจะเก็บความปิติไว้ได้ มีอุบาสิกา
ท่านหนึ่งแหวกผู้คนเข้ามา
ข้างหน้าสุด ใกล้กับหลวงปู่ที่สุด
แล้วรายงานผลว่า

“หลวงปู่เจ้าคะ ดิฉันได้ฟังหลวงปู่เทศน์แล้ว
รู้สึกเบากาย เบาใจ
ดิฉันปล่อยวางได้หมดเลยเจ้าคะ”

หลวงปู่กล่าวด้วยความเมตตา
“อนุโมทนาด้วยคุณโยมที่ได้ดวงตาเห็นธรรม”
“จริงๆนะคะหลวงปู่…เดี๋ยวนี้่ดิฉันไม่ยึดมั่นถือมั่น
อีกต่อไปแล้ว ปล่อยวางได้หมดเลยเจ้าค่ะ..”

“…อีตอแหล…” ไม่มีใครคาดคิดว่าหลวงปู่จะ
อนุโมทนาด้วยการหักมุมเช่นนี้

“ว้าย! ตายแล้ว ทำใมหลวงปู่จึงมาด่าอีฉัน!”
แล้วรีบผลุนผลันลุกหนีด้วยความโกรธ
อย่างเป็นฟืนเป็นไฟ

บ่งบอกลักษณะของคน “ปล่อยวาง”
ได้อย่างประจักษ์ชัด

” หลวงปู่ได้แต่หัวเราะ หึ…หึ ในลำคอ
ขณะเดียวกันบนศาลาการเปรียญ
ก็เงียบกริบ ตามด้วยเสียงซุบซิบ
และบางส่วนก็หัวเราะสะใจ!

อ้อ! คนปล่อยวางมีลักษณะเช่นนี้่หนอ

ผู้โพสต์คัดตัดตอนบางส่วนจาก
“โครงการหนังสือบูรพาจารย์เล่ม ๒ หน้า ๑๗๓-๑๗๔
หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม พระอรหันต์ผู้มีฤทธิ์ในยุคปัจจุบัน
วัดป่าอรัญญวิเวก จังหวัดนครพนม
ผู้เรียบเรียง / รศ.ดร ปฐม-รศ.ภัทรา นิคมานนท์

จุดประสงค์ธรรมทาน
เพื่อเตือนใจในการปฏิบัติ เข้าใจในบาป บุญ คุณ โทษ
และระลึกถึงแนวคำสอนที่ถูกต้องของจริง
ข้อปฏิบัติของครูบาอาจารย์
แม้ท่านนิพพานนานแล้ว เพื่อเป็นบทเตือนใจแก่คนรุ่นหลัง
ผู้โพสต์พิมพ์ใหม่จากบทความคำสอน
แชร์ได้ ไม่ต้องขออนุญาต
เพราะเป็นของครูบาอาจารย์
หากตกหล่นประการใด ขออภัย สาธุชน ณ โอกาสนี้ครับ
ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม
และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

นิพพานไม่ใช่ “จุดสิ้นสุด” แต่เป็น “จุดเริ่มต้น” ของการมีชีวิตในโลกสมมุติ อย่างไม่ยึดติดในสมมุติ

หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท



ที่มา ธรรมะของพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรื่อง “พระโสดัน พระโสเดา มัวเมากิเลสตัณหา”

(คติธรรม หลวงปู่หล้า เขมปัตโต)

บ่เห็นพระเจ้าพิมพิสารเบาะ ลูกเอาไปใส่โซ่ไว้ ยังคาโซ่เดินจงกรมกุ๊งกิ๊งๆ อยู่ในพุ้น นั่น ภูมิพระโสดาบัน โอ๊ย ผู้รังคนหมู่เฮา ผู้ได๋ให้ทานหลายๆ แน สำคัญว่าเจ้าของเป็นพระโสดาบัน แต่ทั้งที่แท้ไปถือฤกถือยามอยู่ ไปเอาพระพุทธรูปแขวนคออยู่ ห๊วย กะเดี่ยวว่าแขวนใจไว้แล้ว ยังไปเอาพระพุทธรูปแขวนคออยู่ พระโสดาบัน ผั่นยังไปเล่นเลขอยู่ มันกะบ่แมนพระโสดาบันแหล๋ว กะโสดันโสเดาฮั่นแหล่ว โสคาดคะเนแหล่ว ขั่นเป็นจังซั่น เคยเห็นหลายอยู่ กะเป็นเรื่องของผู้อื่นดอกอันนี่ แต่ฮั่งเอามาสอนเจ้าของ โสดันโสเดาฮั่นแหล่ว โสด้นโสคาดคะเนฮั่นแหล่ว
โสอัตตาธิปไตรย์นั่น บ่แมนโสธรรมมาธิปไตรย์ พระโสดาบันเป็นธรรมมาธิปไตรย์เด้ บ่แมนอัตตาธิปไตรย์ โลกาธิปไตรย์ บ่แมนไปนำโลกเด้ บ่แมนไปนำความคิดความเห็นเจ้าของ ไปนำธรรมเอาบักคั๊กๆ ว่าฮั่นเถาะ ช้าบ่ไวกะไปนำธรรม เคารพธรรม หวังมรรคผลนิพพาน หวังพ้นทุกข์ในวัฏสงสารสิ่งเดียวถ่อนั่นเป็นเจ้าหัวใจ

(เครดิตจาก พระอาจารย์ Boonchu Booncho)



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

เชื้อแห่งพรหม
..ถ้าเราตำหนิตัวเองได้
ย่อมดับที่ตัวเราเอง
..เพราะตัดกรรม..ต้องตัดที่ใจ
ย่อมไม่มีคู่กรณี เมื่อไม่มีคู่กรณี
ย่อมไม่มีโจทย์ ย่อมไม่มีจำเลย
..เมื่อไม่มีโจทย์ ไม่มีจำเลย
ย่อมไม่มีวิบากกรรมที่มาเสวย
เพราะเราเสวยแล้ว เป็นเช่นนี้ เป็นโทษ
เราจะไม่ให้โทษเกิดขึ้นกับใคร
นั่นเรียกว่าเป็นผู้มีจิตใจ….
เมตตา~กรุณา~มุทิตา~อุเบกขา
..นั้นเรียกว่า ” เชื้อแห่งพรหม “…

โอวาทธรรม
( สมเด็จโต พรหมรังสี )

….สาธุธรรมอันประเสริฐ…..



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ไตรลักษณญาณ_ศาสตราวุธห้ำหั่นกิเลสอาสวะ



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ภ า พ ป ร ะ ทั บ ใ จ

เมื่อวันที่ 19 ก.พ.2560 สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก(อัมพร อมฺพรมหาเถร) เสด็จโดยรถพระประเทียบยังวัดเบญจมบพิตรดุสิตวนารามราชวรวิหาร เพื่อสักการะพระอัฐิสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (กิตฺติโสภณมหาเถร) สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ 14 จากนั้นได้เสด็จไปยังวัดสระเกศ ราชวรมหาวิหาร ทรงถวายสักการะพระอัฐิสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (ญาโณทยมหาเถร) สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ 15 จากนั้นไปวัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร สักการะอัฐิ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์(ญาณวรมหาเถร) สมเด็จพระวันรัต (นิรนฺตรเถร) สมเด็จพระญาณวโรดม (สนฺตงฺกุรเถร)อดีตเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาสราชวรวิหาร ต่อมาเสด็จไปยัง วัดสัมพันธวงศารามวรวิหาร ถวายสักการะ สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (มานิต ถาวโร) เจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศ์
… อ่านต่อที่ : https://www.dailynews.co.th/education/556659

บันทึกภาพโดย : ไร้ซึ่งตัวตน กุ้ง ไร้ตัวตน









ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

“พยายามละพยายามถอน ถึงวันนี้ยังไม่ได้ พรุ่งนี้ก็พยายามอยู่เรื่อยๆ ทำให้มันเป็นนิสัย ให้มันเป็นปัจจัย ถ้าเรานับถือ พระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ แล้ว แต่เราไม่ทำความดี อย่างนี้ มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร ไม่มีความหมาย” หลวงปู่ชา



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

พระธรรมเทศนา กัณฑ์ที่ ๓

แสดงแก่พระภิกษุ วันที ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๗

หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ

“ให้ตั้งสัจจะ”

การปฏิบัติ เราจะเดินก็ให้ตั้งสัจจะไว้ว่า
จะเดินเท่านี้ เท่านั้น
หรือเราจะนั่งวันหนึ่ง คืนหนึ่ง
หรือถ้าเราสู้ไม่ไหวก็เอาแต่พอสมควร
ให้ตั้งใจจริงๆ
กำหนดตั้งสัจจะไว้ในจิตใจ
ละความมัวเมาออกให้หมด
คอยกำหนดจิตเข้ามาสู่ภายในใจให้เบิกบาน
ตั้งความสัตย์ว่าจะภาวนา
เป็นเวลาเท่านั้นเท่านี้

หรือถ้าจะเดินก็ให้กำหนด
จะรักษาจิตใจของเรา
ให้แช่มชื่นเบิกบาน
ไม่ปล่อยใจให้เป็นธรรมเมา
รักษาจิตใจให้ตั้งอยู่
เฉพาะธรรมโม

อย่าละความเพียรพยายาม
ให้เพียรไปติดต่อกัน
จะเป็นวันหนึ่งหรือคืนหนึ่งก็ได้
เช่นตั้งสัจจะว่าจะนั่งตลอดคืน
จะไม่นอนอย่างนี้
ตั้งสัจจะไว้อย่างนี้จะเป็นการดี
ตั้งสัจจะต่อพระพุทธ
พระธรรม พระสงฆ์
แล้วตั้งใจให้ดี
คอยระวังรักษาจิตใจของเรานั้นแหละ
ให้ผ่องใสตลอดไป

ให้พยายามรักษาความดี ความหมั่น ความขยัน
ของเราไว้ ให้สละความเกียจคร้านออกไปเสีย
ปกติจิตของเรานี้มักจะไหลไปสู่ความเกียจคร้าน
ความลุ่มหลง

เราต้องพยายามหาอุบาย
มาเตือนตนอยู่เสมอ
ด้วยความเพียร
ความหมั่น ให้รักษา กาย วาจา ใจ
ของเราให้บริสุทธิ์ในสิกขาวินัย
นำความชั่ว ออกจากกาย
จากวาจา จากใจ

อาศัยความเพียรเป็นไปติดต่อ
จึงจะชนะความเกียจคร้านได้
ความมัวเมา ความประมาทอันใดมี
ก็ให้ละเสียให้วางเสีย
ทำจิตใจของเราให้ตั้งอยู่ในธรรมโม

พิจารณากลับไปกลับมาอยู่อย่างนี้
ต้องอาศัยความเพียร ความหมั่นขยัน
ไม่เช่นนั้นจิตจะตกไปสู่ความเกียจคร้าน

เราต้องตักเตือน ข่มขู่
ชักจูงแนะนำจิตของเรา
ด้วยอุบายแยบคาย
ถ้าจิตใจมันเกียจคร้าน
เราต้องหาอุบายมาตักเตือน ชักจูงแนะนำ
ให้มีความกล้าหาญ
ร่าเริง ให้เกิดความอุสาหะ
ขยันหมั่นเพียร
ไม่ปล่อยให้จิตนั่งเฉยเกียจคร้าน

เราต้องละความเกียจคร้าน
ความไม่ดีของจิตด้วยอบรมภาวนาอย่างนี้
ถ้าเราตักเตือนชี้นำด้วยอุบายอันชอบ
ในที่สุดจิตก็จะฟังเหตุผล
เกิดความมุมานะพยายามในความเพียร
เราต้องข่มขู่ตักเตือนบ่อยๆ
ในสมัยที่จิตนิ่งเฉยต่อความเพียร

ถ้าเราคอยประคับประคองจิต
ด้วยอุบายข่มขู่ตักเตือนด้วยอุบาย
แยบคาย จิตย่อมจำนวนต่อเหตุผล
ระวังรักษาสติไว้อย่าให้หลงลืม
ฝึกหัดให้เกิดความรู้ความฉลาด
เกิดขึ้นในจิตในใจของตน

จิตของเรา ถ้ามันเกียจคร้านขึ้นมา
มันจะให้เรานอนท่าเดียว
ถ้ามันเกิดขึ้นมาอย่างนี้
เราต้องหาอุบายมาข่มขู่
ตักเตือน

อุบายใดที่ยกขึ้นมาชี้แจง
แล้วจิตยอมเชื่อฟัง
นั่นแหละคืออุบายที่ควรแก่จิต
ในลักษณะนั้นและในขณะนั้นๆ
ถ้าเราไม่ข่มขู่ชี้โทษโดยอุบายที่ชอบ
ใครเขาจะมาตักเตือนเรา

บางครั้งจิต ถ้ามันเกียจคร้านขึ้นมา
มันจะวางเฉยในอารมณ์ ทั้งหมด
ในลักษณะเช่นนี้แหละ เราต้องหาอุบาย
มาทำให้จิตตื่นให้ได้
เช่นไหว้พระสวดมนต์ หรือยกธรรมบทใด
บทหนึ่งขึ้นมาพิจารณา

ให้ตั้งอยู่ในความหมั่นความเพียร
ในคุณงามความดีของตน
พยายามเพ่งดูในจิตใจในใจ
ของเรานี้แหละ ถ้าไม่อาศัยความขยันหมั่นเพียร
ไม่ได้ จิตเรานี้มันมักจะไหลไปสู่อารมณ์ต่างๆ
เป็นอดีต อนาคตไป
เราต้องหาอุบายมาชี้แจงให้ตั้งอยู่ในปัจจุบันธรรม

ถ้าเราไม่หมั่นหาอุบายมาอบรมจิตแล้ว
ส่วนมากจะเกิดความเฉื่อยชา วางเฉย
ดังนั้นอุบายจึงเป็นของสำคัญ
ยกขึ้นสู่การพิจารณาชี้แจง ให้จิตอาจหาญ
ร่าเริง เห็นแจ้งในจิตในใจของเรา

ถ้าจิตยิ่งเกิดเกียจคร้านเท่าไร
เราก็ต้องเพิ่มความพยายามตักเตืออน
โดยอุบายให้มากขึ้น ให้เท่าเทียมกัน
จนเกิดความขยันขันแข็ง
เบิกบานผ่องใส

ให้ตั้งอกตั้งใจ ตั้งสัจจะ
ตรงต่อคุณพระพุทธ พระธรรม
พระสงฆ์ ให้เกิดความอุตสาวิริยะ
ความพากเพียรในภาวนา
ในคุณความดี

ให้ตั้งอยู่ในสิกขาวินัย
ในความหมั่นเพียร
ให้ตั้งสัจความเพียรไว้
อย่าเป็นคนเกียจคร้าน
พระพุทธเจ้าสั่งสอน
ให้เราตั้งอยู่ในมรรค ในผล

ให้พยายามรักษาจิตรักษาใจ
ของเรา อาศัยความองอาจกล้าหาญ
จึงจะผ่านอุปสรรคไปได้

“ให้รักษาตา รักษาหู รักษาจมูก
รักษากาย รักษาใจของตน
ในทุกอิริยาบถ ยืนเดิน นั่ง นอน ”

ผู้โพสต์คัดตัดตอนบางส่วนจาก
“จากหนังสือโครงการหนังสือบูรพาจารย์
เล่ม ๓ หน้า ๓๓๙-๓๔๑
หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ วัดดอยแม่ปั๋ง จังหวัดเชียงใหม่
เรียบเรียงโดย : รศ.ดร ปฐม-รศ.ภัทรา นิคมานนท์

จุดประสงค์ธรรมทาน
เพื่อเตือนใจในการปฏิบัติ เข้าใจในบาป บุญ คุณ โทษ
และระลึกถึงแนวคำสอนที่ถูกต้องของจริง
ข้อปฏิบัติของครูบาอาจารย์

แม้ท่านนิพพานนานแล้ว เพื่อเป็นบทเตือนใจแก่คนรุ่นหลัง
ผู้โพสต์พิมพ์ใหม่จากบทความคำสอน
แชร์ได้ ไม่ต้องขออนุญาต เพราะเป็นของครูบาอาจารย์
หากตกหล่นประการใด ขออภัย สาธุชน ณ โอกาสนี้ครับ
ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะของพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

พวกเราทั้งหลายไม่มีความสัตย์ความจริงต่อตัวเอง
จึงมิได้ประสบสุขอันแท้จริงเหมือนอย่างพระพุทธองค์
เราบอกกับตัวเองว่าอยากได้ความสุข
แต่เราก็โดดเข้าไปสู่กองไฟร้อนๆ เรารู้ว่าสิ่งนั้นๆ เป็นยาพิษ
แต่เราก็ดื่มมันเข้าไป นี่แหละเป็นการทรยศต่อตัวเอง

คติธรรม
( ท่านพ่อลี ธัมมธโร )

…..สาธุธรรมอันประเสริฐ…..



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น