ธรรมะจากเพจต่างๆ พระสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

เรื่อง “ไสยศาสตร์วิชาขี่หลังเสือ ตายเพราะเสือ”

(คติธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
(เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด)
(เมื่อวันที่ ๒๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๘)

๐ วิชาไสยศาสตร์

พวกสัตว์ทั้งหลายกลัวคน พวกสัตว์ต่าง ๆ นี้กลัวคนมาก แม้แต่เสือยังกลัว ไม่ให้พบแหละเสือ ไม่ได้พบมันง่าย ๆ นะเสือ แต่เวลากินคนแล้วฉลาดไม่มีอะไรเกินเสือ ได้กินคนแล้วฉลาดมากเทียว มันฉลาดมาดั้งเดิมแล้วเพราะฉะนั้นคนจึงไม่เจอมันง่าย ๆ เราไปพักที่เสือกินคน เขาจะมาเฝ้าเราเขากลัวเสือกินเรา เราไม่ให้เขาเฝ้า กินให้มันกินไปซี พุงนี่มันมีกี่สัตว์อยู่ในนี้ เสือตัวเดียวจะมากินคนคนเดียวพระองค์เดียวไม่ได้หรือ ไป-ไล่กลับ ตายให้มันเห็นดูซิ ว่าอย่างนั้นนะ

เสือลองได้กินคนแล้วไม่กินสัตว์นะ ไปกัดสัตว์ในบ้านเขากลางคืน กัดวัวบ้างกัดหมูบ้างร้องจี๊ด ๆ คนลงมาฉวยมับเอาคนไปเลย มันกัดล่อเอาคน เป็นอย่างนั้นนะถึงว่ามันฉลาดมาก คนไปขุดทำรั้วทำสวนอยู่ตรงไหนใหม่เก่ารู้หมด ที่ใหม่ ๆ มันไปแอบอยู่นั่นพอคนไปกั๊บเลย สัตว์ชนิดนี้ลงได้กินคนแล้วไม่ไปอยู่ในดงใหญ่ ๆ นะ จะแอบอยู่ตามสวนตามป่าใกล้ ๆ ฉวยมับ ๆ พอกินนี่ปั๊บเปิดหนีไปได้ ๕ ทวีปนะ ซ่อนตัวซ่อนรอย สักเดี๋ยวปั๊บบ้านโน้น ๆ แล้วห่าง ๆ พอจาง ๆ กลับมาปั๊บบ้านนี้อีกอยู่อย่างนั้น มันฉลาดมาก ถ้าลงได้กินคนแล้วฉลาดมาก มันฉลาดมาดั้งเดิมเพราะฉะนั้นจึงไม่เจอมันง่าย ๆ เสือนี่

วิชาขี่เสือมีนี่ ที่บ้านใกล้ ๆ บ้านอูบมุงนี่อีตาพรานป้อ แกตายแล้วละ คนนี้ขี่เสือเห็นกันทั้งบ้านจะไปตำหนิได้ยังไง แกขี่เสืออยู่ในป่า ส่วนมากนายพรานแหละไปเจอเอาคนธรรมดาไม่เจอ เสือพอคนมาทางโน้นเสือถูกขี่ไปนี่นะมันจะดิ้น นายพรานมามันยังรู้ นายพรานต้องด้อม ๆ มอง ๆ ไปเงียบ ๆ นะ มันรู้มันจะดีดจะดิ้น พอปล่อยปั๊บก็โดดผึง สักเดี๋ยวก็โผล่มาแหละนายพราน มันไปตามด่านขี่ไปตามด่าน ผู้เฒ่าพรานสิงห์พรานสมนี่ได้เห็นไม่รู้กี่ครั้ง เขาเรียกพรานป้อ เป็นคนเตี้ย ๆ ขี่เสือมา ถ้าคนทักไม่ได้มันตบเจ้าของ ถ้าไม่เห็นคน คนไม่ทัก แอบดูอยู่นี่ก็ไปธรรมดา ขี่เสือเหมือนขี่ม้าดุ่ม ๆ ๆ เสือตัวขนาด ๖ ศอกขี่ไม่ทน ๘ – ๙ ศอกไปแล้วขี่ทนไปได้นาน เขาร่ายมนต์เสกคาถาให้เสือมา แล้วขี่เสือไป

ที่บ้านดอนหญ้านางก็มีคนหนึ่ง นี่ก็ขี่เสือ ไปเรียนมาจากโซ่จากข่าฝั่งลาว เรียนวิชาขี่เสือมา คนนี้ก็เก่งเขาก็รู้กันทั้งบ้าน ไปนอนที่ไหนเสือมานอนเฝ้าเหมือนหมา แล้วมาเล่าให้พระฟัง พระกรรมฐานสายเรานี่แหละ เราไม่ได้ยินด้วยหูเราเองแต่เป็นพระที่เชื่อได้ ไปพักอยู่บ้านเขา เขาร่ำลือนักว่าอีตานี่ขี่เสือ เวลาแกมาอุปถัมภ์อุปัฏฐากวัดเลยถามแก แกขี่เสือขี่จริง ๆ เหรอคงจะว่าอย่างนั้น แล้วเป็นยังไงวิชาขี่เสือไปเอามาจากไหน ไปเรียนมาจากฝั่งลาวโน่นพวกโซ่พวกข่า..วิชาขี่เสือ ไปเรียนยังไงเล่าให้ฟังซิ เล่าวิชาขี่เสือ

ไปด้วยกัน ๕ คนเรียนวิชาจบแล้วครูทดลอง พอสอนวิชาได้เรียบร้อยแล้วครูทดลอง ครูนั่นร่ายมนต์ให้เสือมาหา เสือตัวไหนอยู่ใกล้มันก็มาก่อน แกนั่งรออยู่นั่นกับลูกศิษย์ พอร่ายมนต์สักเดี๋ยวเสือก็มามาก็มานอนเหมือนวัวเหมือนควายเรานี่ละ ตัวนี้มาก็มานอนลง ๆ ทีนี้บอกให้ลูกศิษย์คนนี้ไปขี่เสือตัวนั้นมาหาครูนี่ เอาใกล้ ๆ ก่อน ทดลอง นี่มันนอนอยู่นั่นนะ ให้ไปขี่เสือตัวนั้นมาหาครูนี่ ทดลองดูทุกคนทั้ง ๕ คน ๔ คนไม่ได้เรื่องเลยกลัวเสือ…ไม่กล้า

แต่คนนี้แกสละตายแกบอก คือครูไม่เก่งเสือจะมาไม่ได้ ว่างั้น แกเชื่อครู ครูพาตายเราจะต้องตาย พวกนี่ไม่ไปช่างเราจะไปขี่เสือมาให้ครูดู มาหาครูนี่ ถ้าวิชาครูไม่เก่งเสือจะไม่มา แสดงว่าวิชาครูนี้เก่งเสือถึงมา แกก็ไปขี่ตัวนั้นมาแล้วไปขี่ตัวนั้นอีก ขี่ตัวนั้นมามานอนอยู่นี่นะ ขั้นแรกทดลองอย่างนี้ก่อน ขั้นที่สองให้ลูกศิษย์ไปอยู่โน้นครูอยู่นี้ ให้ลูกศิษย์ร่ายมนต์ทางโน้นให้เสือมาหาแล้วขี่เสือมาหาครูนี่ ทดลองเป็นขั้น ๆ จนกระทั่งแน่ใจ แน่ใจหรือยัง แน่ใจแล้ว แน่ใจก็ปล่อยได้เลย แกจึงได้วิชาขี่เสือมาแกว่า

ไปนอนอยู่ในป่าที่ไหนตื่นขึ้นมาเสือมานอนเฝ้าอยู่แล้วเหมือนหมา วิชานี้เสือคุ้น วิชาครอบหัวเสือให้เสือไม่ทำลายได้ แกบอกเวลานี้หยุดแล้ว เล่าให้พระฟัง เล่าให้ท่านวันนี่แหละฟังจะเป็นใครไป ท่านวันท่านไปเที่ยวทางดอนหญ้านาง มาเล่าต่อปากต่อคำกันจริง ๆ นี่ แกก็ยอมรับ เขาลือกันทั้งบ้านว่าโยมขี่เสือได้ใช่ไหม ใช่แล้ว แล้วก็ถามไปเรียนวิชาขี่เสือทำยังไง ๆ แกเล่าให้ฟังหมด พอสละวิชานั้นแล้วไม่เจอเสือเลย ถึงเจอก็ไม่กลัว แกว่ายังงั้นนะ เสือไม่เคยมานอนด้วย แต่ก่อนไปนอนที่ไหนเสือจะมานอนด้วย พอตื่นขึ้นเสือนอนอยู่แล้วแกว่า มันนอนอยู่กับคนเหมือนหมา นั่นละวิชาไสยศาสตร์

พรานป้อนี้ก็เหมือนกันแกตายแล้ว ขี่เสือเก่งคนนี้ ตายก็ตายเพราะเสือนั่นแหละ คือเสือมากินคน เขาก็มาเอาแกไปซิ แกไปแกก็บอก คือครูของแกมี ถ้าหากหน้าเรากับเสือยังตรงกันอยู่ คือดูกันซึ่ง ๆ หน้าอยู่นี้ห้ามไม่ให้ยิงเสือ ถ้าหน้าเสือหรือหน้าคนก็ตามเอนจากกันแล้วให้ยิงได้ ตามวิชาเขาบอกถ้าเสือกับคนยังเผชิญหน้ากันอยู่นี้ครูเขาห้ามไม่ให้ยิง ถ้ายิงแล้วมันผิดครู ผิดครูแล้วร้องเหมือนเสือ…ตาย อันนี้ก็เสือโดดผึงมา พรานป้อก็จับเสือค้ำไว้ กำลังค้ำกันอยู่พรานที่อยู่ก็ยิงน่ะซิ เสือตายคนก็ร้องโฮก ๆ เป็นเสียงเสือไปเลย ไม่มีวิชาแก้น่ะซิ ครูไม่บอกวิชาแก้ให้ เลยแก้ไม่ตกตาย จึงว่าวิชาเสือก็ตายเพราะเสือ เป็นอย่างนั้น เอาละให้พร



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “คนกินเนื้อสัตว์ที่ไม่ได้สั่งฆ่า ย่อมไม่บาป”

(วิสัชนาธรรมโดย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

“เจตนาหัง ภิกขเว กัมมัง วทามิ”
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราถือเจตนาเป็นตัวกรรม

โยม : มีคนเขาบอกว่า การฆ่าสัตว์ คนฆ่าไม่บาปเท่าไรแต่คนกินบาป และเขายังบอกอีกว่า ถ้าไม่กินแล้วใครจะฆ่า

หลวงพ่อ : คิดเอาเองมากกว่า คนกินเขาไม่ได้สั่งให้ฆ่า นี่เขาฆ่า(เพื่อ)ขาย ถ้ามี(เนื้อสัตว์)ขาย เขาก็ซื้อกิน จะไปโทษคนกินเขาไม่ได้หรอก ถ้าคนกิน “สั่งให้เขาฆ่า” อันนี้จึง ‘บาป” ไม่งั้นพระพุทธเจ้าคงจะห้ามพระฉันเนึ้อสัตว์ นี่เขาว่ากันเอาเอง ไม่ถูกหลักเกณฑ์อะไรหรอกพระพุทธเจ้าตรัสว่า “เจตนาหัง ภิกขเว กัมมัง วทามิ” “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราถือเจตนาเป็นตัวกรรม” เจตนา แปลว่า ตั้งใจ ถ้าตั้งใจคิดจะฆ่าแล้วลงมือฆ่า(หรือสั่งฆ่า) อันนี้บาปแน่



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรื่อง “มังสวิรัติ และการกินเจ”

(วิสัชนาธรรมโดย หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

คัดมาบางส่วนจากหนังสือ “ปุจฉาวิสัชนาในประเทศ”
โดย พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์
(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)

อุบาสิกาคนหนึ่งมีวัยประมาณ ๖๐ กว่าปีแล้ว แกไปปฏิบัติอยู่วัดหินหมากเป้งเสมอๆ อยู่มาแกสมาทานมังสวิรัต แล้วชักชวนผู้เขียน (หลวงปู่เทสก์) ทำอย่างแกบ้าง ผู้เขียนบอกว่า เมื่อผู้เขียนทำอย่างนั้นแล้วเขาต้องตามปฏิบัติผู้เขียนนะ เพราะผู้เขียนหากินเองอย่างเขาไม่ได้ เขาได้ถามปัญหาว่า

ถาม : รับประทานมังสวิรัติ ผิดกับคำสอนของพระพุทธเจ้าหรือ ?

ตอบ : ปัญหานี้เป็นปัญหาโลกแตก จะต้องอธิบายกันมากจึงจะเข้าใจ คนเกิดมาในโลกนี้ทั้งหมด ล้วนแล้วแต่กินเลือดเนื้อของผู้อื่นทั้งสิ้น เดิมแต่อยู่ในครรภ์ของมารดาก็กินอาหารของมารดา ที่ซึมซาบเข้าไป หล่อเลี้ยงร่างกายจึงเติบโตขึ้นมาได้ คลอดออกมาแล้วจนเป็นหนุ่มเป็นสาวก็เช่นนั้นเหมือนกัน พึ่งมาปฏิวัติรับประทานมังสวิรัตเมื่อโตขึ้นมานี่เอง เรื่องนี้จึงเป็นความฝ่าฝืนความรู้สึกของคนส่วนมาก

เมื่อครั้งพระพุทธเจ้าของเรายังมีพระชนม์ชีพอยู่ พระเทวทัตก็เคยเสนอเรื่องนี้ขึ้นมาให้พระพุทธองค์
ได้ทรงอนุมัติแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อพระองค์ไม่ทรงอนุญาต จึงได้ประกาศในท่ามกลางสงฆ์ว่า พระสงฆ์องค์ใดเห็นดีกับเราก็ไปกับเราภิกษุที่บวชใหม่ยังไม่รู้ธรรมวินัยจึงได้ติดตามพระเทวทัตไป นั่นก็โลกแตกครั้งหนึ่งล่ะ ผลที่สุดพระเทวทัตถึงแก่มรณภาพไป

พระภิกษุสงฆ์เหล่านั้นเห็นความอาฆาตของพระเทวทัตซึ่งมีต่อพระพุทธเจ้า จึงกลับเข้ามาหาพระพุทธเจ้าอีก ฉะนั้นพระภิกษุสงฆ์และพุทธบริษัททั้งหลาย จึงไม่ควรยกเอาคำนี้ขึ้นมากล่าวอ้างว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า มันจะเป็นเหตุให้สงฆ์แตกแยกกัน ส่วนฆราวาสนั้นก็ปล่อยเขาตามเรื่อง ถ้าหากรับประทานมังสวิรัตเฉพาะตน เพื่อทรมานตน เพราะจิตใจของตน มันชอบการทรมานอย่างนั้นก็สมควรอยู่

ถ้าอ้างว่ามังสวิรัตเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ผู้เขียนก็ขอร้องเถิด มันจะกลายเป็นวังคศาสนาไป มิใช่สัตถุศาสนาคำสอนของพระพุทธเจ้าแท้จริงมังสวิรัตนี้ พระพุทธเจ้าของเราท่านก็รู้ดีเหมือนกันว่าคนในสมัยนั้นเขานิยมกันขนาดไหน และเขาปฏิบัติกันได้มากน้อยเพียงใด พระองค์จึงทรงบัญญัติให้ภิกษุฉันเนื้อได้ โดยปราศจากโทษ ๓ ประการ

๑. โดยไม่ได้ใช้ให้เขาฆ่ามาเพื่อตน
๒. โดยไม่ได้เห็นได้ยินเขาฆ่าเพื่อตน
๓. โดยไม่สงสัยเขาจะฆ่าเพื่อให้ตน
เมื่อพ้นจากโทษ ๓ ประการนี้แล้วฉันได้

ถึงเราจะกินและไม่กิน ทั้งโลกนี้โดยส่วนมากเขาก็ฆ่ากันอยู่อย่างนั้น พระยังชีพเนื่องด้วยคนอื่น ถ้าไปในถิ่นที่เขารับประทานเนื้อ พระที่ฉันมังสวิรัตก็จะอยู่ด้วยกับเขามิได้ และคนที่จะฟังคำสอนของพระพุทธเจ้า มิใช่มีแต่พวกมังสวิรัต มีทั้งมังสวิรัตและรับประทานเนื้อด้วย คนเหล่านั้นถ้าหากฟังคำสอน ของพระพุทธเจ้าเข้าใจดี แล้วก็จะไม่เป็นอุปสรรคแก่กันและกัน

สำหรับพระภิกษุพระวินัยสิกขาบทของพระยังมีมากที่ยังปฏิบัติไม่ครบถ้วน ไม่ควรเอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆยกโทษซึ่งกันและกัน ผู้เขียนจะยกเรื่องพระคณาจารย์ฉันมังสวิรัตองค์หนึ่งมาเล่าสู่ให้ฟัง เมื่อราว ๔๐ กว่าปีมานี้เอง ทีแรกท่านก็ฉันตามธรรมดาๆ อย่างเราท่านทั้งหลายฉันกันอยู่อย่างนี้แหละ เมื่อพระโลกนารถเข้ามาเมืองไทยมีคุณนายคนหนึ่งไปเรียนกินเจกับพระโลกนารถแล้วทำถวายท่าน ท่านมีลูกศิษย์ลูกหามากหลาย ลูกศิษย์เหล่านั้นก็เลยทำตามพระองค์นั้น

ต่อมาท่านชักชวนหมู่เพื่อนให้ทำตาม เมื่อหมู่เพื่อนไม่ทำตามก็หาว่าย่อหย่อนต่อการปฏิบัติ ท่านก็เลยดีคนเดียว หมู่เพื่อนคบค้าสมาคมไม่ได้ ลูกศิษย์ลูกหาค่อยๆ หายไปๆ จะไปรุกขมูลทางไหนต้องให้พระล่วงหน้าไปก่อน บอกชาวบ้านว่าท่านอาจารย์ท่านฉันเจ ต้องจัดหาอาหารอย่างนั้นๆ เว้นอย่างนั้นๆ ท่านถึงจะฉันได้

เวลาเข้าไปบิณฑบาตในบ้านที่เขาไม่รู้ เขาเอาห่อเนื้อมาใส่บาตรให้ ท่านก็จับเอาของเขาปาทิ้งเสีย ทีหลังเขาเลยพากันไม่ใส่บาตร เห็นท่านเดินมาเขาพากันมองหน้าท่านเป็นแถวเลย อย่างนี้เขาเรียกว่า ทำเกินควร ไม่สมแก่สมณะสารูปผู้สำรวมเลย เมื่อท่านมรณภาพไปแล้ว ก็ไม่มีใครปฏิบัติต่อ



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ธรรมท่านมุ่งหมายให้แก้ที่ตัวเราเป็นสำคัญ



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

นับภพชาติดวงจิตของเราเพียงรายเดียวนี้
เกิดตายในสังสารวัฏมานับล้านอสงไขยไม่ถ้วน



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรื่อง “คัมภีร์ธรรมะที่แท้จริง ชี้เข้ามาที่กายกับจิต”

(โอวาทธรรม หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต)

ธรรมะ หรือ ธัมโม ต้องเรียนเอามาจากธรรมชาติ เห็นความเกิด ความแปรปรวน ของสังขารประกอบด้วยไตรลักษณ์ เป็นนักปฏิบัติกรรมฐานอย่าเชื่อหมอมากนัก ให้เชื่อธรรม เชื่อกรรม เชื่อผลของกรรม จึงจะดี ธรรมะทั้งหมดชี้เข้าที่กายกับจิต เพราะกายและจิตนั่นแหละ เป็นคัมภีร์เดิม เป็นคัมภีร์ธรรมะที่แท้จริง ภูเขา ทะเล สายน้ำ แผ่นดิน แผ่นฟ้า เห็นไปดูไปก็ไม่มีความหมาย ให้เห็นแต่ชาติทุกข์ ชราทุกข์ พยาธิทุกข์ มรณทุกข์ เท่านั้นแล

ทิฐิมานะนั่นแหละ เป็นภูเขาสูงหาที่ประมาณมิได้

โลกสันนิวาส มีความแปรปรวนตั้งเที่ยงอยู่เช่นนั้น แต่จิตของเรารักษาไว้ให้ดีอย่าให้ติด ถ้าไม่ติดก็ได้ชื่อว่าเป็นสุข พิจารณาค้นกาย ตรวจกายถูกดีแล้ว ค้นดูกายถึงหลัก แลเห็นอริยสัจของจริงแล้ว เดินตามมรรคเห็นตัวสมุทัย เห็นทุกขสัจ ต้องทำจิตให้เป็นเอก ต้องสงเคราะห์ธรรมให้เป็นเอกเสมอ พระอรหันต์มีคุณอนันต์นับหาประมาณมิได้ พระอรหันต์ตรัสรู้ในตัวเห็นในตัว มีญาณแจ่มแจ้งดี ล้วนแต่เล่าเรียนธรรมชาติทั้งนั้น”



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

นับภพชาติดวงจิตของเราเพียงรายเดียวนี้
เกิดตายในสังสารวัฏมานับล้านอสงไขยไม่ถ้วน



ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

นับภพชาติดวงจิตของเราเพียงรายเดียวนี้
เกิดตายในสังสารวัฏมานับล้านอสงไขยไม่ถ้วน



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระป่ากรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต