ธรรมะจากเพจต่างๆ พระสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

โอวาทธรรม//คำสอน
หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะของพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

- โอวาทธรรม:พระคุณเจ้าหลวงปู่ชา สุภัทโท -



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะของพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

“ขอให้ปฏิบัติเถอะน่ะ พุทธศาสนาเป็นศาสนาที่ลือโลก สามแดนโลกธาตุมานานแล้ว ตั้งกัปตั้งกัลป์ พระพุทธเจ้าตรัสรู้องค์ใดอันเดียวกันเลยแบบเดียวกันเลย เป็นแถวแนวรื้อขนสัตว์โลกให้พ้นจากทุกข์ๆ มีพุทธศาสนาเท่านั้นบอกตรงๆ เลยเรา ใครจะเอาคอเราไปตัด ตัด มันเข้าในองค์ภาวนาให้เต็มเหนี่ยวแล้วมันจ้าไปหมดแล้วจะให้ว่ายังไงสงสัยอะไร หาพระพุทธเจ้าหาที่ไหน จ้าขึ้นนี้แล้วมันเป็นอันเดียวกันหมดแล้ว หือ พระพุทธเจ้าอยู่ที่ไหนหาอะไร มาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ยังไง เห็นแล้วนั่น

ปฏิบัติให้มันรู้ซิน่ะ ใครจะว่าบ้าสามโลกธาตุให้เขาว่าซิ เราไม่เป็นบ้าคนเดียวเราก็สบายเข้าใจไหม ศาสนาพระพุทธเจ้านี้ โธ่ จึงได้พูดให้พี่น้องทั้งหลายฟังให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง ถอดออกมาจากหัวใจที่มันจ้าอยู่นี้แล้ว ใครจะว่าบ้าเราไม่สนใจ เพราะอำนาจแห่งความเมตตาสงสารมันเหนือทุกอย่างแล้ว เกินกว่าที่จะมาถือสีถือสา เขาว่าอย่างนั้นเขาว่าอย่างนี้ เห่าว้อกๆ แว้กๆ ปากอมขี้มาเห่าเฉย นี้ปากอมธรรมนี่นะ หัวใจเป็นธรรมออกมาทางปากก็ปากเป็นธรรม สอนโลกเพื่อความพ้นทุกข์เป็นมหามงคลอย่างยิ่งแล้วเสียที่ไหน พิจารณาซิน่ะ

ขอให้รู้ขึ้นมาภายในใจเถอะ ไม่ต้องไปหาพยานที่ไหน มันครอบโลกธาตุไปเลยทีเดียว ใครจะว่าอะไรๆ มันไม่ได้สนใจ นั่นละหลักธรรมชาติแท้ หัวใจเข้าใจไหม ใจดวงนี้เป็นอย่างนั้น ส่วนธาตุส่วนขันธ์ของเราก็เป็นธรรมดา มีกิริยาท่าทางอะไรๆ นี้เพียงเอานำมาใช้ตามกิริยาของสมมุติต่างหาก ธรรมชาตินั้นไม่มีอะไรเข้าไปเกี่ยวข้องได้เลย จึงเรียกว่าวิมุตติ พ้นจากสมมุติความเคลื่อนไหวโดยประการทั้งปวงแล้ว ธาตุขันธ์ของเราเป็นสมมุติเป็นความเคลื่อนไหวธรรมดา โลกเขาเป็นยังไงมันก็เป็นได้อย่างนั้น”

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๘ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๙
Cr: WatpaKoksathon



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

บอกบุญพ่อแม่ครูอาจารย์ครับ











“วิหารธรรม”

เนื่องด้วยหลวงปู่แสง ญาณวโร ได้ย้ายมาจำวัดอยู่ที่วัดพุทธรัตนวราราม อยู่ที่ ณ.วัด บ้านปิงโค้ง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ ที่วัดแห่งนี้ ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีประปา ไม่มีความสะดวกสบายใดๆทั้งสิ้น

และหลวงปู่แสงท่านมีดำริจะช่วยสร้างวัด ณ.ที่แห่งนี้ ท่านจึงได้อยู่จำวัดที่นี่ แม้องค์ท่านจะได้รับความยากลำบาก ต่อธาตุขันต์ อากาศยามกลางวันก็ร้อน กลางคืนก็แสนหนาวเหน็บ บางครั้งถึงขนาดขั้นป่วยไข้ แต่องค์หลวงปู่แสงก็ไม่เคย คิดย่อท้อและคิดย้ายไปอยู่ที่ไหน ด้วยเจตนาอันแน่วแน่ และด้วยวิหารธรรมของท่าน

จึงขอเชิญศรัทธา ญาติโยม สาธุชนที่อยากร่วมบุญสร้างวัดกับหลวงปู่แสง ช่วยกันคนละเล็กละน้อยตามกำลังและ ศรัทธา

ขณะนี้ที่วัดมีเครื่องปั่นไฟขนาดเล็กเพื่อเริ่มการก่อสร้าง และระบบน้ำด้วยแท๊ง

ท่านสามารถร่วมบุญสร้างวัดกับหลวงปู่แสงได้ที่ บัญชี พระแสง ญาณวโร
ธนากรุงศรีอยุธยา
เลขที่ 392-1-36032-2

Cr.ภาพ ข้ารองบาท พระศาสดา
และคุณ ตุ๋ย เอ็มเคฟาง

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

✨เรื่องเล่าจากถามตอบหลวงปู่แหวน สุจิณโณ✨

ขณะที่หลวงปู่แหวนจำพรรษาอยู่เชียงรายได้เห็นร่างใหญ่ร่างหนึ่งเอาท้าวห้อยอยู่บนยอดไม้หัวห้อยลงมา ผมยาวรุงรัง ร้องเสียงโหยหวน

หลวงปู่จึงถามว่า “ต้องการอะไร”
เขาตอบวา “ต้องการมาขอส่วนบุญ”
หลวงปู่ถามต่อว่า “แต่ก่อนเขาไม่ทำกรรมอะไรหรือ จึงต้องทุกข์ทรมานอยู่ในสภาพเช่นนี้” ตอบ เมื่อยังเป็นมนุษย์ผมอยู่ที่เชียงดาวนี้เอง มีอาชีพลักเขาบ้าง ปล้นเขาบ้าง วันหนึ่งก่อนไปปล้น ผมเอาดอกไม้ธูปเทียนไปบนไว้พระพุทธรูปองค์หนึ่งในถ้ำ เพื่อขอความคุ้มครอง ซึ่งก่อนนี้ก็เคยทำอย่างนั้นมาทุกครั้ง

ทำงานทุกครั้งไม่เคยผิดพลาดสำเร็จมาด้วยดีทุกครั้ง แต่มาคราวนี้ผมบนแล้วไปปล้นเขา โชคไม่อำนวย เจ้าของบ้านเขารู้ตัวก่อน เขาเตรียมสู้ป้องกันตัวไว้อย่างดี พอผมเข้าไปปล้นจึงเกิดการต่อสู้กันกับเจ้าของบ้าน ผมถูกเจ้าของบ้านฟันได้รับบาดเจ็บสาหัสหนีมาได้ ผมโมโหมากกลับไปที่ถ้ำต่อว่าพระพุทธรูปองค์นั้นว่า ทำไมไม่ช่วย อย่างนี้อยู่ด้วยกันไม่ได้

แล้วก็เอาขวานทุบเศียรพระพุทธรูปจนคอพระหัก เพราะทำงานไม่เคยผิดพลาดอย่างนี้มาก่อนเลย เมื่อทำร้ายพระแล้ว ความโกรธก็ยังไม่หายคิดอยู่แต่ว่าถ้าหายป่วยเมื่อไรจะกลับไปแก้แค้นเจ้าของบ้านให้สาสมอีกครั้ง ด้วยบาดแผลที่ได้รับจากอาวุธ ผมได้สิ้นชีวิตลงในกาลต่อมา เพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว หลังจากตายไปแล้วก็เกิดมาเป็นเปรต

ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในอัตภาพที่พระคุณเจ้าเห็นอยู่นี่แหละ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะพ้นโทษอันนี้ไปได้ ขอพระคุณเจ้าจงแผ่เมตตาให้สัตว์ผู้ยากไร้ด้วย เวลานี้ความทุกข์ท่วมทับไม่มีวันเวลา ขอความเอ็นดูแผ่เมตตาให้เพื่อผ่อนคลายความทุกข์ทรมานที่กำลังได้รับอยู่นี้ด้วย

หลวงปู่เล่าว่า เมื่อท่านได้ฟังบุพพกรรมและได้ฟังความอ้อนวอนอย่างเวทนาเช่นนั้นจึงสำรวมจิตแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลไปให้ จะได้รับหรือไม่ได้รับก็ไม่ทราบ เพราะกรรมของเขาหนักเหลือประมาณ แต่เมื่อตั้งใจแผ่เมตตาให้แล้ว เขาก็หายไป นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาไม่ปรากฏให้เห็นอีกเลย เปรตตนนี้เป็นเปรตสมัยใหม่เพราะพูดผมเป็น แต่เท่าที่ประสบมาพวกนี้เขามักใช้คำพูดแทนตนเองว่า “เรา หรือไม่ก็ ข้าพเจ้า” มีที่เชียงดาวนี้แหละที่พูดว้า “ผม” จึงนับว่าเปรตตนนี้เป็นเปรตสมัยใหม่

~~
ผู้บันทึก/ที่มา:watsamphan

หนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ
พระครูธรรมคุณาลังการ (นาค อตฺถวโร) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดสัมพันธวงศ์
วันที่ ๒๘ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๔๙ ณ เมรุวัดตรีทศเทพ เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร
~~



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

• เทศน์มหาชาติที่วัดบ้านโนนรังใหญ่

ต่อมาเดือนพฤศจิกายน ข้างแรม ได้ไปเทศน์มหาชาติที่วัดบ้านโนนรังใหญ่ ต.ยางโยภาพ อ.ม่วงสามสิบ จ.อุบลราชธานี พอดีไปพบพระกรรมฐานองค์หนึ่งกำลังเทศน์อยู่บนธรรมาสน์ รู้สึกเกิดแปลกประหลาดในจิตขึ้นโดยโวหารของธรรมะน่าเลื่อมใส จึงได้ไต่ถามญาติโยมว่าท่านองค์นั้นเป็นใคร มาจากไหน ได้รับตอบว่า “เป็นศิษย์พระอาจารย์มั่น ชื่อ พระอาจารย์บท” ท่านได้พักอยู่ในป่ายางใหญ่ใกล้บ้านราว ๒๐ เส้น พองานเทศน์มหาชาติแล้วเสร็จก็ได้ติดตามไปดู ได้เห็นปฏิปทาความประพฤติของท่านเป็นที่พอใจ จึงถามท่านว่าใครเป็นอาจารย์ของท่าน ท่านตอบว่า “พระอาจารย์มั่น พระอาจารย์เสาร์ เวลานี้พระอาจารย์มั่นได้ออกเดินทางจากจังหวัดสกลนครไปพักอยู่ที่วัดบูรพา จังหวัดอุบลราชธานี”

พอได้ความเช่นนั้นก็รีบเดินทางกลับบ้าน นึกแต่ในใจว่า “เราคงสมหวังแน่ๆ” อยู่มาไม่กี่วันจึงได้ลาโยมผู้ชาย ลาพระอุปัชฌาย์ (หลวงปู่อ้ม เจ้าอาวาสวัดบ้านหนองสองห้อง) ท่านทั้งสองนี้ก็พูดจาขัดขวางทุกด้านทุกมุม แต่ได้ตัดสินใจเด็ดขาดว่า “เราต้องไปจากบ้านนี้โดยเด็ดขาด จะให้สึกก็ต้องไป จะให้อยู่เป็นพระก็ต้องไป พระอุปัชฌาย์และโยมผู้ชายไม่มีสิทธิ์ใดๆ ทั้งหมด ถ้าขืนก้าวก่ายสิทธิ์ในตัวเรานาทีใด ต้องลุกหนีไปนาทีนั้น” ได้พูดกับโยมผู้ชายอย่างนี้ ในที่สุดโยมผู้ชายและพระอุปัชฌาย์ก็ยอม ครั้นถึงเดือนอ้าย ข้างแรม เวลาเพลแล้วประมาณ ๑๓.๐๐ นาฬิกา ได้ออกเดินทางพร้อมด้วยบริขารโดยลำพังองค์เดียว

• เดินทางมุ่งจังหวัดอุบลราชธานี

โยมผู้ชายได้ติดตามออกไปส่งถึงกลางทุ่งนา เมื่อได้ร่ำลากันแล้วต่างคนก็ต่างไป วันนั้นเดินทางผ่าน อ.ม่วงสามสิบ มุ่งไปสู่ จ.อุบลราชธานี ได้ทราบข่าวว่าพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พักอยู่ที่บ้านกุดลาด ต.กุดลาด อ.เมือง อยู่ห่างจาก จ.อุบลราชธานี ประมาณ ๑๐ กิโลเมตรเศษ พอดีพระบริคุตฯ ซึ่งเคยดำรงตำแหน่งนายอำเภอม่วงสามสิบ แล้วถูกปลดออกจากราชการ ขี่รถยนต์ผ่านมา พบเรากำลังเดินทางอยู่คนเดียว ท่านผู้นี้ได้นิมนต์ขึ้นรถขนย้ายครอบครัวของท่าน ไปส่งถึงสนามบิน จ.อุบลราชธานี ทางไปบ้านกุดลาด บัดนี้ก็ยังระลึกถึงบุญคุณของท่านผู้นี้อยู่ ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกันเลย เวลาประมาณ ๕ โมงเย็นก็เดินทางถึงสำนักวัดป่าบ้านกุดลาด แต่ได้ทราบว่าพระอาจารย์มั่นกลับมาพักอยู่วัดบูรพาราม ต.ในเมือง อ.เมือง จ.อุบลราชธานี

รุ่งเช้าเมื่อฉันอาหารแล้วได้เดินทางกลับมา จ.อุบลราชธานี ได้ไปนมัสการกราบเรียนความประสงค์ของตนต่อพระอาจารย์มั่น ท่านก็ได้ช่วยแนะนำสงเคราะห์เป็นที่พอใจ สอนคำภาวนาให้ว่า “พุทโธฯ” เพียงคำเดียวเท่านี้ พอดีท่านกำลังอาพาธ ท่านได้แนะนำให้ไปพักอยู่บ้านท่าวังหิน ซึ่งเป็นสถานที่เงียบสงัดวิเวกดี ที่นั่นมี พระอาจารย์สิงห์ ขนฺตยาคโม พระอาจารย์มหาปิ่น ปญฺญาพโล มีพระภิกษุสามเณรราว ๔๐ กว่าองค์พักอยู่ ได้เข้าไปฟังธรรมเทศนาของท่านทุกคืน รู้สึกว่ามีผลเกิดขึ้นในใจ ๒ อย่าง คือ เมื่อนึกถึงเรื่องเก่าๆ ของตนที่เป็นมาก็ร้อนใจ เมื่อนึกถึงเรื่องใหม่ๆ ที่กำลังประสบอยู่ก็เย็นใจ ทั้ง ๒ อารมณ์นี้ติดตนอยู่เสมอ

รูปภาพ
พระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ

รูปภาพ
พระอาจารย์สาม อกิญจโน

• ได้พบพระอาจารย์มั่น

พอดีได้พบเพื่อนที่หวังดี ๒ องค์ได้ร่วมอยู่ ร่วมฉัน ร่วมศึกษาสนทนากันตลอดมา เพื่อน ๒ องค์นั้นคือ พระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ และพระอาจารย์สาม อกิญจโน ได้พากเพียรพยายามภาวนาอยู่เสมอทั้งกลางวันกลางคืน เมื่อได้พักอยู่พอสมควรแล้วก็ได้ชวนพระอาจารย์กงมาออกเดินทางไปเรื่อยๆ ไปพักตามศาลเจ้าผีปู่ตาของหมู่บ้านตำบลต่างๆ แล้วได้เดินทางกลับไปถึงบ้านเดิม เพื่อบอกข่าวกุศลให้โยมผู้ชายทราบว่าได้พบพระอาจารย์มั่นเป็นพอใจในชีวิตแล้ว อาตมาจักไม่กลับมาตายบ้านนี้ต่อไป

คือได้นึกเป็นคติในใจอยู่ว่า “เราเกิดมาเป็นคน ต้องพยายามไต่ขึ้นอยู่บนหัวคน เราบวชเป็นพระ ต้องพยายามให้อยู่บนหัวพระที่เราเคยพบผ่านมา”

ตอนนี้รู้สึกว่าเกิดสมหวังในความคิด ฉะนั้น จึงกลับบอกเล่าให้โยมผู้ชายฟังว่า “ฉันลาไม่กลับ เงินทองข้าวของใช้ส่วนตัวมอบเสร็จ ทรัพย์สินเงินทองของโยมจักไม่เกี่ยวข้องตลอดชีวิต” แต่ยังไม่เคยตัดสินใจว่าเราบวชแล้วจะไม่ยอมสึก แต่ก็นึกในใจว่า “เราไม่ยอมจนในชีวิต” โยมป้าได้ทราบเรื่องก็มาพูดต่อว่า “ท่านจะเกินไปละกระมัง” จึงได้ตอบไปว่า “ถ้าฉันสึกมา ถ้าฉันมาขอข้าวป้ากิน ขอให้ป้าเรียกฉันว่าสุนัขก็แล้วกัน”

เมื่อได้ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วเช่นนี้ ก็ได้สั่งกับโยมผู้ชายว่า “โยมอย่าเป็นห่วงอาตมา จะบวชอยู่ได้ก็ตาม จะสึกออกมาก็ช่าง อาตมาพอใจแล้วที่ได้สมบัติจากโยม ได้ทรัพย์วิเศษแล้วจากโยม คือ ตา ๒ ข้าง หู ๒ ข้าง จมูก ปาก ครบอาการ ๓๒ จัดเป็นก้อนทรัพย์อย่างสำคัญ แม้โยมจะให้ทรัพย์อย่างอื่นอาตมาก็ไม่อิ่มใจ” เมื่อได้สั่งโยมผู้ชายเสร็จแล้ว ก็ลาโยมผู้ชายเดินทางกลับ จ.อุบลราชธานี เดินทางไปถึงหมู่บ้านวัดถ้ำ ก็ได้พบพระอาจารย์มั่นพักอยู่ในป่า จึงได้เขาไปพักอาศัยอบรมอยู่กับท่านเป็นเวลาหลายวัน

ต่อจากนั้นได้ดำริว่า “เราต้องสวดญัตติใหม่ ล้างบาปเก่าเสียที” เมื่อได้หารือกับพระอาจารย์มั่นแล้ว ท่านเห็นดีเห็นชอบด้วย จึงได้ทำการหัดขานนาค เมื่อเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ได้ติดตามท่านไปเที่ยวในตำบลต่างๆ ได้รู้สึกมีความเสื่อมใสท่านเป็นอย่างยิ่ง เพราะได้รับความอัศจรรย์จากท่านหลายอย่าง อาทิเช่น บางเรื่องคิดอยู่ในใจของเราไม่เคยแสดงให้ท่านทราบเลย ท่านกลับทักทายถูกต้อง ยิ่งเพิ่มความเคารพเสื่อมใสยิ่งขึ้นทุกที การทำสมาธิก็หนักแน่นหมดความห่วงใยอะไรต่ออะไรหลายๆ อย่าง

ได้อบรมอยู่กับพระอาจารย์มั่นเป็นเวลา ๔ เดือน ท่านก็ได้นัดหมายให้ไปสวดญัตติใหม่เป็นพระฝ่ายธรรมยุต ที่วัดบูรพาราม จ.อุบลราชธานี โดยมี พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นผู้ให้ไตรสรณคมน์และศีล, พระปัญญาพิศาลเถร (หนู ฐิตปญฺโญ) วัดสระปทุม จ.พระนคร เป็นพระอุปัชฌาย์ และ พระอธิการเพ็ง วัดใต้ จ.อุบลราชธานี เป็นกรรมวาจาจารย์ ได้อุปสมบทใหม่เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๗๐ ได้นามฉายาว่า “ธมฺมธโร” อันมีความหมายเป็นมงคลว่า “พระผู้ทรงไว้ซึ่งศีลธรรม” อุปสมบทแล้วเพียง ๑ วัน ก็ได้ถือธุดงค์อย่างเคร่งครัดคือฉันมื้อเดียว ได้พักอยู่วัดบูรพารามคืนเดียวก็ได้ออกไปอยู่ป่าบ้านท่าวังหินตามเคย



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

โอวาทธรรม:องค์พระบูรพาจารย์



ที่มา เมตตาธรรม ศิษย์พระธุดงค์กรรมฐาน สายหลวงปู่เสาร์-หลวงปู่มั่น

 

✨โอวาทธรรมพระคุณเจ้าพระมงคลญาณเถร(หลวงปู่มา ญาณวโร)วัดสันติวิเวก บ้านโนนคำ ต.เมืองไพร อ.เสลภูมิ จ.ร้อยเอ็ด✨

ธรรมทาน
พระเถระเจ้าองค์สำคัญอีกองค์ของหลวงปู่มั่น



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

เรื่อง “ธรรมอัศจรรย์ เมื่อแก้วรัตนะทั้ง ๓ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันหมด”

(จากหนังสือ เขมาภิรโตเถระ)
(ประวัติ ปฏิปทา คติธรรม คำสอน)
(ของหลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต)
(วัดถ้ำกลองเพล อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู)

๐ หลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต ผู้ติดสอยห้อยตามพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

“ระยะนั้นเป็นพรรษาที่ ๑๖ ในชีวิตการบวชของท่านและเป็นปีที่ ๙ แห่งการออกปฏิบัติกรรมฐาน บนเขาลูกนี้ของคืนเดือนดับแรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๖ ปีขาล “ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๔๙๓” ด้วยความอดทนพากเพียรพยายามติดต่อสืบเนื่องตลอดมานับแต่เริ่มออกปฏิบัติอย่างเต็มเหนี่ยว รวมเวลาถึง ๙ ปีเต็ม “คืนแห่งความสำเร็จระหว่างกิเลสกับธรรมภายในใจของท่านก็สามารถตัดสินกันลงได้ในเวลา ๕ ทุ่มตรง” ดังนี้

รุ่งเช้า “องค์หลวงตาก็ลงจากวัดดอยธรรมเจดีย์มาถึงวัดป่าสุทธาวาส” เพื่อเข้ากราบบูชาสังเวชนียสถานระลึกบุญคุณหลวงปู่มั่นผู้มีพระคุณสูงสุดของท่าน “และที่วัดป่าสุทธาวาสแห่งนี้เป็นสถานที่แรกที่ท่านเปิดเผยความเสร็จสิ้นกิจทางโลกแก่พระผู้ร่วมบำเพ็ญสมณธรรมมาด้วยกัน” ตั้งแต่ครั้งอยู่กับหลวงปู่มั่น ที่วัดบ้านหนองผือ ดังนี้

“ท่านเพ็งนี้เอง คือผู้ที่เราบอกเป็นคนแรก เมื่อเราพ้นจากสมมุติทั้งปวงแล้ว”

ที่ท่าน “ให้ความเมตตาต่อพระอาจารย์บุญเพ็ง เขมาภิรโต เช่นนี้ก็เนื่องจากติดสอยห้อยตามมานาน” และในระยะที่หลวงปู่มั่นยังมีชีวิตอยู่ที่วัดป่าบ้านหนองผือ ท่านพระอาจารย์บุญเพ็งยังเป็นสามเณรอยู่ มีความขยันขันแข็งอดทนและใส่ใจในการงานดี ท่านจึงคิดสงสารว่า

“หากมีโอกาสได้ฟังธรรมอัศจรรย์ครั้งนี้ จะเป็นกำลังใจให้ขันแข็งในการบำเพ็ญเพียรยิ่งขึ้น และจะเป็นที่แน่ใจตายใจว่ามรรคผลนิพพานนั้นมีจริง” ด้วยเมตตาเช่นนี้ท่านจึงเรียกมาแล้วค่อยเปิดเรื่องว่า

“นี่! จะเล่าอันหนึ่งให้ฟังนะ ท่านเคยติดสอยห้อยตามผมมาเป็นเวลานานแล้ว แล้วคำที่ผมจะพูดเวลานี้ท่านเคยได้ยินได้ฟังไหม? ” จากนั้นท่านก็เล่าเรื่องบนวัดดอยธรรมเจดีย์ในคืน ๑๔ ค่ำให้ฟังจนจบแล้วจึงพูดขึ้นว่า

“พอฟังแล้วเป็นยังไงคำนี้ ท่านเคยอยู่กับผมมาเป็นเวลานาน เคยได้ยินไหม? ผมเคยพูดให้ฟังไหม? ” พระอาจารย์บุญเพ็งตอบด้วยความตื่นเต้นปีติในใจเป็นล้นพ้นว่า “โห กระผมไม่เคยฟังอย่างนี้มาก่อนเลย”

จากนั้นท่านเมตตาสอนพระอาจารย์บุญเพ็งต่อไปว่า

“นั่นละ ให้ตั้งใจหนา อย่างนี้ละธรรมพระพุทธเจ้าเป็น อกาลิโก” มีเป็นพื้นฐานประจำตลอดเวลา เป็นปัจจุบัน เอาให้จริงนะ นี่ได้เห็นเสียแล้ว หายสงสัยทุกอย่าง “หายสงสัยพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ หายหมดเลย เป็นอันเดียวกันหมด”

แล้วเราว่าอย่างนี้ “เราไม่สงสัยพระพุทธเจ้าอยู่ตรงไหน ๆ พระธรรม พระสงฆ์อยู่ตรงไหน จิตกับธรรมนี้เป็นอันเดียวกันแล้ว กับพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นอันเดียวกันแล้ว ไม่แยก ไม่มีแยก เป็นอันเดียวกัน”

ต่อมาภายหลัง “พระอาจารย์บุญเพ็งผู้ฟังธรรมครั้งสำคัญ” เปิดเผยถึงความรู้สึกในอดีตขณะที่ฟังนั้นว่า

“ตั้งใจรับฟังด้วยความเคารพบูชาอย่างสูงสุด ถึงแม้ว่าในระยะนั้นจะยังไม่เข้าใจในอรรถธรรมที่ลึกซึ้งละเอียดลออได้ตลอดก็ตามที แต่ก็ได้เก็บคำสอนที่ออกมาจากเมตตาธรรมของท่านไว้เป็นข้อระลึกและเป็นกำลังใจในการบำเพ็ญสมณธรรมอย่างมิรู้ลืมตลอดมา”



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต